บท
ตั้งค่า

9 อยากทำมากกว่านี้

"คินมาหอมแก้มเราทำไม" ฉันรีบเอามือเช็ดแก้มตัวเองคือมันทั้งเขินทั้งโกรธทั้งไม่พอใจ

"ก็อยากหอมอ่ะ ใจจริงอยากทำมากกว่านี้นะ^^"

"O_O"

"ทำไมต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นด้วยอ่ะ 5555"

"ก็  ก็เมื่อกี๊คินบอกอยากทำ เอ่อ..." ฉันไม่กล้าพูดต่อเลย ไม่ใช่ว่าฉันไม่รู้ว่าที่เขาพูดเมื่อครู่มันหมายความว่ายังไงถึงฉันจะไม่เคยมีแฟนแต่ฉันก็พอจะรู้เพราะเพื่อนในห้องของฉันที่เป็นแฟนกันบางครั้งเขาก็กอดก็จูบกันในห้อง รวมถึง..เขาด้วยที่ฉันก็เคยเห็นว่าเขานั่งกอดนั่งจูบผู้หญิงของเขาอยู่หลังห้อง บ่อยครั้งที่ฉันหันไปเจอแล้วเขาเห็นว่าฉันมองอยู่เขาก็รีบผลักผุ้หญิงคนนั้นออกทันทีซึ่งฉันคิดว่าเขาคงอาย

"ทำไมอยากทำเหรอ หื้มมม" ไม่พูดเปล่าเขาขยับเข้ามาใกล้แล้วดึงตัวฉันไปนั่งตักเขาแล้วเขาก็กอดฉันแน่นไม่ยอมปล่อย

หมับ!!!

"ว๊าย คินปล่อยเราเดี๋ยวนี้นะ" ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจก่อนจะดึงดันตัวเองให้หลุดจากอ้อมกอดของเขาแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อย

ฟอด ฟอด ฟอด

"อ่าา ชื่นใจจังแก้มเธอโคตรหอมเลยใช้น้ำหอมอะไรอ่ะ" เขาถามพร้อมใบหน้ายิ้มแย้มโดยไม่สนใจว่าตอนนี้ฉันกำลังโกรธและไม่พอใจเขาอยู่

"ปล่อยเราเดี๋ยวนี้เลยนะคินไม่งั้นเราจะโกรธจริงๆนะ" ฉันตะคอกใส่เขาแต่ก็ไม่ได้ดังมากเพราะกลัวจะมีใครได้ยิน

"โกรธเถอะเดี๋ยวฉันจะง้อเธอเอง^^"

"เราไม่เล่นนะ ขอร้องปล่อยเราได้แล้วเราจะไปเข้าห้องสอบ" ฉันหาข้ออ้างเพื่อให้เขาปล่อย

"สอบบ่ายโมงครึ่งนี่เพิ่งจะเที่ยงกว่า เรามีเวลาอีกตั้งเยอะ ป่ะ ไปที่นึงกับฉันก่อน" พูดจบประโยคเขาก็พาฉันเดินไปที่ลานจอดรถซ้ำยังจับมือฉันไม่ยอมปล่อยนั่นทำให้ทุกสายตาหันมองมาที่ฉันกับเขาจนฉันต้องรีบก้มหน้าเพราะรู้ว่าสายตาแบบนี้ที่มองมาโดยเฉพาะกลุ่มผู้หญิงที่ฉันจำได้ว่าพวกเธอเคยไปไหนมาไหนกับคินบ่อยๆ

"คินจะพาเราไปไหน" 

"ไปข้างนอกไปหาที่คุยกันสองต่อสอง"

"ไม่ไปเดี๋ยวต้องเราเข้าห้องสอบแล้ว" 

"แป๊บเดียวฉันรับรองว่าจะพาเธอมาเข้าห้องสอบทันแน่นอนเพราะฉันก็สอบเหมือนกันกับเธอนั่นแล่ะ" แล้วฉันก็ถูกเขาจับขึ้นรถจนได้จะว่าฉันใจง่ายยอมออกมากับเขาก็ไม่ผิด เขาขับรถพาฉันมาที่คาเฟ่น่ารักน่ารักแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนร้านคาเฟ่ร้านนี้เป็นร้านที่ฉันนั่งรถเมล์ผ่านประจำทุกวันแล้วฉันก็ชอบมองเข้ามาในร้านเพราะร้านตกแต่งได้น่ารักมากๆแถมยังเป็นค่าเฟ่แมวด้วย

แกร๊ง  แกร๊ง เสียงกระดิ่งเล็กดังขึ้นเมื่อเราสองคนเปิดประตูเข้ามาในร้าน

เมี๊ยววว เมี๊ยววว พอเราเดินเข้ามาแมวตัวเล็กตัวน้อยก็เดินเข้ามาหาฉันนั่งลงแล้วก็เอามือลูบตัวมันเบาๆ

"น่ารักจังเลย อุ้มได้มั้ยคะ" ฉันเงยหน้าถามพี่พนักงาน

"ได้ค่ะ^^"

"ขอบคุณค่ะ^^" จากนั้นฉันก็อุ้มเจ้าขนฟูสีขาวมานั่งที่เก้าอี้

"เธอชื่ออะไรเหรอเราชื่อผ้าแพรนะ" ฉันพูดกับเจ้าขนฟู

"เมี๊ยววว เมี๊ยวววว"

"เธอชื่อปุกปุยเหรอชื่อน่ารักจังเลย" ฉันดูป้ายชื่อที่ห้องคอก็เลยรู้ว่าเจ้าแมวตัวนี้ชื่อปุกปุย มันปุกปุยสมชื่อเลย ฉันเล่นกับมันอย่างมีความสุขจนลืมไปเลยว่าฉันมาที่กับใคร

"เล่นกับแมวจนลืมฉันไปเลยสินะ" น้ำเสียงคล้ายกับน้อยใจของคินทำให้ฉันต้องรีบหันไปขอโทษเขาเพราะฉันลืมเขาจริงๆ

"ขอโทษนะ"

"ดูเธอมีความสุขมากๆเลยนะเวลาอยู่กับเจ้าแมวนี่อ่ะ"

"อื้มมม มันน่ารักมากเลย"

"อยากได้มั้ยล่ะ"

"หื้มม??"

"ฉันเห็นเธออุ้มแต่เจ้าปุกปุยก็คิดว่าเธอคงจะชอบมันมากแล้วมันก็น่าจะชอบเธอมากๆดูดิไม่กระโดดหนีไปไหนเลยอ่ะ"

"ก็ชอบมันน่ารักจะตายคินไม่ชอบเหรอ"

"ชอบดิ ถ้าไม่ชอบจะเปิดคาเฟ่แมวทำไม"

"คาเฟ่ร้านนี้ของคินเหรอ"

"ของพี่สาวน่ะร่วมหุ้นกัน ฉันชอบเล่นกับแมวแต่ไม่มีเวลาดูแลฉันก็เลยสานฝันตัวเองโดยการชวนพี่สาวเปิดคาเฟ่แมวพอวันไหนฉันอยากเล่นกับเจ้าพวกนี้ฉันก็จะมาเล่นพอเบื่อก็กลับ"

"แบบนี้ก็ได้เหรอ"

"ได้ดิ ว่าแต่เธออยากได้ไปเลี้ยงมั้ยล่ะ"

"เราเลี้ยงไม่ได้หรอกที่บ้านไม่ให้เลี้ยง" ฉันจำได้ตอนที่ฉันยังเด็กเคยมีแมวตัวนึงหลงเข้ามาในบ้านมันผอมมากจนน่าสงสารพอฉันเห็นฉันก็รีบไปอุ้มมันแล้วหานมให้มันกินฉันแอบเลี้ยงมันให้มันอยู่หลังบ้านโดยมีป้าแม่บ้านช่วยดูให้เพราะฉันไม่กล้าพามันเข้ามาในบ้านจนกระทั่งวันนึงมันเดินตามฉันเข้าไปในบ้านโดยที่ฉันไม่รู้แล้วพลอยใสเห็นเข้าพลอยใสก็แย่งฉันไปเลี้ยงเพราะเห็นว่ามันน่ารักแต่พลอยใสเลี้ยงได้ไม่กี่วันเธอก็จับมันโยนลงมาจากชั้นสามของบ้านบอกว่าเบื่อแล้วไม่อยากเลี้ยง ทำให้มันเจ็บขาจนเดินไม่ได้ แต่พอฉันจะเลี้ยงต่อพ่อกับแม่ก็ห้ามแล้วให้ฉันเอามันไปปล่อยและห้ามเอาเข้าบ้านอีก ฉันนอนร้องไห้อยู่หลายวันเพราะสงสารมันไม่รู้จะเอามันไปปล่อยที่ไหนเพราะมันเจ็บขาอยู่จนกระทั่งพี่พีชมาเจอเขาก็รับอาสาพามันไปเลี้ยงให้ ตั้งแต่นั้นมาฉันก็ไม่เคยเอาแมวมาเลี้ยงอีกเลยเพราะกลัวมันจะถูกทำร้ายอีก

"แปลว่าอยากเลี้ยง"

"ก็ อื้มมม" 

"งั้นฉันยกให้"

"ไม่เอาเราบอกแล้วไงว่าที่บ้านเราไม่ให้เลี้ยง"

"เลี้ยงที่บ้านเธอไม่ได้แต่เลี้ยงที่คอนโดฉันได้นี่นา"

"หมายความว่าไงเราไม่เข้าใจ"

"ก็หมายความว่าเราสองคนจะช่วยกันเลี้ยงเจ้าปุกปุยที่คอนโดของฉันไง หลังเลิกเรียนเธอก็ไปช่วยฉันเลี้ยงโอเคมั้ย เธอเป็นแม่ส่วนฉันเป็นพ่อ"

"........."

ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อดาวน์โหลดแอปHinovel