5.ฤทธิ์เหล้า

5.ฤทธิ์เหล้า

มิราเดินขึ้นไปชั้นบน เพื่อที่จะไปดูคุณอาทิตย์ตามที่ป้าอุ่นได้ไหว้วานเธอให้ขึ้นไปช่วยดูคุณอาทิตย์ให้หน่อย อีกใจก็คิดเป็นห่วงเขาอยู่เหมือนกัน ยังไงเขาก็เป็นเจ้านาย แล้วทำไมป่านนี้ยังไม่ลงมาอีก หรือว่าเมามาก เธอเดินขึ้นไปก็สงสัยไป

“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”

"คุณอาทิตย์คะ”

“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”

"คุณอาทิตย์คะ ไม่สบายหรือเปล่าคะ" เธอส่งเสียงถามออกไปเพราะรู้อยู่แล้วว่าเมื่อคืนเขาเมากลับมา จะไม่เข้าไปก็ไม่ได้ ก็ป้าอุ่นใช้ให้มาช่วยดู

"ไม่ต้องมายุ่งจะไปไหนก็ไป" เสียงกร้าวตอบกลับมาเหมือนว่ายังไม่สร่างเมา

“เอาไงดี...เข้าไปดูหน่อยก็ได้ เขาคงไม่ไล่เราออกหรอกมั้ง” มิรายืนบ่นอยู่หน้าห้องไม่รู้จะเอายังไงดี แต่แล้วเธอก็ตัดสินใจยอมเข้าไปดู คนเมาข้างใน

"ขอมิราเข้าไปนะคะ" ยังไม่ทันที่คนข้างในจะอนุญาต มิราก็เปิดประตูเข้าไป เพราะถ้ารอให้เขาอนุญาตเธอก็คงจะไม่ได้เข้าไป ภาพที่เธอเห็น ชายหนุ่มที่ดูสุขุม บัดนี้เปลี่ยนเป็นคนขี้เมา ดวงตาแดงก่ำเหมือนไม่ได้นอนมาทั้งคืน ไหนยังขวดเหล้าที่เกลื่อนกลาดอีก เสื้อผ้าถูกถอดเหลือแต่กางเกงขาสั้นตัวเดียว แผงอกกว้างมีขนขึ้นรำไร หน้าท้องเป็นรอนสวยได้รูป เนื้อตัวแดงด้วยฤทธิ์เหล้า

"คุณอาทิตย์คะ คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ" เขาปรือตาขึ้นมามองเธอ ที่กล้าเข้ามาในห้องของเขาโดยที่เขายังไม่ได้อนุญาต มิราค่อยๆ ก้าวเท้าเข้ามาใกล้ๆ ภายในห้องมืดเพราะไม่ได้เปิดไฟมีเพียงแสงสว่างตรงหน้าต่างที่ลอดผ่านม่านเข้ามาเท่านั้น เธอนั่งลงข้างหน้าเขา หยิบขวดเหล้าที่หมดแล้วไปใส่ถังขยะ

"ไม่ต้องมายุ่ง" อาทิตย์ยังโวยวายไม่เลิก สติที่เขาเคยมีตอนนี้มันไม่มีแล้ว เพราะน้ำเมาที่ดื่มเข้าไปหลายขวด

"มิราเช็ดตัวให้นะคะ" เธอถูกจ้างมาให้ดูแลลูกชายเขาก็จริง แต่ในเมื่อน้องเกียร์ไปโรงเรียน จะให้เธอนั่งๆ นอนๆ อยู่ได้ยังไง เธอขอทำงานดูแลเขาแทนก็แล้วกัน จากนั้นเธอจึงพยุงเขาขึ้นไปนอนที่โซฟาตัวยาว ที่อยู่ภายในห้อง แล้วเดินไปเปิดม่านให้แสงสว่างพอรอดผ่านเข้ามาได้อีกหน่อย แล้วเธอก็เข้าไปในห้องน้ำ แล้วกลับออกมาพร้อมกับอ่างน้ำและผ้าเช็ดตัว เธอใช้ผ้าชุบน้ำแล้วบิดให้พอหมาด จากนั้นก็เช็ดใบที่ใบหน้าให้เขาพร้อมกับไล่ลงมาที่ลำคอ ตอนน้องสาวของเธอไม่สบายเธอก็มักจะดูแลแบบนี้ แต่เขาคนนี้เป็นผู้ชาย ซึ่งเป็นครั้งแรกของเธอที่ได้ทำอะไรแบบนี้ มือของเธอเลยสั่นนิดๆ พร้อมกับหัวใจที่สั่นไหวไปด้วย เพราะเห็นรูปร่างสมชายชาตรี ที่อยู่ตรงหน้าของเธอตอนนี้ แล้วเธอก็พึ่งจะเคยเห็นผู้ชายถอดเสื้อ แถมในห้องยังมีแค่เธอกับเขาอยู่กันแค่สองคนอีก

"ผู้หญิงมันก็เป็นเหมือนกันหมด" อาทิตย์พูดออกมาด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ แต่มิราก็ยังใช้ผ้าชุบน้ำหมาดๆ เช็ดไปที่แขนและลำตัวของเขา เธอค่อยๆ ลากผ้าที่เปียกชื้นผ่านผิวของชายหนุ่ม จนเขาเริ่มรู้สึกดีขึ้น

"สงสัยจะอกหักมาแน่ๆ เมาขนาดนี้" มิราพึมพำเบาๆ พร้อมกับมือที่ยังเช็ดตัวให้เขาไม่ได้หยุด

"บอกว่าไม่ต้องมายุ่งไง" ชายหนุ่มสะบัดมือที่มิรากำลังเช็ดให้อยู่ออกอย่างแรง อย่างไม่ใส่ใจ

"อยู่เฉยๆ สิคะ" เธอไม่ถือสาคนเมา ยังคงทำหน้าที่เช็ดตัวให้เขา ขณะที่มิรากำลังเช็ดแผงอกให้อาทิตย์อยู่นั้น สายตาของเขาก็จ้องมาที่ใบหน้าหญิงสาวที่กำลังทำหน้าที่ดูแลเขาอยู่

"เธอเองเหรอ" อาทิตย์มองมาที่มิราดวงตาแดงก่ำ แล้วถามขึ้นเหมือนเขาจะจำเธอได้แล้ว เพราะน้ำเย็นๆ ที่มิราเช็ดตัวให้ มันทำให้เขารู้สึกดีขึ้น

"ค่ะมิราเอง หันหลังสิคะ มิราจะได้เช็ดด้านหลังให้ คุณจะได้สบายตัวขึ้น" อาทิตย์ไม่ได้หันหลังให้ แต่เขาตั้งถามคำแทน...

"เธอรังเกียจน้องเกียร์มั้ย" คนเมาถามออกมาแววตาต้องการคำตอบ แต่ถ้าไม่เมา เขาคงไม่ถามคำถามนี้กับเธอ

"น้องเกียร์เป็นเด็กน่ารัก มิราจะรังเกียจแกลงได้ยังไงคะ" เธอเป็นคนรักเด็กมาตั้งแต่ไหนแต่ไร เธอไม่มีทางรังเกียจน้องเกียร์อยู่แล้ว

"มิรา...เธออยู่ดูแลน้องเกียร์ไปนานๆ ได้มั้ย" ที่เขาพูดแบบนี้กับเธอ เพราะสิ่งที่เขาไปเจอมาเมื่อคืนมันทำให้หัวใจของเขาปวดหนึบ เจ็บปวดเหลือเกิน เพราะหลังจากที่เขาเซอร์ไพรส์ขอแฟนแต่งงาน ด้วยช่อดอกกุหลาบช่อใหญ่และแหวนเพชรเม็ดโตแล้ว เธอตอบปฏิเสธเขายังไม่พอ ยังทะเลาะขอเลิกกับเขาอีก แล้วระหว่างที่อาทิตย์กำลังจะเดินเข้าไปง้อเธอ เขาก็ได้ยินเธอคุยโทรศัพท์กับเพื่อนของเธอว่า

โอ๊ยน่าเบื่อมากแก มาขอแต่งงานอีกแล้ว บอกว่าไม่แต่งๆ เซ้าซี้อยู่ได้ คงอยากจะให้ไปเลี้ยงไอ้เด็กคนนั้นให้แน่ๆ ฉันน่ะ เกลียดเด็กจะตาย ถ้าให้อยู่บ้านเลี้ยงเด็กฉันคงเป็นบ้าตายแน่ๆ ...เออเงินเขาฉันก็ชอบอยู่หรอกนะ แต่ฉันไม่ชอบเด็กแกเข้าใจฉันมั้ย

นี่คือคำพูดของแฟนสาวของอาทิตย์ที่คบกันมาได้ปีกว่าๆ โดยที่เธอไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าอาทิตย์แอบมาได้ยินประโยคนี้เข้า

"ได้อยู่แล้วค่ะ" ก็ค่าจ้างแพงขนาดนี้จะไปหาที่ไหนได้ แถมน้องเกียร์ยังน่ารักอีกด้วย เธอคิดในใจ เขาจับหมับไปที่มือของเธอ ขณะที่เขาก็ยังคงนอนอยู่บนโซฟา เขากุมมือเธอไว้อย่างนั้น มิราพยายามจะดึงมือของเธอออก แต่ดูเหมือนว่าคุณอาทิตย์จะไม่ยอมให้เธอเอามือของเธอออกจากมือใหญ่ของเขาไปง่ายๆ

"ปล่อยมิราก่อนนะคะ" เธอพยายามดึงมือของตัวเองออก แต่ก็ถูกชายหนุ่มจับไว้ซะแน่น แถมยังดึงเธอเข้าไปกอดอีกต่างหาก มิราเข้าใจว่าที่เขาทำไปเป็นเพราะความเมา แต่เธอก็พยายามดันตัวของเธอให้ออกจากตัวของเขาให้ได้ คนเมาตัวใหญ่แรงเยอะ ตอนนี้ใบหน้าของเธอแนบอยู่ที่หน้าอกที่เปลือยเปล่าของเขาพอดี

"ปล่อยมิราเดี๋ยวนี้นะคะ" คิดว่าเมาแล้วจะทำอะไรเธอก็ได้เหรอ มิราพยายามใช้แรงที่ตัวเองมีทั้งหมด ผลักตัวเองให้ออกจากตัวเขา แต่มันก็ไม่สำเร็จนี่เขากำลังจะทำอะไรกันแน่ ยิ่งดิ้นชายหนุ่มก็ยิ่งกอดรัดแน่นขึ้น มิราตัวนิดเดียวไม่สามารถสู้แรงเขาได้ และตอนนี้เขาก็ลุกขึ้นมานั่งแล้วด้วย

"ปล่อยมิรานะคะ คุณยังไม่หายเมา"

"ผมไม่ได้เมา ขออยู่แบบนี้สักพักได้มั้ย" เขาเมาอยู่แน่นอน คนเมาชอบบอกว่าตัวเองไม่เมา แต่เขาขอกอดเธอ ซึ่งมิราเห็นว่าเขาคงมีเรื่องทุกข์ใจก็เลยหยุดดิ้นแล้วยอมให้เขากอดอยู่อย่างนั้น เธอค่อยๆ เอามือยกขึ้นมาลูบหลังให้เขาเบาๆ เป็นการปลอบ อาทิตย์ผละออกจากหญิงสาวแล้วจับท้ายทอยของเธอตึงไว้ แล้วก้มลงไปจูบ ซึ่งมิราไม่ทันได้ตั้งตัว เธอกำลังอึ้ง อยู่ๆก็โดนเจ้านายหนุ่มของเธอ เอาจูบแรกไป แล้วจูบที่เขามอบให้ มันช่างนุ่มนวลแผ่วเบา ไม่ได้รุนแรงอะไร แต่ก็มีกลิ่นเหล้าที่เขาดื่มเข้าไป เมื่อหญิงสาวตั้งสติได้เธอจึงผลักเขาออก

"คุณทำอะไรมิราคะ" น้ำเสียงปนไม่พอใจนิดๆ ไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้กับเธอได้ และจูบที่เขามอบให้เมื่อสักครู่ มันทำให้เธอหัวใจเต้นแรง ใจสั่นแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แต่เธอกลับไม่ได้รู้สึกรังเกียจเขาเลยแม้แต่น้อย อาจจะเป็นเพราะว่าเธอไม่อยากจะถือสาคนเมาก็ได้ ซึ่งข้อนี้เธอก็ไม่แน่ใจ

"ทำไม ผู้ชายที่มีลูกติดมันน่าเกลียดนักใช่มั้ย" น้ำเสียงของมิราเมื่อสักครู่ ทำให้เขาคิดว่ามิราก็คงรังเกียจเขาเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ

"เปล่านะคะ มิราไม่ได้คิดแบบนั้น" เธอไม่ได้รังเกียจเขาแต่มันไม่ถูกต้อง เธอมันก็แค่ลูกจ้าง แล้วเจ้านายอย่างเขาก็ไม่มีสิทธิ์มาทำกับเธอแบบนี้ด้วย

"เมื่อกี้เธอก็ทำท่ารังเกียจผม" เขาใส่อารมณ์กับเธอด้วยน้ำเสียงเข้มๆ ถึงแม้หญิงสาวกำลังจะอธิบาย แต่น้ำเมาที่เขาดื่มเข้าไปมันทำให้เขาไม่มีเหตุผล

"แต่เราไม่ได้เป็นอะไรกันนี่คะ" อยากจูบก็จูบอย่างนั้นเหรอ เธอไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์สักหน่อย

"ก็กำลังจะเป็นอยู่นี่ไง" ด้วยความเมาบวกกับฤทธิ์เหล้า ทำให้ชายหนุ่มแสดงด้านที่ไม่ใช่ตัวเขาออกมา เขาลุกขึ้นยืนแล้วลากหญิงสาวมาที่เตียง โยนเธอลงไปบนที่นอนนุ่มๆของเขาแล้วขึ้นคร่อมเธอทันที

"อย่านะคะ...คุณกำลังจะทำอะไร" เธอรีบบอกเสียงดังทันที แต่ชายหนุ่มไม่ฟังเขาก้มลงไปจูบปากบางอีกครั้ง มิราดิ้นจนปากหนาที่บดขยี้ปากบางอยู่นั้นเกิดกลิ่นคาวเลือด เพราะเธอดิ้นเขาจึงเลยรุนแรงกับเธอไปหน่อย

"อ่อยอะ" เธอบอกว่าปล่อยนะ มิราใช้แรงที่มีอยู่ทั้งหมดถีบเขาออกอย่างแรงจนชายหนุ่มกระเด็นเพราะความเมาที่ไม่มีสติทำให้เขาไม่ทันได้ตั้งตัว มิรารีบลุกขึ้นเตรียมจะวิ่งออกจากห้องแต่ถูกชายหนุ่มจับแขนเธอไว้ได้ก่อน

"มิรา...มิรา...ผมขอโทษ อย่าโกรธคนเมาเลยนะ" ชายหนุ่มเริ่มตั้งสติได้จากแรงถีบของหญิงสาวเมื่อสักครู่ ตอนนี้เธอเริ่มรู้สึกกลัวเขาขึ้นมา แต่ก็ยอมหยุดฟังเขา เพราะที่เขาทำไปอาจจะเป็นเพราะความเมาก็ได้ อีกอย่างเขาก็เป็นเจ้านาย ยังไงเธอกับเขาก็ยังต้องเจอหน้ากันอยู่ดี

"มิราขอตัวนะคะ" เธอไม่อยากอยู่ในห้องนี้แล้ว มีอะไรค่อยคุยกันตอนหายเมาแล้วกัน

"อยู่เป็นเพื่อนผมก่อนได้มั้ย ผมสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรแบบเมื่อกี้นี้อีก" ชายหนุ่มไม่อยากอยู่คนเดียว พอเห็นหน้าเธอแล้วเขาก็อยากอ้อนเธอขึ้นมาไม่รู้เป็นอะไร แต่ที่เขาทำไปเมื่อกี้เป็นเพราะความเมาจริงๆเขาไม่รู้ตัวเลย