บทที่ 8

"นี่จะไม่เชื่อฟังรุ่นพี่ตั้งแต่วันแรกที่รับน้องเลยเหรอคะ" นาเดียหันกลับมาก็ยังเห็นว่า รุ่นน้องที่เธอสั่งให้เอาเสื้อตัวนั้นออก ยังคงอยู่เหมือนเดิม

"ขอโทษด้วยค่ะ ฉันคงทำตามรุ่นพี่ไม่ได้"

"ดี! ถ้างั้นออกไปยืนอยู่ข้างนอก ไม่ต้องมารวมกลุ่มกับเพื่อน"

"นาเดีย!" คอปเตอร์ตำหนิเพื่อน เพราะคิดว่าทำกับรุ่นน้องแรงเกินไป

"พวกนายก็เห็นว่ารุ่นน้องคนนี้ไม่เชื่อฟัง มันจะอะไรนักหนากับการที่จะเอาเสื้อออก!" ว่าแล้วนาเดียก็เดินเข้าไปกระชากเสื้อตัวนั้นจนหลุด

"กรี๊ดด" น้ำหนาวรีบหลบเข้าไปอยู่ด้านหลังของรชต เพราะในที่นี้เธอรู้จักแค่เขาเพียงคนเดียว

"ทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ด้วย" แทนที่จะถามก่อนว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ แต่รชตกับมองกลับมาแล้วตำหนิ

"น้องครับ" คอปเตอร์รีบแย่งเสื้อตัวนั้นกับนาเดียกลับมา แล้วก็พันรอบกระโปรงของเธอไว้เหมือนเดิม

"ขอบคุณค่ะ" น้ำหนาวเริ่มอายเพราะคิดว่ารุ่นพี่ที่อยู่ด้านหลังหลายคนคงจะมองเห็นแล้ว เธอก็เลยรีบวิ่งออกมาจากห้องกิจกรรม

"ฉันไม่ให้เธอคนนั้นผ่านกิจกรรม" นาเดียกล่าวพูดขึ้น แล้วก็ถอยกลับไปยืนที่ของตัวเอง ซึ่งด้านหน้าต้องเป็นของประธาน

"เอาล่ะครับเรามาเริ่มกิจกรรมกันต่อ..แนะนำตัวไปถึงไหนกันแล้ว" รชตก็ไม่คิดว่าจะสนใจเรื่องนี้อยู่แล้ว

กิจกรรมวันแรกได้ผ่านไป รับน้องมีทั้งหมด 3 วัน

เย็นวันเดียวกันที่คอนโด..

เรื่องนี้มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อนสำหรับลูกผู้หญิงมาก เธอไม่คิดว่าประจำเดือนจะมาไม่ตรงแบบนี้ ทั้งๆ ที่มันมาตรงตลอด เหลืออีกตั้งหลายวัน หรือเพราะเธอมีความเครียดและกดดันเรื่องที่ต้องได้มาจดทะเบียนสมรสแบบสายฟ้าแล่บ

พอคิดถึงรุ่นพี่อีก 3-4 คน ที่ยืนอยู่ด้านหลัง ตอนที่รุ่นพี่ผู้หญิงกระชากเสื้อออก ทุกคนคงจะเห็นกระโปรงของเธอกันหมดแล้ว

"คอยดูนะ!" เธอคงไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปแน่ ต้องหาทางเอาคืนให้ได้ "เราจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเนี่ย" คิดไปแล้วก็อายขึ้นมาอีกครั้ง

เช้าวันต่อมา..

"ไอ้คนบ้า! ไม่คิดจะถามไถ่กันบ้างเลยหรือไง!!" วันนี้เป็นอีกวัน ที่เขาไม่มาสนใจใยดีเธอเลย ทั้งๆ ที่เมื่อวานนี้เธอเจอเรื่องหนักๆ "แล้วเขาจะมาสนใจเราทำไม นับเวลารวมแล้วรู้จักกันไม่ถึงชั่วโมงเลยด้วยซ้ำ"

หญิงสาวลุกขึ้นเปลี่ยนเสื้อผ้า และวันนี้เธอไม่ลืมที่จะเอาผ้าอนามัยติดไปด้วย เพราะวันที่ 2 ประจำเดือนจะมาแรงมาก 2 แผ่นบางทีเอาไม่อยู่ด้วยซ้ำ

[มหาวิทยาลัยชื่อดัง]

พอน้ำหนาวเดินเข้ามาเพื่อนหลายคนต่างก็มอง แต่ไม่มีใครกล้าทัก เพราะกลัวถูกหมายหัวจากรุ่นพี่ไปด้วยอีกคน

น้ำหนาวก็เช่นกัน เพื่อนสองคนที่รู้จักกันเมื่อวาน เธอก็แกล้งทำเป็นไม่รู้จัก เพราะคิดว่าเพื่อนคงจะอายที่ต้องมาคบกับคนเปิ่นๆ แบบเธอ

"สวัสดีจ้าน้ำหนาว" ไข่ตุ๋นคนแรกที่เดินเข้ามาทัก

"สวัสดีจ้า ฉันเอาเสื้อเธอมาคืนด้วยนะ" หญิงสาวล้วงเอาเสื้อในกระเป๋าที่พับเก็บไว้อย่างดีออกมา "ฉันเอาไปซักอบรีดให้อย่างดีไม่ต้องกลัวหรอก"

ไข่ตุ๋นรับเสื้อตัวเองกลับมา เพราะกลัวเพื่อนไม่สบายใจ

"รุ่นน้องคนนั้นน่ะ ใครอนุญาตให้เข้ามาร่วมกิจกรรมกับเพื่อน" นาเดียเดินเข้ามาก็เล็งไปที่น้ำหนาวคนแรก

"ฉันว่าเธอคงจะเรียนที่นี่ลำบากแล้วล่ะน้ำหนาว"

"เธออยู่ห่างๆ ฉันไว้นะ เดี๋ยวก็ลำบากไปด้วย"

ขณะนั้นข้าวฟ่างก็เดินเข้ามาหาน้ำหนาวอีกคน

"พวกเธอไม่ต้องเข้ามาใกล้ฉันหรอก เดี๋ยวก็ถูกหมายหัวไปด้วย"

"เธอพูดอะไรฉันได้ยินนะ" นาเดียที่พยายามอ่านปากรุ่นน้อง เพราะอยากจะหาเรื่องอยู่แล้ว ก็ได้เดินตรงเข้ามา

"ฉันไปทำอะไรให้รุ่นพี่คะ ทำไมรุ่นพี่ถึงคิดจะเล่นงานฉัน" น้ำหนาวพูดออกมาไม่แรงเท่าไร

"เธอคงสำคัญตัวเองผิดแล้วล่ะมั้ง ใครอยากจะเล่นงานเธอ สำเหนียกไว้ด้วยว่าตัวเองเป็นแค่รุ่นน้องเข้ามาใหม่ ต้องเชื่อฟังรุ่นพี่" เพราะความโมโหนาเดียยื่นมือไปแต่ก็ยังไม่ได้ใช้แรงอะไรเลย ร่างของน้ำหนาวก็กระเด็นล้มลงต่อหน้าต่อตา เพื่อนๆ และจังหวะนั้นรุ่นพี่ที่รับผิดชอบกิจกรรมก็กำลังเดินเข้ามา

"นาเดียเธอทำอะไร!" คอปเตอร์รีบเข้ามาช่วยรุ่นน้องให้ลุกขึ้นก่อน

"ฉันยังไม่ได้ทำอะไรมันเลยนะ มารยาสาไถย!"

"รุ่นพี่ไม่ได้ทำอะไรฉันค่ะ ฉันล้มเอง" น้ำหนาวแกล้งทำหน้าเศร้า ไม่กล้ามองหน้ารุ่นพี่ผู้หญิง เหมือนกลัวว่าจะถูกเล่นงานอีก

"นาเดีย..การรับน้องครั้งนี้เธอถูกคัดออก" คอปเตอร์ซึ่งเป็นรองประธานได้ออกคำสั่ง

"นี่คอปเตอร์ แกจะหลงมารยาผู้หญิงคนนี้ไม่ได้นะ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรจริงๆ"

"ใช่ค่ะพี่เขาไม่ได้ทำอะไร อย่าทำโทษพี่เขาเลยนะคะ" น้ำหนาวมองหน้าคอปเตอร์ แบบขอร้องอ้อนวอนแทนรุ่นพี่ผู้หญิง

"ก็ได้พี่จะไม่ทำโทษ น้องไปรวมกลุ่มกับเพื่อนก่อน" คอปเตอร์ใจอ่อน ..แต่ทำให้น้ำหนาวถึงกับกัดฟันตัวเองไว้..ไม่น่าพูดเลยเรา

พอกลับมานั่งที่ได้ไม่นานประธานก็เดินเข้ามา

"กิจกรรมของเราในวันนี้.." คนที่บอกเรื่องกิจกรรมได้ก็คือประธาน เขาก็ได้แจ้งกับรุ่นน้องว่าวันนี้มีกิจกรรมอะไร

พอรุ่นน้องได้ยินเท่านั้นแหละ ต่างก็รีบจับกลุ่มกันให้ครบ 10 คน เพราะกิจกรรมวันที่สองก็คือ สานสัมพันธ์กับเพื่อน โดยการจับกระดาษขึ้นมากลุ่มละหนึ่งแผ่น แล้วก็ทำตามสิ่งที่เขียนไว้ในนั้น

"ของเราได้อะไร" เพื่อนในกลุ่มน้ำหนาวก็มีข้าวฟ่างและไข่ตุ๋นรวมอยู่ด้วย

"ให้ไปที่สระว่ายน้ำของมหาวิทยาลัย แล้วจะมีคำสั่งที่สองตามมา"

ถ้าใครสังเกตใบหน้าของนาเดียก็จะเห็นว่า..ตอนนี้มุมปากเธอเริ่มมีรอยยิ้มขึ้นมา