Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ตอนที่ : 09 ผลการกระทำ
“ปล่อยฉันนะ!! ปล่อยฉัน”
เจโรมเดินไปตามเสียงที่ดังอยู่พร้อมกับลูกน้อง ตอนนี้ฟ้าก็เริ่มจะสว่างแล้วเริ่มมองเห็นรูปร่างของคนชัดเจนมากขึ้น
“ฉันพูดดีๆ กับเธอแล้วนะ แต่เธอก็ดื้อเอง”
“เพราะฉันไม่อยากอยู่กับคุณไง แค่นี้ก็ยังไม่รู้อีกเหรอ?”
“ฉันรู้ แต่เธอไม่มีสิทธิ์เลือก!”
“…..”
“พาเธอไปขึ้นรถ”
“ครับ”
“มะ ไม่นะ ฉันไม่ไปเด็ดขาด!”
จันทร์เจ้าถูกบอดี้การ์ดของเจโรมหามไปขึ้นรถ แม้เธอจะพยายามดิ้นอย่างแรงเพื่อให้ตัวเองนั้นหลุดออกมมาเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผลเลย บอดี้การ์ดของเขาตัวใหญ่พอๆ กับเขาเลย มันก็ไม่แปลกเลยที่เธอแรงของเธอมันจะไม่ทำให้คนพวกนี้สะทกสะท้าน
เธอถูกผลักให้เข้าไปในรถตู้ ก่อนที่เจโรมจะเดินเข้าไปนั่งข้างๆ เธอ แม้ตอนนี้จะไม่ได้ถูกมัด ไม่ได้ถูกปิดตา แต่เธอก็หนีไม่ได้หรอกเพราะเขานั่งขวางอยู่ตรงประตู
“จะทำแบบนี้ไปอีกเมื่อไหร่?”
“แบบไหน?”
“ก็แบบที่ทำอยู่ ไม่ยอมปล่อยฉันไป มีความสุขเหรอที่กักขังฉันไว้แบบนี้”
“ไม่รู้สิ ทำไมต้องคิดว่ามันเป็นความสุขด้วย”
“ทำแบบนี้ก็เพราะจะเอาคืนกันเหรอ?”
“…..”
“ฉันถามไม่ได้ยินหรือไง”
“แล้วแต่เธอจะคิด”
“แล้วถ้าฉันเอาชีวิตทั้งหมดของฉันชดใช้ให้ล่ะ”
“พูดอะไร” คราวนี้เขาหันมามอง สีหน้าของเขาดูตกใจมาก คงไม่คิดว่าเธอนั้นจะพูดอะไรแบบนี้ออกมา
“ชีวิตของฉันไง เรื่องบ้าๆ มันจะได้จบสักที”
“อยากตายนักหรือไง!!” มือหนากระชากแขนของคนข้างๆ อย่างแรง สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป จากที่ดูตกใจก็กลายเป็นเกรี้ยวกราดใส่เธอ คิ้วเข้มขมวดติดกันจนเป็นรอยหยักอยู่ตรงกลางระหว่างคิ้ว มันทำให้เขาดูน่ากลัวมากขึ้นไปอีก
“ใช่!!”
“…..” ชายหนุ่มไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาปล่อยมือออกจากแขนของเธอและหันกลับไปนั่งท่าเดิม แต่เธอรู้สึกได้ว่าเขากำลังมีอารมณ์โกรธ หงุดหงิด เลือดร้อนกำลังพลุ่งพล่าน เพียงแต่เขาไม่ได้เอาอารมณ์นั้นมาลงกับเธอ
สถานการณ์มันน่าอึดอัดจนเธอเอาแต่นั่งนิ่ง ไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว เธอไม่รู้เลยว่าการถูกพากลับไปครั้งนี้เธอจะต้องเจอกับอะไรอีกบ้าง แต่ก็คิดว่ามันน่าจะหนักหนาและสาหัสกว่าครั้งก่อน
เพราะเธอขัดคำสั่ง ฝ่าฝืนคำพูดของเขา ท้าทายคนอย่างเขา
ซึ่งเขาเป็นคนที่ไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย
ใช้เวลาเดินทางอยู่นานพอสมควรเหมือนกันจนกว่าจะมาถึงยังบ้านของเขา บ้านหลังใหญ่รั้วสูง บ้านที่เธอไม่เคยคิดจะกลับมาอีก แต่ตอนนี้เธอถูกพากลับมาอีกครั้งนึงแล้ว
“ถึงแล้ว ลงมาสิ”
“ฉันไม่ลง”
“คิดว่าพยศแบบนี้ฉันจะยอมปล่อยเธอไปหรือไง?”
“เราก็เลิกกันไปตั้งนานแล้ว ทำไมยังไม่จบอีก”
“เลิกพูดเรื่องนี้ได้แล้ว”
“…..”
“ลงมา”
“ฉันไม่ลง” เธอยังคงยืนกรานว่าไม่ยอมลงจากรถเด็ดขาด ตอนนี้มันไม่มีอะไรจะต้องกลัวแล้วแหละ ถ้าเขาอยากจะทำอะไรกับเธอก็ปล่อยให้เขาทำ เพราะเธอกล้าพูดเรื่องชีวิตกับเขาไปแล้ว นั่นก็แปลว่าถ้าเขาจะทำกับเธอถึงชีวิตจริงๆ มันก็ดีกว่าที่เธอต้องมีชีวิตอยู่ที่นี่
“จะลงมาดีๆ หรือจะให้ฉันอุ้มเธอลง”
“…..” เธอนั่งเงียบ ในใจคิดว่ายังไงเขาก็ไม่กล้าหรอก เพราะไม่มีใครรู้ถึงความสำพันธ์ของเขาและเธอ ไม่มีใครรู้ว่าเธอและเขาเคยคบกันมาก่อน
แต่ยังไม่ทันที่ความคิดนั้นจะหายออกไป เขาก็โน้มตัวเข้ามาและปลดเข็มขัดของเธอออกจากนั้นเธออุ้มเธอพาดบ่าลงมาจากรถเลย
“คุณปล่อยฉันนะ!”
“ไม่อยากตกลงไปขาหักก็อยู่นิ่งๆ”
“ก็ปล่อยฉันลงสิ”
“…..”
เธอถูกเขาพาไปยังที่แห่งหนึ่ง มันคล้ายกับโกดังแหละแต่มันหรูมากกว่านั้น และทันทีที่ถูกปล่อยลงมาก็ได้เห็นคนหลายคนนั่งคุกเข่าเรียงตัวกันอยู่ พอเธอลองมองดูดีๆ ก็เป็นพวกบอดี้การ์ดที่ตามไปดูแลเขาวันนั้น
“นี่มันอะไร”
“ฉันจะให้เธอดูไง ว่าการกระทำของเธอ มันส่งผลยังไงกับคนอื่น”
“คิดจะทำอะไร?”
“ฉันไม่ชอบคนที่ทำงานพลาด”
“…..” หญิงสาวยืนตัวเกร็งไปหมด มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดจริงๆ ใช่ไหม
“เธอจะได้รู้ไง ว่าสิ่งที่เธอทำ มันทำให้คนอื่นต้องเดือดร้อนไปด้วย”
“มะ ไม่นะ คุณจะทำอะไร” เธอตกลงใจจนตัวสั่นไปหมด เมื่อเขาเดินเข้ามาโอบเธอทางด้านหลัง พร้อมกับจับมือของเธอไปกำปืนเอาไว้ และยกจ่อไปยังด้านหน้า
“คนทำงานพลาดแบบนี้ ฉันก็ไม่รู้ว่าจะเก็บไว้ทำไมเหมือนกัน”
“บะ บ้าไปแล้ว! คุณมันบ้าไปแล้ว! พวกเขามีชีวิตนะ คิดจะฆ่าคนเป็นผักเป็นปลาได้ยังไง!!” เธออยากจะขัดขืนแต่ก็กลัวว่าจะเผลอไปโดนไกของปืน ได้แต่หลับตาปี๋ด้วยความกลัว
“ฉันต้องสนใจอะไรพวกนี้ด้วยเหรอ”
“ต้องสนใจสิ คนพวกนั้นเขาเป็นคนของคุณนะ เขามีครอบครัว มีคนที่บ้านต้องดูแล อีกอย่างถ้าคุณฆ่าพวกเขาคุณก็ต้องคิดคุก ฉันจะเป็นพยานให้ตำรวจเองว่าคุณเป็นคนทำ” เธอพูดขู่สารพัด น้ำเสียงที่สั่นเครือนั้นมันทำให้เขารู้ว่าเธอกำลังกลัวมากแค่ไหน
“ฉันว่ามันจะเป็นเธอมากกว่านะที่เป็นฆาตรกร ดูสิมือของเธอจับปืนอยู่นะ ลายนิ้วมือของเธอมันเป็นหลักฐานอยู่เต็มกระบอกปืนหมดแล้ว มันจะเป็นฉันได้ยังไงที่เป็นฆาตรกร” ชายหนุ่มพูดกระซิบข้างหู น้ำเสียงที่เย็นยะเยือกนั้นทำให้เธอรู้สึกกลัวจนแทบยืนไม่อยู่
เขากำลังจะทำให้เธอเป็นฆาตรกร
“ฮึก...คุณมันไม่ใช่คน!”
“จะไม่ใช่คนได้ยังไง ในเมื่อฉันก็ยังยืนรูปร่างเป็นคนอยู่”
“แค่คุณคิดจะฆ่าคนอื่น คุณก็ไม่ใช่คนแล้ว!”
“งั้นเหรอ...หึหึ” เขาแค่นหัวเราะออกมา ก่อนที่จะประคองมือของเธอที่จับปืนอยู่ขึ้นจ่อไปยังคนของเขาที่ถูกมัดและถูกจับนั่งคุกเข่าแถมยังถูกปิดตาด้วย ดูเหมือนเขาจะเตรียมการไว้ก่อนที่จะพาเธอกลับมาแล้ว “จับปืนให้มันนิ่งๆ สิ มือสั่นแบบนี้เดี๋ยวก็ยิงพลาดพอดี”
น้ำเสียงของเขาทั้งเรียบนิ่งและเย็นยะเยือกในเวลาเดียวกัน ดูเขาไม่ได้ตื่นกลัวอะไรเลยกับสิ่งที่ตัวเองกำลังทำอยู่ตอนนี้
“มะ ไม่นะ! ฮึก! ฉันไม่อยากเป็นฆาตรกร คุณอยากจะเป็นก็เป็นไปคนเดียวเลย ไม่ต้องเอาฉันไปยุ่งด้วย!”
“ได้ยังไงล่ะ มันเป็นเพราะเธอนะ จะไม่ยุ่งได้ยังไง”
“ปะ ปล่อยฮึก!!”
เธอร้องไห้ออกมาเพราะมันทั้งกลัว ทั้งโกรธ ทั้งเกลียด บอกความรู้สึกตอนนี้ไม่ถูกเลย จู่ๆ ก็กำลังจะได้กลายเป็นฆาตรกรแบบนี้ใครบ้างจะมีความสุขได้ลง
“ดูเอาไว้นะ ถ้าเธอหนีออกไปจากที่นี่เมื่อไหร่ ก็จะมีคนต้องตายเพราะเธออีกเรื่อยๆ”
“…..” หญิงสาวหลับตาปี๋ด้วยความกลัว เขามันไม่ใช่คนแล้ว เธอหลงรักผู้ชายแบบนี้ลงไปได้ยังไง เสียดายความรู้สึกดีๆ ที่เคยมีกับเขา ถ้ารู้ว่าเขาเป็นแบบนี้เธอจะไม่มีวันรักเขาตั้งแต่แรกเลย
“พร้อมหรือยัง เป้ายิงของเราพร้อมนานแล้วนะ”
“มะ ไม่ ฉันเกลียดคุณ ต่อจากนี้ฉันจะเกลียดคุณ จะไม่มีวันรักคุณอีก” น้ำเสียงของเธอที่พูดออกมานั้นมันหนักแน่นจนเขานิ่งไป แต่แล้วปืนที่เธอจับอยู่ในมือนั้นก็กระชับแน่นขึ้น ปลายนิ้วสอดเข้าไปในไกปืนเหมือนพร้อมจะลั่นไก
“ไม่ต้องรักคนอย่างฉันหรอก เกลียดฉันนั่นแหละดีแล้ว”
“ฮึก...ฮื้ออ~” หญิงสาวยังคงร้องไห้ออกมาไม่หยุด ร่างกายก็ยังคงสั่นเทาอยู่แบบนั้น เธอไม่รู้เลยว่าปืนในมือของเธอนั้นจะถูกลั่นไกออกไปเมื่อไหร่ มันทนไม่ได้ที่จะต้องเห็นคนตายต่อหน้า และคนที่ต้องตายสาเหตุมันก็เป็นเพราะเธอด้วย
“พร้อมแล้วนะสาวน้อย”
“ฮึก...”
ฟึบ!!
แกร๊ก~
หญิงสาวสลบไปพร้อมๆ กับปืนที่ถูกลั่นไก แต่ปืนในมือของเธอนั้นไม่มีลูก เพราะแบบนั้นมันจึงไม่ได้มีเรื่องเลวร้ายอะไรเกิดขึ้น คนที่ดูเหมือนถูกจับมัดก็ลุกขึ้นและเปิดผ้าปิดตาของตัวเอง
แท้จริงแล้วทุกอย่างนั้นเป็นเพียงฉากที่เขาจัดขึ้นมาเพื่อขู่ไม่ให้เธอหนีไปอีกก็เท่านั้น
เธอสลบไปในอกของเขาก่อนที่จะถูกเขาอุ้มขึ้นท่ามกลางสายตาของลูกน้องตัวเอง
“บอกแม่บ้านไปเก็บของในห้องของเธอขึ้นมาไว้ที่ห้องข้างๆ ห้องของฉันให้หมดด้วย”
“ครับ แล้วจะให้ไอ้พวกนี้ไปอยู่ที่ไหนครับ”
“ทำงานเหมือนเดิม”
“ครับ”
เขาพาเธอออกไปจากโกดัง พาเธอขึ้นไปบนห้องของตัวเอง ก่อนที่ร่างเล็กจะถูกวางลงบนเตียงอย่างเบามือ
เขานั่งมองหน้าของเธอที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา เขาไม่ได้อยากทำแบบนี้หรอก แต่เพราะเธอขัดคำสั่งของเขาก่อนเอง เขาจึงต้องหาวิธีที่เด็ดขาดมาจัดการกับเธอ เพราะไม่อย่างนั้นเมื่อไหร่ที่สบโอกาสเธอก็จะหาทางหนีได้ตลอด
“ถ้าเธอไม่คิดหนี ทำตัวเรียบร้อยสงบเสงี่ยมตั้งแต่แรก เธอก็ไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้หรอกจันทร์เจ้า”
มือหยาบค่อยๆ เกลี่ยผมบนใบหน้าของเธอออกอย่างระมัดระวัง มองดูหญิงสาวที่เขารักมากนอนอยู่ตรงหน้า เธอเป็นของเขาตั้งแต่แรกแล้วจะปล่อยให้เธอหลุดมือไปได้ยังไงล่ะ ไม่ว่าจะต้องได้เธอมาด้วยวิธีไหนเขาก็ยอมทำทั้งนั้นแหละ
เขาลุกขึ้นก่อนจะเดินออกไปปล่อยให้เธอนอนอยู่ในห้องเงียบๆ คนเดียว
“เฝ้าให้ดี เธอฟื้นแล้วก็ไปตามฉัน”
“ครับคุณเจโรม”
“ต่อจากนี้ให้คนของเราเข้มงวดมากกว่าเดิม ถ้าเธอไปขอร้องหรือพูดอะไรก็อย่าทำตาม ถ้าฉันรู้ว่าใครช่วยเหลือเธอฉันเอาตายแน่!”
“ครับ ผมจะจัดการเรื่องนี้เองครับ คุณเจโรมไม่ต้องเป็นห่วง”
“เอางานไปส่งให้ฉันที่ห้องทำงานด้วย”
“ครับ”
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
