ตอนที่ 2

“แหม... ก็ตอนนี้ลูกค้าไม่เยอะนี่นา อั๊วจะนั่งเหงาหาวนอนอยู่ทำไม จะมีลูกค้าอีกทีก็พวกคอเหล้าเบียร์ตอนเย็นๆ โน่นและ”

เถ้าแก่เฮงขายของที่ร้านชำแห่งนี้มานานมากจนรู้พฤติกรรมของผู้บริโภค

“งั้นหนูไปนะเตี่ย”

“เออ… แต่ลื้ออย่าไปนานนักนะ เดี๋ยวค่ำๆ เตี่ยจะออกไปงานเลี้ยงในอำเภอ… อาจจะกลับดึกหน่อย”

เถ้าแก่เฮงหมายถึงงานเลี้ยงฉลองสมรสของลูกสาวเพื่อนที่เป็นนักการเมืองท้องถิ่นคนหนึ่ง จัดขึ้นในตอนค่ำของวันนี้ที่ศาลากลางจังหวัด

“จ้ะเตี่ย… ”

หมวยพยักหน้ารับ ‘คืนนี้เตี่ยจะกลับดึก’ ประโยคที่ได้ยินที่ให้แผนการบางอย่างผุดวาบเข้ามาในหัวของหล่อน

“หนูไปก่อนนะจ๊ะ”

หมวยบอกแล้วคว้ารถจักรยานขี่ออกมาจากบ้าน ตรงไปยังสนามบาสเกตบอลซึ่งเป็นลานซีเมนต์โล่ง อยู่กลางตลาด เป็นที่รู้กันว่าที่ตรงนี้จะเป็นศูนย์รวมของบรรดาชายหนุ่มในอำเภอที่มักจะมาออกกำลังกายกันเป็นประจำหลังจากแดดล่มลมตก

ที่สนามบาสเกตบอล

“พี่วินคะ”

หมวยเรียกหนุ่มบาสเกตบอลร่างสูง ใบหน้าของนายมาร์วินคนนี้ช่างหล่อเหลาคมคร้ามกระชากใจสาว

หนวดเคราเขียวครึ้มเหนือริมฝีปากและที่สันกราม ทำเอาหมวยรู้สึกสยิวไปทั้งร่าง ทั้งที่เกิดมาก็ยังไม่เคยโดนผู้ชายจูบไซ้มาก่อน แต่ก็พอจะจินตนาการได้ว่าจะสยิวแค่ไหน ตอนที่หนวดเคราแข็งของเขาปักทิ่มผิวบอบบางของหล่อน

“หวัดดีจ้ะหมวย”

มาร์วินหันมาตามเสียงเรียก เป็นจังหวะที่เขาหยุดเล่นช่วงสั้นๆ เดินออกมาพักเหนื่อยพอดี

“หมวยเอาสปอนเซอร์มาให้พี่วินค่ะ”

หญิงสาวส่งยิ้มหวาน ยื่นขวดสปอนเซอร์ให้เขา แอบมองร่างอาบเหงื่อของมาร์วิน

“ขอบใจจ้ะหมวย”

มือใหญ่เอื้อมมารับขวดสปอนเซอร์ หมวยแกล้งรั้งเอาไว้ ให้มือของเขาสัมผัสกับมือหล่อนนานๆ

เพียงแค่ร่างกายแตะต้องกัน ความอบอุ่นอันประหลาดล้ำก็แผ่ซ่านเข้ามาในกายสาว

ไม่คิดว่าการได้จับมือเขาจะทำเอาแก้มของหมวยร้อนผ่าวราวถูกไฟลน ใบหน้าแดงเรื่อซับสีโลหิต ความเสียวซ่านจะแล่นพล่านลงมาถึงตรงนั้นของหล่อน กับการที่ได้จับมือผู้ชายคนนี้

หมวยจ้องมองมือใหญ่บิดฝาขวดสปอนเซอร์ เส้นเลือดเป็นสายเหมือนรากไม้ปูดโปนขึ้นบนหลังมือและแขนของเขา เม็ดเหงื่อพรมพราวไปทั่วเรือนกายกำยำไปด้วยมัดกล้าม ยิ่งมองยิ่งรู้สึกได้ถึงความเซ็กซี่

“วันนี้ร้อนจัง”

มาร์วินกล่าวหลังจากยกขวดสปอนเซอร์ขึ้นดื่มโดยมีตาของหมวยจับจ้องริมฝีปากบางขณะดื่มน้ำสีเหลืองในขวด ลิ้นสีชมพูที่ตวัดออกมาเลียริมฝีปาก ทำเอาหัวใจของหมวยเต้นแรง

“ร้อนก็ถอดเสื้อสิคะพี่วิน”

คนอยากดูหุ่นกำยำของหนุ่มหล่อขวัญใจสาวทั้งอำเภอรีบแนะ

มาร์วินไม่รอรี ดึงชายเสื้อกล้ามสีขาวขึ้นช้าๆ เผยให้เห็นกล้ามท้องเป็นลูกเป็นลอนน่าลูบไล้ ก่อนที่เสื้อกล้ามจะถูกเปลื้องออกไปจากศีรษะ

‘ซี้ด... อ่า... ’

หมวยยกมือขึ้นปิดปาก ร้องซี้ด... อ่า... ซี้ด... อ่า... อยู่ในใจ ดวงตาเบิกโพลงตะลึงมองเรือนร่างสุดกำยำ ทุกสัดส่วนของสรีระตึงเต็มไปด้วยมัดกล้าม เส้นขนสีดำเป็นแนวยาวใต้สะดือทำเอาใจเต้น

“ขอเสื้อให้หมวยได้ไหมคะ”

หญิงสาวดึงเสื้อมาจากมือของชายหนุ่ม

“อุ๊ย... เสื้อพี่มีแต่เหงื่อ เหม็นเหงื่อนะหมวย… จะเอาไปทำอะไร”

มาร์วินตกใจ

“ไม่เหม็นค่ะ หอม… หมวยจะเอาไปกอดนอน… อิอิ”

หมวยม้วนเสื้อกล้ามสีขาวเป็นก้อนกลมเอามาแนบอก ยกขึ้นสูดดม กลิ่นเหงื่อไคลของหนุ่มฉกรรจ์ทำเอาหัวใจเต้นแรง เลือดสูบฉีดไปทั้งร่าง

“เดี๋ยวซักให้แล้วพรุ่งนี้จะเอามาคืนนะคะ”

ดวงตาคมเหลือบมองหน้าคนตัวสูง มาร์วินสูงมากจนสาวหมวยต้องแหงนหน้ามอง

“เอางั้นนะ… ”

เมื่อเห็นความตั้งใจของหมวย มาร์วินคงขัดอะไรไม่ได้

หนุ่มสาวยืนคุยกันต่อมาอีกครู่สั้นๆ จากนั้นเสียงโทรศัพท์มือถือของมาร์วินก็ดังขึ้นขัดจังหวะสนทนา

มาร์วินกดรับโทรศัพท์ คุยกับคนโทรมาสองสามคำ ก่อนจะหันมากล่าวกับหญิงสาว

“วันนี้พ่อพี่กลับมาจากต่างประเทศ... ตอนนี้ถึงบ้านแล้ว พี่ขอตัวก่อนนะหมวย”

มาร์วินเป็นหนุ่มลูกครึ่งอเมริกันซึ่งถือกำเนิดมาจากบิดาที่เป็นชาวอเมริกันกับมารดาคนไทย บิดาของเขาจะบินกลับมาเมืองไทยเดือนละครั้งเพราะมีธุรกิจที่อเมริกา จึงต้องเดินทางสลับไปมาระหว่างเมืองไทยและอเมริกาบ่อยๆ

“พี่ไปก่อนนะ”

“ค่ะ… ”

หญิงสาวตอบ อันที่จริงบ้านของมาร์วินกับบ้านของหมวยอยู่ติดกัน ห่างแค่เพียงรั้วกั้นเท่านั้น

“แล้วเจอกันนะ… ”

หมวยมองตามร่างสูงใหญ่สุดสมาร์ทของมาร์วิน ก้าวไปยังรถกระบะขับเคลื่อนสี่ล้อสีดำคันใหญ่ที่จอดเอาไว้บริเวณด้านหลังสนามบาส

ในเวลาต่อมา

หมวยเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ อีกไม่กี่นาทีก็ทุ่มครึ่ง ได้เวลาที่มาร์วินมักจะออกมารดน้ำต้นไม้ที่หลังบ้าน