6.2

Line! ~

พี่แทน : เหมยเป็นยังไงบ้าง พี่ขอโทษ

ฉันกำลังนั่งรออาหารที่สั่ง ไลน์พี่แทนก็เด้งขึ้นมา เกิดเรื่องไปแล้วตั้งหลายชั่วโมงเพิ่งจะมาถามเอาป่านนี้ เหอะ!

เหมย : ไม่เป็นไรค่ะพี่แทน เหมยผิดเองที่ไปยุ่งกับพี่แทน

พี่แทน : พูดแบบนี้โกรธพี่หรือเปล่า

เหมย : เหมยไม่เคยโกรธพี่แทนค่ะ แล้วตอนนี้พี่กับน้ำอิงยังทะเลาะกันอยู่หรือเปล่า

พี่แทน : อิงงอนๆ พี่อยู่ นี่พี่ก็เพิ่งได้โทรศัพท์คืนเพราะว่ามีเรียนภาคบ่าย

เหมย : ค่ะ

พี่แทน : เหมย

เหมย : คะ

พี่แทน : พี่รู้สึกผิดกับเหมยจริงๆ นะ พี่ควรทำยังไงดี

เหมย : ถ้าพี่แทนรู้สึกผิดก็มาปลอบใจเหมยสิคะ

พี่แทน : เหมยอยู่ไหน

เหมย : ร้านข้าวใกล้ๆ หอ

หลังจากนั้นไม่ถึงยี่สิบนาทีพี่แทนก็มาอยู่ตรงหน้าฉัน คือ....ฉันแค่พิมพ์เล่นๆ ไม่คิดว่าเขาจะมาจริง พี่แทนไม่กังวลว่าจะมีคนเห็นเราทั้งคู่แล้วคาบข่าวไปบอกยัยน้ำอิงเลยสักนิด แถมพาฉันไปเลี้ยงไอติมเพื่อเป็นการไถ่โทษอีกด้วย ฉันไม่รู้จะบรรยายออกมาเป็นคำพูดยังไงดี รู้แต่ว่าฟิน! ~

ไม่กี่วันต่อมา....

ฉันกำลังนั่งทวนงานกับเพื่อนข้างตึกเรียน ช่วงที่ขาดเรียนไปอาจารย์สั่งงานตั้งเยอะ รู้สึกอยากจะบ้าตาย จู่ๆ ก็รู้สึกเย็นเยียบที่แผ่นหลัง ท่าทางของเพื่อนที่นั่งฝั่งตรงข้ามก็แปลกไปด้วย

“น้ำอิง” ฉันเอ่ยชื่อผู้หญิงที่กำลังยืนกอดอกอยู่ด้านหลังออกมาเสียงหวิว

“เธอนี่มันหน้าด้านหน้าทนจริงๆ นะเหมย”

น้ำอิงเค้นเสียงลอดไรฟัน ใบหน้าเล็กๆ นั่นสั่นด้วยความโกรธ

เพื่อนๆ ฉันที่ได้ยินแบบนั้นก็พากันกะพริบตาปริบๆ ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างฉันกับยัยนั่น

“ต้องการอะไร” ฉันลุกขึ้นเผชิญหน้ากับน้ำอิงตรงๆ

“เธอก็รู้ว่าฉันต้องการอะไร”

“ฉันอ่านใจใครไม่ได้ ถ้าไม่พูดออกมาตรงๆ ก็ไม่รู้หรอก”

“นัง! ....” น้ำอิงแววตาลุกวาวกลั้นเสียงกรีดร้องเอาไว้เมื่อรู้ตัวว่ากำลังตกเป็นเป้าสายตา “ฉันขอถามเธอคำเดียว จะเลิกยุ่งกับพี่แทนมั้ย”

“ฉันจะยุ่งกับใครมันก็สิทธิ์ของฉัน เธอไม่มีสิทธิ์ห้าม”

“เอางั้นก็ได้ ...แล้วเราจะได้เห็นดีกัน”

น้ำอิงส่งสายตาอาฆาตแค้นมาให้ฉันก่อนหมุนตัวเดินออกไปพร้อมกับบรรยากาศมาคุ ฉันผ่อนลมหายใจเฮือกทิ้งตัวลงนั่งที่เดิม คำข่มขู่ของน้ำอิงยังอบอวลอยู่เต็มอารมณ์ แต่ยัยนั่นจะทำอะไรฉันได้...

“ใครน่ะเหมย?”

“แฟนรุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่า”

ฉันตอบแบบไม่ปิดบัง

“แล้วมาพูดแบบนั้นกับเธอทำไม”

“ไม่มีอะไรหรอกแค่ยัยนั่นคิดมากไปเอง”

“เรื่องเข้าใจผิดกันเหรอ”

“อืม”

ไม่มีใครพูดอะไรต่อ ระหว่างนั้นก็รู้สึกว่ามีสายตาคมคู่หนึ่งกำลังจ้องมาที่ฉัน เลโอ... ฉันตวัดสายตาขึ้นสบตากับหมอนั่นอย่างไม่หวั่นไหวจนเขาเป็นฝ่ายหลบสายตาฉันไปเอง

หลังแยกกับเพื่อนที่โต๊ะ ฉันเดินออกมาพร้อมเลโอ เขาจะไปฟิตเนส ส่วนฉันกลับห้องนอน เพลียมาก

“คุณหนู”

ข้อมือฉันถูกคว้าเอาไว้ก่อนจะถึงเส้นทางที่ต้องแยกกัน

“อะไร?”

“ยังไม่เลิกยุ่งกับไอ้แทนอีกเหรอ”

“นี่นายเป็นอะไรกับยัยน้ำอิง ทำไมชอบอคติกับฉันเรื่องพี่แทนจัง”

“ผมเป็นห่วง ไอ้แทนมันมีแฟนแล้วคุณหนูก็รู้ การยุ่งกับของของคนอื่นมันไม่ดี”

“แล้วยังไง ฉันไปแย่งพี่แทนจากยัยน้ำอิงตอนไหน”

“ผมไม่ได้พูดว่าแย่ง ผมหมายถึงที่คุณหนูทำอยู่มันคือการอ่อยแฟนชาวบ้าน”

“เลโอ!”

“ผมเป็นห่วงคุณหนูนะครับ อีกอย่าง...คุณหนูอย่าลืมสิว่าคุณหนูมี”

“หยุดนะเลโอ! ฉันรู้ว่านายจะพูดอะไร ห้ามพูดออกมาเด็ดขาดฉันไม่อยากได้ยิน ไม่งั้นฉันโกรธจริงๆ ด้วย”

ฉันสะบัดมือเลโอทิ้งแล้วเดินหนีออกมาทันที ให้ตายสิ น่าโมโหเป็นบ้า!

ผ่านไปหลายชั่วโมงเลโอลงจากลู่วิ่ง เหงื่อที่เกิดจากการเผาผลาญชโลมไปทั่วร่าง ใบหน้าคมออกหวานนิดๆ เดินหายใจเป็นจังหวะหนักหน่วงมาหยิบผ้าขนหนูบนกระเป๋าขึ้นซับเหงื่อ เดินออกมาสมทบกับเพื่อนที่นั่งพักกันอยู่ด้านนอก

ตอนนี้เป็นเวลาเกือบทุ่ม อากาศด้านนอกเย็นสบายทำให้รู้สึกสดชื่น เลโอเห็นเพื่อนๆ กำลังมุงดูอะไรสักอย่าง เอ่ยทักด้วยความสงสัย

“มีอะไรกันวะ”

“มึงดูนี่สิ ใช่เด็กมอเรามั้ย มีคนเอามาลงในกลุ่ม”

เสียงที่ครางออกมาจากลำโพงไม่ต้องตั้งใจฟังก็รู้ว่าเป็นเรื่องลามกใต้สะดือ แต่ภาพบนหน้าจอไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ ทำให้เขาต้องก้มลงไปดูใกล้ๆ ยังไม่ทันจะเห็นดีเสียงเพื่อนอีกคนก็ท้วงมาว่า

“แฮชแท็กคณะเดียวกับมึงด้วย อักษรย่อ M รู้จักมั้ยวะลีลาโคตรเด็ด กูดูไปแล้วรอบหนึ่งแข็งตามเลย”

ไม่รู้ทำไมคำพูดของเพื่อนคนนั้นทำให้เลโอรู้สึกใจคอไม่ดี ฉวยมือถือมาดูใกล้ๆ คนเดียว

“เอามาดูดิ”

“เฮ้ยเลโออะไรวะ อยากดูก็เปิดเครื่องมึงดิ”

เลโอไม่สนใจเสียงโวยวาย สายตาเขาจับจ้องที่หน้าจอ ผิวขาวเนียนของผู้หญิงในคลิปไม่แตกต่างจากคนผิวขาวทั่วไป แต่เสียงหวานกระเส่าที่ดังออกมานั่นทำเอาหัวใจเขาเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เรือนร่างที่เขาเห็นทุกวันจนชินซ้อนทับกับคนในคลิปก่อนที่กล้องจะเลื่อนไปจับใบหน้าร่านสวาทของเธอชัดๆ

อึก!!

เลโอตัวแข็งทื่อ ทั่วทั้งตัวเย็นเฉียบ เกือบจะเหวี่ยงโทรศัพท์ในมือทิ้งแต่เพื่อนเขาแย่งกลับไปก่อน

“เฮ้ย มึงรู้จักเหรอวะ?”

“ใครวะเลโอ คณะมึงขาวๆ หมวยๆ ก็เยอะนะ”

“เออ แต่กูว่าเหมือนกูจะคุ้นๆ หน้าว่ะ”

“เฮ้ยใครวะบอกกูด้วย กูอยากรู้”

“พวกมึงเป็นเหี้ยอะไรกันวะ เขาโดนปล่อยคลิป มึงไม่สงสารเขาบ้างเลยหรือไง” เลโอทนไม่ไหวตวาดกลับไปเสียงเหี้ยม!

ทุกคนเงียบกริบ คาดไม่ถึงว่าเลโอจะตอบโต้รุนแรงขนาดนี้

“หรือว่าคนในคลิปเป็นคนรู้จักมึง?”

เลโอไม่พูดกับใครทั้งนั้น สะพายกระเป๋าเดินออกไปอย่างเดือดดาล

“แมร่ง กูว่ามันต้องรู้จักกับคนในคลิปแน่เลยว่ะ”

“เออกูก็ว่างั้น”