บทที่1.เด็กหญิงในความทรงจำ... 4/5

“ดี...แต่วันนี้ไม่ไหวค่ะ ขอเมย่านอนพักก่อน... คงเจ็ทแล็ค!! ขอพักตา พักร่างสักนิด พรุ่งนี้เมย่าจะลงไปใช้สระให้ชุ่มปอด” หญิงสาวพูดพร้อมยิ้มหวาน เล่นเอาคนที่กำลังมองตาพร่ากันเป็นแถว รอยยิ้มของหญิงสาวสามารถสะกดคนมองได้ชะงัดงัน...ต่างพากันเคลิ้มฝัน...และหลงละเมอไปกับยิ้มหวานๆ ของเมยานี

“เชิญครับ...”

โจเซ่ผายมือให้เมยานี เขาต้อนรับเธอเข้าสู่อาณาจักรโฮเซ่แทนคาลิกซ์โต้...สาวใช้วัยรุ่น เดินนำหญิงสาวเข้าไปภายในคฤหาสน์ หญิงสาวอึ้งๆ ไปกับความงดงามวิจริตของเฟอร์นิเจอร์หรูๆ ภายในบ้าน ช่างอลังการงานช้าง!! วิเลิศสมาหราจนนึกทึ่งในใจ ไม่คิดว่าผู้ชายเถื่อนๆ ห้าวๆ อย่างคาลิกซ์โต้ จะมีรสนิยมดีๆ เหมือนกัน เพราะทุกตารางนิ้วที่เธอเหยียบย่าง ล้วนแต่ถูกตบแต่งอย่างดี เหมือนหลุดเข้ามาในห้องโถงในวังเจ้านายชั้นสูง ที่สวยสง่าไม่มีที่ติ...

เมยานีปิดประตูห้องพัก เธอนั่งมองสาวใช้ ลำเลียงชุดสวยและของใช้ส่วนตัวออกมาจัดวางตามที่ทางของมัน สายตาหวานซึ้งเหม่อลอย เธอเกือบลืมเค้าหน้าของคาลิกซ์โต้ไปแล้วด้วยซ้ำ หากช่วงที่เดินขึ้นมาบนบันไดวนสีงาช้างมานั้น ที่กำแพงมีรูปขนาดเท่าตัวจริงของชายหนุ่มแขวนเอาไว้ เธอมองตาค้างแบบไม่อยากจะเชื่อ!! เวลา10กว่าปีไม่ได้ทำให้สภาพของคาลิกซ์โต้เปลี่ยนไปได้เลย...เขายังคงรูปงามเหมือนเดิม ไอ้ความทรงจำของเธอเกี่ยวกับตัวชายหนุ่ม ย้ำเตือนให้รู้ว่าเวลาไม่สามารถทำลายความทรงภูมิ และความหล่อเหลาของคาลิกซ์โต้ได้สักกะผีก เขาช่างทรงเสน่ห์ และชวนหลงใหล แต่...ขอโทษ เธอไม่นิยมบริโภคคนแก่!!

ใบหน้าหวานสะบัดแรงๆ เมื่อเจ้าตัวพยายามสลัดภาพที่ฝังแน่นในหน่วยความทรงจำทิ้งไป แค่รูปภาพยังทำให้เธอหลงเพ้อ!! หากเจอตัวจริงเป็นๆ จะตั้งรับยังไงล่ะเมย่าเอ๋ย

“ไม่ต้องมาอ่อยเมย่า...ตาแก่...”

เสียงกระซิบดังขึ้นแผ่วๆ รีบกระพริบเปลือกตาถี่ๆ ไล่เงาของคาลิกซ์โต้ให้หลุดไปจากดวงตาของตัวเอง

ดวงตาคมดุของคาลิกซ์โต้ชวนฝัน หากจิตอ่อนก็อาจจะเผลอตัวหลงละเมอไปกับการเชิญชวนทางสายตา เหมือนมีกระแสบางอย่างพุ่งปราดออกมา หากเผลอสบตากันตรงๆ คงไม่แคล้วตกบ่วงเล่ห์ของเขาเป็นแน่

หญิงสาวเดินไปทอดร่างนอนขวางกลางเตียงหนานุ่ม เมื่อสาวใช้ทำงานเสร็จ พวกหล่อนพากันทยอยเดินออกไป เพื่อให้แขกคนสำคัญของเจ้านายได้พักผ่อน

“อาหารเย็น รับบนห้องหรือว่าที่ระเบียงดีคะ? ท่านไม่อยู่อิฉันต้องคอยรับรองคุณแทน”

เมยานีไม่ได้ตอบ เธอหัวเราะหยันตัวเอง!! แค่วันแรกผู้ชายคนนั้นก็ผิดสัญญากับบิดาของเธอหลายข้อจนขี้เกียจจะนับ เขาปล่อยให้เธอเคว้งคว้างที่สนามบิน ปล่อยให้เธอเดินทางมาที่คฤหาสน์ของเขาตามลำพัง (ถึงจะมีลูกน้องเขาไปรับก็เถอะ) ปล่อยให้เธอเหงาอยู่ใต้หลังคาปราสาทกว้างใหญ่ แถมท้ายให้ทานมื้อค่ำคนเดียว มันชักจะเกินไปหน่อยไหมล่ะ!!

แต่...ก็ช่างเถอะ เขาไม่ใช่คนสำคัญ และเธอก็อยู่ได้...

เมยานีหลับไปหลังจากนั้น แม้แต่มื้อค่ำเธอก็ไม่ได้รับประทาน เพราะหญิงสาวหลับสนิทจนไม่มีใครกล้าปลุก!!

เช้าวันใหม่...

คาลิกซ์โต้ตื่นตอนเช้าด้วยความสดชื่น เมื่อค่ำคืนเขาสนุกสุดเหวี่ยง ปลดปล่อยพลังงานที่อัดแน่นในร่างกายไปหลายต่อหลายยก...เสียงครางของมัสลินดังสะท้อนห้องสวีทหรู แม่นางแบบทรงโตรีดพลังเขาแทบไม่เหลือกลับบ้าน เพราะฉะนั้นพอหัวถึงหมอนเขาก็หลับเป็นตาย มาสะดุ้งตื่นเอาก็ตอนเช้าตรู่ของวันใหม่...เพราะเสียงน้ำในสระแตกกระจายดังแทรกเข้ามาในโสตประสาท?

ชายหนุ่มวาดปลายเท้าลงจากเตียงนอน ใบหน้ายับยุ่ง ยกมือเสยเส้นผมบนศีรษะแรงๆ เขาลุกจากเตียงนอนเดินโทงๆ โดยไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ปกปิดกาย เมื่อคิดว่าอยู่ในห้องส่วนตัว จึงไม่จำเป็นต้องอายสายตาใคร แล้วถึงหากมีใครบางคนโผล่เข้ามาเห็นเข้า!! คาลิกซ์โต้ก็ไม่คิดจะอับอาย เมื่อมั่นใจว่าตัวเองมีหุ่นที่เพอร์เฟคเสียจนคนมองต้องอายม้วนแทน แผงอกแน่นๆ มีกล้ามตามตัวสมควร