[3/2]

[3/2]

คนตัวสูงอุ้มร่างบางด้วยท่าเจ้าสาวขึ้นไปบนเตียงจัดท่าทางให้เรียบร้อย แม้หญิงสาวจะดิ้นไม่ยอมเขาง่ายๆ แต่พอใช้ไม้เด็ดกับเธอเท่านั้นแหละจะไปไหนรอด

“อื้ม ตรงนั้น อ๊ะ! ค่อยๆ ค่ะ” ปิ่นหยกรู้ดีว่าความต้องการของเขาทำให้เธอไปไหนไม่รอด เพียงแค่เขาเล้าโลมหยอกเย้าเข้ากับจุดอ่อนไหวบนเรือนร่างแค่นี้เธอก็แพ้เขาอีกแล้ว

นิ้วแกร่งสอดเข้าไปด้านเพนตี้ตัวจิ๋วลายลูกไม้สีดำมันยิ่งทำให้คนตัวโตมีความโหยหาหญิงสาวตรงหน้ามากยิ่งขึ้น มือหนาดึงเกี่ยวเอาเพนตี้ตัวนั้นออกจากร่างบางจนเผยให้เห็นกลีบดอกไม้งามเบ่งบานเป็นสีชมพูระเรื่อ พร้อมกันกับที่มีหยาดน้ำหวานหลั่งไหลออกมาจากใจกลางร่องสวยสวาทนั้น

“น้ำเยิ้มไวเชียว แล้วยังจะเล่นตัวทำไม หึ!”

ภัทรกาฬนึกคิดสนุกทันใดนั้นจึงเบียดถูแก่นกายที่กำลังตั้งผงาดคับกางเกงชั้นในสีขาวยี่ห้อดังของชายหนุ่มเข้ากับกลีบดอกไม้งามดอกนั้น

“อ่าส์ ไม่ได้เจอกันนานโหนกใหญ่ขึ้นนะ ......เพี๊ยะ!!! อื้มมม” มือหนาเข้าฟาดโหนกนูนอย่างหมั่นเขี่ยว

‘แม่งโคตรได้อารมณ์ดิบเถื่อน!’

“อื้มมม อ๊ะๆๆๆ โอ้วว โอ๊ยย! น่ะ..... หนูเสียว อ๊ะ เบาๆ ค่ะ อ่ะ อื้มมม” คนใต้ร่างแทบจะร้องไม่เป็นภาษาอยู่แล้ว ทั้งนิ้วหนาทั้งลิ้นสากเร่าร้อนปรนเปรอเข้าใส่ร่องเสียวในจังหวะเร็ว

“เสร็จเร็วจังนะ ยังไม่ทันจะได้เจอของจริงเลย หึ” ใบหน้าหล่อยื่นเข้ามากระซิบข้างหูเล็กจนคนได้ยินถึงกับเก็บอาการเขินอายไว้ไม่อยู่

“หนูไม่ไหวแล้ว อู้วว อะ...อ่าส์” ขณะที่ภัทรกาฬเร่งนิ้วแกร่งดันเข้าดันออกเข้าไปในร่องสวาทนั้นจากนิ้วแรกเพิ่มเป็นนิ้วสองก็ทำให้ร่างบางถึงกับเกิดอาการเกร็งกระตุกถี่ๆ

นานเท่าไหร่แล้วที่ร่างกายของสองเราห่างหายไปจากสัมผัสสวาทอันเร่าร้อนของกันและกัน ไม่ใช่แค่เพียงเขาเท่านั้นที่โหยหา หญิงสาวใต้ร่างนี้ก็เหมือนกันที่นับวันรอคอยเขากลับมาอย่างไม่เคยท้อ

ทั้งที่เอาเข้าจริงๆ แล้วไม่มีใครยอมโง่ได้ขนาดนี้หรอก สถานะไม่มี ตัวตนในสังคมของเขาก็ยังไม่ให้พื้นที่เธอได้ยืนเลย แล้วอะไรล่ะที่ทำให้เธอซื่อสัตย์กับชายหนุ่มได้ขนาดนี้

หลังจากร่างบางกระตุกเกร็งไปแตะของสวรรค์ชั้นไหนแล้วบ้างก็ไม่รู้

รู้แต่เพียงว่าตอนนี้คนตัวสูงเริ่มเข้าควบคุมเกมสวาทนี้อีกครั้ง โดยการปลดเปลื้องเสื้อผ้าทั้งเขาและของปิ่นหยกออกจนไม่เหลือปราการปิดบังสักชิ้น

“พรุ่งนี้วันจันทร์เข้างานกี่โมง?”

“เข้า 8 โมงค่ะ 0_0” ปากเอ่ยตอบคนคนถามแต่สายตากลมโตนั้นกลับเหล่มอง บางสิ่งบางอย่างที่ตั้งผงาดขึ้นเป็นลำใหญ่

“ไอ้เวรนั้นมันใช้หนูคุ้มจังนะ อึ๊บบ!” ร่างสูงจับขาเรียวสวยปรับตำแหน่งให้อยู่ระหว่างตรงหน้าของเขา แล้วค่อยๆ แยกขาเรียวออกเป็นรูปตัว M

ไม่เพียงคนตัวเล็กที่แอบลอบกลืนน้ำลายชายตาอ่านกินคนตัวโต แต่เขาเองยิ่งกว่าเธอเสียอีก ตอนนี้แทบจะปวดหนึบไปทั่วลำตัวแล้ว

อยากจับใส่แล้วกระแทกแรงๆ หลายๆ รอบให้หายอยากไปเลยด้วยซ้ำ

สวบบ!!!

“อ่ะ โอ๊ยย! จะ..... เจ็บบ! งื้ออ” กลีบดอกไม้บานอมชมพูถูกแก่นกายแกร่งสอดเข้าไปอย่างไม่บอกกล่าวใดๆ ให้คนที่ถูกกระทำอยู่เตรียมตัว หรืออาจเป็นเพราะสายตาหวานคู่นั้นกำลังจดจ้องอยู่กับลำปืนใหญ่อยู่ก็ไม่รู้

วินาทีแรกที่เข้าไปได้แค่ส่วนหัวของลำเท่านั้นก็ทำให้ชายหนุ่มรู้ทันทีว่าร่องสวาทนี้คงจะห่างหายจากเรื่องอย่างว่ามานาน คงจะนานพอกับตอนที่เขาจากไปหรือเปล่า หรือมีใครอื่นได้เชยชมดอกไม้งามดอกนี้บ้างไหม แต่เขาก็คิดว่าคงจะไม่มี

“อื้มมม แน่นว่ะ ฟิตอะไรขนาดนี้หยก อ่าส์”

“อ๊าส์ เบาๆ ค่ะหนูเจ็บ อู้ย! อื้มมม” พอหญิงสาวเริ่มผ่อนคลายร่างกายได้บ้างแล้ว ก็ได้จังหวะที่แก่นกายใหญ่สอดเข้าไปทีเดียวจนมิดด้าม

ระหว่างที่หายหน้าไปเขาใช้เวลาเรียนอย่างหนักเพื่อคว้าปริญญามาสองใบ จนแทบจะไม่มีเวลาหยิบจับโทรศัพท์และไม่ได้ตอบข้อความของหญิงสาวเลย

“อืมมมม....... คิดถึงพี่บ้างไหมคะ?”

“พะ ...พรุ่งนี้หนูทำงานนะ อื้มมม ......พี่นาฟ หนูจะทำงานไม่ไหว” มือเรียวบางดันอกแกร่งเป็นเชิงห้ามปราม แต่มีหรือที่คนอย่างภัทรกาฬจะยอมให้ค่ำคืนนี้จบลงเพียงแค่รอบเดียว

“หึ! งั้นก็ลาออกสิ”

“พูดเป็นเล่น อ๊าๆๆ อื้ออ” พูดเล่นที่ไหนล่ะคนอย่างเขาพูดจริง โดยเฉพาะเรื่องลาออกจากรีสอร์ทห่วยๆ นั่น รู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่ถูกกันกับมันยังอยากจะไปทำอีก ‘แมร่งจับกระแทกแรงๆ มันซะเลย’

บทรักอันเร้าร้อนในค่ำคืนนี้ยังคงบรรเลงต่อไปเรื่อยๆ อย่างไม่เหน็ดเหนื่อย แต่ก็อาจจะมีแค่คนเดียวที่ไม่เหนื่อยและยังคงเอาแต่ใจตัวเองไม่เลิก ซ้ำยังประทับรอยรักสีกุหลาบช้ำไว้แนบเรือนร่างบางแทบทุกจุดที่อยู่นอกร่มผ้า

ความตั้งใจจะไปทำงานพรุ่งนี้คงกะจะทำให้พังทลายลงกับมือของคนตัวโต เอาแต่ใจตัวเองไม่พอยังจงใจมายุ่งกับเรื่องงานของหญิงสาวเกินหน้าที่คู่นอนอย่างที่เขาเคยพูด

แล้วแบบนี้ชีวิตของเธอจะวุ่นวายขนาดไหนหากเขากลับมาบงการชีวิตของเธออีกครั้ง เหมือนที่เขาบงการความสัมพันธ์ของเราให้เหมือนกับละครไทยหลังข่าว เรื่องเมียน้อยที่ต้องคอยหลบๆ ซ่อนๆ อยู่แบบนี้

หากวันไหนเมียหลวงกลับมาคืนดี เมียน้อยก็คงโดนเฉดหัวทิ้ง....... แบบนั้นหรือเปล่า หญิงสาวได้แต่คิดในใจ