ตอนที่ 2

พลันสายตาปะทะเข้ากับใบหน้าของสาวน้อยเจ้าของเสียง ใบหน้าของหล่อนสะสวยสะดุดตานายพลตั้งแต่วินาทีแรกที่พบหน้า

และสิ่งที่สะดุดตาของนายพลเดชาเข้าอย่างจัง ก็คือผิวพรรณขาวเนียน เปล่งปลั่งไปด้วยเลือดเนื้อของวัยสาวสะพรั่ง

เสื้อยืดที่เปียกน้ำแนบเน้นไปกับสรีระสาวสุดอะร้าอร่าม มองเห็นสองเต้าเบียดกันแน่นจนน่าอึดอัดอยู่ภายใต้ผ้าบางแนบเนื้อ

และการที่สาวน้อยไม่ได้สวมยกทรง ทำให้เขามองเห็นหัวนม แทงตุงขึ้นมาบอกตำแหน่งของยอดอกทั้งสองข้าง ทำเอาดวงตาของผู้มาเยือนเบิกโพลง ตะลึงมองสาวน้อยด้วยความสนใจ

“ฉันมาหาไอ้เลิศ… ”

นายพลกล่าว บอกธุระของตัวเองขณะสายตายังไม่ละจากเรือนร่างของหญิงสาว หล่อนสวยราวกับนางฟ้า กำลังเดินขึ้นมาจากคลอง

“หนูสวยจัง… ”

นายพลเดชาชมขณะสืบเท้าเข้ามาใกล้ เอื้อมมือมาเชยคางของสาวน้อยอย่างถือวิสาสะ

โคแก่เพ่งพินิจใบหน้าสะสวยสะกดใจชาย นึกแปลกใจว่าทำไมสวรรค์จึงซ่อนดอกไม้งามดอกนี้ไว้ในทุ่งนาป่าเขา สวยแบบนี้หล่อนสมควรได้ไปเฉิดฉายอวดสายตาชายอยู่ในเมืองที่ศิวิไลซ์นี้

“อ๋อ… พ่อเลิศเป็นพ่อของหนูเองจ้ะ”

หญิงสาวตอบ

‘โอ้ว… ’

นายพลอุทานในใจ

ยังไม่ละสายตาจากเรือนร่างสุดเย้ายวนของหล่อน เพราะว่าเมื่อตอนที่หญิงสาวกำลังก้าวขึ้นจากน้ำ ทำให้เขาสังเกตเห็น ‘ของดี’ ของหล่อน ดันนูนขึ้นมาอวดความอะร้าอร่ามตรงง่ามขาที่มีเป้ากางเกงผ้ายืดขาสั้นบางๆ ปิดบังหนอกเนินสาวเอาไว้

และการที่หล่อนไม่ได้สวมชั้นในทั้งบนและล่าง ทำให้นายพลเดชาสังเกตเห็นสามเหลี่ยมทองคำของหล่อน โหนกนูนขึ้นเป็นร่องเด่นชัด ดูราวกับเอาส้มโอสองกลีบประกบกันแล้วเหน็บไว้ตรงง่ามขา โหนกนูนขึ้นมาอวดกลีบจนเห็นได้ชัด

“แล้วหนูชื่ออะไรจ๊ะ… ”

จากที่ตั้งใจจะมาตามหาพ่อของหล่อน ครั้นเมื่อได้เจอกับลูกสาวที่สวยราวกับนางฟ้า ทำให้ความสนใจทั้งหมดของนายพลพุ่งตรงมาที่คนเป็นลูกสาวเต็มๆ

“หนูชื่อแป้งหอมค่ะ”

หญิงสาวตอบ สะดุดตากับใบหน้าหล่อเหลาคมคร้ามของคนถาม เขาเป็นผู้ชายตัวใหญ่มาก จมูกโด่งเป็นสัน คิ้วเป็นแพหนา เบ้าตาลึก มีแผงหนวดสีดอกเลาเป็นแพหนาเหนือริมฝีปาก

“ชื่อเพราะซะด้วยสิ แป้งหอมจ๊ะ… หนูช่วยไปตามพ่อมาหน่อยสิ บอกกับพ่อว่านายพลเดชามาหา”

พูดไม่ทันขาดคำ

คนที่ถูกถามถึงก็เดินตรงมาที่รถพอดี เพราะสงสัยว่าใครมาหา

“นะ… นายพล… เอ่อ… สวัสดีครับ”

เจ้าของบ้านยกมือไหว้นายเก่าที่รู้จักกันมาตั้งแต่ครั้งที่บุญเลิศเคยเป็นทหาร เคยไปเป็นทหารรรับใช้ที่บ้านของนายพลเดชา

ด้วยความที่บุญเลิศเป็นคนซื่อและขยัน แม้ว่าจะปลดประจำการจากทหารเกณฑ์ แต่ก็ยังได้ทำงานเป็นคนสวน รับใช้อยู่ในบ้านของนายพลเดชาต่อมาอีกห้าปี จากนั้นก็ลาออกมามีครอบครัว มาลงหลักปักฐานทำสวนทำไร่อยู่ต่างจังหวัด

“ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นวะ… ทำยังกับลูกหนี้เห็นเจ้าหนี้”

ที่นายพลกล่าวก็ไม่ผิด

อันที่จริงสาเหตุที่นายพลเดชาเดินทางมาแถวนี้ก็เพราะตั้งใจจะมาดูที่ดินสิบกว่าไร่ที่เจ้าของประกาศขายอยู่ในละแวกนี้ และจำได้ว่าบ้านของบุญเลิศอยู่แถวนี้ จึงแวะเข้ามาทักทายตามประสานายเก่า ไม่คิดว่าจะได้มาเจอกับลูกสาวของบุญเลิศที่มีรูปร่างหน้าตางดงามเข้าตานายพลเดชาเข้าอย่างจัง

“เชิญในบ้านเถอะครับนาย”

ประตูสังกะสีเก่าๆ ถูกเปิดออกจากกัน ‘ลุงชัย’ พลขับเก่าแก่ที่ติดตามขับรถให้นายพลเดชามานาน สตาร์ทเครื่องยนต์แล้วขับรถเข้ามาจอดใต้ต้นมะม่วงหน้าบ้าน

“มาไกลถึงนี่… นายมีธุระอะไรให้ผมรับใช้หรือครับ”

บุญเลิศกล่าวอย่างนอบน้อมถ่อมตน

แล้วจู่ๆ แผนการบางอย่างก็ผุดวาบเข้ามาในหัวของนายพลจอมหื่น

“เงินที่เคยยืมมา… พอจะมีใช้บ้างหรือยังวะ”

นายพลตัดสินใจทวงถาม

“เอ่อ… คือ… ”

ลูกหนี้อ้ำอึ้ง

“ลืมหรือเปล่า… ”

นายพลเดชาถามถึง ‘เงิน’ เมื่อในอดีตขึ้นมาทันที ทั้งที่แรกเริ่มเดิมทีเขาตั้งใจจะมาดูที่ดิน แต่ในทันทีที่ได้มาเจอลูกลสาวของลูกน้องเก่าที่สวยราวกับ