บทที่ 1

...หกปีก่อน...

ณ บ้านไร่กมลาศ

"เกล... ตั้งสติ แล้วก็ตั้งใจฟังพ่อให้ดีๆ นะลูก"

ดวงตาสีอ่อนมองตรงไปยังบิดาด้วยความความสับสนเมื่อท่านกล่าวขึ้นมาเช่นนั้น

เพราะนอกจากพ่อบังเกิดเกล้าแล้ว พื้นที่ภายในบ้านซึ่งควรจะเป็นของคนในครอบครัวกลับมีแขกไม่ได้รับเชิญถึงสองชีวิตนั่งอยู่ด้วย และแน่นอนว่าสองคนนั้นไม่ได้มีความเกี่ยวข้องทางสายเลือดใดๆ กับเธอหรือเจ้าของบ้าน

"พ่อกำลังจะแต่งงานใหม่"

"ว่าไงนะคะ" กมลชนกถามเสียงดัง

"พ่อกำลังจะแต่งงานใหม่กับน้าวดี"

บิดาย้ำด้วยน้ำเสียงราบเรียบราวกับว่าท่านเตรียมใจรับมือกับเธอมาก่อนหน้านี้แล้ว และผายมือไปทางสองแม่ลูก ที่คนแม่มักจะไปมาหาสู่ในฐานะเพื่อนของพ่ออยู่เสมอ จนกมลชนกไม่เคยเอะใจกับความสัมพันธ์ของทั้งคู่มาก่อน

"หมายความว่ายังไงคะพ่อ แล้วแม่ละคะ"

"พ่อกับแม่เราเลิกกันมาได้สามปีกว่าแล้วล่ะ แต่ที่พ่อกับแม่ไม่เคยบอกเกล เพราะพวกเราเห็นว่าลูกยังเด็กเกินกว่าจะรับรู้เรื่องพวกนั้น"

"สามปี" กมลชนกทวนคำ

"ใช่ สามปีที่แม่เขาบอกเกลมาตลอดว่าต้องไปดูงานที่ต่างจังหวัดบ่อยๆ ความจริงคือเราเลิกกันแล้ว เพียงแต่มันยังไม่ถึงเวลาที่จะต้องบอกลูกก็เท่านั้นเอง"

"แล้วตอนนี้มันถึงเวลาแล้วหรอคะ"

"เกล... พ่อรู้ว่ามันเป็นเรื่องยากสำหรับลูก" กมลาศพยายามเจรจากับลูกสาวเพียงคนเดียวของตนอย่างใจเย็น "ตอนนี้พ่อกับแม่ตกลงกันแล้วว่าเราจะต่างคนต่างอยู่ แยกย้ายกันไปเริ่มต้นชีวิตใหม่"

"แล้วหนูละคะ"

"เกลจะอยู่ในความดูแลของพ่อ"

คนฟังน้ำตาไหลพรากราวกับทำนบแตก และขณะที่บิดากำลังจะเดินเข้ามาใกล้เพื่อปลอบโยนลูกสาวที่ยังทำใจรับไม่ได้กับเรื่องที่เกิดขึ้น กมลชนกกลับเป็นฝ่ายถอยเท้านี้

"หนูจะไปอยู่กับแม่! " เธอประกาศ

"เกล ตอนนี้พ่อไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแม่ของลูกไปอยู่ที่ไหน"

"หนูจะโทรให้แม่มารับหนูไปอยู่ด้วย"

"เกล เรื่องนี้พ่อกับแม่ตกลงกันแล้วนะ" กมลาศพยายามอธิบายซ้ำ

"แต่พ่อกับแม่ไม่เคยถามความสมัครใจของหนูเลย นี่ถ้าพ่อไม่คิดที่จะแต่งงานใหม่ เรื่องที่พ่อกับแม่เลิกกันก็คงจะยังถูกเก็บเป็นความลับใช่ไหมคะ"

"ไม่ใช่ พ่อคิดไว้อยู่แล้วว่าสักวันจะต้องบอกลูก" คนเป็นพ่อแย้ง

"แต่มันก็คงไม่เร็วขนาดนี้"

"เกล ต่อให้พ่อกับแม่จะไม่รักกันแล้ว แต่พวกเราก็ยังรักลูกนะ สิ่งที่พ่อกับแม่ทำก็เพื่อลูกทั้งนั้น ที่ผ่านมาที่เราไม่อยากบอกเรื่องนี้กับลูก มันก็เป็นเพราะเราไม่อยากให้ลูกรู้สึกขาด" กมลาศพยายามอธิบายความคิดของตนและอดีตภรรยา

"แล้วตอนนี้พ่อก็กลัวว่าหนูจะรู้สึกขาด ก็เลยหาแม่ใหม่แถมน้องชายมาให้หนูด้วยใช่ไหมคะ"

"เกล! "

กมลชนกสั่นไปทั้งร่างด้วยความโกรธเมื่อถูกบิดาขึ้นเสียงใส่ เนื่องจากปกติท่านไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน ออกจะเลี้ยงดูลูกสาวเพียงคนเดียวมาเป็นอย่างดีราวกับไข่ในหินเสียด้วยซ้ำ

"เรื่องนี้พ่ออธิบายได้นะ พ่อกับน้า..."

"หนูไม่อยากฟัง หนูไม่อยากได้ยินอะไรทั้งนั้น"

"ไม่ได้ ต่อไปนี้ครอบครัวของเราจะต้องมีน้าวดีกับน้องซีเพิ่มเข้ามาด้วย" กมลาศย้ำ เพราะหมดหนทางจะใช้ไม้อ่อนกับลูกแล้วจริงๆ