3/1 ล้ำเส้นข้อตกลง

3

ล้ำเส้นข้อตกลง

(ปัจจุบัน)

“อย่าคิดว่าจดทะเบียนสมรสเพียงเท่านี้ จะทำให้เธอเป็นเจ้าชีวิตพี่ได้ทุกอย่าง”

เมื่อเดินออกจากที่ว่าการอำเภอ ทั้งคู่ต่างเดินถือใบทะเบียนสมรสในมือคนละใบ

ใบหน้าของทั้งสองคน ไม่ได้มีใครทำท่าว่ามีความสุขกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น

“พี่ชัชไม่ต้องกลัวนะคะ หนูนิดรู้ตัวว่าเป็นใคร และไม่ลืมว่าการจดทะเบียนครั้งนี้ มันก็แค่กระดาษ”

เธอคิดอย่างที่พูดจริงๆ ถึงแม้ชัชนนท์จะเป็นเพียงผู้ชายคนเดียวในหัวใจเธอ แต่เธอก็รู้ว่าเขาไม่เคยแม้แต่จะคิดกับเธอมากเกินกว่าคำว่ารัก

คุณปู่รออยู่ที่รถ เพื่อความแน่ใจ ท่านเลือกที่จะมาที่อำเภอด้วย เพราะกลัวทั้งคู่จะหาวิธี ปลอมแปลงทะเบียนสมรส

หลังจากเสร็จสิ้นเรื่องการจดทะเบียน คุณปู่ก็นัดให้ทนายความของตระกูลมา เพราะท่านรู้ตัว ว่าเวลาของท่านเหลือไม่มาก

เงินในบัญชีของทั้งคู่ถูกโอนให้จากคุณปู่เท่าๆกัน โดยเงินค่าเล่าเรียน ทนายความจะทำหน้าที่ในการดูแลให้จนถึงวันที่หนูนิดเรียนจบ

สมบัติทุกอย่างคุณปู่ยังไม่ยกให้ใคร จนกว่าทะเบียนสมรสจะมีอายุครบสิบปี ทุกอย่างที่เป็นของคุณปู่จะตกเป็นของชัชนนท์ แต่ถ้ามีการหย่ากันเกิดขึ้นก่อน สมบัติทุกชิ้นจะเป็นของหนูนิดแต่เพียงผู้เดียว

“เข้าใจปู่นะชัช อย่าทำให้ปู่ต้องนอนตายตาไม่หลับ”

คำพูดที่ดูจริงจัง แววตาที่ดูมีความเศร้าอยู่ในนั้น ทำให้ชัชนนท์ได้แต่พยักหน้า เข้าใจในสิ่งที่ผู้มีพระคุณต้องการ

นอกจากเรื่องจดทะเบียนสมรสแล้วคุณปู่ก็ไม่ได้บังคับ ให้ทั้งคู่ต้องปฏิบัติต่อกันแบบ สามีภรรยาจริงๆ เพราะเรื่องแบบนี้คงแล้วแต่ใจของทั้งคู่

ชัชนนท์สั่งให้หนูนิดเก็บเรื่องการจดทะเบียนสมรสให้เป็นความลับที่สุด เพราะตอนนี้เขาเพิ่งสมหวังกับการสารภาพรักกับหมอเจียวไปเอง

“ไม่ต้องกลัวค่ะพี่ชัช หนูนิดจะปิดปากตัวเองให้สนิทที่สุด”

ยิ่งชัชนนท์พูดถึงเรื่องการจดทะเบียนขึ้นมาทีไร หนูนิดรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผู้หญิงที่ไร้ค่า แต่ถ้าเธอไม่ทำ คนที่จะไม่เหลืออะไรคือชัชนนท์ ผู้ชายที่เธอทั้งรักและบูชา และคุณปู่ก็จะเป็นกังวล

ตั้งแต่จดทะเบียนสมรสกัน บ่อยครั้งมาก ที่หนูนิดต้องกลับบ้านเอง เพราะชัชนนท์อ้างว่ามีงานที่ต้องไปทำกับเพื่อนอาจารย์ด้วยกัน

อาการคุณปู่เริ่มแย่ลงทุกวัน คุณหมอให้คุณปู่ไปนอนรักษาที่โรงพยาบาล แต่ท่านก็ไม่ยอมไป

“คุณหมอถึงจะไปฉันก็ต้องตาย ขอตายอยู่ที่บ้าน กับคนที่ฉันรักดีกว่า”

คำตอบเดิมๆที่คุณหมอจะได้ยินทุกครั้ง ที่ขอร้องให้คุณปู่ไปโรงพยาบาล อาการที่ทรุดลงทุกวัน ไม่นานคุณปู่ก็จากไปอย่างสงบ

ในงานศพของคุณปู่ หนูนิดถูกแนะนำให้สังคมรู้จักว่าเป็นหลานบุญธรรม ที่คุณปู่รับเลี้ยงมาตั้งแต่เกิด

“หนูนิดไปต้อนรับแขกเถอะ เรื่องในครัวเดี๋ยวพี่จัดการเอง”

ส้มอยากให้หนูนิดออกไปต้อนรับแขกคู่กับชัชนนท์มากกว่า ที่เอาตัวเองมาหลบหน้าผู้คนอยู่ในครัว

“ให้หนูนิดอยู่ในนี้เถอะค่ะ ถ้าออกไปพี่ชัชอาจจะไม่สบายใจ” คนตอบนั่งลงด้วยความรู้สึกที่ไร้ค่าลงทุกวัน

หลังจาเสร็จสิ้นงานศพ ชัชนนท์ให้หนูนิดย้ายไปอยู่คอนโดที่เขาซื้อไว้นานแล้ว ใกล้ๆกับมหาวิทยาลัย เพราะเขาจะได้ไม่ต้องคอยไปรับไปส่งหนูนิดทุกวัน