พ่ายรัก

ภายในผับหรูชื่อดังแห่งหนึ่ง เป็นผับที่ขึ้นชื่อในเมืองนี้ ที่นักท่องราตรีทั้งหลายต่างก็รู้จักกันดี ซึ่งตอนนี้ต่างเต็มไปด้วยเหล่านักท่องราตรีมากหน้าหลายตา ที่ต่างพากันออกลีลาวาดลวดลายโชว์สเต็บไปตามจังหวะของเสียงเพลง

"คุณผู้หญิงรับอะไรดีครับ" บาร์เทนเดอร์หนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ

เมื่อร่างบางในชุดเสื้อสายเดี่ยวเว้าลึกที่แผ่นหลังบวกกับกางเกงยีนขายาวเข้ารูปรับเข้ากับสัดส่วนที่ดูเซ็กซี่ของเธอ เดินกรีดกรายเข้ามาที่เคาน์เตอร์บาร์

"อะไรก็ได้ค่ะ ขอไม่แรงนักก็พอ" เธอเอ่ยตอบออกไป ก่อนที่สายตาจะก็กวาดมองไปรอบๆ ก่อนที่เธอจะเลือกนั่งลงที่เก้าอี้บาร์ตรงหน้าของเธอ

"นี้สำหรับคุณผู้หญิงครับ" แก้วไวน์ทรงสูงถูกเลื่อนมายังหน้าของเธอทันทีที่เธอนั่งลงบนเก้าอี้บาร์

"ขอบคุณค่ะ" เธอยิ้มบางตอบรับ ก่อนจะยกแก้วไวน์ขึ้นจิบเบาๆ เพื่อรับรสชาติที่หอมหวานจากไวน์แก้วนั้นอย่างหลงไหลในรสชาติที่นุ่มนวล

ทุกการกระทำของเธอถูกจับจ้อง และเก็บบันทึกไว้ด้วยสายตาคมกริบ ที่เฝ้ามองดูเธอตั้งแต่ที่เธอเดินเข้ามาสั่งเครื่องดื่มกับบาร์เทนเดอร์ จนตอนนี้สายตาคู่นั้นก็ยังคงจ้องมองเธออยู่เช่นเดิม เขาไม่เคยคิดอยากจะเข้าไปทักทายหรือทำความรู้จักกับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลยสักนิด แต่เพียงแค่เห็นเธอแว็บแรกเขากลับรู้สึกถูกชะตาอย่างบอกไม่ถูก จนอยากจะเดินเข้าไปทักทายและทำความรู้จักกับเธอคนนั้น

"วอสก้าสองที่" เสียงทุ้มเอ่ยสั่งเครื่องดื่มกับบาร์เทนเดอร์ทันที ที่เดินเข้ามาถึงเคาน์เตอร์บาร์ สายตาคมก็เหลือบมองหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆไปด้วย

"วอสก้าสองที่ได้แล้วครับ"

"ให้เกียรติดื่มเป็นเพื่อนผมสักแก้วจะได้มั้ย" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับเลื่อนแก้ววอสก้าอีกแก้วไปตรงหน้าของคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ก่อนที่เขาจะหมุนตัวยืนเอาหลังพิงกับเคาน์เตอร์บาร์ และยกแขนข้างหนึ่งขึ้นเท้ากับเคาน์เตอร์บาร์ไว้อีกที โดยที่สายตาคมทอดมองออกไปรอบๆอย่างไม่มีจุดโฟกัสที่ชัดเจน

"ยินดีค่ะ" เสียงหวานใสตอบรับออกมาหลังจากที่เธอช่างใจอยู่ชั่วครู่ เพื่อสังเกตผู้ชายข้างๆที่อยากจะดื่มกับเธอ ก่อนที่เธอจะตอบตกลงออกไป

"เป็นผู้หญิงมาที่แบบนี้คนเดียวอันตรายนะครับ"

"ฉันแค่เบื่อค่ะ เลยออกมานั่งดื่มแก้เซ็งเฉยๆ"

จากนั้นบทสนทนาของทั้งคู่ก็เงียบไป ต่างคนต่างนั่งมองแก้วเหล้าในมือของตัวเอง และไม่มีใครพูดอะไรออกมาอีก

เขาแค่อยากจะรู้จักเธอ... แต่ไม่รู้ทำไมพออยู่ใกล้แล้วเขาถึงได้มีอาการประหม่า ทั้งที่เรื่องผู้หญิงสำหรับเขามันก็เป็นของคู่กันอยู่แล้ว จะบอกว่าเขาช่ำชองในเรื่องนี้ก็ว่าได้

"ดูท่าคุณคงอึดอัด ขอโทษที่รบกวนนะครับ" เขาคงไม่เหมาะที่จะเข้าหาผู้หญิงด้วยตัวเองจริงๆสินะ เพราะแค่เขาต้องการ คนของเขาก็จะจัดหาและคัดกรอกมาให้อย่างดี

"เดี๋ยวสิคะ..." พอหันกลับมาจะรั้งเขาไว้มันก็ไม่ทันแล้ว มีเพียงแผ่นหลังกว้างของเขาเท่านั้นที่เริ่มเดินห่างออกไปเรื่อยๆ

"ฉันคงไม่ได้ฝันไปใช่ไหม" เธอพึมพำกับตัวเองเสียงเบาอย่างไม่อยากจะเชื่อ เมื่อ ไบรอันต์ ชายหนุ่มผู้เป็นที่หมายปองของสาวๆ เดินเข้ามาทักและขอดื่มกับเธอ

ผู้หญิงทั้งเมืองนี้คงไม่มีใครไม่รู้จักเขาคนนี้แน่นอน ไบรอันต์ เจ้าของคาสิโนที่ถูกกฎหมายหลายแห่งทั่วโลก ติดอันดับมหาเศรษฐีหนุ่มรูปหล่อ ที่ต่างก็เป็นที่ต้องการของสาวๆที่อยากจะขึ้นไปยืนเคียงข้างเขาในฐานะผู้หญิงของเขา

จะบอกว่าเขาคือผู้ชายในฝันของเธอก็คงไม่ผิด เพราะเมื่อก่อนเธอก็เคยได้ยินแค่ชื่อของเขา จนเมื่อไม่นานมานี้เธอบังเอิญได้เจอเขาอยู่ไกลๆ และมันก็ไม่สามารถลบภาพของเขาออกไปจากห้วงความทรงจำของเธอได้เลย ถ้าเธอจะบอกว่าเขาคือรักแรกพบของเธอ คงจะไม่ดูน้ำเน่าเกินไปหรอกใช่ไหม เพราะเขาคือรักแรกพบสำหรับเธอจริงๆ

"ไม่ต้องทอนค่ะ" เธอวางเงินไว้บนเคาน์เตอร์บาร์และเดินออกมาจากผับทันที เธอก็แค่เบื่อๆอยากจะออกมานั่งดื่มสักหน่อย ไม่ได้ต้องการมาสนุกสนานอะไร

"คุณ" เมื่อเดินออกมายังลานจอดรถ เธอก็เจอเข้ากับร่างสูงที่ยืนสูบบุหรี่อยู่เยื้องๆกับรถของเธอพอดี

"เรียกผมหรอครับ?" เขาหันกลับมาเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย เพราะไม่แน่ใจว่าเธอเรียกเขาหรือเปล่า

"เอ่อ คือ..เปล่าค่ะ" เธอแค่อุทานกับตัวเองเบาๆไม่ได้จะเรียกเขา แต่ไม่คิดว่าเขาจะได้ยิน

"จะกลับแล้วหรอครับ" มวนบุหรี่ถูกทิ้งลงกับพื้น ก่อนที่เขาจะใช้ปลายเท้าบดขยี้มันอีกทีจนมอดดับไป แล้วเอ่ยถามเธอออกมา

"ใช่ค่ะ ขอบคุณสำหรับวอสก้านะคะ เอ๊ะ! คิ้วคุณ..." แสงไฟสลัวบริเวณที่จอดรถทำให้เธอเพ็งมองอยู่นานเพราะสงสัยว่าบนคิ้วเขาเหมือนจะมีอะไรบางอย่างติดอยู่ และสิ่งนั้นมันคือเลือด!

ไบรอันต์ยกหลังมือคือขึ้นเช็ดของเหลวสีแดงสดออกจากหางคิ้วอย่างไม่ใส่ใจนัก ราวกับว่ามันไม่มีแผลทั้งที่มีเลือดไหลซึมออกมาไม่หยุด

"นิดหน่อยครับไม่เป็นไร" แผลแค่นี้สำหรับเขาแล้วมันเรื่องเล็กน้อย

"ฉันขอดูแผลคุณหน่อยได้ไหมคะ"

"…ครับ" ไบรอันต์เงียบไปสักพัก ก่อนจะพยักหน้าขานรับสั้นๆ

พอได้ยินเจ้าของบาดแผลพยักหน้าแล้วตอบรับ เธอไม่รอช้ารีบเดินเข้าไปใกล้ๆเขาทันที เพื่อจะดูแผลบริเวณหางคิ้วให้กับเขา

"เอ่อ...ช่วยย่อตัวลงนิดหนึ่งได้ไหมคะ ฉันดูไม่ถนัด" ด้วยความสูงของเขามันทำให้เธอต้องเขย่งจนสุดปลายเท้าทั้งที่ตอนนี้เธอเองก็ใส่รองเท้าส้นสูงอยู่ แต่นั้นมันก็ยังไม่เพียงพออยู่ดี เพราะเธอไม่สามารถรู้ได้ว่าแผลของเขาลึกหรือกว้างมากแค่ไหน

"คุณเป็นหมอหรอครับ" ไบรอันต์กระตุกยิ้มทีหนึ่งก่อนจะย่อตัวลงให้ตามที่เธอบอก แล้วเอ่ยถามออกไปอย่างสงสัย

แต่ระยะห่างระหว่างใบหน้าของเขาและเธอนั้น ทำเอาเขาเกือบลืมหายใจ ใบหน้าเรียวสวยได้รูป จมูกเชิดรั้นนิดๆ ดวงตาดูมีเสน่ห์น่าดึงดูด แล้วไหนจะริมฝีปากอวบอิ่มที่เอื้อนเอ่ยพูดกับเขาอยู่ตอนนี้อีก เธอจะรู้ตัวบ้างไหมว่าตัวเธอนั้นมีเสน่ห์เหลือล้นมากขนาดนี้

"ค่ะ แผลลึกอยู่เหมือนกันนะคะ ถ้าไปหาหมอคงต้องได้เย็บแผล"

"งั้นหรอครับ แล้วคุณจะเย็บมันให้ผมมั้ย...คุณหมอ"

สายตาสองคู่สอดประสานเข้าด้วยกันอย่างไม่ทันตั้งตัว เหมือนกับมีมนต์สะกดบางอย่างดึงดูดให้เธอและเขาหยุดเคลื่อนไหว สบตากันนิ่งอยู่เนิ่นนาน

"ว่าไงครับ คุณจะทำแผลให้ผมได้มั้ย?"

"อ๋อ! เอ่อ...ได้ค่ะได้" จนเขาพูดขึ้นอีกครั้งเธอถึงได้สติ รีบตอบตกลงออกไปในทันที ก่อนจะหันรีหันขวางอย่างทำตัวไม่ถูก

"จะทำที่ไหนครับ บนรถ?"

"ก็ได้ค่ะ บนรถฉันมีอุปกรณ์อยู่" ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าคำถามเขามันถึงได้ฟังดูกำกวมแปลกๆ ถ้ามีคนผ่านมาได้ยินคงจะเข้าใจผิดแน่ๆ

แต่ด้วยสัญชาตญาณของอาชีพที่เธอทำ เธอก็ไม่รอช้ารีบปลดล็อกเปิดประตูรถตัวเองทันที เพื่อจะได้ทำแผลให้กับเขา

"เจ็บหน่อยนะคะ" เสียงหวานใสเอ่ยบอกก่อนจะลงมือทำแผลให้เขาอย่างตั้งใจ หลังจากที่เธอและเขาขึ้นมานั่งอยู่บนรถของเธอ

"เป็นหมอมาดื่มแบบนี้มันจะดูไม่ดีนะครับ" เขาเริ่มชวนคุยอีกครั้งเมื่อบรรยากาศในรถเริ่มเงียบ หลังจากที่เธอเริ่มลงมือทำแผลให้เขาด้วยสายตาจริงจังและตั้งใจ

"นานๆทีค่ะ แค่เวลาเบื่อๆเหนื่อยๆ" พูดกับเขาไปมือก็ทำแผลให้เขาไป แต่คนตรงหน้ากลับไม่มีทีท่าว่าจะเจ็บเอาซะเลย ทั้งที่เธอต้องเย็บแผลสดให้กับเขาอย่างไร้ยาชา

"คุณหมอรู้จักผมหรอครับ ทำไมดูไม่กลัวคนแปลกหน้าเลย"

"ไม่มีใครไม่รู้จักคุณหรอกค่ะ คุณไบรอันต์"

"หึ! แล้วคุณหมอล่ะครับ ชื่ออะไร" จริงอย่างที่เธอว่า คงจะมีน้อยคนนักที่ไม่รู้จักเขา ก่อนที่เขาจะย้อนถามเธอกลับไป

"ฮันน่าค่ะ เสร็จแล้วค่ะพยายามอย่าให้แผลโดนน้ำนะคะ แล้วก็ล้างแผลทุกวันอย่าให้ขาดจนกว่าจะได้ตัดไหม"

"ขอบคุณครับ คุณหมอฮันน่า"

"ไม่เป็นไรค่ะ" ฮันน่าเอ่ยตอบทั้งที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง เพราะมัวแต่เก็บอุปกรณ์ลงกล่องไว้อย่างเดิม หลังจากที่ทำแผลให้เขาเสร็จ

"คุณหมอครับ"

"คะ...จุ๊บ~" ริมฝีปากอวบอิ่มของเธอแตะลงบนริมฝีปากของเขาทันทีที่เธอหันมาตามเสียงเรียกของเขา ก็เขาเล่นยื่นหน้าเข้ามาใกล้เธอขนาดนี้…

"ขอบคุณอีกครั้งนะครับ หมอฮันน่า" ไบรอันต์กระตุกยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะเอ่ยขอบคุณด้วยรอยยิ้มที่โปรยเสน่ห์แล้วเปิดประตูลงจากรถของเธอไปทันที

ทิ้งไว้เพียงคุณหมอคนสวยที่นั่งหน้าแดงระเรื่อ ตัวแข็งทื่ออยู่คนเดียวภายในรถ ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆว่าเมื่อกี้เธอกับเขา…จูบกัน แม้จะเป็นเพียงปากแตะปากธรรมดาเพียงไม่กี่วินาทีก็เถอะ

เขาทำให้เธอไม่เป็นตัวของตัวเองเลยจริงๆ ตลอดเวลาที่คุยกับเขาเธอพยายามเป็นอย่างมากที่จะไม่แสดงอาการอะไรออกไป แต่ที่เขาทำเมื่อกี้นี้มันคืออะไรกัน ยิ่งตอนนี้หัวใจของเธอยิ่งเต้นแรงไม่เป็นจังหวะอยู่ด้วย จูบแรกกับรักแรกพบของเธอ มันช่างเหมือนกับความฝันอย่างไรอย่างนั้น...