ตอนที่5 คืนเจ็บปวด

ตอนที่5 คืนเจ็บปวด

"อื้อ!"หญิงสาวร้องอู้อี้ออกมาด้วยความรู้สึกเจ็บกับการกระทำของชายหนุ่มที่กำลังบดขยี้จูบเธออย่างเอาเป็นเอาตาย

ธิติวัฒน์ต้องการปราบคนใต้ร่างนี้ให้ไม่กล้ามาใช้สายตาแข้งกระด้างแบบนี้มองเขาได้อีก เขาไม่ชอบคนท้าทายแต่ดารากานต์ชอบทำทุกอย่างที่เขาไม่ชอบ เมื่อก่อนเคยเจอหน้าหญิงสาวสองสามครั้งตอนที่ไปมาหาสู่กับดาริกา ในตอนแรกเขาตกใจพอสมควรเพราะไม่คิดว่าผู้หญิงคนนี้จะหน้าตาเหมือนดาริกาทุกอย่าง ตอนที่รู้ว่าหญิงสาวมีฝาแฝดเขาก็ไม่คิดว่าจะเหมือนขนาดนี้

แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็แยกผู้หญิงสองคนนี้ออก ถ้าหากถามว่าทำไมเขาถึงรู้สึกกับดาริกาแตกต่างจากดารากานต์ ชายหนุ่มก็ตอบได้ในทันทีว่านิสัยของทั้งสองไม่เหมือนกัน ดาริกาเป็นคนเข้าถึงง่ายชอบเข้าสังคมพูดคุยเก่ง เขากับเธอบังเอิญเจอกันที่งานสังคมแห่งหนึ่งในตอนที่หญิงสาวไปออกงานกับครอบครัว ซึ่งดารากานต์ก็ไปงานนี้ด้วยเหมือนกันแต่ทว่าใบหน้าเรียบนิ่งของหญิงสาวที่แทบบอกบุญไม่รับมันทำให้ชายหนุ่มไม่คิดอยากเจรจากับเธอ แต่กับผู้หญิงอีกคนที่มีรอยยิ้มสดใสตลอดเวลามันจึงทำให้เขาตกหลุมรักเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็นรอยยิ้มนั้น

แต่ไม่คิดว่าเจ้าของรอยยิ้มที่ทำให้เขาหวั่นไหวมาวันนี้กลับกลายเป็นคนที่ทำให้เขาเจ็บปวด ดาริกาหักหลังเขาเหยียบย่ำความรู้สึกที่เขามีให้กับเธออย่างไร้เยื่อใย ที่ผ่านมาการที่เธอไปไหนมาไหนกับเขา เขาเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าเธอเต็มใจหรือแค่ทำตามหน้าที่ของตัวเองก็เท่านั้น

ดารากานต์หายใจหอบเมื่อชายหนุ่มถอนจูบเธอ แววตาของหญิงสาวยังเต็มไปด้วยความเกลียดชังคนตัวสูงอย่างชัดเจน เธอดีดดิ้นอีกครั้งเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มถอดเสื้อผ้าตัวเองออกพอเห็นว่ามีโอกาสเธอจึงตะเกียกตะกายที่จะลงจากเตียงหนีไปจากที่นี่แต่ไม่รู้ว่าการจะทำนั้นมันสร้างความขบขันให้กับชายหนุ่มมากแค่ไหน เธอคิดว่าจะไปจากห้องนี้ได้งั้นหรอ แถมยังจะลุกหนีเขาในขณะที่ตัวเองอยู่ในสภาพกึ่งเปลือยแบบนี้เนี่ยนะ

"กรี๊ด ฮึกฮือ ฉันขอร้อง ปล่อยฉันไปเถอะนะคะฉันขอร้องฉันไม่ได้รักคุณ คุณเองก็ไม่ได้รักฉันเพราะงั้นอย่าทำแบบนี้เลยนะคะคุณธิติวัฒน์"คนตัวเล็กร้องไห้พร้อมอ้อนวอนชายหนุ่มให้ปล่อยเธอด้วยน้ำตา

หญิงสาวที่พยายามหนีเธอวิ่งได้ไม่กี่ก้าวก็ถูกคนตัวสูงรวบตัวเอาไว้พร้อมผลักเธอลงบนเตียงอีกครั้ง คนตัวสูงถอดชุดคลุมออกเผยให้เห็นร่างกายกำยำที่ไร้สิ่งห่อหุ้มใดๆปกปิดร่างกายเอาไว้ ดารากานต์พอเห็นอย่างนั้นเธอก็หันหน้าหนีไปอีกทางทันที เพราะไม่ต้องการที่มองชายหนุ่มตรงหน้า

ชายหนุ่มไม่สนใจท่าทางหมางเมินของคนตัวเล็ก เขาไม่คิดหยุด คนเหล่านี้ทำกับเขาไม่ต่างคนโง่ ในเมื่อกล้าคิดโกหกหลอกลวงเขาแล้วก็ต้องยอมรับผลที่ตามมาให้ได้สิ ส่วนดาริกาใช่เขารักเธอ แต่การที่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นไปอยู่กับพี่ชายอื่นทิ้งงานแต่งงานของเขาอย่างคนไม่มีหัวใจเขาก็ไม่คิดแยแสเธอเหมือนกัน คนอย่างธิติวัฒน์รักได้ก็โกรธได้เหมือนกัน

"ฮึกฮือ"ดารากานต์ไม่ได้อยากอ่อนแอแบบนี้เลย แต่เธอรู้สึกสมเพชตัวเองที่ต้องอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ต่อให้เธอขอร้องอ้อนวอนเขายังไงเขาก็ไม่คิดสนใจ ทั้งๆ ที่เขาเองก็ไม่ได้รักเธอแท้ๆ แต่ก็มาทำแบบนี้กับเธอได้ เขาเห็นเธอเป็นอะไรกัน

"อย่านะ อย่าทำแบบนี้กับฉันนะคะ คุณไม่เห็นแก่ฉันก็เห็นแก่พี่รินบ้าง"

"ทำไมฉันต้องเห็นแก่ผู้หญิงที่ทิ้งฉันไปด้วย!"ชายหนุ่มตอบกลับพร้อมจ้องมองหญิงสาวที่เอาแต่ร้องไห้ออกมา เขายอมรับว่าการแสดงของดารากานต์ดีเลิศพอสมควร ร้องไห้จะเป็นจะตายทั้งๆที่เธอเองต่างหากที่เอาตัวเองมาอยู่กับเขา มาในตอนนี้จะร้องไห้คร่ำครวญอะไรนัก

"นี่ จะบอกอะไรให้นะต่อให้เธอร้องไห้จนน้ำตากลายเป็นสายเลือดค่าตัวเธอก็คงไม่เพิ่มขึ้นมากกว่านี้หรอก ที่ฉันเสียไปก็ใช่ว่าจะน้อย เลิกบีบน้ำตาแสดงสักทีเถอะไม่อิน"

"ฉันไม่ได้แสดง ฉันร้องไห้เพราะฉันเสียใจ คุณมันไม่ใช่คน ฉันขอร้องอ้อนวอนให้คุณหยุดคุณก็ยังคิดทุเรศกับฉันอยู่ได้"

"คิดทุเรศงั้นหรอ เข้าใจอะไรใหม่ไว้ด้วยนะ ฉันเป็นผัวเธอ การที่ผัวจะนอนกับเมียมันผิดตรงไหน"หญิงสาวได้ยินคำพูดที่ออกมาจากปากของชายหนุ่มเธอก็เผยสีหน้าแววตาไม่พอใจออกมาทันที สำหรับเธอแล้วผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ผัวของเธอ ต่อให้เขาจะใช้วิธีสกปรกหรือหลอกให้เธอจดทะเบียนสมรสด้วยเธอก็จะไม่มีทางยอมรับเขาแน่นอน

"คุณไม่ใช่ แล้วจะไม่มีวันใช่"

"เหอะ ได้เดี๋ยวฉันจะทำให้เธอเห็นเองว่าใช่หรือไม่ใช่ อ๋อแล้วก็ไม่ต้องคิดไปไกลล่ะว่าที่ฉันทำแบบนี้เพราะฉันพิศวาสในตัวเธอ ไม่เลยสักนิดที่ฉันทำก็แค่ต้องการให้พวกเธอรับรู้ว่าบนโลกนี้ไม่มีอะไรที่ได้มาฟรีๆ!"สิ้นคำพูดของชายหนุ่ม เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาก็รวบข้อมือทั้งสองข้างของคนตัวเล็กเอาไว้เหนือหัว พอก่อนหน้านี้เธอพยายามดันตัวเขาออกห่าง

หญิงสาวพยายามขัดขืนดีดดิ้นไปมาแต่ดูเหมือนมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิดชายหนุ่มจับเรียวขาของคนตัวเล็กให้อ้ากว้างออกโดยที่เขาสอดแทรกลำตัวให้อยู่ระหว่างกลางเรียวขาของเธอก่อนจะค่อยๆ ใช้มืออีกข้างจับแก่นกายลำใหญ่ของตนเองชักไปมาสองสามครั้งพร้อมกับค่อยๆ สอดแทรกเข้าไปในช่องทางรัก

เพียงแค่ดารากานต์รับรู้บางอย่างที่กำลังเข้ามาในตัวของเธอ หญิงสาวก็ดีดดิ้นไปมา เธอใช้เท้าดันพื้นเตียงพยายามถอยห่างจากชายหนุ่ม การกระทำของเธอมันสร้างความหงุดหงิดให้แก่ธิติวัฒน์ไม่น้อย เขาขยับกายลุกขึ้นนั่งคุกเข่าพร้อมใช้มือทั้งสองข้างล็อคเอวคนตัวเล็กเอาไว้ก่อนที่ชายหนุ่มจะค่อยๆสอดแทรกความเป็นชายเข้าไปในช่องทางรักอีกครั้ง

"กรี๊ด หยุดนะ คนเลวหยุดเดี๋ยวนี้!"ดารากานต์รู้สึกเจ็บสะท้านไปทั้งตัว เมื่อความเป็นชายของชายหนุ่มเข้ามาในตัวเธอแล้ว

ธิติวัฒน์ไม่ได้พูดอะไรนอกจากกัดฟันแน่น เขารู้สึกปวดหนึบไม่น้อยกับความคับแน่นที่ได้รับสายตาคมเข้มตวัดมองคราบเลือดที่ติดแก่นกายเขาอยู่ ซึ่งเขารู้ตั้งแต่มองครั้งแรกแล้วว่าหญิงสาวสดใหม่มากพอสมควร

"ฮึกฮือ เอามันออกไปนะ คุณทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง!"

"แล้วทำไมจะทำไม่ได้ อย่าลืมสิเราเพิ่งแต่งงานกันนะ แล้วนี่ก็คืนเข้าหอของเรา ไม่เอากันจะเรียกว่าเข้าหอเหรอ?"หญิงสาวไม่ตอบเธอเอาแต่สะอื้นไห้ออกมา ชายหนุ่มไม่คิดที่จะหยุดเหมือนกัน เขาขยับเอวสอบเข้าออกตอกอัดความแข็งแกร่งอย่างดุดัน ยิ่งหญิงสาวทำท่าเหมือนรังเกียจเขามากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งทำเธอแรงมากขึ้น

"อ๊ะ เจ็บนะ!"เธอร้องเสียงสั่น หญิงสาวรู้สึกอย่างที่บอกออกไป เธอเจ็บจริงๆ แถมชายหนุ่มก็ยังไม่คิดอ่อนโยนกับเธอเลยสักนิด เขาเอาแต่ใจจนไม่สนว่าเธอจะรู้สึกยังไง

หญิงสาวค่อยๆ หลับตาลงข่มความเจ็บปวดเอาไว้เมื่อสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้มันไม่มีทางที่เธอจะหลุดพ้นไปจากอีกฝ่ายได้ เธอไม่มีทางผลักไสเขาได้เลย สิ่งเดียวที่เธอทำได้คือการร้องไห้อยู่อย่างนี้ หญิงสาวได้แต่รู้สึกเจ็บใจ เธอไม่ได้เต็มใจให้เรื่องทุกอย่างเป็นแบบนี้ถ้าหากเธอใจดำไม่สนใจคำร้องขอจากผู้เป็นแม่ไม่ยอมเล่นละครตบตาทุกคนในวันนี้ จุดจบของเธอก็คงไม่เป็นแบบนี้

'พี่นนท์ ดาขอโทษ'