บทที่ 3 ความ(ลับ)ของหนุ่มฮอต

@ห้องพักส่วนตัวทายาทเจ้าของมหาลัย

ไทม์เดินเข้ามายังห้องพักส่วนตัวของตน และอัดบุหรี่เพื่อลดความหงุดหงิดไปสองมวนติด จากนั้นไม่นานทั้งสามหนุ่ม มาคัส ฟรอสต์ก็ตามเข้ามา

“ไอ้ไทม์ กูกับไอ้หมอก็นึกว่ามึงอยู่ตลาด ถึงว่า กูหามึงไม่เจอ” มาคัสถาม พวกเขาก็คิดว่าไทม์เดินงานแฟร์

“พวกมึงยังคิดว่ากูจะมีอารมณ์เดินต่องั้นเหรอ สัส เสียอารมณ์ชิบหายกู” ภีมภพที่ตามมาถึงกับกลั้นขำไม่ไหว ที่เห็นไทม์ไปนั่งแจกลายเซ็นให้กับกลุ่มสาวๆ

“สัส มึงก็ฮอตเกิน ฮอตชิบหาย ครึ่งชั่วโมงปาไป 3 หมื่นไม่ธรรมดาแล้วโว้ย”

“ไอ้หมอมึงรู้ได้ไง” ไทม์ถาม

“น้องปลายบอกกู กูเจอน้องที่ร้านผัดไทยเนี่ย น้องยังฝากผัดไทย และหอยทอดมาให้มึง และพวกเราด้วยนะ” ภีมภพนิสิตแพทย์ปี 4 ไม่พูดเปล่า แต่กับถือถุงห่อผัดไทย และหอยทอด ของทานเล่นอีกมากมายวางบนโต๊ะต่อหน้าสามหนุ่ม ไทม์ ฟรอสต์ มาคัส

“ไม มึงไม่บอกน้อง พวกพี่ไม่ชอบหอยทอด พี่ชอบหอยสดอะ ครับ” ฟรอสต์เอ่ยเป็นนัย หมอภีมภพมองค้อนเพื่อน

“สัส มึงจะแดกไหมไอ้เชี่ยฟรอสต์ น้องอุตส่าห์มีน้ำใจ เลี้ยงพวกเรา ยังเรื่องมากอีก” ภีมภพต่อคนกวนประสาทอย่างฟรอสต์ นิสัยถอดแบบมาจากอาริว ไม่ผิด เพราะพ่อผมบอกไอ้ฟรอสต์นิสัยต่างจากอาเจนิส แต่ติดอาริวมา

“แหม...กูแค่แซวน่า เชี่ยไทม์มึงไม่แดก งั้นกูแดกเองนะโว้ย” ฟรอสต์ ไม่พูดเปล่า แต่มือจะแกะถุงออกมาทาน แต่นั้นกับถูกมือไทม์นั้นฉกแย่งไปต่อหน้า

“ใครบอกว่ามันไม่แดก มันอุตส่าห์จะไปแดกผัดไทย แต่ดันไปเจอกลุ่มแฟนคลับมันซะก่อน ฮ่าๆ สงสัย ไอ้ไทม์ มึงโมโหหิวนี้หว่า” ภีมภพว่าให้เพื่อนคนสนิท หิวจะตาย แต่ไอ้ไทม์มันดันเสือกเก๊ก

ด้านปลายฝันหลังจากที่ฉันยัยเอิงเอย และยัยซันนี่ขายเสื้อผ้าเสร็จแล้วนั้นเราก็แบ่งกำไรในส่วนของวันนี้

“วันนี้เราขายได้ 3หมื่น” ตั้งแต่เป็นแม่ค้ามาวันนี้ปังสุดแล้วฉัน

“พวกฉันไม่เอาถึง หมื่นหรอกมึง แค่คนละ 5 พันพอ ส่วนที่เหลือ ให้มึงค่ะ อิปลายมึงอุตส่าห์แบกถุงมาถึงมอ”

“ได้ไง เหนื่อยมาด้วยกัน ก็ต้องแบ่งเท่ากันสิ” ฉันว่าให้กับสองนาง

“พอค่ะ พวกกูเอาแค่นี้ ที่เหลือให้มึงมาก ว่าแต่มึงอิปลายมีของพี่ไทม์อีกปะ แบบพวกของสะสม หรือไม่ ก็กางเกงในของเขาที่ใช้งานแล้ว ไรแบบนี้อะ”

“หยี่ อิซัน อิบ้า นี้มึงไม่ใช่คลั่งไคล้แล้วนะ แบบนั้นเข้าขั้นโรคจิต” แค่คิดฉันก็ขยะแขยง ถึงฉันจะเคยเจอแต่ไม่มีทางเอามาขายเด็ดขาด แบบนั้นคนอื่นคงหาว่าฉันโรคจิต

“ไม่เชื่อมึงดูนี้คะ อิปลาย แชทกูเด้งยิ่งกว่าตอนกูโพสต์ขายพระกับผัวกูเสียอีก” อิซันไม่พูดเปล่า แต่กับโชว์หน้าแชทเฟส และติ๊กต๊อก มาให้ฉัน

“สาวๆ พวกนั้นจะเอาไปทำไม โรคจิตปะวะ” ฉันว่า พร้อมกับส่ายหน้า ไม่เอานะคะ แบบนี้

“ย่ะ แล้วที่แกเอาเสื้อผ้า เขามาขายไม่บอก เจ้าของเสื้อเนี้ย ไม่โรคจิตหรือไง” ซันนี้ต่อว่า ปลายฝัน ฉันงงกับอิปลายมัน

“ใครบอกแก ว่าฉันเอามาไม่บอกเขา พี่ไนท์น้องสาวพี่ไทม์ และป้ารีนยกให้ฉันมาทั้งกระสอบ อย่างที่เห็นนี้แหละ ก็พี่ไทม์เขาทิ้งแล้ว ไร้ประโยชน์จะเก็บไว้ทำไม ของแบบนี้เขาไม่หวงหรอกแก พี่ไทม์เขารวยจะตาย แต่ที่ไม่พอใจก็ต้องแจกลายเซ็น ปั้นหล่อแสร้งยิ้ม ให้สาวๆ นี้แหละ” ปลายฝันถึงฉันจะไม่สนิทกับพี่ไทม์ เหมือนสนิทกับพี่ไนท์น้องสาวแฝดของเขา แต่ก็รู้ที่เขาไม่พอใจฉันนั้นเรื่องอะไร เพราะสายตาที่เขามองฉัน พร้อมฉีกเนื้อฉันออกเป็นชิ้นๆ แล้วสับๆ ให้เละ

ช่วงนี้ฉันไม่ควรเข้าใกล้พี่ไทม์เด็ดขาด อยู่ให้ไกลสายตาเขาจะดีมากที่สุด

3 วันต่อมา

ด้านปลายฝันหลังจากที่เลิกคลาสในช่วงบ่าย วันนี้ฉันเลิกเร็วพึ่งจะ บ่ายโมง ทว่าขณะที่ฉันจะกลับหอพัก เสียงเรียกเข้าจากดอกแก้วแม่บ้านๆ พี่ไนท์กับโทรเข้ามา

[หึ...! ให้ปลายนี้นะคะ] ฉันถามอย่างไม่เชื่อหู ไม่ใช่ไรหรอก ก็รู้ๆ กันอยู่ สามวันก่อนฉันทำอะไรไว้ พี่ไทม์คงเล่นงานฉันแน่

[พี่รบกวนน้องปลายจริงๆ นะคะ พี่ออกมากับมาดามชิ ยังกลับไม่ถึงบ้านเลยค่ะน้องปลาย]

[งั้นก็ได้ค่ะ]

“เฮ้ย...” ปลายฝันเมื่อได้รับคำสั่งจากดอกแก้ว ให้ไปทำความสะอาดคอนโดไทม์ ร่างบางถึงกับถอนหายใจ

“คอนโดพี่ไทม์ หยี่...อย่าให้พูด สกปรกยิ่งกว่าอะไร” ฉันไม่อยากจะไปนักหรอก แต่นั้นฉันก็รับปากพี่ดอกแก้วไว้แล้ว เมื่อเป็นเช่นนั้นฉันก็ใช้บริการพี่วินมอไซค์นั่งมาที่คอนโดสุดหรูหรา ย่านใจกลางเมือง ใช้เวลาไม่ถึง 20 นาทีฉันก็อยู่ที่หน้าคอนโด ก่อนที่จะขึ้นไปทำความสะอาด ก็ไม่ลืมแสดงตัวกับพี่ รปภ.

เมื่อมาถึงฉันก็กดรหัสที่พี่ดอกแก้วส่งให้เข้าคอนโดพี่ไทม์ทันที

“ว้าว โชคดีของฉันมากๆ ที่วันนี้เจ้าของห้องไม่อยู่” ทว่าก่อนที่นักศึกษาอย่างฉันจะสวมบทเป็นแม่บ้านจำเป็นนั้น ฉันรู้สึกเมื่อยๆ เพลียๆ ร่างบางในชุดนักศึกษาเอนตัวนอนที่โซฟาห้องรับแขก ทว่าที่จะหลับพักสายตานั้น

“อ่า...อืม ไทม์ขา”

!! ผับ ผับ !! เสียงที่ดังมาจากห้องเจ้าของคอนโดนั้น ร่างบางถึงกับดีดตัวเด้งขึ้นมา จากที่ง่วงๆ ถึงกับตาเบิกกว้าง หายง่วงทันที

!! หึ...นี้อย่าบอกว่า เขาอยู่ในห้องนี้”

“อ่า...ไทม์คะ ดันเข้าอีกค่ะ” เสียงไรอะ คนใสๆ อย่างฉันไม่รู้หรอกนะ เขาดูหนังโป๊ เหรอ

“ซี๊ด...ลูก น้ำครับ อ่า...” น้ำเสียงแหบกระเส่าที่ดังเข้ามาในโซนประสาทของปลายฝัน

“อ่า...ไทม์ แรงอีกค่ะ อีกนะคะ ซี๊ด ไทม์”

!! อร้าย...!! ฉันอยากจะกรี๊ด นี้อย่าบอกนะว่า พวกเขาฟัดกันอีกแล้ว วูบวาบ หน้าฉันนี้ร้อนพราวๆ ขึ้นมา

“ยัยปลายนี้ แกเข้ามาทำอะไรตอนนี้เนี่ย ฉันไม่น่ามาเวลานี้เลย” พวกเขาคงไม่อายหรอก แต่คนใสๆ อย่างฉันนี้สิ อายมาก เป็นฉันซะอีกที่อาย

ปลายฝันถึงจะไม่เห็น แต่เสียงชัดขนาด 3D แบบนี้ คนตัวเล็กถึงกับขนลุกขนพอง ทว่าขณะที่ปลายฝันจะออกจากห้องไปตั้งหลักปล่อยให้เจ้าของห้องสนุกกับสาวๆ ของเขานั้น

!! ฟิ้ว ปรึก !! กับมีวัตถุบางอย่างที่ลอยมาตกที่ปลายเท้าของฉัน อีกนิดฉันใกล้จะกรี๊ดแตกแล้ว แต่พยายามกลั้นเสียง ตั้งสติ มือเรียวลูบที่หน้าอกเอาไว้ใจเย็นไม่สติแตก

สิ่งที่เจ้าชายน้ำแข็ง เทพบุตรสุดหล่อฉายาที่สาวๆ ในมหาลัยตั้งให้เขา โยนอออกจากนอกห้องมานั้น ฉันพะอืดพะอม คอแข็ง แทบจะอ้วกลงตรงนี้ จะว่าอ่อนเรื่องแบบนี้ก็ไม่ติดนะ เพราะฉันใสเรื่องแบบนี้จริง

“ถุง...ยางอนามัยที่ผ่านการใช้งานแล้ว” จาอ้วก ไม่ไหวแล้วฉัน นี้ไง เหตุผลที่ฉันไม่อยากมาทำความสะอาดคอนโดพี่ไทม์ ทว่าขณะที่ร่างบางจะออกจากห้องนั้น

“จะไปไหน” เสียงเข้มที่ดังมาจากด้านหลัง ทำเอาปลายฝันชะงักฝีเท้า

“กลับ...ค่ะ”

“มาทำความสะอาดไม่ใช่ เหรอ ไปสิ เริ่มจากห้องครัว” ปลายฝันที่จะกลับแต่ไม่ทันเสียแล้ว ฉันหันมาสบตาร่างสูงเปลือยเปล่าส่วนบนมีเพียงผ้าเช็ดตัวสีขาวที่พันรอบเอวเขาโชว์ซิกแพค กล้ามท้องที่หนาเป็นมัดๆ ถึงหุ่นพี่ไทม์จะขาวจั๊วะเซ็กซี่แค่ไหน แต่นั้นก็ไม่ใช่สเปคฉัน

“ไปสิ ยื่นเซ่อแบบนี้จะเสร็จไหม” ไทม์ปลายสายตาไปยังร่างบางในชุดนักศึกษากระโปรงพลีทสั้น จากนั้นปลายฝันก็ไปทำหน้าที่ของเธอ