2/2 จุดเริ่มต้น

คุณปู่ทนไม่ไหวเพราะเสียงดังจนลั่นบ้าน อดเป็นห่วงไม่ได้ เพราะทุกคืนก็เห็นร้องแค่ไม่นาน

“เอามานี่เดี๋ยวฉันลองอุ้มไปเดินรับลมข้างนอกสิ เผื่อจะไม่สบายตัว”

เมื่อสามคนปู่หลานหมายถึงชัชนนท์อีกคน พากันไปเดินสนามหญ้าหน้าบ้าน เพียงแค่ไม่กี่นาที หนูนิดก็เงียบเสียงทันที

“ปู่ครับ ลองเอานมให้น้องกิน น้องจะได้หลับ”

ชัชนนท์ทำหน้าที่พี่ชาย เดินถือนมลงมาด้วย พอได้นมเข้าปากหนูนิดก็หลับอยู่ในอ้อมแขนของคุณปู่ที่แสนใจดี

หลังจากวันนั้น ถ้าหนูนิดงอแงวันไหน ไม่ต้องถึงมือคุณปู่แล้ว ชัชนนท์ทำหน้าที่อุ้มน้องออกมาเดินเล่นเอง เพราะตอนนี้หนูนิดเริ่มคอแข็งอุ้มง่ายกว่าตอนแรกมาก

*******************************

วันนี้เป็นวันแรกของการใช้ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของชัชนนท์ เขากลายเป็นชายหนุ่มหล่อ ที่สาวๆพากันหมายปอง

และยังเป็นวันแรกของการเข้าเรียนในชั้นประถมศึกษาปีที่หนึ่งของหนูนิด

“พี่ชัชหล่อจังเลยค่ะ”

หนูนิดเดินมากอดขาพี่ชาย ที่ตัวสูงกว่าเธอมาก ชัชนนท์ก้มลงมาอุ้มน้องสาวขึ้นมากอด

“พี่ต้องไปอยู่หอแล้ว จะพยายามกลับบ้านบ่อยๆ ห้ามดื้อกับคุณปู่นะ”

นักศึกษาปีหนึ่งทุกคน จะต้องไปอยู่หอของมหาวิทยาลัย ชัชนนท์ก็ต้องไปอยู่เหมือนกับคนอื่น ถึงแม้จะไม่อยากไปก็ตาม

“แล้วใครจะสอนการบ้านหนูนิดคะ”

เด็กน้อยไม่อยากให้พี่ชายไปอยู่หอเลย เพราะเธอกลัวไม่มีเพื่อนเล่น ไม่มีคนสอนการบ้าน

“พี่ส้มก็สอนได้” พี่ชายอธิบาย

“แต่พี่ส้มเล่นขี่ม้ากับหนูนิดไม่ได้” เด็กน้อยยังไม่ยอม

“ก็เล่นกับคุณปู่ไง” ชัชนนท์แกล้งพูด

“ขนาดเดินยังช้าเลย มีหวังถ้าหนูนิดขี่คุณปู่เป็นม้า มีหวังม้าขาหักแน่ๆ”

เด็กน้อยกอดอก ทำท่างอนพี่ชาย ที่เอาแต่หัวเราะ ขำที่เธอพูดถึงคุณปู่แบบนั้น

“พี่ไปไม่กี่วัน เดี๋ยวก็กลับมาทุกอาทิตย์ มาหอมแก้มหน่อยสิ จะได้หายคิดถึง”

เมื่อเวลาผ่านไปสี่ปี ชัชนนท์ก็เรียนจบมหาวิทยาลัย และกำลังจะไปเรียนต่อปริญญาโทที่ต่างประเทศ เพราะเขาต้องการกลับมาเพื่อเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย

“พี่ไปนานเลยนะคราวนี้ดูแลคุณปู่ให้ดี”

ชัชนนท์อดเป็นห่วงคุณปู่ไม่ได้ แต่ก็ยังดี ที่มีส้มกับหนูนิดคอยดูแลอยู่

“หนูนิดยังเด็กอยู่เลยจะดูแลคุณปู่ได้อย่างไรกันคะ”

เด็กน้อยพยายามหาเหตุผล ที่จะไม่ให้พี่ชายของเขาไปเรียนที่ต่างประเทศ

“ไหนบอกพี่สิ ตอนนี้อายุเท่าไหร่แล้ว”ชัชนนท์ถามน้องสาว

“สิบขวบกว่าๆ” คนตอบทำท่าน้ำตาจะไหล

“น่ะ..มีกว่าๆด้วย เห็นไหมโตแล้ว เป็นน้องสาวพี่ต้องเข้มแข็งนะ”