บทที่ 2 (1)

บุญธิสาเดินกอดอกมอบความอบอุ่นให้กับตนเอง เมื่อเดินออกมาจากคอนโดที่พักแล้วต้องกับลมหนาวเย็นของอากาศในยามพลบค่ำ ที่เคลื่อนตัวเข้ามาปกคลุมแผ่นดินประเทศฮาริยาพร้อมๆ กับพระสุริยาที่ลาลับขอบฟ้าไปแล้ว

ในช่วงสองสามเดือนแรก ที่มาพำนักอาศัยอยู่ในแผ่นดินผืนนี้ เธอและพี่สาวปรับตัวกับอากาศที่เปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันไม่ได้ เพราะตอนพระสุริยาสาดส่อง แผ่นดินแห่งนี้จะร้อนระอุแทบไหม้ แต่พอพระสุริยาเริ่มอัสดงลาลับขอบฟ้าทีละเล็กทีละน้อย ลมหนาวเย็นก็เริ่มเคลื่อนตัวมาแทนที่ความร้อนระอุเช่นเดียวกัน ส่งผลให้สองพี่น้องจากแผ่นดินประเทศไทย ซึ่งไม่คุ้นเคยกับอากาศที่เปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันภายในวันเดียว ถึงกับผลัดกันล้มป่วยเป็นว่าเล่น

แต่ในยามนี้เธอและพี่สาวเริ่มชินกับอากาศของประเทศฮาริยาแล้ว แต่ถึงแม้จะปรับตัวและคุ้นเคยกับสภาพอากาศบนแผ่นดินผืนนี้เป็นอย่างดี เวลาออกจากบ้านในยามค่ำคืน หญิงสาวต้องสวมเสื้อคลุมแบบมีฮู้ดติดตัวเสมอ และตอนนี้ก็ยกฮู้ดมาสวมทับศีรษะอันปกคลุมไปด้วยเส้นผมดำขลับนุ่มสลวย เพื่อป้องกันละอองหยาดน้ำค้างตกลงมากระทบศีรษะซึ่งจะทำให้ไม่สบายได้

ด้วยต้องการประหยัดค่าใช้จ่าย บุญธิสาจึงเลือกวิธีการเดินจากคอนโดไปยังสถานที่ทำงาน ซึ่งเธอทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟในบาร์แห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นบาร์ที่ได้รับความนิยมจากบรรดาหนุ่มๆ กระเป๋าหนักทั้งหลาย ที่แวะเวียนมานั่งดื่มเหล้าเคล้านารีในบาร์แห่งนี้เป็นจำนวนมาก

และเนื่องจากต้องทำงานในสถานที่อันเต็มไปด้วยบรรดาบุรุษเพศที่หิวกระหายในตัณหา ไม่ต่างจากพวกเสือหิวอาหารรสหวานอันแสนโอชะ บุญธิสาจึงจำเป็นต้องพรางตัว ด้วยการแต่งหน้าแต่งตาให้ดูโทรมกว่าความเป็นจริง อันแสนงดงาม ทำให้บุรุษชาติที่พบเจอะเจอใบหน้าอันแท้จริงในยามไม่ได้ปรุงแต่งของเธอต้องหัวใจละลายมานักต่อนักแล้ว และถือว่าโชคดีอยู่มาก เมื่อเจ้าของบาร์ไม่สนใจ ไม่มาเจ้ากี้เจ้าการกับพวกเด็กเสิร์ฟอย่างเธอ ซึ่งมันช่วยให้เธอสามารถแต่งตัวโทรมๆ หรือแต่งหน้าแต่งตาทำให้ดูคล้ำเหมือนคนอดนอน เพื่อให้ดูขี้เหร่ที่สุดในสายตาของบรรดาเสือหิวทั้งหลาย

“อยากกลับประเทศไทยชะมัด เฮ้อ...กว่าจะได้กลับบ้าน สงสัยต้องเก็บเงินจนผมหงอกก่อนแน่”

บุญธิสาบ่นกระปอดกระแปด ในขณะเท้าเล็กก็ยังคงก้าวเดินไปเรื่อยๆ ไม่มีหยุด แต่พอเดินผ่านตึกแถวแห่งหนึ่ง ซึ่งด้านล่างเปิดเป็นห้องตัดผม ทั้งสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี หญิงสาวก็ชะงักฝีเท้าหยุดยืนอยู่หน้าร้านตัดผมแห่งนี้ แล้วจู่ๆ เรื่องที่สนทนากับพี่สาวในก่อนหน้านี้ก็ผุดขึ้น สะท้อนก้องอยู่ในโสตประสาทอีกครั้ง

‘ทนไปอีกสักพักนะ พี่คิดว่ายังไงๆ ภายในปีนี้พวกเราทั้งสองคนต้องเก็บเงินได้มากพอสำหรับค่าตั๋วเครื่องบินอย่างแน่นอนจ้ะ’

‘พี่และพนักงานคนอื่นๆ ทำงานล่วงเวลา บางทีก็ครึ่งชั่วโมงหรือหนึ่งชั่วโมง แต่เจ้านายหน้าเลือดไม่ยอมให้เบิกโอที’

น้ำเสียงอันแฝงไปด้วยความเหน็ดเหนื่อย สีหน้าและแววตาอันเต็มไปด้วยความอ่อนล้าของผู้เป็นพี่สาว เป็นตัวกระตุ้นให้บุญธิสาเกิดความคิดชั่ววูบ หญิงสาวล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงดึงธนบัตรซึ่งเก็บหอมรอมริมออกมาดูด้วยความช่างใจ และในที่สุดก็ตัดสินใจทำให้สิ่งที่ไม่ควรทำเลยชั่วชีวิต

“ลองดูสักตั้งก็แล้วกันนะไข่ตุ๋น เผื่อฟลุ๊คเกิดดวงดีขึ้นมา อาจได้เงินค่าตั๋วเครื่องบินกลับบ้านโดยไม่ต้องนั่งทำงานงกๆ เหนื่อยสายตัวแทบขาด”

เมื่อตัดสินใจในทางที่ผิดแล้ว ร่างบางระหงก็ก้าวเท้าด้วยท่าทีมั่นคงเข้าไปในร้านตัดผมดังกล่าว ซึ่งแท้ที่จริงแล้วมันเป็นแค่เพียงฉากบังหน้าเพื่อตบตาเจ้าหน้าที่ตำรวจเท่านั้น ทว่าผู้คนในละแวกนี้ รวมทั้งเธอซึ่งเดินผ่านอาคารแห่งนี้เป็นประจำ ต่างก็รู้ดีว่าภายในอาคารแห่งนี้มีการเปิดห้องไว้อย่างน้อยสามห้องใหญ่ เพื่อทำเป็นสวรรค์บนดินให้กับคนที่อยากเสียเงินหมดกระเป๋า

การเข้าไปในบ่อนหรูหรา ตกแต่งอย่างสวยงามเพื่อล่อตาล่อใจผีพนัน ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับคนแปลกหน้าแปลกตา และเป็นมือใหม่สำหรับบ่อนแห่งนี้อย่างบุญธิสา หญิงสาวอาศัยรูปกายอันสวยงามสุดเซ็กซี่ให้เกิดประโยชน์ เอ่ยฉอเลาะเอ่ยคำหวาน และตบท้ายด้วยการลูบๆ คล้ำๆ แถวๆ ต้นแขนใหญ่ของคนเฝ้าหน้าประตูห้อง หญิงสาวก็สามารถเดินปร๋อเข้าไปในบ่อนแห่งนี้ได้แล้ว

“โอ้...แม่เจ้า...มันหรูหราอลังการขนาดนี้เลยหรือนี่”

บุญธิสาพึมพำออกมาเบาๆ ขณะเหยียบย่างเข้ามาในบ่อนเป็นครั้งแรก อีกทั้งได้เห็นบรรดาผีพนันกระเป๋าหนัก ทว่าสมองกลวงทั้งหลายต่างก็ควักเงินเป็นฟ้อนๆ แลกชิปไปเล่นพนันราวกับเงินทองหาได้ง่ายดายหนักหนา ก็รู้สึกเสียดายจับใจ หากแม้เธอมีเงินมากมายเหมือนคนเหล่านี้ เธอจะใช้เงินทุกบาททุกสตางค์อย่างคุ้มค่าและก่อให้เกิดประโยชน์แก่ตัวเองให้มากที่สุด

แต่! ในเมื่อไม่มีเงินมากมายเหลือเฟือเช่นคนรวยเหล่านี้ บุญธิสาเลยจำต้องกลืนคำสอนของมารดา คุณตาคุณยายว่าอย่าเข้าไปยุ่งกับการพนันทั้งหลาย เพราะมันจะทำให้เธอเดือดร้อน ไว้ในใจ จากนั้นก็เดินดูรอบๆ บ่อนใหญ่โตโอ่อ่าว่าจำนวนเงินที่เธอมีอยู่น้อยนิด จะสามารถนำไปเล่นพนันแบบไหนได้บ้าง

“เล่นรูเล็ตก็แล้วกัน ดูท่าว่าจะใช้เงินน้อยที่สุด”

บุญธิสาบอกตัวเองอีกครั้ง ก่อนจะเดินตัวลีบตามผีพนันกลุ่มหนึ่งไปแลกชิปตรงเคาน์เตอร์ ซึ่งมีพนักงานต้อนรับหน้าตาสวยสุดเซ็กซี่นุ่งน้อยห่มน้อย ในชุดบิกินี่วาบหวิว คอยทำหน้าที่แลกชิปให้กับบรรดาผีพนันที่เป็นกระทาชายทั้งหลาย ซึ่งนอกจากจะถูกผีพนันเข้าสิงแล้ว ยังถูกผีแห่งตัณหาราคะเข้าครอบงำอย่างเต็มที่ ขณะแลกชิปไป ก็จ้องหน้าอกหน้าใจขาวจั๊วะของพนักงานแลกชิปตาเป็นมัน

“แลกชิปสองพัน”

บุญธิสาเอ่ยบอกพร้อมกับยื่นธนบัตร ซึ่งได้มาจากการทุบเจ้าช้างน้อย ให้พนักงานต้อนรับสาวสุดเซ็กซี่ ที่รีบเงยหน้าขึ้นจ้องมองเธอเขม็ง ก่อนจะเอ่ยถามราวกับเมื่อสักครู่ได้ยินไม่ถนัดสักเท่าไร

“แลกชิปสองพันหรือคะ”

“ก็ได้ยินเต็มสองหูแล้วนี่ว่าแลกสองพัน ไม่ใช่สองหมื่น!”

บุญธิสาแขวะด้วยความโมโห เพราะตอนเธอยื่นธนบัตรไปแลกชิป แม่พนักงานงานนุ่งน้อยห่มน้อยเงยหน้า

จ้องมองเธอเขม็ง ราวกับเห็นเธอเป็นสัตว์ประหลาดก็ไม่ปาน

แต่ใช่ว่าจะมีแค่พนังงานแลกชิปสุดเซ็กซี่คนนี้เท่านั้น ที่จ้องมองเธอเขม็ง เพราะบรรดาผีพนันกระเป๋าหนักทั้งหลายต่างก็มองเธอราวกับไม่เคยเห็น แถมบางคนยังยิ้มเยาะจ้องมองด้วยความสมเพชอีกต่างหาก

และเมื่อถูกจับตามองอย่างเยาะหยันจากผีพนันกระเป๋าหนัก อารมณ์ของบุญธิสาก็เริ่มเดือดปุดๆ ตั้งแต่เกิดมานอกจากมารดา คุณตาคุณยา และแฝดพี่แล้ว หญิงสาวแทบไม่เคยไว้หน้าใคร ยิ่งถูกบรรดาคนรวยพวกนี้มองด้วยสายตาเหยียดหยามก็ยิ่งโมโหเข้าไปใหญ่ พอกักเก็บอารมณ์ไม่อยู่ หญิงสาวก็หันไปแยกเขี้ยวทำตาเขียวปั้ดใส่ ก่อนจะตวาดถามด้วยน้ำเสียงค่อนข้างดัง

“มองทำไม ไม่เคยเห็นคนแลกชิปทีละสองพันหรือยังไงฮ่ะ!”

เล่นงานคนเหล่านี้จนกระเจิงแล้ว บุญธิสาก็หันไปกระชากชิปที่มีแค่ไม่กี่อันมาจากมือของพนักงานแลกชิป และก่อนจะเดินไปเล่นรูเล็ต ก็ไม่ลืมแขวะเป็นการทิ้งท้ายอีกรอบ

“นี่เธอ ถามจริงๆ เถอะใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นแบบนี้ไม่หนาวไปถึงกระดูกหรือยังไงกัน”

เอ่ยแขวะไปแล้ว บุญธิสาก็ไม่รอฟังว่าพนักงานแลกชิปจะเอ่ยเจริญพรเธอว่าอย่างไรบ้าง หญิงสาวเดินปร๋อ เชิดหน้าไม่ต่างจากนางพญา ตรงไปยังโต๊ะที่มีนักพนันหลายสิบคนกำลังตีสีหน้าดำคร่ำเครียดกับการเล่นการพนันชนิดนี้

ในขณะร่างบางระหงของบุญธิสาเดินด้วยท่วงท่าสง่างามตรงไปเสี่ยงดวงสักตั้งที่โต๊ะรูเล็ต หญิงสาวไม่รู้ตัวเลยว่าตนเองนั้นตกเป็นเป้าสายตาของผู้เป็นเจ้าของบ่อน นับตั้งแต่วินาทีแรกที่เธอย่างก้าวเข้ามาในบ่อนแห่งนี้แล้ว

“ผู้หญิงที่ทะเลาะกับพนักงานแลกชิปเป็นใครกัน”

โกซาส ผู้เป็นเจ้าของบ่อนเอ่ยถามลูกสมุน โดยดวงตาทั้งคู่ยังคงจ้องมองภาพจากกล้องวงจรปิดไม่กะพริบตา เขายอมรับตามตรงว่าพอได้เห็นเรือนร่างอรชร และใบหน้างดงามของหญิงสาวผู้นี้ ทำเอาอารมณ์กำหนัดของเขาลุกพล่านขึ้นมาในทันทีทันใด

“เป็นนักพนันรายใหม่ที่เพิ่งเข้ามาเล่นวันนี้เองครับเจ้านาย”

ผู้เป็นลูกน้องมองหน้าจอทีวีไม่กะพริบตาไม่ต่างจากผู้เป็นเจ้านาย ขณะเอ่ยตอบด้วยกริยานอบน้อม แต่หาใช่เพราะเป็นคนมารยาดีไม่ แต่เป็นเพราะเกรงกลัวความอำมหิตโหดเหี้ยมของผู้เป็นเจ้านายต่างหาก ที่ทำให้มันต้องเอ่ยตอบด้วยกริยานอบน้อม ไม่เช่นนั้นจะโดนตบบ้องหูได้

“ท่าทางจะไม่ค่อยมีเงิน แลกชิปไปแค่สองพัน”

โกซาสเอ่ยเยาะ พลันนั้นความคิดชั่วๆ ก็ผุดขึ้นในหัวสมองเน่าเหม็นทันที เขากระดิกนิ้วเรียกลูกน้องคนสนิทให้ขยับเข้ามาใกล้อีกนิดหนึ่ง ก่อนจะสั่งงานต่อ

“มึงมานี่ ไปสั่งคนหมุนวงล้อให้ทำเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา เข้าใจไหม!”

“ครับเจ้านาย ผมจะไปบอกมันเดี๋ยวนี้แหละครับ”

ลูกกะจ๊อกคนชั่วโค้งคำนับรับคำสั่ง ก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานอย่างรวดเร็ว เพื่อไปทำตามคำสั่งของผู้เป็นเจ้านาย

เมื่อออกจากห้องแล้วมันก็ตรงไปยังโต๊ะรูเล็ต ก่อนจะกระซิบกระซาบถ่ายทอดคำสั่งของเจ้านายให้คนหมุนวงล้อรู้ว่าเจ้านายกำลังต้องการอะไร

พนักงานหมุนวงล้อเหลือบสายตามองนักพนันสาวแสนสวย ซึ่งเพิ่งแทรกตัวเข้ามาเพื่อเตรียมหมดตัวเหมือนลูกค้าคนอื่นๆ อยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็พยักหน้ารับอย่างรู้กันดี

“เชิญวางชิปได้เลยครับ ผมกำลังจะหมุนวงล้อแล้วครับ”

พนักงานหมุนวงล้อประจำโต๊ะรูเล็ตเอ่ยบอกเสียงดัง พร้อมกันนั้นก็ผายมือในถุงมือสีขาวสะอาด ทว่ามือและใจของมันไม่ได้สะอาดเฉกเช่นถุงมือที่สวมอยู่ เพราะมันพร้อมโกงและโกงนักพนันในทุกวินาทีที่มีโอกาส ยิ่งเป็นนักพนันมือใหม่หัดเล่นเหมือนบุญธิสาแล้วพวกมันก็ยิ่งชอบนัก

มือใหญ่ในถุงมือสีขาวผายไปข้างหน้าเป็นการเชิญชวนให้ผีพนันทั้งหลายได้วางชิปไปบนตัวเลขที่มีทั้งหมด 37 ช่อง หรือจะแทงแบบสูง-ต่ำ แทงที่สีดำ-แดง และอีกมากมายที่มีอยู่บนกระดาษ เจ้ามือก็ไม่ขัดศรัทธาความต้องการของผู้อยากเสียเงิน

“มันเล่นยังไงของมันนะเนี่ย”

ผู้ที่ยังใหม่ต่อเส้นทางอบายมุขทั้งปวงได้บ่นอุบ ดวงตาคู่สวยภายใต้ขนตางามงอนตามธรรมชาติจ้องมองเขม็งไปยังกระดาษตัวเลข ซึ่งบรรดาผีพนันกระเป๋าหนักทั้งหลาย ต่างก็พากันกระหายในการวางชิปลงไปบนตัวเลขต่างๆ บางคนกลัวจะไม่ได้เสียเงิน ต่างก็รีบวางชิปลงไปจนมือชนกันก็มี

“วางชิปเรียบร้อยแล้วนะครับ”

พนักงานหมุนวงล้อเอ่ยถามผีพนันทั้งหลาย โดยสายตาของมันจับจ้องมองเขม็งยังหญิงสาวแสนสวย ที่กำลังจะตกเป็นเหยื่อรายใหม่ของเจ้านาย พอเห็นว่าบุญธิสาไม่ได้วางชิปอันมีน้อยนิดในมือลงไปบนกระดาษตัวเลข มันก็รีบเอ่ยถามทันที

“คุณนายไม่เล่นในรอบนี้หรือครับ”

‘เรียกซะแก่เชียวนะไอ้บ้า’

บุญธิสาถลึงตามองพนักงานหมุนวงล้อประจำโต๊ะรูเล็ต ขณะด่าอีกฝ่ายในใจ ที่บังอาจเรียกเธอซะสูงวัยเกินความเป็นจริงมาก

“ฉันยังไม่เล่น ยังไม่ค่อยเข้าใจกติกา ขอดูสักรอบสองรอบก่อน”

เจ้าของใบหน้างามเอ่ยตอบเสียงแข็งอย่างรอบคอบ จะเล่น จะแทง จะวางชิปอันมีหยิบมือเดียวไปตรงไหน ก็ขอศึกษาวิธีการเล่นให้ถ่องแท้ก่อน ไม่งั้นก็จะถูกเจ้ามือหลอกกินเงินเอาได้ง่ายๆ

พนักงานหมุนวงล้อพยักหน้ารับ เมื่อเหยื่อรายใหม่แสนสวยเซ็กซี่ไปทั้งเนื้อทั้งตัวเอ่ยตอบเช่นนี้ ก็ยังไม่บังคับฝืนใจ เพราะเชื่อว่าอีกไม่เกินสิบนาที เหยื่อแสนสวยคนนี้จะต้องวางชิปเพื่อเล่นพนันแน่

“ถ้าไม่มีใครแทงเพิ่มอีก ผมจะเริ่มหมุนวงล้อแล้วนะครับ”

ว่าแล้วพนักงานหมุนวงล้อก็ปั่นลูกบอลลงไปในวงล้อ ซึ่งมีตัวเลขทั้งหมด 37 ช่องและมีช่องแถบสีดำ สีแดงอยู่ด้วย