7| หน้าที่ใหม่ใหญ่กว่าเมีย 1/2 ?

“เจ็บมากค่ะ” เด็กสาวตอบตามจริง ตอนนี้ก็ยังเจ็บอยู่แต่ก็พอทนได้เพราะไม่อยากละเลยหน้าที่ของตัวเอง

“ฉันขอโทษที่ทำให้เธอเจ็บ”

“ไม่เป็นไรค่ะ ขวัญรู้ว่าพ่อเลี้ยงเมา” ขวัญข้าวคิดว่าเหตุการณ์เมื่อคืนความผิดพลาด พ่อเลี้ยงคงเสียใจมากที่ถูกคุณน้ำผึ้งบอกเลิก

เธอไม่คิดเรียกร้องและต้องการความรับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้นเพราะสิ่งที่ได้มานับจากวันที่พ่อแม่เสียก็มากมหาศาลประเมินค่าไม่ได้

“ใช่ ฉันเมา” เขายอมรับว่าตัวดื่มเยอะแต่ก็ไม่ถึงกับเมาจนไม่รู้เรื่องว่าทำอะไรลงไป

“พ่อเลี้ยงไม่ต้องกังวลนะคะว่าขวัญจะเรียกร้อง”

“ไม่เคยกลัวเลย เพราะฉันรู้ว่าเธอเป็นยังไง”

“ค่ะ ขวัญสัญญาว่าจะอยู่ในที่ของตัวเองแต่พ่อเลี้ยงก็ต้องสัญญาด้วยนะคะว่าจะไม่ทำแบบนั้นกับขวัญอีก” แบบนั้นที่ว่าก็คือรอยช้ำที่ทำให้เดินลำบากอยู่ตอนนี้

“ไม่สัญญา” เขาย้ำด้วยน้ำเสียงจริงจังพลางมองลึกเข้าไปในแววตาของเด็กสาวคนเก่งที่กล้ายื่นข้อเสนอและต่อรองเขา

“แล้วพ่อเลี้ยงจะให้ขวัญทำยังไงคะ”

“เป็นอะไรไป เธอเป็นเมียฉันแล้วนะขวัญ”

“ทำแบบนั้นไม่ได้นะคะ ชาวบ้านจะนินทาเอาได้ พ่อเลี้ยงจะถูกมองไม่ดีด้วย”

“ฉันไม่สนอยู่แล้ว ทำตัวดีมากแค่ไหนก็พ้นถูกนินทาอยู่ดี”

“ขวัญลำบากใจนะคะ”

“เป็นเมียฉันมันลำบากใจมากขนาดนั้นเลยเหรอ” เธอไม่คิดอาจเอื้อมคิดแบบนั้น พ่อเลี้ยงคือผู้มีพระคุณยกขึ้นเหนือหัว สาบานเลยว่าแม้แต่เสี้ยววินาทีเธอก็ไม่เคยคิดร้ายกับเขา

“ไม่ได้ลำบากใจค่ะ”

“ฉันขอโทษที่ทำแบบนั้นกับเธอ ฉันมีสติไม่ได้เมาจนไม่รู้เรื่องเอาใครมั่ว”

“ขวัญรู้ว่าพ่อเลี้ยงไม่ใช่คนแบบนั้น” ตลอดเวลาที่เธอได้อยู่ใกล้ชิด พ่อเลี้ยงกัมพูสนใจแค่งานในไร่เท่านั้น เวลาทั้งหมดทุ่มให้กับงานจนหมด ไม่พาตัวเองออกไปหาความสุขในยามราตรีเลยสักครั้ง

บางครั้งขวัญข้าวก็นึกอิจฉาคุณน้ำผึ้งที่มีแฟนหนุ่มที่ซื่อตรงและซื่อสัตย์อย่างพ่อเลี้ยง แต่สุดท้ายความซื่อสัตย์ที่พ่อเลี้ยงมีก็ไม่เพียงพอที่จะเหนี่ยวรั้งคนรักเอาไว้ได้

“ฉันก็รู้ว่าเธอก็จะไม่มีวันทิ้งฉันเหมือนที่ผู้หญิงคนนั้นทำ” เจ็บใจแต่จะไม่เก็บเอาไว้นานเพราะชีวิตต้องเดินไปข้างหน้า

“ขวัญจะไม่ทิ้งพ่อเลี้ยงไปไหน ขวัญเหลือพ่อเลี้ยงอยู่ในชีวิตแค่คนเดียวนะคะ”

“เด็กน้อย ฉันก็จะไม่มีวันทิ้งเธอ” มือหนาทาบทับลงบนแก้มนุ่มและให้สัญญาหนักแน่นอีกครั้ง

“สัญญานะคะ”

“สัญญาสิ คนอย่างพ่อเลี้ยงกัมพูเคยผิดสัญญาด้วยเหรอ” ขวัญข้าวคลี่ยิ้มแล้วยกมือขึ้นมาจับแก้มสากของกัมพูอย่างทะนุถนอม

“จากนี้ไปขวัญจะดูแลพ่อเลี้ยงให้ดีที่สุดค่ะ”

“แค่เป็นเด็กดีเหมือนที่ทำอยู่ทุกวันก็พอ อ้าขาให้ฉันดูหน่อยได้มั้ยว่าแดงแค่ไหน”

“คะ”

“อ้าขาออก”

---------------