เอาคืน(2)

ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อลูกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่อเนกก็รักลูกสาวมาก แม้เขาจะแต่งงานใหม่แต่ทรัพย์สมบัติทุกอย่างเขาก็ยกให้เป็นชื่อของลูกสาวทั้งหมด

การกระทำของเขาสร้างความไม่พอใจให้แก่ภรรยาใหม่เป็นอย่างมาก ทำให้มีปากเสียงทะเลาะเบาะแว้งกันเป็นประจำ ฝั่งภรรยาใหม่ก็ทะเลาะกับอินทิราอยู่บ่อยครั้ง ถึงขั้นลงไม้ลงมือยิ่งทำให้ความสัมพันธ์ของพ่อลูกแย่ลงเรื่อยๆ

หลังจากที่วรภพได้ยินเรื่องราวของหญิงสาวจากปากผู้ช่วย เขาก็มองเห็นโอกาสที่จะเข้าหาอีกฝ่าย อินทิราเป็นคนที่ขาดความอบอุ่น ฉะนั้นแล้วหากใครสักคนที่สามารถเติมเต็มความรู้สึกว่างเปล่าในใจเธอได้ หญิงสาวคงจะเปิดใจให้อย่างง่ายดาย

“ปกติผู้หญิงคนนั้นเดินทางไปไหนบ้าง”

ชายหนุ่มเอ่ยถามผู้ช่วย ก่อนที่อีกฝ่ายนั้นจะรายงานอย่างละเอียดอีกครั้ง

“ช่วงเช้าคุณอินทิราจะออกจากคอนโด เดินทางไปเดินซื้อของตามห้างสรรพสินค้าครับ หลังจากนั้นก็จะกลับมาที่คอนโดอีกครั้งและออกไปฟิตเนสช่วงบ่ายครับ”

“แล้วหลังจากนั้นเธอไปไหน”

“เท่าที่ผมตามดูเห็นว่าเธอออกไปเที่ยวคลับช่วงหัวค่ำครับ”

วรภพได้ข้อมูลที่เพียงพอ เขาจึงได้วางแผนการที่จะเข้าหาอีกฝ่ายทันที โดยเริ่มแรกชายหนุ่มตั้งใจจะไปดักรอหญิงสาวที่ฟิตเนส เพราะเมื่อพิจารณาดูแล้วเธอน่าจะไปออกกำลังกายทุกวันตามประสาคนที่รักสุขภาพ ถ้าจะให้เขาตามไปดักเจอเธอตามห้างสรรพสินค้าก็คงจะเป็นเรื่องยาก เพราะในแต่ละวันเขาไม่สามารถรู้เลยว่าเธอจะเดินทางไปซื้อของที่ไหนบ้าง

“คุณวรภพจะให้ผมตามดูเธอต่อไปเรื่อยๆไหมครับ”

ชายหนุ่มพยักหน้า เขายังอยากรู้เรื่องราวของอีกฝ่ายให้ลึกกว่านี้ โดยเฉพาะเรื่องทรัพย์สินของเธอ

“ถ้าเป็นไปได้ฉันอยากได้ข้อมูลเกี่ยวกับทรัพย์สินรวมทั้งหุ้นที่ผู้หญิงคนนั้นกำลังถืออยู่”

“เดี๋ยวผมจะจัดการเรื่องนี้ให้ครับ”

วรภพไว้ใจผู้ช่วยคนนี้เป็นอย่างมาก ทั้งอีกฝ่ายก็ไม่เคยทำให้เขาผิดหวังไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม ข้อมูลอะไรที่ว่าหายากผู้ช่วยคนนี้ก็สามารถหามาได้ ไม่ว่าจะต้องใช้เวลานานแค่ไหนก็ไม่มีทางที่จะไม่สำเร็จ

“พยายามอย่าให้เธอรู้ตัว ระหว่างนี้ฉันจะหาวิธีจีบผู้หญิงคนนั้น แต่ก่อนอื่นฉันต้องรู้เรื่องเกี่ยวกับหุ้นนี้ให้ละเอียดก่อน”

เขาอยากรู้ว่าเธอนั้นให้ความสำคัญกับทรัพย์สินที่เพิ่งได้รับโอนจากผู้เป็นพ่อหรือไม่ เพราะหากว่าเธอนั้นไม่ได้ใส่ใจ แผนการของเขาคงง่ายขึ้น ดีไม่ดีเขาอาจจะขอเจรจาซื้อคืน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็อยู่ที่ว่าเธอจะตัดสินใจยังไง

ช่วงบ่ายหลังเลิกงานวรภพส่งข้อความหาคนรัก บอกเธอว่าวันนี้เขาคงไม่ได้ไปเยี่ยมเพราะติดธุระด่วน พลอยไพลินรู้ว่าธุระของวรภพคืออะไรเพราะเขาได้เล่าให้เธอฟังแล้ว เธอรู้สึกไม่สบายใจกลัวว่าชายหนุ่มจะหลวมตัวหลงรักลูกสาวศัตรู

นักธุรกิจหนุ่มขับรถยุโรปคันหรูมาจอดที่หน้าฟิตเนสใหญ่ใจกลางเมือง ก่อนที่เขาจะสังเกตการณ์อยู่ในรถสักพัก สอดส่องสายตามองหาเป้าหมาย ระหว่างนั้นอินทิราเดินมากับกลุ่มเพื่อน เธอสวยโดดเด่น ทำให้ตกเป็นเป้าสายตาของหนุ่มๆ หญิงสาวผิวเนียนละเอียดขาวผุดผ่อง ผมสีน้ำตาลยิ่งขับให้ผิวของเธอนั้นดูสว่างมากขึ้น แต่ความสวยของเธอก็ไม่ได้ทำให้หัวใจของวรภพหวั่นไหว ความแค้นในใจของเขาทำให้อยากมุ่งมั่นเอาชนะเท่านั้น

ชายหนุ่มเดินเข้าไปในฟิตเนส เขาจงใจเดินชนหญิงสาวแต่แสร้งทำราวกับว่าไม่ได้ตั้งใจ และเมื่อเธอหงายหลังเขาก็รีบตรงเข้าไปรับ ทำให้สองสายตาประสานกัน

“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ผมไม่ทันระวังต้องขอโทษจริงๆ”

ชายหนุ่มเอ่ยด้วยนำเสียงนุ่มทุ้มอ่อนโยน เขย่าหัวใจผู้ฟังเป็นอย่างมาก อินทิราแม้จะผ่านประสบการณ์มาอย่างโชกโชน แต่ถึงอย่างนั้นหัวใจของเธอก็ว่างเปล่า ไม่เคยเปิดรับใคร

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่เป็นอะไร”

หญิงสาวพูดเสียงหวานก่อนที่เธอจะช้อนตามองชายหนุ่ม ทั้งยังผละตัวออกอย่างอ้อยอิ่ง ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้รู้สึกสนใจผู้ชายคนนี้ นอกเหนือจากรูปร่างหน้าตาแล้วเธอสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยน

“เพิ่งมาที่นี่ครั้งแรกหรือคะ ไม่เคยเห็นหน้าเลย”

หญิงสาวเอ่ยถามก่อนที่ชายหนุ่มจะพยักหน้า เขาทำราวกับคนหลงทางมองไปรอบๆคล้ายกับว่ากำลังสำรวจ

“มีอะไรถามฉันก็ได้นะคะ ฉันเป็นขาประจำของที่นี่”

“ผมคงต้องรบกวนคุณแล้วล่ะครับ คุณ…”

หญิงสาวยกยิ้มก่อนเอ่ยแนะนำตัว“อินทิราค่ะ เรียกอินเฉยๆก็ได้นะคะ”

“ครับ คุณอิน ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมวรภพ เรียกว่าภพเฉยๆก็ได้”

ทั้งสองสบตากัน หญิงสาวรู้สึกสนใจชายหนุ่ม แต่เธอก็ไม่ได้ออกตัวแรงมากนัก เพราะเดิมทีเป็นคนที่ไว้ตัวพอสมควร หากอีกฝ่ายไม่แสดงท่าทีว่าสนใจเธอก็คงจะไม่เล่นด้วย แต่บังเอิญว่าวรภพนั้นตั้งใจเข้าหาหญิงสาวอยู่แล้ว เขาจึงพยายามแสดงให้เธอเห็นว่าเขาสนใจเธอเป็นอย่างมาก

ทั้งสองแยกย้ายกันไปคนละมุม ช่วงเวลาที่อยู่ในฟิตเนสชายหนุ่มคอยส่งสายตาให้หญิงสาว ในขณะที่เธอนั้นก็ไม่ได้หลบเลี่ยง ทั้งยังดูเหมือนอยากจะเชื้อเชิญชายหนุ่มให้ไปต่อด้วยกัน

ด้านพลอยไพลินเธอรู้สึกนอนไม่หลับ ในหัวเอาแต่ครุ่นคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยโดยเฉพาะเรื่องของ วรภพ เธอเข้าใจดีว่าเขาต้องการทวงคืนสิ่งที่เป็นของพ่อ แต่ถึงอย่างนั้นก็อดกังวลไม่ได้ กลัวว่าชายหนุ่มจะเผลอเกินเลยกับผู้หญิงคนนั้น

พลอยไพลินถอนหายใจยาวก่อนจะลุกขึ้นนั่ง เธอเอาแต่คิดฟุ้งซ่านจนไม่เป็นอันทำอะไร งานที่ วรภพมอบหมายเอาไว้ให้ก็ยังไม่เสร็จสิ้น เมื่อเห็นว่าตอนนี้ดึกมากแล้วและเธอก็นอนไม่หลับจึงได้ลุกขึ้นมาทำงาน แต่จิตใจของเธอไม่ค่อยสงบนักทำให้คิดงาน ไม่ค่อยออก และจัดการตารางเวลาไม่เป็นระเบียบอย่างที่เคย

“อดทนสิพลอย คุณภพเขามีเหตุผลที่ต้องทำแบบนั้น”

หญิงสาวพยายามปลอบใจตัวเอง แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผล เพราะจนถึงตอนนี้ชายหนุ่มก็ยังไม่ติดต่อเธอ และหายไปตั้งแต่ช่วงบ่าย ทำให้พลอยไพลินอดกังวลไม่ได้ กลัวว่าเขาจะไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้นในเวลานี้