บทนำ

จ๊วบ...

เสียงผิดแปลกดังขึ้นในห้องน้ำ ทำให้คนที่เดินเข้ามาผ่อนฝีเท้าลงอัตโนมัติ กวาดตามองหาที่มาของเสียงด้วยความรู้สึกสับสน ความเงียบกริบทำให้ได้ยินกระทั่งเสียงลมหายใจทะลุออกมาจากผนัง

เด็กหนุ่มผมสีครามหยักศก สวมแว่นสายตากรอบบางเหลือบมองไปยังที่มาของเสียง เท้าก้าวไปข้างหน้าเงียบๆ อึดใจเดียวเขาก็มายืนอยู่ที่หน้าประตูห้องน้ำแล้ว

“อื้อ... ริกกี้เดี๋ยวเสื้อยับ อื้อ...อ๊ะ”

“ชู่ว~ เก็บเสียงเธอหน่อย เดี๋ยวมีคนได้ยิน”

“อื้อสะเสียวนี่นา อ๊ะ...ซี้ดดด”

เสียงผู้หญิงที่ดังลอดออกมาจากหลังประตูคุ้นจนชวนใจสั่น ริมฝีปากบางเฉียบเม้มเข้าหากันอย่างไม่รู้ตัว เสียงหอบกระเส่าสอดประสานด้วยเสียงกระแทกกระทั้นฟังดูอึดอัด นานเท่าไหร่เขาเองก็ไม่รู้ตัว ได้สติอีกทีก็ตอนที่ประตูเปิดพรวดออกมา

“คลื่น!”

ราวกับมีฟ้าผ่าลงกลางใจ ดวงตาสีครามใต้แว่นเบิกโพลง หัวใจคล้ายถูกกระชากออกจากร่างเมื่อผู้หญิงที่กำลังยืนหน้าซีดเผือดอยู่ในห้องน้ำกับผู้ชายตรงหน้าเขาไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นคู่หมั้นของเขาเอง

ปีใหม่!!

“อ้าวไอ้คลื่นมึง”

ผลั๊วะ!!!

“มึงมันเหี้ยริกกี้”

ยังไม่ทันที่เด็กหนุ่มตรงหน้าจะได้เอ่ยคำพูดพล่อยๆ อะไรออกมาหมัดหนักๆ ของคลื่นก็ซัดไปที่ใบหน้าชื้นเหงื่อเต็มรัก แรงกระแทกทำให้คนโดนต่อยล้มพลั่กไปกองกับพื้น

“กรี๊ด! คลื่นทำอะไรน่ะ”

คลื่นไม่ได้สนใจเสียงร้องของปีใหม่ ในสายตาของคลื่นตอนนี้เต็มไปด้วยความโกรธแค้นและอยากจะฆ่ามันให้ตายคาที่ แต่คิดเหรอว่าอีกฝ่ายจะยอมให้เป็นแบบนั้น

ริกกี้หยัดตัวลุกขึ้นยืนแทบจะทันที ปาดหลังมือกับมุมปากที่มีเลือดซึมออกมา แววตาคมกริบฉายแววเหี้ยมเกรียมเฉียบพลัน

“เชี่ยไรวะแมร่ง!”

“กรี๊ดริกกี้อย่า!”

ปีใหม่รีบแทรกกายเข้ามาอยู่ตรงกลางของเด็กหนุ่มทั้งสอง ยกฝ่ามือขึ้นหยุดแผ่นอกริกกี้ที่ทำท่าจะถลาเข้าไปเอาคืน

ริกกี้ชะงัก มองใบหน้าตื่นตระหนกของผู้หญิงที่เพิ่งผ่านบทรักหวานชื่นมาด้วยกันอย่างไม่เข้าใจ

“ถอยไปปีใหม่ มันต่อยฉันเธอก็เห็น”

“ไม่ได้นะริกกี้ นายจะต่อยคลื่นไม่ได้นะ”

“ทำไมฉันจะต่อยมันไม่ได้ ก็มัน...”

“คลื่นเป็นคู่หมั้นฉัน!”

ปีใหม่สวนขึ้นทันควันก่อนที่ริกกี้จะทันได้พูดจบด้วยซ้ำ เด็กหนุ่มชะงักกึก หลุบตาลงมองดวงตากระสับกระส่ายของปีใหม่อย่างตั้งหลักไม่ทัน

“ว่าไงนะ คู่หมั้น...”

“ถอยไป!”

“ว้ายคลื่น! กรี๊ดหยุดนะ”

คลื่นกระชากร่างบางที่ขวางทางอยู่ออก แล้วซัดหมัดใส่หน้าด้านๆ ของริกกี้ไม่ยั้ง ริกกี้ยังไม่ทันตั้งตัวติดล้มคว่ำลงไปกองกับพื้นอีกครั้ง หันกลับมาอีกทีคลื่นก็ตามมานั่งคร่อมแล้วกระหน่ำหมัดใส่อีกหลายครั้ง แต่มีเหรอที่เขาจะนอนเป็นกระสอบทรายอยู่เฉยๆ ดีดร่างที่อยู่บนตัวออกทันทีที่ตั้งสติได้ ตอบโต้กลับไปด้วยหมัดที่หนักหน่วงไม่แพ้กัน

เสียงชกต่อยกันดังตุบตับท่วมห้องน้ำ ปีใหม่ตะโกนห้ามเสียงแทบแตกแต่ศึกระหว่างคลื่นกับริกกี้ก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด สุดท้ายก็ต้องวิ่งออกมาข้างนอกเพื่อตามคนมาช่วย

โชคดีที่เวลานั้นมีคนผ่านมาพอดี

“แฮค! แฮคช่วยด้วย”

“ปีใหม่? มีเรื่องอะไร” เด็กเนิร์ดที่คงแก่เรียนเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย ปีใหม่มองหน้าเอ๋อๆ ของอีกฝ่ายอย่างไม่มั่นใจว่าแฮคจะสามารถช่วยได้หรือเปล่าแต่ว่าเวลานี้เธอไม่มีทางเลือกนอกจากรีบหยุดการปะทะของริกกี้กับคลื่นให้เร็วที่สุด

“ชะช่วยด้วย คลื่นกับริกกี้!”

“คลื่นกับริกกี้ทำไม?”

“คลื่นกับริกกี้กำลังต่อยกันอยู่ในห้องน้ำ”