ตอน 4

“ลิน...พี่บอกให้อยู่ในห้องทำงานไง” คนตัวใหญ่ขบกรามดังกรอดๆ สีหน้าไม่ต่างอะไรกับยักษ์หมายฉีกร่างมนุษย์กินเป็นอาหาร เขาต้องสะกดใจพูดกับไพลินอย่างสุดความสามารถ จากที่เคยควบคุมตัวเองได้ ก็ยากเย็นแสนเข็ญในการควบคุม ในเมื่อคนที่ทำให้เขาต้องมาระบายกับจี๊ดกำลังยืนอยู่ตรงหน้า

“ก็...พี่ใหญ่หายไปนาน ลินเอ่อ...ก็แค่...ก็แค่...ตามหาพี่ พอพนักงานบอกว่าพี่อยู่ที่ห้องนี้ ลินก็แค่จะเข้ามาหา แต่ไม่คิดว่า...” ไพลินพูดไม่ออก ทุกคำล้วนติดๆ ขัดๆ เธอหลับตาพูดกับพี่ชาย ไม่อยากลืมตาขึ้นมาเห็นความกำยำ กล้ามเนื้อ ร่างกายสมส่วน ดึงดูดความคิดไม่ดีของเธอฉายออกไป แม้ตอนนี้พยายามระงับความรู้สึกผิดแผกจากพี่ชายน้องสาว อยู่เต็มกำลัง หากแต่ภาพในสายตาที่เห็นชายหญิงสองคนเปลือยเปล่า กำลังดูดกินกันต่อหน้า ยังคงสร้างความตื่นเต้นให้กับไพลินไม่สามารถยุติลงได้ง่ายๆ

“ยิ่งโตยิ่งขัดคำสั่งไม่เคยเชื่อฟังพี่เลย” พี่ใหญ่โทสะพุ่งปรี๊ดไม่ใช่เพราะไม่ได้กินแม่สาวนั่งดริ้ง แต่เพราะเขาสุดจะกลั้นความรู้สึกอันมีต่อน้องสาวคนนี้ไว้ได้อีกแล้วต่างหาก ขณะที่พูดคุยพี่ใหญ่คว้ากางเกงมาสวมกับตัวลวกๆ แต่ทิ้งกางเกงชั้นในไว้บนพื้น ย่างสามขุมมาหาน้องสาว ผู้ที่เขาพยายามคิดให้เป็นน้องสาวเสมอมา แต่เมื่อดื้อด้านไม่เชื่อฟังกัน ความอดทนที่ได้ระงับไว้อาจขาดผึงราวกับเชือกป่านที่ขาดอย่างนั้น

เขาเชื่อฟังคำแม่สอนทุกอย่าง อยากให้เป็นผู้ปกครองไพลินก็เป็นให้ แม้ลำบากใจเวลาได้อยู่ใกล้หญิงสาว ได้เห็นพัฒนาการทางด้านร่างรูปร่าง หน้าตาสะสวย น่ารัก สดใส โดดเด่น เตะตาในตัวอีกฝ่ายทุกอย่างระยะใกล้ชิด นิสัยใจคอ ความออดอ้อน ที่เขาแพ้ราบคาบในเวลาไพลินอ้อนยามถูกเขาดุวิ่งเข้ามากอด ซบใบหน้าเล็กๆ ไร้เดียงสา วอนขอให้เขาให้อภัย หัวใจแข็งกร้าวหน้าตาดุดัน พลันอ่อนปวกเปียก และตอนนี้ที่เขาต้องเป็นแบบนี้เพราะไพลินทั้งสิ้น

เขาเคยปฏิญาณจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเด็กในร้าน แต่เมื่อหลายเดือนมานี้ เขาสลัดคำปฏิญาณทิ้งไป เพราะรู้สึกอะไรมากมาย จนไม่สามารถระงับใจไหว จึงมาลงกับเด็กเชียร์แขกในร้าน แล้วนั่นเป็นจี๊ดที่ถูกเขาเรียกบริการบ่อยที่สุด บางครั้งพี่ใหญ่ไม่อยากกลับบ้าน เพราะต้องไปเจอกับน้องสาว ที่เขารู้ดีเสมอว่าตลอด แต่เพราะไพลินไม่รู้เรื่องเธอยังเด็กมาก ตอนถูกพาเข้ามาอยู่ในบ้าน เนื่องด้วยความจำเป็นสำคัญที่เขารู้จากพ่อและแม่

จากคนที่ไม่เคยมีพี่น้องร่วมสิบปี ในตอนนั้นแม่พาน้องเข้ามาอยู่ร่วมบ้านด้วยก็ดีใจมีเพื่อนเล่น มีน้องให้ตัวเองได้คอยดูแล จากนั้นหน้าที่พี่ผู้แสนดีก็กอดรัดเขาเป็นเงาตามตัว แต่สิ่งที่แฝงมากับความเป็นพี่คือ ความรู้สึกแปลกๆ ที่มีต่อน้องสาวคนนี้ โดยที่เขาไม่อาจสลัดทิ้งได้ทุกครั้งที่ต้องเผชิญหน้ากับไพลิน

ไพลินยังคงปิดตาไม่กล้าลืมตาขึ้นมาเผชิญหน้ากับพี่ชาย แต่...แล้วสิ่งที่เธอรับรู้ได้ยิ่งทำให้หัวใจอ่อนบาง อ่อนแอตื่นเต้น พร้อมจะกระโดดออกนอกเบ้าทุกวินาที

ดวงตาหวาดผวาที่ปิดสนิทพลันเบิกโพรง เมื่อรับรู้ได้ถึงความร้อนที่ประกบลงมายังริมฝีปากสั่นระริก ที่ดันได้เข้ามาเห็นการโรมรันระหว่างหนุ่มสาว

สวรรค์ !! หรือ นรก หรือเรื่องบ้ากันแน่ พี่ชายจูบน้องสาวอย่างเธอ

ริมฝีปากบางได้รูปพี่ใหญ่ปิดประกบลงมาแนบชิด และนิ่งเนิ่นนานอยู่อย่างนั้นไม่ขยับ ตั้งใจจะระบายความรู้สึกของตัวเองเบาๆ เท่านั้นแต่...ครั้นเมื่อปากประกบปากกัน ความรู้สึกได้กักเก็บจนทรมาน ทั้งๆ ที่รู้อะไรทุกอย่าง แต่ต้องเก็บซ่อนไว้เบื้องลึกสุดหัวใจ ไม่กล้าแสดงออกไม่กล้าทำอะไรตามที่ใจคิด ได้แต่ร้องประท้วงอยู่ในใจ

ตอนนี้พี่ใหญ่สัมผัสได้ถึงความอุ่น สั่นระริกบนกลีบปากน้องสาวที่ผู้ไม่มีสายเลือดร่วมกัน ไม่เคยมีอะไรเกี่ยวข้องกัน เป็นเพียงพี่น้องร่วมโลกพ่อแม่จำต้องทำหน้าที่พ่อแม่ให้กับเด็กคนนี้ ส่วนเขาทำหน้าที่พี่มาหลายปี ความเป็นพี่ที่ดี เป็นผู้ปกครองมาดขรึมได้หมดสิ้นลง ณ วันนี้

ปลายลิ้นชอนไชเปิดปากฉ่ำชื่นอุ่นไปด้วยพลังเลือดเนื้อคนตรงหน้า ร่างกายไพลินสั่นระรัว ความรู้สึกทุกอย่างตีรวนปนเป แต่ดีดดิ้นเริงร่าอยู่ในอกที่มีหัวใจน้อยๆ เฝ้าบรรจุพี่ชายคนนี้ไว้ในสี่ห้องหัวใจอย่างเต็มเปี่ยม

กลีบปากนุ่มสั่นระริกถูกบดขยี้ร้าวรานจากพี่ใหญ่ ด้วยท่าทีลงโทษและเอาแต่ใจ เรียวลิ้นไม่เคยถูกการแตะต้อง ไม่เคยสัมผัสคำว่าจูบมาก่อนเลยในชีวิต จึงไม่รู้จะหนี หรือจะตั้งรับ หรือปล่อยให้พี่ใหญ่ได้ทำตามต้องการโดยไม่ปัดป้อง แต่ร่างกายเธอดูเหมือนชอบต้อนรับพี่ใหญ่มากทีเดียว

พอลิ้นสากชำนาญศึกได้พันเกี่ยวกับลิ้นเล็กอ่อนเดียงสา ส่งผลไปถึงร่างกายสาวสะพรั่งเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังแห่งสาวเต็มตัว พลันอ่อนระทดระทวย อยู่ในลำแขนแกร่งกำยำ ทรงพลัง แผ่อำนาจเหนือกายบอบบาง ที่มีความชอบพอในพี่ชายคนนี้จนเปี่ยมล้นท่วมหัวใจ เธอไม่รู้จะจัดการกำจัดความรู้สึกไม่ถูกต้องเหล่านี้ออกไปจากตัวได้อย่างไร ในเมื่อคิดไม่ซื่อกับพี่ชายของตัวไปแล้ว มือใหญ่ตวัดรอบเอวคอดกิ่วราวกับจะขาดเพราะแรงรัดแน่น ดันเข้าหาร่างกายแข็งแรง อันเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังแห่งความต้องการเอ่อล้น

ปากพี่ใหญ่จัดการฟอนฟัดสอดแทรกเรียวลิ้นอันร้อนระอุเข้าสู่โพรงปากไพลิน เขาไม่อยากไปต่อ เพราะเป็นการไม่ถูกต้อง ด้วยตนได้ทำหน้าที่พี่ชายด้วยดีมาตลอด แต่ตอนนี้กลับตบะแตก ไม่อาจควบคุมความต้องการในกายตัวเองได้ด้วยประการทั้งปวง เขาควรสลัดความอยาก ความเถื่อน ราคะในใจและกายทิ้งไป

แต่ยากเย็นเหลือเกินในการกระทำตามสมองสั่ง ด้วยใจถวิลหาไพลินมากมายไม่อาจกลั้น ลิ้นร้อนซอนไซ บุกบั่นตวัดพันเกี่ยวลิ้นเล็กราวกับมีอำนาจในการเป็นเจ้าของอย่างเปี่ยมล้น

ร่างไพลินแทบทรุดกองกับพื้นหากแต่ได้ลำแขนกำยำมากอานุภาพเกี่ยวรัดไว้ พอๆ กับลิ้นที่รัดกันเหนียวแน่น คนไม่ประสาพานจะขาดอากาศหายใจ เมื่อถูกจู่โจมรุนแรงและหนักหน่วง ร่างกายหญิงสาวตอบสนองการกระทำจากพี่ชายตัวใหญ่สมชื่อจนไม่อาจสลัดความรู้สึกผิดชอบชั่วดีได้ จากจูบนี้ทำให้เธอต้องเฝ้าถามตัวเอง พี่ใหญ่คือ...พี่ของเธอจริงๆ หรือเปล่า

คำถามมากมายบรรจุอยู่ในหัวพลันวูบไหว เมื่อมือใหญ่ร้อนระอุบีบเคล้นเต้าทรวงอร่ามตามวัยสาวขึ้นทุกลำดับ ปีนี้เธอเป็นสาวเต็มตัว ใจกายโลดแล่นตามวัยเป็นธรรมดา ตอนนี้ทั้งร้อนผ่าว ใคร่อยากรู้การสัมผัสในแบบหญิงชาย และนั่นคือภาพพี่ชายได้แทรกเข้ามาอยู่ในความคิดแรกในหัวเธอทุกครั้ง อยากให้มือใหญ่คู่นั้นกระทำกับเธอ หยอกล้อเคล้าคลอกับร่างกายเธอไปทุกส่วน แปลกแต่จริง...เธอต้องการพี่ชายตัวเองถึงขีดสุด

ปากนุ่มถูกประกบเคล้าคลอและบดขยี้ ราวกับจะสอนสั่งพร้อมลงโทษในคราวเดียว ถ้าสอนคงใช่เพราะเขาค่อยๆ ละเอียดใช้ลิ้นรัดเกี่ยวกับลิ้นร้อนที่ยกขึ้น ขยับลงอย่างไร้ทักษะ หากแต่รู้สึกซ่านตึงไปด้วยความสุขสุดล้ำถาโถม ในขณะเดียวกันได้เกิดข้อสงสัย ทำไม...พี่ชายถึงได้กัดกินเธอแบบนี้ พี่น้องทำได้อย่างนี้เลยหรือ ไม่สิ...ไม่ๆ ต้องไม่เกิดเรื่องอย่างนี้กับเธอและพี่ชาย เธอควรหักห้าม และร้องห้ามต่อต้านการกระทำของพี่ชาย

พี่ใหญ่ถอนปลายลิ้นออกจากทางแสนหวาน ลิ้นอ่อนนุ่มและระอุด้วยความอุ่น

“พะ...พี่ใหญ่” ฝ่ามือบางผลักแผงอกแกร่งกล้า ไพลินสัมผัสได้ถึงไอร้อนผ่าวที่พุ่งออกจากอกพี่ชายที่พุ่งปะทะฝ่ามือ พลันทำให้เธอร้อนรนไปพร้อมกับเขาด้วย

“หืม” พี่ชายเพียงแค่ขานรับ หากแต่ยังพยายามจะจูบน้องสาวอยู่อีก เพราะรสชาติที่ได้รับ ช่างหอมหวาน ซ่านตรึง ละมุน ปลุกระดมความต้องการที่หมักบ่ม ราวกับไวน์ชั้นเลิศจากฝรั่งเศส ดั่งต้นไม้เพาะกล้าไว้อย่างแน่นหนาพร้อมปักลงดิน เขาสะกดใจตัวเองไม่ไหวอีกต่อไป คำว่าพี่ชายที่นับถือถูกโยนทิ้งไปโดยไม่เหลือแม้แต่สถานะอันน่าเคารพ

การเป็นพี่ชายแล้วต้องคอยมอง คอยเหล่ คอยหวงอยู่ห่างๆ เขาก็อยากบอกให้น้องน้อยคนนี้รู้ความจริงซะให้รู้แล้วรู้รอด หากแต่แม่ขอไว้ด้วยไม่อยากให้ไพลินรู้สึกไม่ดีต่อครอบครัวที่เลี้ยงดูเธอมา อาจจะรับไม่ได้ที่ได้เป็นแค่เด็กถูกพามาเลี้ยง