บทที่ 4

ใช่...

เธอหลงรักพี่ชายของเพื่อนสนิทมาหลายปีแล้ว แต่ไม่เคยได้แสดงความในใจออกไปให้เขาได้รับรู้ เรื่องนี้ขนิษฐาเองก็รู้ดีและเคยเอ่ยปากบอกว่าอยากได้เธอเป็นพี่สะใภ้มากกว่าแฟนสาวของคริษฐ์อย่างแพรขวัญเสียด้วยซ้ำ

ขนิษฐาเคยเล่าให้เธอฟังว่าลับหลังผู้ใหญ่ แพรขวัญไม่ใช่ผู้หญิงเรียบร้อยแสนดีอย่างที่แสดงออกมาให้เห็นเลยสักนิด แถมยังเคยปีนขึ้นเตียงคริษฐ์ตอนที่พ่อกับย่าของทั้งคู่ไม่อยู่อีกต่างหาก

หรือบางที... คริษฐ์อาจจะชอบผู้หญิงไวไฟประเภทนี้ มากกว่าพวกที่มัวแต่ทำตัวเนียมอายไม่กล้าเข้าหาเขาแบบเธอ

"ถึงแล้ว คืนนี้เกลนอนกับครีมที่นี่ก็ได้ แต่เกลต้องสัญญากับพี่ก่อนว่าจะโทรบอกคุณอาว่าเกลมาพักที่บ้านพี่ ท่านจะได้ไม่เป็นห่วง"

"เกลบอกพ่อแล้วค่ะ ว่าจะมาหาครีม"

"แล้วทำไมคุณอาถึงไม่มาส่งล่ะ" คริษฐ์ถามเพื่อจับผิด

"พ่อมีแขกค่ะ"

"แน่ใจนะว่าไม่ได้หนีออกจากบ้าน" คนอายุมากกว่าถามอย่างรู้ทัน เพราะตอนที่เขาอายุเท่าเธอก็เคยทำวีรกรรมแบบนี้เหมือนกัน

"เกลบอกพ่อแล้วจริงๆ ค่ะพี่เค้ก"

"แน่ใจนะ"

"เราจะเข้าบ้านกันได้หรือยังคะเค้ก แพรนั่งรถมาตั้งนานเมื่อยตัวไปหมดแล้วนะคะ" แพรขวัญเอ่ยขัด เพราะไม่เข้าใจว่าแฟนหนุ่มทำไมต้องห่วงใยเพื่อนของน้องสาวมากมายขนาดนั้น

"แพรเข้าไปรอในบ้านก่อนเลยครับ ผมบอกน้าพวงจัดห้องให้แพรแล้ว"

"เค้กคะ" แพรขวัญเอ่ยเสียงห้วน

"โอเค พวกเราเข้าบ้านกันเถอะ" ชายหนุ่มพูดขึ้นเพื่อนตัดปัญหา แล้วจูงมือแฟนสาวเข้าไปในบ้าน โดยมีกมลชนกเดินตามหลังทั้งคู่อีกที

และทันทีที่เดินเข้ามาภายในบ้านไม้สักหลังใหญ่ เสียงตึงตังก็ดังมาจากบันไดพร้อมกับการปรากฏตัวของขนิษฐา

"เกล! "

"ครีม"

"โอ๊ยย ทำไมฉันโทรหาแล้วแกไม่ยอมรับสายห๊ะ กดจนมือจะหงิกแล้วเนี่ย เกือบจะบอกให้กระทิงพาออกไปรับแกแล้วเชียว แล้วนี่มายังไง ทำไมถึงมากับพี่เค้กได้" ขนิษฐายิงคำถามใส่ไม่ยั้งด้วยความเป็นห่วง พร้อมกับปัดฝุ่นจากดินลูกรังออกให้คู่สนทนา

"เจอพี่เค้กระหว่างทางน่ะ"

"นี่แกหนีออกจากบ้านหรอ"

"ไม่ได้หนี ฉันบอกพ่อแล้ว" กมลชนกบอก

"แล้วทำไมพ่อแกไม่มาส่งล่ะ"

"ก็อย่างที่ฉันเล่าให้แกฟังนั่นล่ะ ฉันไม่อยากเป็นส่วนเกิน คืนนี้ฉันตั้งใจว่าจะหาทางติดต่อแม่ให้ได้ แกต้องช่วยฉันนะครีม"

"ฉันก็ต้องช่วยแกอยู่แล้วสิ แต่ตอนนี้แกต้องไปอาบน้ำอาบท่าก่อน สภาพแบบนี้ดูได้ที่ไหน มีแต่ฝุ่นทั้งนั้นเลย" ขนิษฐาบอกด้วยสีหน้าเหยเก พร้อมกับจับจูงมือเพื่อนรักไปยังห้องนอนของตน

"ครีม"

เจ้าของชื่อชะงักไป เมื่อถูกพี่ชายเรียกไว้

"ว่าไงคะ"

"พี่ขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ"

คนถูกเรียกไว้หน้างอเล็กน้อย ก่อนจะโบกไม้โบกมือบอกให้เพื่อนเข้าไปอาบน้ำในห้องนอนของตนได้เลย

คริษฐ์มองตามหลังร่างบางที่เดินหายเข้าไปในห้องนอนของน้องสาวตน แล้วล็อกตัวแสบประจำบ้านให้เดินตามเขามาติดๆ

"โอ๊ยย พี่เค้กจะพูดอะไรก็พูดมาสิคะ จะลากครีมออกมาทำไมเนี่ย" คนตัวเล็กกว่าโวยวาย

"มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่"

"หมายถึงเรื่องที่บ้านเกลหรอคะ"

"ใช่"

"ไม่บอกหรอก" ขนิษฐาว่าพลางไหวไหล่