บทที่ 4

หลังจากที่รชตไปแล้วทั้งสองได้แต่มองสบตากัน ที่จริงเรื่องนี้กัลยาไม่ได้เตรียมการอะไรมาเลย น้ำหนาวยิ่งแล้วไปใหญ่ เพราะคิดว่าป้าผู้มีพระคุณต่อครอบครัวของเธอ แค่ชวนมาทานข้าว แต่ที่ไหนได้อยากจะให้รู้จักกับหลานชายของท่านนี่เอง

จะโทษป้ากัลยาฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ เธอดันปากพล่อยไปหยามเขาเข้า จนเรื่องมันบานปลายไปกันใหญ่

"เราจะเอายังไงดีล่ะหนูน้ำหนาว"

"หนาวก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ" เพิ่งรู้ซึ้งในชื่อของตัวเองก็วันนี้ พ่อกับแม่นี่ก็ช่างตั้งชื่อ ตอนนี้หนาวเข้าไปถึงทรวงเลย

"ถ้าปฏิเสธรชต ป้ามีหวังถูกถอนหงอกแน่"

"ถ้างั้นก็ไม่ต้องปฏิเสธสิคะ ในเมื่อเรื่องนี้เรารู้กันแค่ 3 คน"

"แต่ต้องได้จดทะเบียนสมรสด้วยนะลูก" ถึงรู้กันแค่นี้แต่มันก็มีเรื่องกฎหมายเข้ามาเกี่ยว

"จดได้ก็หย่าได้นี่คะ"

กัลยาถึงกับอึ้งในความคิดของเด็กสมัยนี้ "แต่ถ้ามีการหย่า เราก็คือผู้หญิงที่เคยมีสามีมาแล้วนะลูก"

"ช่างปะไรล่ะคะ" ทำไมน้ำหนาวจะไม่กลัวเรื่องนี้ แต่เธอคิดไว้แล้ว ถ้าผู้ชายที่จะเข้ามาเป็นคู่ครองของเธอ รับไม่ได้กับเรื่องนี้ นั่นแสดงว่า เธอได้กลั่นกรองหาผู้ชายที่เหมาะสมกับตัวเองแล้วกัน

"ขอบใจน้ำหนาวมากนะลูก ป้าก็อยากจะฝากอีกอย่าง"

"ว่ามาได้เลยค่ะคุณป้า" คงไม่มีอะไรหนักหนาไปกว่าการที่ต้องได้จดทะเบียนสมรสกับไอ้ขี้เก๊กนั่นแล้วล่ะ

"คุณย่ากลัวที่สุดก็คือกลัวเรื่องมอเตอร์ไซค์ หนูช่วยเป็นหูเป็นตาให้ป้าหน่อยนะ" เพราะยังไงครอบครัวก็คงจะห้ามรชตเรื่องขับมอเตอร์ไซค์ไม่ได้อีกแล้ว

"ถ้าเขายอมฟังนะคะ" ดูจากท่าทางหยิ่งผยองเจ้าเล่ห์แสนกลของผู้ชายคนนี้แล้ว คงจะเชื่อฟังเธอหรอก

วันต่อมาที่มหาวิทยาลัย..

"เราต้องเลี้ยงฉลองกันแล้วล่ะ" เพื่อนได้ยินว่ารชตสั่งมอเตอร์ไซค์นำเข้าจากต่างประเทศ เพื่อที่จะมาขับโชว์สาวๆ ในมหาวิทยาลัย เพื่อนต่างก็ชอบใจ "เออ..ว่าแต่ทำไมคุณหญิงย่า คุณหญิงพ่อ คุณหญิงแม่"

"คุณหญิงพ่อมีด้วยเหรอวะ" เพื่อนอีกคนพูดขัดขึ้น

"เออกูพูดผิดกูจะบอกว่าคุณหญิงป้า ทำไมถึงอนุญาตให้คุณชายใหญ่ของเราซื้อรถมอเตอร์ไซค์ได้วะ"

"พวกมึงไม่ต้องสงสัยเรื่องนี้หรอก" ก่อนที่พวกเพื่อนๆ จะพูดมากกว่านี้รชตได้ห้ามไว้

"แต่พวกกูก็ดีใจนะเว้ย ยิ่งตอนที่มีสาวๆ ซ้อนท้ายนะ เวลาเธอโน้มตัวลงมากอด มึงรู้ไหมว่าฟินขนาดไหน"

"หึ" อยู่ดีๆ รชตก็จินตนาการไปว่าน้ำหนาวโน้มตัวลงมากอดเขา "ยัยบ๊องออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!" พอคิดขึ้นได้ เขาถึงกับไล่เธอออกไปจากจินตนาการ

"ไล่นาเดียทำไม"

"เราไม่ได้ไล่เธอสักหน่อย"

"ได้ยินว่ารชตจะซื้อมอเตอร์ไซค์เหรอ ขอนาเดียนั่งซ้อนท้ายด้วยนะ" นิ้วเรียวค่อยๆ ไต่ไปตามไหล่กว้างของรชต

"ถ้าไม่ใช่เธอแล้วใครจะเป็นคนซ้อนท้ายล่ะ" เพื่อนๆ ต่างก็แซว เพราะเพื่อนผู้หญิงนาเดียนี่แหละที่สนิทกับรชตที่สุดแล้ว

"เรายังไม่อยากจะพูดถึงเรื่องนั้น" ว่าแล้วรชตก็ลุกขึ้น เขาต้องทำตัวเป็นเด็กดีไว้ก่อน ห้ามให้ผู้หญิงคนไหนเข้าใกล้ เผื่อว่าป้ากัลยาส่งใครมาดู เดี๋ยวก็กินแห้วกันพอดี

ใกล้เที่ยงวันเดียวกัน..

วันนี้มีเรียนแค่ช่วงเช้า รชตก็เลยตรงดิ่งมาที่คอนโด เพราะใกล้ถึงเวลานัดหมายกับผู้เป็นป้าแล้ว