ภรรยาไม่ตรงปก

เกาะฮ่องกง

ตระกูลจาง

งานมงคลสมรสระหว่างสองตระกูลใหญ่ซึ่งมีเพียงคนในครอบครัวเท่านั้นที่มาร่วมงาน

เฟิงเฟยเทียนอนาคตผู้นำตระกูลเฟิงปัจจุบันอายุยี่สิบเก้าปี

จางลี่ถิงลูกสาวคนเล็กของตระกูลจางปัจจุบันอายุยี่สิบเอ็ดปีเพิ่งเรียนจบการศึกษา

ห้องหอ

"อาเทียนยังไงอั๊วก็ฝากลูกสาวด้วย"

"ครับ"

"ลูกสาวอั๊วดื้อแต่อาเทียนห้ามตี"

"ครับ"

"ลูกสาวอั๊วขี้น้อยใจอาเทียนต้องง้อ"

"ครับ"

"ลูกสาวอั๊ว.."

"อาปา" เสียงใสของสาวน้อยทำเอาคนเป็นพ่อชะงักหลงลืมไปว่าตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงพิธีส่งตัวเข้าหอซึ่งเป็นพิธีท้ายสุดหลังจากการแต่งงาน

"เสี่ยวถิงอาปาขอโทษ" น้ำเสียงคนเป็นพ่อคล้ายจะร้องไห้ทั้ง ๆ ที่วันนี้เป็นวันดีและตอนนี้กำลังอยู่ในฤกษ์ส่งตัวแต่เพราะการแต่งงานครั้งนี้คนเป็นบิดาไม่ได้อยากให้เกิดขึ้นเท่าไรนัก หากแต่เพียงว่าไม่สามารถปฏิเสธได้ตนและครอบครัวจึงต้องจำยอมยกลูกสาวคนเล็กให้กับตระกูลเฟิงตามข้อตกลงที่มีให้กันมาตั้งแต่เมื่อครั้งอดีต

"อาปาอย่าพูดแบบนั้นถิงถิงไม่เป็นไร" น้ำเสียงเด็กสาวคล้ายปลอบประโลมทั้ง ๆ ที่ตนเองก็อยากร้องไห้ไม่แพ้กัน

"เอาน่าอาเจี๋ยลูกสาวลื้อก็เหมือนลูกสาวอั๊ว อั๊วไม่มีทางให้ใครทำร้ายลูกสะใภ้หรอกน่า" ผู้นำตระกูลเฟิงเอ่ยขึ้นด้วยความจริงจังให้ความมั่นใจแก่สหายสนิท

"ขอบคุณนะเฮียซวน แต่ลูกสาวอั๊วไม่เคยต้องห่างกับอั๊วขนาดนี้อั๊วอดเป็นห่วงไม่ได้" หลี่เจี๋ยเลี้ยงลูกสาวมาแบบไข่ในหิน ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมประคบประหงมดูแลเองร่วมกับภรรยาเลี้ยงดูธิดามาเป็นอย่างดี แต่ไม่คิดเลยว่าจะมาถูกพรากออกจากอกไปในตอนนี้ ทั้งที่เพิ่งจะอายุเพียงยี่สิบเอ็ดปีเท่านั้น หลี่เจี๋ยอยากจะด่าผู้นำตระกูลของตัวเองนักที่ไปสัญญิงสัญญาอะไรก็ไม่รู้ ดูสิทำให้ลูกสาวที่ตัวเองรักต้องมาแต่งงานแล้วยังต้องตามสามีกลับไปใช้ชีวิตอีกประเทศหนึ่งจะไม่ให้เป็นห่วงได้ยังไงกัน

"เอาน่าเฮียเจี๋ยเดี๋ยวยังไงซูลี่จะช่วยดูแลอาเสี่ยวถิงเองอย่างที่เฮียซวนบอก จะไม่มีใครมาทำร้ายลูกสะใภ้ของตระกูลเฟิงของเราได้" ภรรยาผู้นำตระกูลเสริมคำพูดเพิ่มความมั่นใจใบหน้าสวยงามตามวัยยังยิ้มแย้มต้อนรับยินดี

"ต้องขอบคุณเฮียซวนกับคุณนายซู ยังไงตระกูลจางของฝากลูกสาวที่เป็นดั่งแก้วตาดวงใจของพวกเราไว้ด้วย" หลินเอ่ยฝากฝังลูกสาวกับตระกูลใหญ่อย่างจริงใจเธอเองก็เสียใจและรู้สึกใจหายที่ลูกสาวคนเดียวต้องห่างอกไปไกลถึงเพียงนี้ เธอหันไปมองลูกเขยพลางเพ่งพิศพิจารณาอย่างละเอียดถี่ถ้วน เป็นผู้ชายที่หล่อเหลาเอาการดูเป็นผู้ใหญ่เหมาะสมกับตำแหน่งผู้นำตระกูลคนต่อไป แต่ลูกสาวเธอนี่สิ...หลินคิดแล้วก็ถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะพูดกับลูกเขยอย่างตรงไปตรงมา

"อาเทียนยังไงหม่าม๊าก็ขอฝากลูกสาวของม๊าด้วย หากน้องทำไม่น่ารักและอาเทียนไม่อยากเอ็นดูน้องแล้วแค่อาเทียนบอกมาคำเดียว ม๊าจะมารีบไปรับน้องกลับอย่างเร็วที่สุด" หลินพูดด้วยน้ำเสียงหวานนุ่มแต่ทุกคำพูดนั้นเต็มไปด้วยความจริงจังที่คนฟังนั้นรู้ดี

"ครับหม่าม๊าหลินอย่าเป็นกังวลผมจะดูแลภรรยาผมเป็นอย่างดี" อนาคตผู้นำตระกูลเฟิงให้คำมั่นสัญญาทำให้ผู้ใหญ่ที่ฟังอยู่ยกยิ้มยกเว้นผู้เป็นบิดาเจ้าสาวกับผู้เป็นพี่ชายที่ยังคงหน้าตึงอย่างเห็นได้ชัด ส่วนเจ้าสาวผู้ที่ยังมีผ้าคลุมศีรษะคลุมเจ้าสาวอยู่นั้นไม่มีใครรู้เลยเจ้าตัวนั้นนั่งกลอกตาเบะปากพร้อมกับพูดจาขมุบขมิบตามคำที่ว่าที่สามีพูดให้คำสัญญากับครอบครัวตัวเองตลอดเวลาด้วยเพราะเป็นเด็กที่ถูกเลี้ยงมาอย่างตามใจ

"ถ้าอย่างนั้นอาปาขออวยพร" ซีซวนเอ่ยปากหลังจากที่ใช้เวลาพูดคุยนานแล้วเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวที่นั่งอยู่เคียงข้างกันขยับท่าทางนั่งตัวตรงพร้อมคำยกมือคำนับรับคำอวยพรเนื่องจากทั้งสองครอบครัวยึดถือปฏิบัติตามพิธีโบราณ การส่งตัวบ่าวสาวเข้าหอจึงเป็นสิ่งที่ดูศักดิ์สิทธิ์ไม่ว่าจะถูกจับคลุมถุงชนมากี่รุ่นต่อกี่รุ่นก็ไม่มีการหย่าร้างหรือเลิกรากันไปมีแต่อยู่กันอย่างเป็นสุขช่วยเสริมสร้างครอบครัวเชิดหน้าชูตาของตระกูลเป็นอย่างดี

"ให้ถือไม้เท้ายอดทอง กระบองยอดเพชรให้รักใคร่ครองคู่กันยืนนาน" ผู้นำตระกูลเฟิงคนเอ่ยขึ้นเป็นคนแรกคล้ายเป็นวาจาอันศักดิ์สิทธิ์ที่ทำให้คู่บ่าวสาวนั้นตอบรับอย่างจริงจังกระทั้งลี่ถิงก็ฟังอย่างตั้งใจ

"ขอบคุณครับอาปา//ขอบคุณค่ะอาปา"

"ม๊าซูลี่ขออวยพรขอให้ชีวิตคู่ของทั้งสองคนนั้นสุดพิเศษมีความสุขในทุก ๆ วัน คอยเกื้อหนุนค้ำจุนกันไปตลอดหนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กันรักกันยืนยาวตลอดไป" ตาม

"ขอบคุณครับหม่าม๊า//ขอบคุณค่ะหม่าม๊าซูลี่"

"อาปาขอให้ทั้งสองคนรักกัน" เป็นคำอวยพรที่สั้นที่สุดที่มาจากปากของหลี่เจี๋ยเพราะตัวเองนั้นรู้ดีว่าบ่าวสาวที่ถูกจับคลุมถุงชนนั้นมิได้มีความสมัครรักใคร่

"ขอบคุณครับอาปา//ค่ะอาปา" ถิงถิงคิดขำให้คำอวยพรของบิดา แต่ใครจะไปรักกับผู้ชายเจ้าชู้ผู้นี้ลงกันเล่าบิดาเธอนี่ช่างอารมณ์ขันนักเชียว

"เอาล่ะหม่าม๊าขอให้ทั้งคู่อยู่เคียงข้างกันไปตลอดเป็นดั่งมังกรกับหงส์ที่สง่างามไปปรากฏกายที่ไหนก็มีแต่คนรักและเคารพ" หลินเป็นผู้อวยพรเป็นคนสุดท้าย

"ขอบคุณม๊าหลิน//ขอบคุณค่ะหม่าม๊า"

"เอาล่ะ ๆ จบพิธีส่งตัวแล้วพวกเราออกกันเถอะปล่อยให้บ่าวสาวเค้าใช้เวลาส่วนตัว" ซีซวนผู้นำตระกูลเร่งเร้าคนที่อยู่ภายในห้องหอก่อนที่จะออกมาเป็นคนแรก

"หม่าม๊ากับอาปาไปก่อนนะถิงถิง" ผู้เป็นมารดาเอ่ยด้วยน้ำบุตรสาวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลก่อนจะลากผู้เป็นสามีที่ยืนอิดออดไม่ไปไหน ถ้าไม่ลากออกไปมีหวังยืนเฝ้าลูกสาวอยู่แบบนี้ถึงเช้า

"อาปาออกไปก่อนอาเสี่ยวถิง" หลี่เจี๋ยพูดด้วยความเศร้าสร้อยเหมือนกับว่าตนเองนั้นจะไม่เจอลูกสาวอีกอย่างนั้น

"เฮียไปก่อนนะ" หยางพี่ชายคนโตก็มีน้ำเสียงไม่ต่างจากบิดา

"อาปาหม่าม๊าเฮียหยางพรุ่งนี้เจอกันนะคะ" น้ำเสียงสาวน้อยที่พูดออกมานั้นก็เศร้าสร้อยไม่แพ้กันยามที่ทุกคนกำลังจะออกไปทิ้งเธอไว้เพียงลำพังกับคนแปลกหน้าที่เป็นสามีหมาดๆ

ปึง!

เสียงประตูปิดตามหลังตามด้วยเสียงฝีเท้าที่ห่างออกไปไกล ทำเอาสาวน้อยในชุดแต่งงานสีแดงลายหงส์ถอนหายใจออกมาอย่างแรงทั้งยังขยุกขยิกตัวขยับไปมาไม่อยู่สุขอีกทั้งยังได้ยินเสียงบ่นงึมงำออกมาฟังไม่ได้ศัพท์ โดยไม่รู้เลยว่ากิริยาทุกอย่างนั้นอยู่ในสายตาบุรุษมังกรอนาคตผู้นำตระกูลเฟิงมองด้วยความประหลาดใจคิ้วหนายกขึ้นสูงก่อนจะจุดยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย

เฟยเทียนยืนกอดอกมองสาวน้อยในชุดกี่เพ้าสีแดงปักลายหงส์สายตาคมกวาดตามองตามร่างงามสะโอดสะองอย่างอดไม่ได้ที่จะชื่นชมและเพ่งพิจารณาโฉมงามที่นั่งไม่อยู่สุขอยู่นาน ก่อนที่หญิงสาวที่ดูจะความอดทนต่ำเป็นคนเปิดผ้าคลุมเจ้าสาวออกมาด้วยใบหน้าบูดบึ้งชัดเจน

"คุณ!"

"ทำไมไม่รอให้ฉันเปิดผ้าคลุมออกเธอละเลยพิธีการหรืออย่างไร" เสียงทุ้มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงติดดุทั้งยังมองเธอด้วยสายตาที่ดุดันไม่ต่างกัน

"รอมาครึ่งชั่วโมงแล้วยังต้องรออีกเหรอคะ" เจ้าสาวหมาด ๆ หน้าตึงตวัดสายตามามองผู้เป็นสามีและเธอเพิ่งเคยเห็นสามีตัวเป็น ๆ ก็ตอนนี้

ใช่ลี่ถิงเพิ่งเคยเจอผู้ชายคนนี้แต่ว่าเธอเคยเห็นเขาจากแหล่งโซเชียลต่าง ๆ มากมายจนเอียน ลี่ถิงมองคนแก่กว่าด้วยใบหน้าเรียบตึง สองแขนยกขึ้นกอดอกเดินหมุนรอบตัวเจ้าบ่าวของเธอ เธอวนดูอยู่สามรอบจนคิดว่าตัวเองกำลังมึนก่อนจะเดินมาหยุดตรงหน้าปรับสายตามองไปที่ใบหน้าคมคายเหมือนพระเอกหนังฮ่องกง ชื่ออะไรนะที่อายุเยอะ ๆ อืม..จำไม่ได้ช่างมันเถอะ แต่ว่า...หน้าแบบนี้นี่สินะที่ทำให้ผู้หญิงตามกันขบวน

"ฉันรู้ว่าฉันหล่อแต่เธอคงไม่รู้ว่าการมองแบบนี้มันไม่ใช่พื้นฐานของผู้ที่มีมารยาทดีไหนว่าตระกูลจางมีชื่อเสียงเรื่องความงดงามของลูกสาวที่ร่ำลือไปไกลแถมยังพูดชมเชยเรื่องมารยาทที่งดงามเลื่องลือ หลายตระกูลใหญ่เข้ามาแวะเวียนอยากสมัครเป็นว่าที่ลูกเขยไม่ขาด" ดวงตาคมของเฟยเทียนมองไปที่หญิงสาวที่ยังหน้าบึ้งตึง สายตากวาดขึ้นลงไปมาไม่ต่างจากที่หญิงสาวได้กระทำก่อนจะพูดต่อ

"แต่ที่ฉันเห็นนี่ห่างไกลค่ำร่ำลือนั้นไปไกลนัก นี่ไม่ใช่เด็กกะโปโลหรอกหรือ"

ลี่ถิงถลึงตามองเจ้าบ่าวหมาด ๆ พูดแบบนี้ไม่ใช่ว่ากำลังหลอกด่าตระกูลของเธออยู่รึยังไง

เฟยเทียนมองคนเด็กกว่าด้วยสายตาเปลี่ยนไปไหนบอกว่าลูกสาวตระกูลจางกิริยามารยาทงดงามหาที่ติไม่ได้แล้วที่เห็นนี่อะไร