บทที่ 2 ตายแล้วไปไหน?

เฮือก !!!! ช่วยด้วยลูกชิ้นติดคอ

ซันนี่สูดหายใจเข้าปอดอย่างแรง แล้วค่อยๆ ลืมตาขึ้นมารับแสงสีทองที่เริ่มสาดส่องตาจนแทบมองไม่เห็นรอบข้าง นี้เราตายแล้วหรือที่นี่ที่ไหนทำไมถึงแปลกแบบนี้ล่ะ เมื่อปรับสายตา รับแสงพร้อมกับลุกขึ้นมองไปรอบๆ ก็พบว่าเต็มไปด้วยบ่อน้ำหลายร้อยหลายพันบ่อ ไม่มีต้นไม้ ไม่มีสัตว์สักตัว มีแต่คนแต่งตัวคล้ายๆคนจีนโบราณ ยืนประจำอยู่ทุกบ่อ บ้างก็มีใบหน้าเป็นม้า บ้างก็มีใบหน้าเป็นนก หรือควายแต่มีรูปร่างเป็นมนุษย์ และแต่ละบ่อก็ยังมีผู้ชาย เด็ก ผู้หญิง คนแก่ บ้างร้องไห้ หัวเราะดีใจ โกรธแค้น บ้างก็ไม่ยินยอมที่จะลงบ่อ หรือว่าเธอจะตกนรกแล้ว พอคิดแบบนั้นซันนี่ก็ยกมือขึ้นทาบอกตาโตทันที

แต่พอนึกถึงสาเหตุการตายของตัวเองขึ้นมา ก็ทำให้รู้สึกหดหู่ใจ คนบ้าอะไรตายเพียงเพราะลูกชิ้นติดคอ จะตายทั้งทีขอตายแบบดีๆ สวยๆ หน่อยก็ไม่ได้ และที่สำคัญระดับชาติคือ ผู้ที่แอ๊ว ไหนจะผู้ทิพย์จะอยู่กันยังไงเสียใจอ่ะ แฟนก็ยังไม่มีอย่าให้รู้นะว่าคนไหนมันบังอาจมาเดินชน แม่จะสวดให้ยับด่าให้หูแตก จะแช่งให้มันเป็นหมันพ่อแม่ไม่รัก ผู้ไม่สนใจกินข้าวไม่ได้สักสามวันสาธุ คิดได้ดังนั้นซันนี่ก็พนมมือไหว้ทันที ในระหว่างที่หญิงสาวกำลังตกอยู่ในการสาปแช่งของตัวเอง ก็รู้สึกว่ามีใครบางคนสะกิดที่ไหล่

“นังหนูเจ้าจะยืนอยู่ตรงนี้อีกนานไหม” ยายเมิ่ง ผู้ที่มีหน้าที่ทำน้ำแกงลืมเลือนให้กับผู้ที่ต้องไปเกิดใหม่กิน เอ่ยถามเด็กสาวตรงหน้า เพราะนางทนมองท่าทางประหลาดเช่นนั้นมานานแล้ว

ซันนี่ที่โดนสะกิดไหล่ หันกลับไปมองผู้ถามทันที พร้อมกับทำหน้าสงสัยว่าหญิงวัยกลางคนที่ใส่ชุดจีนสีขาวทั้งตัวท่านนี้คือใครกัน

“ป้าเรียกหนูหรือคะ” หญิงสาวตอบคำถามพร้อมกับชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง

“เอ่อ เรียกข้าว่าพี่สาวเมิ่งเถอะข้ายังไม่แก่” นางยังไม่แก่ซะหน่อยมาเรียกว่าป้าได้อย่างไร นังเด็กปากเสีย

“แหะๆ พี่สาวเมิ่งเรียกหนูมีอะไรหรือคะ แล้วที่นี่ที่ไหน นรกหรือสวรรค์ แล้วหลังจากนี้หนูต้องไปที่ไหนคะ”

ยายเมิ่งมองเด็กสาวตรงหน้าที่เอาแต่ถามอย่างเดียว ไม่เปิดช่องให้นางได้พูดแทรกเลย ก็ได้แต่ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา

“ที่นี่ไม่ใช่นรกหรือสวรรค์ แต่เป็นปลายทางของผู้ที่จะต้องไปเกิดใหม่ เพื่อชดใช้กรรมของแต่ละคน และที่เจ้าถามข้าว่าเจ้าจะต้องไปไหนข้าจะให้เจ้าเป็นผู้เลือกเอง ข้าให้เจ้าเป็นกรณีพิเศษ”

และด้วยความสงสัยว่าทำไมเธอต้องได้เป็นกรณีพิเศษด้วยล่ะ ซันนี่จึงถามออกไป

“พี่สาวเมิ่งทำไมหนูต้องได้เป็นกรณีพิเศษด้วยละคะ”

“นั้นก็เพราะดวงชะตาของเจ้ายังไม่ถึงที่ตาย แต่ด้วยร่างของเจ้านั้นได้ถูกเผาไปแล้วจึงทำให้ไม่สามารถกลับไปยังร่างเดิมได้อย่างไรล่ะนังหนู” ยายเมิ่งอธิบายถึงสาเหตุที่เด็กสาว ไม่สามารถกลับไปยังโลกเดิมของตัวเองได้ ก่อนเด็กสาวจะสงสัยและถามอะไรมากกว่านี้ ยายเมิ่งจึงรีบบอกข้อเสนอให้แก่เด็กสาว

ที่นางยกให้เป็นกรณีพิเศษน่ะหรือ ก็เพราะคนที่ทำให้ชายผู้นั้นเดินชนจนแม่หนูนี้ตายก็คือนางเอง เพราะนางแอบไปเที่ยวยังโลกมนุษย์ เมื่อหลายวันก่อน ในระหว่างที่นางมัวแต่มองหนุ่มหล่อพ่อค้าขายขนม จนทำให้นางเผลอสะดุดขาตัวเองไปชนชายผู้หนึ่ง ทำให้แม่หนูนี้ที่กำลังกินลูกชินอยู่พอดี ต้องติดคอตาย เพื่อไม่ให้เด็กสาวคนนี้ และท่านยมทูตรู้ว่านางหนีเที่ยว ต้องให้เด็กคนนี้รีบไปเกิดก่อนจะเกิดเรื่อง

“เอาล่ะนอกจากนี้ข้ายังมีพรให้เจ้าขอ ได้สามข้อก่อนที่เจ้าจะไปเกิด และข้ายังให้เจ้าเลือกเองด้วยว่าเจ้าอยากไปเกิดที่แบบใด”

เมื่อซันนี่ได้ยินข้อเสนอถึงกับตาโตทันที ขอพรได้สามข้องั้นหรือจะเป็นอะไรก็ได้ ฮิ ฮิ ขออะไรดีน้า ขอให้ตัวเองเทพเก่งเหมือนในหนังในนิยายที่เคยอ่านหรือ ไม่ดีกว่าเก่งขนาดนั้นชีวิตจะไปมีสีสันอะไร เป็นคนรวยหรือก็น่าเบื่อเกินไป ยศถาบรรดาศักดิ์หรือก็ยุ่งยากวุ่นวาย สู้เป็นคนธรรมดาจะดีกว่า เมื่อคิดพรได้ หญิงสาวจึงบอกความต้องการของตัวเองออกไป

“ข้อหนึ่งหนูขอไปเกิดแบบโตเป็นผู้ใหญ่ค่ะ คือหนูไม่อยากกลับไปเป็นเด็กอีกแล้วค่ะ”

“ข้อสองหนูขอคนรักสักคนที่รักหนูคนเดียวไม่นอกใจค่ะ”

นอกจากการมีครอบครัวที่อบอุ่นแล้วที่ขาดไม่ได้ก็คือคนรัก เพราะชาติก่อนเธอโสดได้แต่แอ๊วผู้ไปวันๆ

“และข้อสุดท้ายหนูขอความทรงจำเดิม และความสามารถทุกสิ่งทุกอย่างของชาติเดิมค่ะ”

ถ้าหากมีความทรงจำเก่าและความสามารถเก่า เธอก็มั่นใจว่าตัวเองสามารถเอาตัวรอดกับสถานการณ์ต่างๆ ได้อย่างแน่นอน

“ได้ข้าให้เจ้า แล้วเจ้าอยากไปเกิดที่แบบไหน”

“หนูขอไปในที่ที่อุดมสมบูรณ์ไม่ขาดแคลนอาหาร ไม่ขาดแคลนน้ำใจ ผู้คนอยู่กันอย่างสงบสุขค่ะ”

ยายเมิ่งมีสีหน้าพึงพอใจที่ได้ยินสิ่งที่เด็กสาวตรงหน้าต้องการ ไม่มีความโลภ หากเป็นผู้อื่นคงไม่พ้นขอเงินทอง ลาภยศ เป็นแน่

“ได้ ถ้าอย่างนั้นเจ้าตามข้ามา”

ซันนี่ที่เห็นยายเมิ่งเดินตรงไปยังบ่อน้ำบ่อหนึ่ง มีน้ำสีฟ้าสดใสแวววาว แต่เมื่อมองลงไปจึงได้เห็นภาพ ภาพหนึ่งที่มีหญิงสาวนางหนึ่งกำลังนอนหลับใหลใบหน้าซีดเซียวเหมือนคนป่วยหนัก และยิ่งน่าตกใจไปกว่านั้นคือใบหน้ารูปไข่ ผิวขาวอมชมพู ดวงตาเรียวเล็ก คิ้วได้รูปนั้นมันเธอชัดๆ มันน่าแปลกเกินไปแล้ว

และข้างๆยังมีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังนั่งกุมมือเธอด้วยท่าทางที่เศร้าหมอง ใบหน้าอิดโรย เหมือนคนอดหลับอดนอนเป็นเวลานาน แถมมีเด็กน้อยคนหนึ่งยืนกอดเขาคนนั้น พร้อมทั้งเบะปากทำท่าเหมือนกำลังจะร้องไห้อีกด้วย

“ที่นั่นคือที่ไหนคะ พี่สาวเมิ่ง” หญิงสาวถามขึ้นด้วยความสงสัย

“ที่นั่นคือครอบครัวที่เจ้าต้องไปอยู่อย่างไรล่ะ เมื่อเจ้าพร้อมแล้วเจ้าก็กระโดดลงไปเสีย”

ในขณะที่ซันนี่กำลังคิดว่าจะกระโดดลงไปในบ่อน้ำสีฟ้านั้นอย่างไรดี ลงท่าไหนเธอถึงจะดูดีที่สุด แต่ยายเมิ่งก็ได้เรียกเด็กสาวไว้ก่อน เหมือนนางพึ่งจะนึกอะไรขึ้นมาได้

“เดี๋ยวก่อนนังหนูเรื่องคนที่ทำให้เจ้าตาย เจ้าก็ให้อภัยเขาเถอะคนผู้นั้นไม่ได้ตั้งใจ อย่าแช่งกันอีกเลยสำนึกผิดไม่ทัน”

ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้ตอบอะไรก็โดนฝ่าเท้าของยายเมิ่งสะกิดเข้าอย่างจัง จนทำให้ซันนี่ไม่ได้ตั้งตัวแต่แรกตกลงไปในบ่อน้ำทันที

กรี๊ดดดดดดดดด..........ตู้มมมมมมมมม

"อภัยให้ข้าเถอะนังหนูเจ้าลีลาเกินไป หากเจ้าอยู่นานกว่านี้เห็นทีข้าจะโดนจับได้" แล้วยายเมิ่งก็เดินจากไปเหมือนกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน

'อยากเรียกข้าว่าป้าดีนัก ขอสักทีเถอะ'