พันธะร้าย บทที่ 1 : กฎประจำราชวงศ์

กฎประจำราชวงศ์

♛┈⛧┈┈•༶ ༶•┈┈⛧┈♛

ข้อที่ 1. เชื้อพระวงศ์ทุกพระองค์ห้ามดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์จนกว่าจะบรรลุนิติภาวะ ห้ามมีแอ็กเคานท์โซเชียล ห้ามแจกลายเซ็นหรือเซลฟี

ข้อที่ 2. ห้ามหลบหลีกหรือหนีการประชุมประจำสถานราชวงศ์ไม่ว่ากรณีใด

ข้อที่ 3. เชื้อพระวงศ์ห้ามจัดปาร์ตี้หรือการสังสรรค์ไม่ว่าจะเนื่องในวาระโอกาสใดก็ตาม

ข้อที่ 4. ก่อนจะเข้าสู่พิธีหมั้นหมาย คู่รักสามัญชนผู้นั้นจะต้องได้รับการยอมจากสมาชิกราชวงศ์ทุกพระองค์

ข้อที่ 5. ห้ามมิให้เชื้อพระวงศ์ทุกพระองค์มีเรื่องทะเลาะวิวาทหรือขัดแย้งกัน ไม่ว่าจะอยู่ในสถานที่ใดก็ตาม

ข้อที่ 6. เชื้อพระวงศ์ต้องคอยระวังตัวไม่ให้สามัญชนทั่วไปแตะถูกร่างกายเด็ดขาด

ข้อที่ 7. พระนามจริงของทุกพระองค์จะถูกปิดเป็นความลับ เมื่อใดก็ตามที่มีผู้ล่วงรู้ เขาหรือเธอผู้นั้นจะต้องตกเป็นคนของพระองค์โดยไม่มีทางปฏิเสธได้

*เชื้อพระวงศ์ทุกพระองค์ต้องปฏิบัติตามกฎอย่างเคร่งครัด*

♛┈⛧┈┈•༶ ༶•┈┈⛧┈♛

ณ เกาะส่วนตัว

เสียงเพลงดังกึกก้องไปทั่วหาดทราย แสงไฟและแสงสปอร์ตไลน์สาดส่องไปทั่วงาน งานปาร์ตี้ส่วนตัวถูกจัดขึ้นและอยู่ในความดูแลที่แน่นหนาของการ์ดนับร้อยคน ชายหญิงเซเลบและกลุ่มคนชนชั้นสูงหลากหลายประเทศ เดินทางเข้าร่วมกันอย่างคับคั่ง งานปาร์ตี้ลับ ๆ ที่ถูกจัดการขึ้นโดย เชื้อพระวงศ์ที่กล้าแหกกฎทุกข้อของราชวงศ์

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดจังหวะความสนุกของคู่ชายหญิงในห้อง แต่ก็ไม่สามารถทำให้พวกเขาทั้งคู่หยุดกิจกรรมที่ทำร่วมกันได้

"อีกสองชั่วโมงต้องเดินทางกลับไปให้ทันประชุมนะครับ" เสียงพูดดังมาจากหลังบานประตูขนาดใหญ่

"อือ" เสียงครางต่ำในลำคอขานรับบุคคลที่อยู่หลังประตู

"ไม่อยากให้กลับเลยค่ะเจ้าชาย" เสียงหวานพูดพร้อมกับโน้มหน้าพรมจูบไปตามลำคอ

"รีบให้เสร็จเถอะ ฉันไปสายไม่ได้"

"อยู่ด้วยกันต่อก่อนไม่ได้เหรอคะ" ร่างบางขยับเคลื่อนไหวร่างกายบนตัวเขา สะโพกบดขยี้รุกเร้าพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงชวนหลงใหล

"เอาไว้ครั้งหน้า" เขาพูดออกไปแบบนั้น แต่คำว่าครั้งหน้าไม่เคยมีอยู่จริง

"เจ้าชายอย่าโกหกนะคะ"

"อือ"

สะโพกอวบขยับขึ้นลงกระแทกกระทั่งใส่แท่งกลางลำตัว เพื่อหวังให้เขาหลงใหลและพึงพอใจในตัวเธอ

ปึก! ปึก! ปึก!

"อ่า! อะ! อะ! สะ เสียว!"

เสียงเล็กร้องคราง เพราะความใหญ่โตของเขาทำให้เธอแทบสติหลุด ใบหน้าสวยปรือตามองผู้ชายตรงหน้า มือเล็กยันหน้าท้องไว้ พร้อมกับยกสะโพกกระแทกแก่นกายกลางลำตัว

"อ่า..." เสียงครางในลำคอทำให้เธอยิ้มอย่างพอใจ ถ้าเจ้าชายพอใจในตัวเธอ โอกาสของก็จะมีสูงขึ้นไปอีก

"จะ เจ้าชาย อื้อ!"

คนตัวเล็กเม้มริมฝีปากแน่น สะโพกควบใส่แท่งใหญ่โตไม่หยุด มือหนาเกาะกุมสะโพกและออกแรงบีบ เพราะความเสียวเล่นงานเขาไปทั่วส่วนท้องน้อย

พึ่บ! ปึก!

คนตัวสูงอดกลั้นต่อไปไม่ไหว เขาจับเธอพลิกลงมานอนราบและแทรกตัวเข้ากลางหว่างขา ก่อนจะดันแก่นกายเข้ากระแทกใส่กลีบกุหลาบด้วยความดุดัน

"อึก! อะ! อะ! อ๊า!"

"อ่า!" เสียงทุ้มครางในลำคอ สะโพกหนากระแทกใส่เนินอูมโดยไม่สนใจว่าเธอจะเจ็บหรือรู้สึกยังไง หญิงสาวตรงหน้าส่งเสียงครางกระเส่าดังลั่นห้อง มือเล็กบีบต้นแขนของเขาแน่น

ปึก! ปึก! ปึก!

"อ๊า!!" เสียงเล็กครางลั่น แก่นกายกระตุกเกร็งอยู่ในตัวเธอ น้ำคาวขุ่นถูกปล่อยสู่ถุงยางเกรดดี

"ซี้ด...อ่า" คนตัวสูงซี้ดปากเบาและถอนแก่นกายออกจากช่องคับแคบของเธอ ก่อนที่จะดึงถุงยางออก แล้วเดินตรงเข้าไปยังห้องน้ำ

โดยที่เขาไม่คิดจะหันมาสนใจหญิงสาวที่พึ่งร่วมรักกันไปเมื่อกี้สักนิด ร่างสูงแช่ตัวลงในอ่างน้ำวนที่ถูกเตรียมไว้ มือหนาเสยผมตกปิดหน้าขึ้น สายตาจ้องมองไปนอกหน้าต่าง ท้องฟ้าสีส้มส่องแสงในขณะที่พระอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้าไปอย่างช้า ๆ

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป

ชายหนุ่มติดกระดุมเสื้อตัวเอง ท่ามกลางสายตาที่จ้องมองของหญิงสาวบนเตียง เธอเป็นถึงทายาทสายการบิน ที่หวังสูงต้องการใบเบิกทางจากการแต่งงานกับเชื้อพระวงศ์ ความฝันสูงสุดของหญิงสาวที่เพียบพร้อมอย่างเธอกำลังเข้าใกล้ความจริง เมื่อวันนี้เธอทำสำเร็จไปอีกขั้น

"เจ้าชาย จะไปแล้วเหรอ" เธอพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนและมองไปยังผู้ชายตรงหน้าด้วยสายตาเย้ายวน

"..." ไม่มีเสียงตอบรับ เขาหยิบนาฬิกาข้อมือเรือนหรูขึ้นมาสวมใส่

"เอวายังไม่รู้พระนามจริงของเจ้าชายเลยนะคะ" คำพูดของเธอทำให้เขาหยุดชะงักทันที

"..." พระนามจริงงั้นเหรอ แสดงว่าเธอรู้กฎข้อห้ามสำหรับบุคคลระดับพวกเขา

"เจ้าชายจะมาหาเอวาที่คอนโดไหมคะ"

"เป็นผู้หญิงที่พูดมากน่ารำคาญจริง" เขาพึมพำกับตัวเองอย่างรำคาญใจ

"เจ้าชายคะ" เสียงเรียกจากเธอแผ่วเบา ก่อนที่จะตามมาด้วยแขนเล็กกอดเข้าที่เอวจากด้านหลัง

"..." เขามองมือที่กอดเอวไว้แน่น ก่อนจะดึงแขนของเธอออกอย่างไม่ไยดี

พึ่บ!

"มีอะไร" น้ำเสียงเย็นชาถามขึ้นแต่ก็ไม่ยอมหันไปมองเธอสักนิด

"อึก!" เธอกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่และมองแผ่นหลังกว้างของชายผู้สูงศักดิ์ ความอ่อนโยนและสุภาพที่เธอเจอก่อนหน้านี้หายไปแล้ว

"ฉันถามว่ามีอะไร" อีกครั้งที่เจ้าของแผ่นหลังกว้างถามย้ำ

"เอวา...ถามว่าเจ้าชายจะมาหาเอวาที่คอนโดไหม"

"คอนโดเธออยู่ที่ไหนล่ะ" คำพูดของเขาทำให้เธอขมวดคิ้วมองด้วยความตกใจ

"เจ้าชายเคยไปนิคะ ทำไม...ถึงลืมล่ะ"

"ว่าแต่ เธอเป็นใคร"

"..." คนตัวเล็กจ้องมองสายตาเย็นชาของผู้ชายตรงหน้าด้วยความตกใจ

"ทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่นี่จะต้องจบลงแค่ที่นี่ ถ้าเธอพูดอะไรมากไปกว่านี้ คงไม่ต้องให้พูดนะว่าฉันจะทำอะไร"

"...!" เธอกำลังช็อกกับสิ่งตรงหน้าที่เกิดขึ้น จู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนไปเป็นอีกคน

"ความฝันของเธอน่ะ ฉันรู้ว่าเธอกำลังต้องการอะไร" เพราะผู้หญิงระดับเธอก็จ้องเขากันทั้งนั้น แม้ภายนอกจะดูเป็นคนใจดีและอบอุ่น นั่นก็แค่ภาพลักษณ์ภายนอกที่เขาต้องการให้เป็น

"..." เธอตัวสั่นทั้งด้วยความโกรธและความกลัว แต่ก็ทำอะไรเขาไม่อยู่ดี

"ฟังคำสั่งฉัน แล้วทุกอย่างในชีวิตเธอจะยังอยู่เหมือนเดิม" ถึงจะเป็นคำพูดนิ่งเรียบแต่ก็ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดในใจ

"อึก...ค่ะ" มือหนาแตะสัมผัสข้างแก้มและใช้นิ้วเรียงช้อนปลายคางให้เธอเงยหน้าสบตาเขา ดวงตาสีน้ำตาลจ้องลึกเข้าในดวงตากลมโตสายตาและรอยยิ้มของเขามันทั้งเย็นยะเยือกและไร้ความรู้สึก

"ยังอยากรู้ชื่อจริงของฉันอยู่ไหม" คนตัวสูงถามในขณะที่บีบปลายคางจนเธอทำหน้าเหยเกด้วยความเจ็บ

"มะ ไม่ค่ะ! ไม่อยากรู้ ปล่อยเอวานะคะ! ฮึก" เธอพยายามดึงมือเขาออกจากใบหน้า แต่ก็ไม่เป็นผล เขาออกแรงบีบและจ้องหน้าเธอนิ่ง

"ฉันบอกได้นะ ถ้าเธอเตรียมใจมาแล้ว" เขาไม่เคยกังวลถ้ามีคนต้องการจะรู้ชื่อของเขา แต่ผลที่จะตามมาบุคคลนั้นต้องพร้อมที่จะรับมัน

"ฮือ! มะ ไม่ ไม่ค่ะ ไม่!" เธอส่ายหัวจนคอแทบหลุด มือเล็กพยายามแกะมือของเขาออก

"ดีมาก...เป็นเด็กดีตามคำสั่งของฉันด้วยละ"

พึ่บ! ตุบ!

พูดจบเขาก็สะบัดมือออกจากใบหน้าเธอ จนคนตัวเล็กล้มลงไปนั่งกองที่พื้นและเขาก็เดินผ่านเธอไปหยิบกระดาษทิชชูมาเช็ดมือที่จับต้องเธอมา

"เปิดประตู"

เพียงเสียงพูดด้วยระดับเสียงธรรมดา ประตูก็เปิดออกทันที เบื้องหน้าของเขาคือกลุ่มคนจำนวนมากต่างยืนรอรับเขา ทุกคนก้มหัวในขณะที่เขากำลังเดินผ่านไปหาผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนรออยู่

"ชักช้า" คนที่ยืนรออยู่พูดอย่างรำคาญ เพราะเขาเป็นคนไม่ชอบรออะไรแบบนี้

"ก็รีบสุดแล้วนะ การ์เนท" เขาหันไปตอบคนสนิทที่ยืนมองเขาด้วยสายตาไม่สบอารมณ์

"แล้ว...ให้ทำยังไงกับเธอ" การ์เนทจ้องมองไปยังด้านหลังภายในห้อง ผู้หญิงคนนั้นยังนั่งอยู่ที่พื้นและส่งเสียงร้องไห้

"ฝากให้คนไปส่งที ต่อจากนั้นก็ทำสิ่งที่ควรจะทำ" เขาพยักหน้าอย่างเข้าใจและสั่งคนของตัวเองให้จัดการอย่างที่เคยทำมา

"ไปกันเถอะ ไปช้าก็ช่วยโทษตัวเองด้วยละเจ้าชาย"

"รู้น่า"

ตลอดทางเดิมที่ขนาบข้างไปด้วยกลุ่มลูกน้องของพวกเขาทั้งคู่ ทุกคนก้มหัวเคารพให้แก่เขาอย่างพร้อมเพรียง เจ้าชายลำดับที่ 2 แห่งราชวงศ์อิตาลี ทุกคนต่างรู้จักเขาเพียงแค่ในนาม เจ้าชายแห่ง จิโอวานนี่ เพียงเท่านั้น

ปึง! ปึง!

ทั้งคู่ก้าวขึ้นนั่งบนรถยนต์สุดหรู สายตาจ้องมองไปยังงานปาร์ตี้บนเกาะส่วนตัวของเขา ทุกอย่างที่เป็นข้อห้าม เขาไม่เคยทำตามและไม่มีใครกล้ายุ่ง

"ได้ข่าวว่าเปลี่ยนห้องเสื้อส่วนตัวอีกแล้วเหรอ" การ์เนทหันมาเขาด้วยความอยากรู้

"อือ"

"อีกหน่อยก็ต้องนั่งตัดเสื้อใส่เองแล้วแหละ"

"หุบปากการ์เนท" แม้ว่าจะมีตำแหน่งเจ้าชายอยู่บนหัว แต่การ์เนทก็เป็นอีกคนที่กล้าขัดคำสั่งเขา

"อย่าดุสิ...ฮาเซล" และการ์เนทก็เป็นอีกคนที่เขาให้รู้ชื่อจริง เพราะเป็นทั้งเพื่อน คนสนิทที่สุดและเป็นคนเก็บงานตามใจเขาทุกอย่าง