ตอนที่ 3 เข้าห้องสาวครั้งแรก

เข้าห้องสาวครั้งแรก

รถยนต์คันหรูขับเข้ามาทางปากซอยที่มีร้านสะดวกซื้อจากถนนใหญ่ รถยนต์คันหรูมาจอดอยู่ตรงหน้าตึกแถวชั้นเดียว ที่ปากทางเข้าเป็นซอยเพียงเล็กๆ เป็นตึกแถวหลังไม่เก่ามากเท่าไหร่ เรียงรายกันอยู่หลายตึก ที่ปกคลุมไปด้วยความเงียบ

“น้องพักอยู่ที่นี่เหรอ...” ร่างสูงถามขึ้น เมื่อมาถึงยังจุดหมายที่หญิงสาวบอก

“ค่ะ...ขอบคุณพี่อีกครั้งนะค่ะ ขับรถกลับดีๆนะคะ” หญิงสาวยกมือขึ้นร่างสูงก่อนจะเปิดประตูลงจากรถไป

“เดี๋ยวสิ เอ่อ...พี่หิวน้ำน่ะ” ร่างสูงรีบเปิดประตูรถลงมาเรียกหญิงสาวไว้เสียก่อน แล้วหาเหตุผลมาอ้าง

“...” หญิงสาวไม่เอ่ยตอบกลับใดๆ ได้แต่เดินเข้าไปในห้องของเธอ

ร่างสูงเมื่อไม่เห็นว่าหญิงสาวจะห้ามหรือปฏิเสธอะไร จึงรีบเดินตามหญิงสาวไปทันที อย่างเงียบๆ โดยไม่พูดอะไร ร่างสูงก้มถอดรองเท้า แล้วสาวเท้ายาวเดินเข้ามาภายในห้องของหญิงสาวตามเธอทันที

แต่เมื่อเข้ามาภายในห้องของเธอ สายตาคมมองสำรวจกวาดไปรอบๆห้อง แทบจะไม่มีอะไรนอก นอกเสียจากที่นอนฟูกเล็กๆ ที่อยู่ใกล้กับหน้าต่าง และโต๊ะเครื่องเขียน เพราะมีสมุดและหนังสือมากมายกองอยู่ ไม่มีห้องนอนแยกหรืออะไรเลย แถมประตูห้องน้ำกลอนก็ใช้งานไม่ได้อีก

“น้ำค่ะ...ห้องหนูไม่มีน้ำเย็นนะค่ะ มีแต่แบบนี้พี่ดื่มได้ไหม” หญิงสาวยื่นขวดน้ำดื่มไปให้แก่ร่างสูงที่ยืนอยู่กลางห้อง

“...” พงสกรรับน้ำจากมือของหญิงสาวมาโดยไม่ได้พูดอะไร แต่กลับส่งยิ้มจางๆไปให้เธอแทน

“เออ...พี่นั่งบนที่นอนได้เลยค่ะ ห้องหนูไม่มีโซฟานุ่มๆให้พี่นั่งหรอก” หญิงสาวเอ่ยบอก พร้อมกับเดินเอากระเป๋าและถุงยาไปวางไว้

“เอิงเอย” ร่างสูงเอ่ยเรียกชื่อหญิงสาวขึ้นมา ถึงห้องที่อยู่ตอนนี้จะเล็กคับแคบ แต่ไม่ได้มีปัญหาทางอื่นเลย เพราะทุกอย่างถูกจัดไว้เป็นที่เป็นทาง เป็นระเบียบเรียบร้อย มองดูแล้วสะอาดตามาก แถมผ้าปูที่นอนผ้าห่มผืนเล็กที่พับเก็บไว้บนที่นอนนี้ยังส่งกลิ่นหอมอ่อนๆออกมาอีกด้วย ทำให้เขาไม่อึดอัดลำบากใจเลยแม้แต่น้อยที่เข้ามานั่งอยู่ที่นี่

“ค่ะ” หญิงสาวหันไปตาเสียงเรียกของร่างสูงที่นั่งอยู่ปลายขอบที่นอนเธอ

“น้องเป็นผู้หญิงอยู่แบบนี้คนเดียว ไม่กลัวหรือยังไง” ร่างสูงถามขึ้นมาทันที

“หนูก็อยู่มาตั้งสองปีแล้วนี้ค่ะ ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย ค่าเช่าก็ถูกกว่าที่อื่นด้วย” หญิงสาวตอบร่างสูงออกมาตามความจริง

“พูดกับพี่แทนตัวเองใหม่ด้วย น้องแทนตัวเองว่าหนูพี่รู้สึกยังไงไม่รู้” เสียงทุ้มเอ่ยพูดขึ้นมาอย่างจริงจังทันที

“งั้น แทนว่าน้องเหมือนที่พี่เรียกก็แล้วกันนะคะ” หญิงสาวจึงแทนตัวเองตามที่ร่างสูงเรียกเธอนั้นก็คือ ‘น้อง’

“...” ร่างสูงเอาแต่พยักหน้ารับ และยกขวดน้ำขึ้นดื่มเพียงนิดเดียว เพราะที่จริงแล้วไม่ได้หิวตามที่บอกหญิงสาว แต่เป็นเพียงข้ออ้างเท่านั้น

เมื่อเห็นว่าร่างสูงยังคงนั่งอยู่ที่ห้องของเธอนานมากพอสมควรแล้ว หญิงสาวที่ตอนนี้อยากจะทำธุระส่วนตัว ก็ไม่กล้าที่จะเข้าห้องน้ำ เพราะมีร่างสูงอยู่ที่ห้องด้วย แต่ไม่รู้ว่าจะเอ่ยบอกเช่นไร เพื่อไม่เป็นเสียมารยาทว่าไล่เขาทางอ้อม

“เอ่อ”

“อะไร” ร่างสูงเลิกคิ้วมอง

“พี่ไม่มีธุระ ที่อื่นหรือเปล่าค่ะ” หญิงสาวถามขึ้นมา

“ไม่มี” ร่างสูงตอบออกมาแบบไม่ต้องคิดอะไรมาก

“แล้วพี่...” หญิงสาวได้แต่อึกอัก ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรดี

“วันนี้พี่ว่างตลอด” ร่างสูงตอบออกมาทันควัน แบบไม่ต้องคิดอะไรให้มากความเลย

“ในเมื่อพี่ก็ดื่มน้ำ เอ่อ...” หญิงสาวพูดพร้อมกับชี้มาที่ขวดน้ำดื่มในมือของชายหนุ่ม เพื่อเป็นการสื่อให้ร่างสูงรับรู้

“อยากไล่พี่กลับก็บอกมาตามตรงเลยครับ” ร่างสูงที่รู้ทัน ก็ลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับหญิงสาวทันที

“ไม่ใช่ค่ะ น้องแค่...” ปรียาภัทรรีบปฏิเสธทันควัน

“ครับพี่เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้นก่อนกลับ พี่ขอเบอร์น้องหรือช่องทางการติดต่อทางโซเชียลอื่นๆไว้ด้วยน่ะ เพราะดูๆแล้วน้องน่าจะเก่งทางด้านโซเชียลดี เผื่อมีอะไรพี่จะได้ติดต่อน้องได้ ขอโทรศัพท์หน่อยครับ” ร่างสูงเอ่ยขึ้นพร้อมกับยื่นมือออกไปขอทันที อย่างหน้าตาเฉยเลย

ปรียาภัทร เมื่อไม่รู้ว่าจะเอ่ยปากไล่ร่างสูงอย่างไร จึงได้แต่ยื่นโทรศัพท์มือถือของตัวเองออกไปให้ร่างสูงตรงหน้า

มือหนารับโทรศัพท์เครื่องเก่าที่หน้าจอราว จากมือของหญิงสาวมา แล้วหันหน้าชูไปตรงหน้าของหญิงสาวทันที เพื่อเป็นการปลดล็อคเครื่อง แล้วกดเบอร์โทรเข้าเครื่องของตัวเอง พร้อมกับสื่อและโซเชียลต่างๆของหญิงสาวส่งเข้าเครื่องตัวเองทันที

“วันไหนว่าง เดี๋ยวพี่เอาเครื่องที่พี่ไม่ได้ใช้มาให้น่ะ” ร่างสูงเอ่ยขึ้น พร้อมกับยื่นโทรศัพท์มือถือเครื่องเก่าคืนให้แก่เจ้าของ

“ไม่เป็นไรค่ะ เครื่องนี้น้องยังพอใช้ได้อยู่” หญิงสาวรีบปฏิเสธออกมา พร้อมกับชูเครื่องเก่าที่เธอถืออยู่ให้ดู

“จอราวขนาดนี้ เดี๋ยวก็บาดมือหรอก” เสียงเข้มพูดออกมา

“...” หญิงสาวไม่เอ่ยตอบโต้ใดๆ แต่กลับก้มหน้าสลดลงเพียงเล็กน้อย

“พี่ไปน่ะ อ้อ อย่าให้แผลโดนน้ำละ ถ้าพี่โทรมาก็รับสายด้วย” ร่างสูงกำลังจะย่างก้าวออกจากห้อง แต่พอนึกอะไรขึ้นมาได้ หันมาสั่งร่างบางทันที

“ทำไมน้องต้องรับด้วย” หญิงสาวถามตอบโต้ออกไป

“ถ้าไม่รับ พี่จะคิดค่าเสียหายครั้งละห้าหมื่นตามสายที่ไม่รับเลย” ร่างสูงเอ่ยขู่ขึ้นมาอย่างเอาจริงในคำพูดของตัวเอง

“พี่...” หญิงสาวเบิกตากว้างขึ้นมาทันที ที่เจอคำขู่เพราะทำอะไรไม่ได้

“พี่ไปแล้ว อยากเข้าห้องน้ำก็บอกกันดีๆก็ได้...” ร่างสูงยื่นหน้าไปกระซิบใกล้กับร่างบางเชิงเอ่ยแซวออกมา

“...” หญิงสาวเอาแต่หน้านิ่วขมวดคิ้วไม่พูดอะไรตอบโต้

“ประตูก็ล็อคดีๆด้วย ใครมาเคาะก็อย่าเปิดให้มั่ว เข้าใจไหม” พร้อมกับเสียงเข้มเอ่ยบอก ก่อนที่จะออกจากห้อง

“...” หญิงสาวยังคงเงียบ

“พี่ถามว่าเข้าใจไหม” ร่างสูงหันมาสั่ง พร้อมกับใช้สายตาขู่ออกไป

“ค่า”

ปัง

เมื่อได้รับคำยืนยันจากหญิงสาว ร่างสูงจึงยอมออกจากห้องของหญิงสาวไป และไม่ลืมที่จะล็อคกลอนไว้ให้แก่เธอด้วย ก่อนจะออกไปอย่างเงียบ ด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มผุดขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว

*แล้วกูจะยิ้มทำไมวะ*