ตอนที่ 2
“เธอไม่เข้าใจพี่หรอกปิ่นปัก เธอไม่เคยมีความรัก” คนเป็นพี่สาวตอบกลับน้องสาว
“แต่ปิ่นปักก็ไม่ได้โง่ให้ผู้ชายสวมเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า”
“ปิ่นปัก!” ปักมุกเอ่ยด้วยความโกรธ
“พอได้แล้วลูก ว่าแต่ทานอะไรมารึยังปักมุก” ปราณีปรามลูกสาวก่อนที่จะทะเลาะกันใหญ่โต
“หนูทานไม่ลงหรอกแม่ณี ผัวหนูมีกิ๊กนะคะ”
“แต่ยังไงก็ต้องกินข้าวนะปักมุก หมูตักข้าวผัดให้ปักมุกหน่อย” นางร้องเรียกสั่งแม่บ้านให้ตักข้าวมาให้ลูกสาวคนโตตัวเองที่หน้าเปียกปอนไปด้วยน้ำตา
“ปิ่นปักอิ่มแล้วนะคะแม่ณี” แล้วปิ่นปักก็หยิบแก้วน้ำขึ้นมาจิบดื่มแล้วลุกเดินจากไปปล่อยให้แม่อยู่ปลอบใจพี่สาวต่อ
โอลิเวียเดินหอบเอกสารเข้าบ้าน ช่วงนี้เธอยุ่งกับการหาข้อมูลและคัดหาพ่อพันธุ์ที่ดีที่จะมาบริจาคอสุจิให้เพื่อนรักตนเอง แต่ก็หาผู้ชายที่มีคุณสมบัติที่ดียากเหลือเกิน ถึงจะเจอ แต่เขาจะยอมบริจาคอสุจิให้ไหม นั่นค่อยมาลุ้นกันต่ออีกที และอีกอย่างคนที่จะบริจาคอสุจิจะยอมจดทะเบียนสมรสกับเพื่อนเธอไหมเนี่ยสิ
อุ๊ย!
เธอไม่ระวังเดินชนกับคนที่เดินสวนมาพอดีจนเอกสารในมือหลุดมือกระจายเต็มพื้น
“พี่ลูคัส”
“ทำไมไม่มองทาง” ลูคัสเอ่ยตำหนิน้องสาวแล้วย่อตัวก้มลงเก็บเอกสารให้น้องสาว ขณะเก็บเอกสารช่วยน้องสาวอยู่นั้น เขาก็ไล่สายตาอ่านผ่านๆ
“เนี่ยอะไรโอลิเวีย?” ลูคัสดึงเอกสารหนึ่งแผ่นไว้ไม่ยอมให้เจ้าของ
“อะไรคะพี่ลูคัส”
“ทำไมมีข้อมูลเกี่ยวกับการทำกิฟต์ฮึ” เขายืนขึ้นเต็มความสูง
โอลิเวียได้แต่ก้มหน้า ไม่กล้าเงยหน้าสบตาพี่ชาย
“ตอบพี่มา อย่าบอกนะว่าคิดจะทำกิฟต์”
“ไม่ใช่โอลิเวียสักหน่อย”
“ไม่ใช่แล้วทำไมต้องอ่านเอกสารพวกนี้”
“ปิ่นปักต่างหากค่ะ อุ๊บ!” ไม่ทันแล้ว ยกมือปิดปากไม่ทันแล้ว แม้เพื่อนรักบอกว่าให้ปิดเป็นความลับ ปิดมาตลอดหนึ่งปี แต่วันนี้ความลับมาแตกเสียแล้ว แถมคนที่รู้ก็ดันเป็นพี่ชายเผด็จการของเธออีก
“ว่าไงนะ ปิ่นปักเพื่อนเราน่ะเหรออยากทำกิฟต์”
“เอ่อ...โอลิเวียขอตัวนะคะพี่ลูคัส” แล้วโอลิเวียก็วิ่งเข้าบ้านไป ไม่สนใจเอกสารอีกแผ่นในมือพี่ชายของตน
ลูคัสในเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาว เขาตั้งใจจะมาว่ายน้ำผ่อนคลายก่อนมื้อเย็นสักหน่อย แต่ตอนนี้เขาไม่ได้คิดจะไปว่ายน้ำแล้ว ร่างใหญ่หมุนตัวเดินกลับเข้าบ้านตามคนที่วิ่งหนีตนเพื่อจะเค้นเอาความจริงเรื่องนี้
ปึก! ปึก! ปึก!
มือใหญ่ทุบตีประตูห้องน้องสาวให้มาเปิดประตูให้ตนเอง
“โอลิเวียเปิดประตู” เสียงเข้มห้วนตะโกนสั่งเจ้าของห้องพร้อมทุบประตูเรียก
ปึก! ปึก! ปึก!
“ทุบอะไรหนักหนาพี่ลูคัส” เจ้าของห้องโวยวายพร้อมเปิดประตูห้อง
พอประตูห้องเปิดออก ร่างใหญ่ในชุดคลุมอาบน้ำสีขาวก็แทรกตัวเข้าไปในห้อง
“มีอะไรคะพี่ลูคัส”
“มันหมายความว่ายังไง เล่ามาเดี๋ยวนี้” ลูคัสถามพร้อมยื่นกระดาษที่ตนถืออยู่ในมือให้น้องสาว
เฮ้อ!
โอลิเวียรู้นิสัยพี่ชายดี ถ้าอยากรู้ต้องได้รู้ และตนก็หนีไม่ได้แล้วจึงถอนหายใจแล้วปิดประตูห้องเดินไปทิ้งตัวนั่งลงบนเตียงนอนนุ่ม
ลูคัสเดินตามน้องสาวไปทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงข้างโอลิเวีย
“ว่ามา คิดจะทำอะไรกับปิ่นปัก”
“เปล่าสักหน่อย”
“เปล่าแล้วทำไมต้องทำกิฟต์ รู้ไหมว่าการจะมีลูกหนึ่งคนต้องแต่งงานก่อนถึงจะมีได้ และเขาถึงจะยอมทำกิฟต์ให้”
“รู้ค่ะ ตอนนี้โอลิเวียกับปิ่นปักกำลังหาคนที่จะบริจาคอสุจิให้อยู่ค่ะ และจะขอให้เขาจดทะเบียนเป็นสามีให้ด้วยค่ะ”
“คิดน้อย” ลูคัสเอ่ยสั้นๆ
“คิดน้อยอะไรคะ โอลิเวียกับปิ่นปักเตรียมกันมาเป็นปี ตอนนี้ก็เจอคนที่จะไปขอให้ช่วยได้แล้วค่ะ”
“ไร้สาระ!”
“อย่ามาดูถูกความตั้งใจของปิ่นปักนะคะพี่ลูคัส พี่ไม่รู้หรอกว่าปิ่นปักน่ะอยากมีลูกแค่ไหน”
“แล้วทำไมไม่มีแฟนแต่งงานดีๆ ล่ะ จะทำกิฟต์ทำไม”
“ก็เพราะผู้ชายดีๆ มันไม่มีไงคะ จึงอยากมีแค่ลูกไม่อยากมีผัว”
“เฮอะ! ดีเสียจริงความคิดเด็กสมัยนี้ เลิกคิดเรื่องพวกนี้ได้เลย พี่ไม่ยอมให้เราสองคนทำอะไรเด็กๆ แบบนี้หรอกนะ แล้วผู้ชายที่ไหนจะยอมจดทะเบียนแค่ในนามแล้วบริจาคอสุจิให้”
“ไม่ลองถามจะรู้ได้ไงคะ อีกอย่างเราก็ไม่ได้ให้บริจาคฟรี จดทะเบียนฟรีสักหน่อยค่ะ เรามีค่าจ้าง อีกอย่างระยะเวลาสองปีเอง หรือถ้าท้องก่อนกำหนดสัญญาก็หย่าได้ทันที เพราะเราต้องการแค่ลูกไม่ได้ต้องการพ่อ”
“ถ้าผู้ชายคนนั้นมันคิดอยากทำอะไรปิ่นปักเพื่อนเราจะทำยังไงโอลิเวีย”
“ไม่มีทางหรอกค่ะ พี่โอบออกจะแสนดี อบอุ่น เขาไม่มีทางคิดเรื่องแบบนั้นกับปิ่นปักแน่นอนค่ะ”
“เฮอะ! โลกสวยจริงๆ”
“โลกสวยอะไรกันพี่ลูคัส อีกอย่างมีแค่พี่โอบแล้วตอนนี้ที่เหมาะที่สุด”
“แน่ใจว่ามีแค่นี้ที่เหมาะสม”
“แล้วจะมีใครอีกนอกจากพี่โอบ รุ่นพี่ของโอลิเวียกับปิ่นปัก”
“คิดดีๆ โอลิเวีย”
เธอขมวดคิ้วครุ่นคิด แต่คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก
“ไม่มีแล้วจริงๆ นะคะพี่ลูคัส”
“พี่ชายของเธอไงโอลิเวีย” ว่าจะไม่พูดแล้ว แต่น้องสาวก็คิดไม่ออก มองไม่เห็นตัวเองสักที ลูคัสจึงเอ่ยบอก
“ฮะ! พี่ลูคัสเนี่ยนะ พี่จะยอมเป็นสามีในทะเบียนสมรสให้ปิ่นปักและยอมบริจาคอสุจิให้เพื่อนโอลิเวียจริงๆ เหรอคะ”
“ก็ดีกว่าให้เพื่อนโอลิเวียไปจดทะเบียนกับคนอื่นไม่ใช่เหรอ สู้จดทะเบียนสมรสกับคนที่ตนคุ้นเคยตั้งแต่เด็กไม่ดีกว่าเหรอ” ลูคัสเอ่ยอย่างมีเหตุผล
โอลิเวียเห็นด้วยกับความคิดของพี่ชายตน
“พี่ลูคัสพูดมามีเหตุผล แต่ปิ่นปักไม่ยอมแน่นอนค่ะ ถ้าเป็นพี่ลูคัส”
“ทำไมจะไม่ยอม พี่ก็ไม่ได้ขี้เหร่สักหน่อย อีกอย่างไอคิว อีคิวพี่ก็ใช่จะน้อย ยังไงซะท้องลูกพี่ก็ดีกว่าท้องลูกของผู้ชายที่เราจะไปจ้างไม่ใช่เหรอ พี่ไม่คิดเงินด้วย”
“พี่ลูคัสมีแผนอะไรรึเปล่าคะ ทั้งๆ ที่ตอนแรกไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้”
“ก็เพื่อนเราอยากมีลูก พี่ก็แค่อยากช่วยเหลือ” ตอนแรกเขาไม่เห็นด้วยจริงๆ แต่พอคิดดูแล้วเขาอยากฉวยโอกาสนี้ครอบครองแม่คนตัวเล็ก อยากรู้นักว่าจะทำหน้าเย็นชากับตนไปถึงเมื่อไหร่กัน
“แต่พี่ลูคัสแน่ใจนะคะว่าตัวเองปลอดภัยไม่ได้ติดโรคอะไร”
“พี่ป้องกันโอลิเวีย”
“อือ...ค่ะ งั้นโอลิเวียจะคุยกับปิ่นปักดูนะคะ”
“ไม่ต้อง หมดหน้าที่ของเราแล้ว ที่เหลือพี่จะคุยกับเพื่อนเราเอง”
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
โอลิเวียไม่ทันได้ตอบพี่ชายกลับ เสียงเคาะประตูหน้าห้องก็ดังขึ้น
“คุณท่านให้มาตามไปทานข้าวค่ะ” เสียงเรียกดังจากหน้าประตูห้อง
“ค่ะ เดี๋ยวโอลิเวียจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ” โอลิเวียตอบกลับแล้วสาวใช้ก็เดินจากไป
“เรื่องนี้เก็บไว้เป็นความลับนะคะ เพราะมีแค่โอลิเวียกับปิ่นปักรู้กันสองคน ตอนนี้เพิ่มพี่ลูคัสมาอีกคน”
อืม!
ลูคัสครางรับปากแล้วก็ลุกจากเตียงเดินไปยังประตูห้องด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มเล็กน้อย