ตอนที่ 2 เมาจนไม่มีสติ

@ บาร์ลับ

"น้องหนึ่ง ไม่สบายใจอะไรหรือเปล่าครับ"

เต้ย เพื่อนรุ่นพี่ของเธอที่รู้จักกันในมหาวิทยาลัย ชายหนุ่มอายุราว 22 ปี เป็นศึกษาที่กำลังจะขึ้นปี 4 เขาหลงใหลในความน่ารักและหน้าสะสวยของน้ำหนึ่งไม่น้อย แต่ทว่าไม่ต้องหมายแองถึงขั้นจะจีบเป็นคนรู้ใจ

"ขอบคุณพี่เต้ยมากนะคะที่พาหนึ่งเข้าบาร์แบบนี้ได้ด้วย"

"ร้านเพื่อนพี่ชายพี่เอง คุยกันได้ไม่ต้องห่วง ต่อให้หนึ่งอายุน้อยกว่านี้พี่ก็พาเข้ามานั่งได้"

คนตัวเล็กยกดื่มแอลกอฮอล์ มันก็เป็นครั้งแรกที่ได้สัมผัสน้ำเมา ที่ผ่านมาถูกเลี้ยงอย่างกับไข่ในหินไม่มีอะไรให้ระแคะระคายเลยสักนิดว่าเป็นแค่เด็กที่ถูกเก็บมาเลี้ยง น้ำตายังคลอเบ้าความรู้สึกมันบึนเบอลไปหมดเมื่อจู่ๆพ่อกับแม่ที่เลี้ยงมาอย่างดีกลับไม่ใช่สายเลือดที่แท้จริงและมันก็ให้เธอรู้สึกเป็นส่วนเกินขึ้นมาทันที

"ดื่มเลยนะ เอาให้สบายใจไปเลย พี่จะดูแลเอง"

"เฮ้ย!! ไอ้เต้ย ทำไมปล่อยน้องเมาแอ๋แบบนั้นว่ะ" รุ่นพี่ของเต้ยเจ้าของบาร์แห่งนี้ตำหนิหนุ่มรุ่นน้องที่ปล่อยผู้หญิงตัวคนอื่นเมาหัวราน้ำได้ขนาดนี้ ก่อนจะเดินเลยผ่านไปด้านหน้าเพื่อจัดการเช็คบิลลูกค้าท่านอื่น

"น้องเครียด อยากดื่มก็ปล่อยให้ดื่มสิ" เต้ยเอ่ยตอบพลางยักคิ้วอย่างเจ้าเล่ห์ แม้คนอายุมากกว่าจะรู้ทันความคิดของเต้ยทว่างานที่ยุ่งรัดตัวไม่สามารถเข้ามายุ่งหรือจัดการคนเมาอย่างน้ำหนึ่งได้

"รีบพาน้องไปส่งบ้าน"

"เดี๋ยวค่อยไปส่ง ขอพาน้องไป..." เพลี้ย!! ฝ่ามือหนาตบเข้ากลางศีรษะกับความคิดอกุศลของรุ่นน้องในทันที

"อย่าหาทำ พ่อเขารู้มึงจะติดคุกเอานะเว๊ย"

เวลา 01.25 นาที

ธนาที่เพิ่งกลับบ้านมาในช่วงดึกเพราะการประชุมจากเหล่าลูกค้าที่นัดหมายคุยงานระดับประเทศเป็นผลให้ใช้เวลาเกินจากที่กำหนดไปมากหลายชั่วโมง แม้ตลอดเวลาที่ใช้เวลาช่วงเข้าห้องน้ำโทรหาลูกสาวด้วยความเป็นห่วงแต่ก็ไม่อาจปลีกตัวมาอธิบายในเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นได้

ชายหนุ่มเดินเข้าบ้านทั้งอาการเหนื่อยล้า วางกระเป๋าทำงานทั้งถอดเนคไทออกวางลงโซฟาก่อนจะเอนกายพิงแล้วหลับตาลงเพื่อการพักสายตาก่อนจะลุกเดินขึ้นชั้นบนของบ้าน มองไปยังห้องนอนห้องลูกสาวที่ยังเปิดไฟทิ้งไว้เหมือนกับว่าน้ำหนึ่งยังไม่นอนเพราะโดยนิสัยคนอายุน้อยจะนอนไม่ดึกมากและยังปิดไฟมืดสนิทในทุกคืน

ก๊อกๆ!! ก๊อกๆ!!

เขายืนเคาะประตูเรียกเจ้าของห้องอยู่นานสองนาน ทว่าก็ไม่มีใครเปิด

"หนึ่ง!! หนึ่งลูก หนูนอนหรือยัง ปกติหนูนอนปิดไฟนิ"

ไม่มีเสียงตอบรับกลับมาจากด้านใน ธนาเริ่มลนลานทั้งรู้สึกเป็นห่วงลูกสาวเมื่อพึ่งทะเลาะกันมาเมื่อตอนกลางวันและยังไม่สามารถอธิบายใดๆให้กับน้ำหนึ่งได้เข้าใจได้ท่วงที

เมื่อไม่ปฏิกิริยาตอบรับ ธนารีบไปค้นหากุญแจสำรองลิ้นชักห้องแล้วเดินกลับมาไขลูกบิดของห้องนอนของลูกสาว บนเตียงนอนขนาดเล็กไม่มีน้ำหนึ่งนอนอยู่ ห้องน้ำก็ไร้เงาของลูกสาวมองไปรอบๆหรือนอกระเบียงก็ไม่พบคนลูกสาว

"ยังไม่กลับบ้านตั้งแต่ตอนกลางวันอีกเหรอ ทำไมทำตัวเหลวไหลแบบนี้" เพราะคิดว่าน้ำหนึ่งต้องแอบหนีเที่ยวประชด พลันทำคนอายุมากไม่พอใจเพราะลูกสาวไม่เคยมีพฤติกรรมแบบนี้ ต่อให้โกรธมากแค่ไหนอย่างน้อยๆก็ต้องอยู่บ้านแล้วมาปรับความเข้าใจและทัศนคติกันไหม

Rrrrrrrrr

สมาร์ทโฟนยี่ห้อหรูกะพริบหน้าจอเป็นแสงสว่างวาบอย่างต่อเนื่อง ปลายสายคือธนาที่โทรเข้ามาถี่เป็นสิบๆสาย

"น้องหนึ่ง มีคนโทรมา"

"ช่างเถอะค่ะ หนึ่งกำลังสนุกไม่อยากให้ใครโทรมากวน ดื่มกันดีกว่า" คนอายุน้อยตั้งใจเพิกเฉยปลายสายจากพ่อ(เลี้ยง) ยกแก้วน้ำสีอำพันชนกับเต้ยอย่างสนุกสนาน

"พี่ปวดฉี่ ไปเข้าน้ำแป๊บนะ"

"ค่ะ" น้ำหนึ่งพยักหน้าทั้งความเมาและหันมาสนใจกับเสียงเพลงที่ดัง ลุกขึ้นยืนเต้นโยกร่างกายตามสรีระสะสวยแก่สายตาของชายรุ่นพี่ที่รอขย่ำเหยื่อตัวน้อยๆ

เต้ยลุกออกจากโต๊ะครั้นขอตัวไปเข้าห้อง ทว่าเข้ากลับเดินอ้อมไปหลังเคาเตอร์บาร์ของรุ่นพี่อแล้วหยิบถุงยางอนามัยใส่กระเป๋ากางเกง

....

“มารับออเดอร์ที่ 1104 ครับ”

พนักงานจากแอพพลิเคชั่นออนไลน์เดินเข้ามารับอาหารและเครื่องดื่มเมื่อมีลูกค้ากดสั่งเข้ามา ในขณะที่ยืนรอพลันกวาดสายตามองไปเห็นผู้หญิงตัวเล็กที่คุ้นหน้าคุ้นตายืนเต้นคนเดียวก่อนจะเดินเข้าไปทัก

“หนึ่งมาทำอะไรที่นี่"

"ใครอ่ะ" ดวงตาปรือปรอยตวัดขึ้นมอง มันพร่ามัวจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่กำลังเล่นงานไม่อาจทำให้มองเห็นใบหน้าผู้มาทักทายได้ชัดเต็มตา

“เราเอง ต้น!”

"ต้น อ่อ..มาทำอะไรที่นี่"

"มารับออเดอร์ แล้วทำไมเมาขนาดนี้”

“…..” น้ำหนึ่งทำได้เพียงส่งยิ้มให้เพื่อนชาย พลางยืนโยกตัวเอนไปมาจะล้มอยู่รอมร่อ

“แล้วมากับใคร"

"มาคนเดียว" จบประโยคน้ำหนึ่งพลันฟุบลงกับโต๊ะทันที เพราะความเมาขั้นสุดไม่สามารถประคองสติอันน้อยนิดของตัวเองได้ ความเป็นห่วงที่ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ พลันมองเห็นแสงไฟหน้าจอมือของน้ำหนึ่งสว่างขึ้นปลายสายโชว์ชื่อที่บันทึกไว้ว่าปะป๊าขาเป็นผลให้ตัดสินใจรับสายเพราะไม่อยากทิ้งเพื่อนสาวไว้แบบนี้ตนเดียว

Rrrrr

"ฮัลโหลครับคุณพ่อ”

"นั้นใครมารับสายแทนหนึ่งได้ยังไง" เมื่อได้ยินว่าเป็นเสียงผู้ชายก็ตกใจมากพอสมควร

"ผมต้นครับคุณพ่อ เผอิญผมมารับออเดอร์ที่บาร์แล้วเจอหนึ่งที่นี่"

ธนาขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะนึกออกว่าเคยเจอต้นอยู่สองสามครั้งที่มหาวิทยาลัยและเป็นเพื่อนชายที่เขาไว้ใจได้หากลูกชายขอออกไปไหนมาไหนด้วยกัน

"หนึ่งล่ะต้น พ่อขอคุยด้วยหน่อย"

"ตอนนี้หนึ่งเมามากเลยครับ คงคุยไม่รู้เรื่อง"

“เมา!!” ครั้นได้ยินก็ยิ่งตกใจหนักไปใหญ่ น้ำหนึ่งไม่ใช่เด็กเหลวไหล เรื่องแอลกอฮอล์ก็ไม่เคยแตะ ทว่าวันนี้กลับออกมานั่งดื่มคนจนดูแลตัวเองไม่ได้ยิ่งทำให้คนเป็นพอลนลานอย่างร้อนใจ

“หนึ่งอยู่ที่บาร์ลับนะครับ แถวถนน xxx”

เพื่อนชายของลูกสาวบอกตำแหน่งที่ตั้งของร้านก่อนจะวางสายและไปรับอาหารและเครื่องดื่มออกไปส่งลูกค้า มันจำเป็นที่ต้นต้องปล่อยน้ำหนึ่งไว้แบบนั้นจนกว่าพ่อของเธอจะมารับเพราะเขาต้องทำงานช่วงหลังเลิกเรียนบางเบาภาระพ่อแม่

อีกด้านของคนที่มีความชั่ว เดินกลับมาพร้อมอุปกรณ์ป้องกันในเพศสัมพันธ์ทั้งยกมือเกลี่ยแก้มนุ่มที่แดงซ่านอย่างหนัก ในขณะที่คนเมาก็หลับคาโต๊ะตัวสูงปล่อยให้ชายรุ่นพี่ได้จับเนื้อต้องตัว

" ทำไมเมามากขนาดนี้ล่ะครับ" พลางแสยะยิ้มอย่างพอใจมองเรือนร่างน้อยๆอย่างหื่นกระหาย

“….”

"ไปกับพี่เต้ยนะครับ พี่จะพาไปนอน" เพราะคำว่านอนมันคือนอนเอากัน ชายหนุ่มประคองน้ำหนึ่งลุกขึ้น มือข้างหนึ่งโอบสอดใต้รักแร้พร้อมกุมกระชับไปยังเต้านม มืออีกข้างถือกระเป๋าใบเล็กของน้ำหนึ่งพาคนเมาขึ้นรถที่จอดห่างออกจากหน้าร้านไปไกลพอสมควร

ร่างน้อยๆถูกวางบนเบาะฝั่งซ้าย น้ำหนึ่งรู้สึกตัวขึ้นทั้งลืมตาปรือปรอยมองรอบๆก่อนจะสังเกตุว่าเธอกำลังถูกพาขึ้นรถของชายรุ่นพี่

"หนึ่งจะกลับบ้าน"

"เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าพี่ไปส่ง คืนนี้ไปนอนที่คอนโดพี่"

“ไม่ไป ถ้าป๊ารู้ว่าหนึ่งไม่กลับบ้าน..” เพราะน้ำหนึ่งมีอาการคล้ายจะอ้วกเต้ยจึงหยิบบางอย่างออกจากช่องเก็บของในรถ เป็นหลอดแก้วเล็กเหมือนเซรั่มใส

“แก้แฮงค์” หักคอขวดแล้วบีบปากคนเมาเล็กน้อยให้เผยอ ในขณะที่น้ำหนึ่งก็พยายามบ่ายเบี่ยงเพราะไม่รู้ว่าสิ่งที่เต้ยบอกคือยาแก้อาการเมาจริงไหม ทว่าความเมาไม่อาจสู้แรงของคนตัวโตได้ น้ำใสในหลอดแก้วหยดเข้าในปากไปเล็กน้อย น้ำหนึ่งรู้สึกว่ามันฝาดปากอย่างมาก แม้จะใช้หลังมือเช็ดออกจากปลายลิ้นก็เหมือนว่าจะกลืนบางส่วนลงไปแล้ว

"พี่เอาอะไรให้หนึ่งกิน ทำไมมันฝาดลิ้นแบบนี้"

“….” คราวนี้เต้ยแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ มองคนอายุน้อยที่เริ่มผิดปกติ น้ำหนึ่งรู้สึกร้อนขึ้นในกายกะทันหันทั้งใบหน้าเริ่มชุ่มไปด้วยเหงื่อเม็ดเล็กที่ผุดพรายขึ้นตามไรผมไหลลงตามกรอบหน้า

“ร้อน” คนตัวเล็กเอื้อมมือมาปรับแอร์ขึ้น ทว่าไม่อาจทุเลาในอาการที่เป็นอยู่ น้ำหนึ่งเหมือนคนไม่มีสติครางอื้ออ้าแผ่วเบาในลำคอจนกระทั่งทนความสิ่งที่เป็นอยู่ไม่ไหว เธอถลกเสื้อตัวน้อยออกจากเรือนร่างเหลือเพียงบราเซียสีหวาน

“ของเขาดีอย่างที่เคลมไว้จริงๆ” ฤทธิ์ของน้ำสีใสกำลังทำงานพลันทำให้คนอายุน้อยกระทำอย่างหลงลืมตัวจากความไม่มีสติหลงเหลือ น้ำหนึ่งวูบวาบตามร่างกายอุณหภูมเห่อร้อนเกินจะทนไหวพลางถอดเสื้อผ้าจากตัวจนหมดทุกส่วน ทั้งความรู้สึกที่ควบคุมตัวเองไม่ได้ เมื่อสรีระอันซ่อนรูปเปิดเผยเป็นผลให้เต้ยตกตะลึงไม่นึกว่าน้ำหนึ่งจะมีทรวดทรงน่าขย่ำขนาดนี้

“หนึ่งเป็นอะไร” มือน้อยๆลูบเรือนร่างของตัวเองพลางเช็ดเหงื่อที่กำลังแตกซ่านอย่างหนัก ก่อนจะขยับตัวเองขึ้นมานั่งคร่อมชายรุ่นพี่ที่นั่งอยู่ฝั่งคนขับ

น้ำหนึ่งกำลังโดนยาปลุกเซ็กเล่นงาน

เป็นโอกาสของเต้ยกับความคิดชั่วหมายจะรวบหัวรวบหางคนอายุน้อยในตอนที่เมาและยังไม่สติ ป้อนยาปลุกอารมณ์ทางเพศเพราะไม่อยากบังคับแต่เป็นการกระทำที่โคตรจะเลวที่กับผู้หญิงคนหนึ่งที่หวังมาระบายความรู้สึกอันอึดอัดเท่านั้น