บทที่ 2 ธันย์ณิชา 1.1
หลังจากปิดบัญชีธนาคารที่ตัวเองสะสมเงินออมทั้งหมด
ธันย์ณิชาได้ไปยังร้านทองแห่งหนึ่งเพื่อขายแหวนน้ำหนักสองสลึงที่วรนุชซื้อให้ในวันคล้ายวันเกิดเมื่อหลายปีก่อน เพื่อนำเงินมาสมทบกับเงินที่เบิกมา รวมแล้วได้ห้าหมื่นสามพันบาท เงินจำนวนนี้เธอจะนำไปให้วรนุช สะสางหนี้สินที่คั่งค้าง หญิงสาวจึงเดินทางไปยังสถานอาบอบนวดเซนทาร่าทันที
“อ้าววุ้น มาถึงที่นี่เชียวนะ มีธุระอะไรหรือเปล่า”
โสภีหนึ่งในสาวอาบอบนวดทักธันย์ณิชา สีหน้าของคนถามเต็มไปด้วยความแปลกใจที่เห็นอีกฝ่ายที่นี่
“วุ้นมาหาแม่ค่ะพี่จิ๊บ” ธันย์ณิชาตอบ “แม่อยู่ไหนคะพี่”
“เมื่อกี้พี่เห็นอยู่ในห้องทำงาน”
“ขอบคุณค่ะพี่จิ๊บ”
ธันย์ณิชารีบไปห้องทำงานของวรนุชที่อยู่ชั้นสอง และอีกไม่กี่ก้าวก็จะถึงห้องดังกล่าว ทว่าเสียงพูดคุยที่ดังผ่านประตูห้องที่เปิดแง้มอยู่ทำให้ปลายเท้าของเธอชะงัก เธอหยุดยืนแอบอยู่ริมขอบประตู ยอมเสียมารยาทยืนฟังการสนทนานั้น เพราะหัวข้อเรื่องที่ได้ยิน เรียกความสนใจให้เธอไม่น้อย
“แล้วแม่จะหาใครไปให้พ่อเลี้ยงล่ะ ถ้าแม่หาให้ไม่ทันกำหนด มีหวังแม่เป็นหนี้เพิ่มมากขึ้นแน่ๆ” เจ้าของน้ำเสียงมีสีหน้ากลัดกลุ้ม “หนี้ของแม่ก็เยอะอยู่แล้วด้วย อีกสองวันต้องหาดอกเบี้ยไปให้เสี่ยชัยตั้งสองแสน ไหนจะเงินค่าตัวที่แม่ขอล่วงหน้าจากบรรดาผู้ชายตัณหากลับอีกสองแสนเจ็ดหมื่น รวมแล้วแม่ต้องหาเงินมาให้ได้สี่แสนเจ็ดหมื่นเลยนะ เกือบครึ่งล้านเลยนะแม่ แม่จะหาได้เหรอ จะเอาบ้านเอารถไปจำนองก็ไม่ได้อีก เพราะแม่ยังผ่อนไม่หมด” เอมอรพูดต่อ ยิ่งพูดเธอยิ่งกลุ้มแทนวรนุช
“นั่นสิแม่ แล้วเรื่องที่แม่รับปากพ่อเลี้ยงไว้อีกล่ะ นี่ก็ใกล้วันแล้วนะ แม่ยังหาสาวพรหมจรรย์ให้พ่อเลี้ยงไม่ได้เลย แต่ถ้าหาได้แม่ถือว่าโชคดีมากเลยนะ มีเงินใช้หนี้เสี่ยชัยกับพวกนั้นอีก ถือว่ารอดตัวเลยล่ะ” นภากล่าวเสริม
“เฮ้อ...ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน มันมืดแปดด้านไปหมด ประดังกันมาคราวเดียวกันด้วย” วรนุชหาทางออกไม่ได้ ทุกอย่างมันเหมือนติดอยู่ในทางตัน
“ฉันว่านะ มีทางเดียวที่จะทำให้แม่ปลดห่วงไปได้เปลาะหนึ่งคือ แม่ต้องหาสาวบริสุทธิ์ไปให้พ่อเลี้ยง เพราะพ่อเลี้ยงให้เงินตั้งห้าแสน แม่มีเงินไปส่งดอกเสี่ยชัย และใช้หนี้บรรดาเสี่ยที่แม่เอาเงินเขามา ทางอื่นฉันมองไม่เห็นนะ” เอมอรบอก
“ฉันก็เห็นด้วยกับอรนะแม่ แม่รีบหาสาวซิงไปให้พ่อเลี้ยงเถอะ ถ้าแม่หาได้ แม่โล่งไปเยอะเลย ไม่อย่างนั้นนะ แม่ตายกับตาย ไอ้เสี่ยชัยมันโหดอย่างกับอะไรดี ได้ข่าวว่ามันฆ่าลูกหนี้ที่ไม่ใช้หนี้มันมาหลายคนแล้ว ตำรวจก็จับมันไม่ได้ด้วย มันเส้นอภิมหาใหญ่” นภาพูดสมทบ
“ฉันคิดว่า หาผู้หญิงซิงสมัยนี้มันหายากพอๆ กับหาเงินไปใช้หนี้เสี่ยชัยกับเสี่ยอีกหลายคนซะอีก สงสัยงานนี้ฉันต้องเตรียมต่อโลงไว้แล้วละมั้ง” วรนุชถอนหายใจเฮือกใหญ่กับปัญหาที่ตนเผชิญ
“แล้วพ่อกับศักช่วยอะไรแม่ได้ไหม” เอมอรถามถึงสามีและลูกชายของวรนุช
“จะช่วยอะไรได้ล่ะ แกสองตัวก็รู้ๆ อยู่ แค่ไม่เอาปัญหาใหม่มาให้ฉันก็ถือว่าดีมากแล้ว”
พอพูดถึงเดชดวงกับศักรินทร์ สามีและลูกชายของวรนุช สีหน้าของนางก็หมองเศร้าลง เพราะทั้งคู่ดีแต่สร้างปัญหาให้นางไม่หยุดหย่อน เดี๋ยวเรื่องนั้น เดี๋ยวเรื่องนี้ ทว่าพักหลังทั้งคู่ทำตัวดีขึ้น ไม่นำความเดือดร้อนมาให้นาง แต่ถึงกระนั้นก็วางใจไม่ได้ นางยังกลัวๆ อยู่ว่า อาจจะนำเรื่องปวดหัวมาให้นางสักวัน
“ถ้าอย่างนั้นก็มีทางเดียวนะแม่คือ แม่ต้องหาสาวพรหมจรรย์ให้พ่อเลี้ยง ถ้าแม่ไม่หาแต่ไปหาหนี้สินก้อนใหม่ มันก็จะดินพอกหางหมูไปกันใหญ่ หนี้ไม่ลดแต่กลับเพิ่มขึ้นมา”
ธันย์ณิชาที่ยืนแอบฟังอยู่ใจเต้นแรง เธอไม่คิดว่าวรนุชจะมีปัญหาทางด้านการเงินหนักมากถึงเพียงนี้ อีกทั้งหนี้สินยังเร่งรัดจนหายใจหายคอไม่ออก ระหว่างที่กำลังยืนอึ้งกับการสนทนาที่ได้ยิน สุเมธ พนักงานในลานจอดรถได้เดินมาอีกทางหนึ่ง เขาผลักประตูเข้าไปโดยไม่เคาะ ในมือถือกล่องหนึ่งมาด้วย
“แม่ มีคนฝากกล่องนี้มาให้” สุเมธบอกเจ้าของห้อง
“มึงนี่ไอ้เมธ มึงไม่เคาะประตูห้องอีกแล้วนะ” วรนุชตวาดแว้ดใส่
“โธ่แม่ ก็มันลืมนี่นา เอ้า กล่องที่เขาฝากมา”
“ใครวะที่ฝากมา แล้วในกล่องมีอะไร” วรนุชถามอย่างสงสัย
“ใครไม่รู้ รู้แต่ว่าเป็นผู้ชาย ส่วนในกล่องนี้มีอะไร ฉันไม่รู้เพราะไม่ได้เปิดดู ฉันไปก่อนนะ ลูกค้าเริ่มทยอยมากันแล้ว”
สุมธเดินออกจากห้องทันทีที่หมดหน้าที่ ปล่อยให้สามชีวิตในห้องต่างสงสัยกล่องปริศนาที่วางอยู่บนโต๊ะ
“ใครให้ของขวัญแม่เนี่ย เปิดเลยแม่เปิดเลย” นภาอยากรู้เช่นกัน
“เออ” วรนุชเปิดกล่องสี่เหลี่ยมที่มีคนฝากมา แต่พอเห็นของในกล่อง สามชีวิตในห้องก็กรีดร้อง
“มะ...แม่ คะ...ใครส่งมาเนี่ย” เอมอรละล่ำละลักถาม มองนิ้วมือโชกเลือดในกล่องอย่างหวาดกลัว
“แม่มันของปลอมนี่ มีคนส่งมาขู่แม่แน่ๆ เลย นี่ไงมีกระดาษอยู่ใต้นิ้วด้วย” นภาหยิบกระดาษที่พับไว้ใต้นิ้วมือปลอมขึ้นมาคลี่อ่าน “แม่ๆ เสี่ยชัยส่งมาขู่แม่น่ะ ในโน้ตนี้เขียนไว้ว่า ถ้าหาเงินไม่ได้ตามกำหนดที่บอก มันจะตัดนิ้วแม่สองนิ้ว ถือเป็นค่าดอกเบี้ย แล้วถ้าหาเงินมาใช้หนี้ไม่ได้ภายในเจ็ดวัน มันจะฆ่าแม่ทิ้ง”