บทที่4

"ดินเนอร์เหรอคะพี่ปาร์ตี้"เปลือกตาบางลืมขึ้นก่อนที่ศีรษะจะหันมาหาผู้จัดการที่นั่งอยู่อีกฝั่ง

"ใช้จ้ะค่าตอบแทนสูงด้วยนะตั้งหนึ่งแสนดอลลาร์"ปาร์ตี้ยื่นโทรศัพท์ไปให้แพรวาดู

"แค่ดินเนอร์ทำไมค่าตอบแทนมันสูงแบบนี้ล่ะคะ"แพรวาถามอย่างฉงนใจเธอถูกไฮโซหรือนักธุรกิจหนุ่มๆ ติดต่อขอดินเนอร์กับเธอตั้งหลายครั้งแต่ค่าจ้างมันไม่เยอะถึงขนาดนี้เลยแพรวายื่นโทรศัพท์ไปให้ปาร์ตี้ดังเดิม

"อันนี้พี่ก็ไม่ทราบเหมือนกันจ้ะแต่ในความคิดของพี่เขาคงจะรวยมากละมั่งคะถึงได้กล้าทุ่มถึงเพียงนี้"ปาร์ตี้พูดในสิ่งที่ตัวเองคิด

"งั้นพี่ปาร์ตี้ลองถามเขาหน่อยได้ไหมคะว่าเจ้านายที่เขาพูดถึงเป็นใครกัน"ด้วยความอยากรู้ของแพรวาปาร์ตี้ก็รีบพิมพ์ตอบกลับไปถามทันทีแต่คำตอบที่อีกฝ่ายส่งมาทำเอาปาร์ตี้ถึงกับชะงัก

"ว๊ายตายแล้วน้องหนูลูก"ปาร์ตี้หวีดร้องเสียงดังเมื่อได้เห็นชื่อของใครบางคนที่ปรากฏอยู่ในโทรศัพท์เปลือกตาที่แต่งแต้มไปด้วยเครื่องสำอางถูกขยี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อที่จะมองดูให้แน่ชัด

"เป็นอะไรเหรอคะพี่ปาร์ตี้ร้องเสียงดังเลย"แพรวาสะดุ้งตัวลุกขึ้นนั่งถามผู้จัดการของตัวเองที่นั่งหน้าตาตื่นอยู่ฝั่งตรงข้าม

"โอ๊ย พี่แค่ตกใจที่เห็นชื่อคนที่จ้างน้องหนูไปดินเนอร์"ปาร์ตี้ตอบอย่างตื่นเต้น

"เขาเป็นใครเหรอคะ"แพรวาลุกขึ้นเดินมานั่งข้างปาร์ตี้ที่ตอนนี้กำลังนั่งดีดดิ้นอยู่บนโซฟา

'มอร์แกน แบรนท์ดอน'แพรวาอ่านชื่อที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

"คุณเขาเป็นใครเหรอคะ"แพรวาเอียงคอถามปาร์ตี้อย่างน่ารักถึงเธอจะเป็นนางแบบแต่ไม่ค่อยได้ติดตามข่าวสารอะไรเลยเพราะวันๆ เอาแต่ทำงานกลับมาถึงห้องพักร่างกายก็พร้อมชัดดาวได้ทุกเมื่อ

"ว๊ายตายแล้วน้องลูกหนูไม่รู้จักคุณมอร์แกนจริง ๆ หรือคะเนี่ย"ปาร์ตี้ยกมือทาบที่อกเมื่อเห็นเด็กในสังกัดของตัวเองส่ายหน้าช้าๆ แต่ก็อย่างว่าแหละนะแพรวาทำงานแทบทุกวันคงไม่ได้มีเวลาเช็กข่าวสาร

"คุณมอร์แกน หรือคุณมออร์แกน แบรนท์ดอน เจ้าพ่อมาเฟียที่ใหญ่ที่สุดในทวีปยุโรปเขามีหน้าตาที่หล่อเหลา และที่สำคัญรวยมาก"ปาร์ตี้ลากเสียงยาวในประโยคสุดท้ายก่อนจะรีบเปิดรูปของมอร์แกนให้แพรวาได้ดู

ภาพของชายผิวสีแทนรูปร่างกำยำใบหน้ามีแว่นกันแดดสีดำสวมอยู่แต่ก็ไม่สามารถที่จะบดบังความหล่อของเขาได้เลยปากหนาเผยอ้าออกเล็กน้อยพร้อมกับมีควันสีขาวที่พุ่งออกมาก่อนที่จะหายไปตามสายลมนิ้วแกร่งที่คีบบุหรี่ภาพโดยรวมของมอร์แกนที่แพรวาเห็นมันทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ของเธอเต้นผิดจังหวะไหนรอยสักที่ดูหน้าค้นหาบนตัวของเขานั้นอีกทำเอาแพรวาถึงกับใจสะท้าน

"เป็นไงคะน้องลูกหนูคุณมอร์แกนหล่อให้มั้ยล่ะ"ปาร์ตี้ถามแพรวาซึ่งตอนนี้นั่งนิ่งจ้องรูปของมอร์แกนที่ปรากฏฉายอยู่ในโทรศัพท์อย่างไม่วางตา

"ค่ะ คุณมอร์แกนเขาหล่อ"แพรวาตอบอย่างใจจริงเธอแทบจะละสายตาจากผู้ชายที่อยู่ในรูปไม่ได้เลย

"แต่เขาหล่อและรวยแบบนี้ทำไมเขาจะต้องการที่จะดินเนอร์กับแพรล่ะคะทั้ง ๆ ที่เขาจะกระดิกนิ้วหาผู้หญิงที่สวยและเพียบพร้อมมากกว่าแพรก็ได้"ทั้งหล่อและรวยแบบนี้แค่กระดิกนิ้วพวกผู้หญิงก็พร้อมที่จะวิ่งเข้าไปสยบแทบเท้าของเขาแล้ว

"ถ้าตามความคิดของพี่ปาร์ตี้เขาคงสนใจในตัวของลูกหนูล่ะค่ะ หรือไม่ก็"ปาร์ตี้เว้นคำสายตาจ้องไปที่แพรวาอย่างลำบากใจกับประโยคที่จะพูดต่อจากนี้

"หรือไม่เขาก็คงจะเห็นแพรเหมือนกับพวกผู้หญิงที่หิวเงินขึ้นเตียงเพื่อหวังเงินก้อนโตจากเขาใช้มั้ยล่ะคะ"น้ำเสียงแผ่วเบาของแพรวาทำเอาปาร์ตี้ต้องดึงร่างของเธอเข้ามากอดปลอบ

ผู้คนมากมายที่เดินทางสายนี้ต่างอิจฉาแพรวากันทั้งนั้นที่ดังเกินหน้าเกินตาของพวกเธอก็เลยไม่แปลกที่จะมีคนไม่ชอบและกุข่าวขึ้นมาว่าเธอยอมขึ้นเตียงเพื่อแลกกับงานที่ถาโถมเข้าหาไม่เว้นแต่ละวันส่วนเรื่องที่มีคนจ้างเธอไปดินเนอร์เธอไม่เคยตอบรับไปเลยสักครั้งแต่ไม่รู้ทำไมคนเหล่านั้นคงยังใส่ร้ายเธอไม่หยุด