ที่ตรงนั้น

ตอนที่ 5

ที่ตรงนั้น

หลายเดือนผ่านไป

“วันนี้คุณทำกับข้าวเผื่อคุณอรด้วยนะ”

คุณหมอปราชญ์เดินมาส่งลูกชายที่ตอนนี้กำลังหัดเดินให้กับคนเป็นแม่พร้อมด้วยสั่งให้ขวัญฤดีช่วยทำกับข้าวเย็นสำหรับอิงอร

“ได้ค่ะแต่ช่วงเย็นขวัญขอพาลูกไปเล่นที่ สนามเด็กเล่นของอำเภอนะคะ”

หญิงสาวไม่อาจที่จะทนนั่งร่วมโต๊ะกับผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของลูกและผู้หญิงของเขาได้อีก เพราะตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาหลายครั้งที่อิงอรมากินข้าวที่บ้านนี้ท่าทางความสนิทสนมและเอาอกเอาใจของคนทั้งคู่ทำให้เธอรู้สึกไร้ตัวตนถึงแม้จะพยายามบอกกับตัวเองหลายครั้งว่าเธอไม่มีสิทธิ์จะรู้สึกแบบนั้นแต่มันก็อดไม่ได้

“ผมขอตัวขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสักครู่นะครับอรวันนี้ตรวจคนไข้หลายคนเลยเหงื่อเต็มตัวกลัวว่าเดี๋ยวคุณอรจะเหม็นตอนที่เรากินข้าวกัน”

คุณหมอเดินขึ้นไปยังบนบ้านชั้น 2 แล้ว อิงอรจึงรีบเดินออกมาหน้าบ้านเพื่อหวังจะพูดคุยกับ ขวัญฤดีที่กำลังอุ้มหนูน้อยเดินตรงไปที่สนามเด็กเล่นของอำเภอที่อยู่ใกล้กับบ้าน

“อรมาทำให้คุณขวัญรู้สึกอึดอัดหรือเปล่าคะ ถึงได้ไม่ยอมกินข้าวกับเราสองคน”

อิงอรรีบส่งเสียงเพื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่าเธอต้องการคุยด้วยเพราะทุกครั้งที่เธอมาที่นี่เธออยากคุยกับ ขวัญฤดีเป็นการส่วนตัวแต่ก็ไม่เคยมีโอกาส

“ไม่หรอกค่ะเพียงแต่ช่วงนี้ขวัญไม่ค่อยได้พาลูกออกมาเล่นข้างนอกเท่าไหร่วันนี้ก็เลยคิดว่าอากาศไม่ค่อยร้อนก็เลยจะพาลูกออกมาฝึกเดินอยู่แต่ในบ้านอุดอู้ทั้งวันเลยค่ะ”

ขวัญฤดีพยายามที่จะเดินหนีแต่อิงอรก็ยังคงเดินตามเพราะไม่ได้จะมีโอกาสง่ายๆที่เธอจะได้คุยกับผู้หญิงที่เธอสงสัยในความสัมพันธ์มาโดยตลอด

“น้องปุณณ์หน้าเหมือนคุณหมอเลยนะคะนี่ถ้าคุณหมอไม่บอกว่าเป็นหลานอรคงคิดว่าเป็นลูกแท้ๆของคุณหมอว่าแต่คุณขวัญอยู่เลี้ยงลูกทั้งวันแบบนี้เบื่อบ้างไหมคะ”

หญิงสาวพยายามเข้าเรื่องเพราะสำหรับอิงอรแล้วเธอรู้สึกสงสัยมาโดยตลอดว่าขวัญฤดีจะไม่ได้เป็นลูกพี่ลูกน้องญาติห่างๆเหมือนที่คุณหมอปราชญ์แนะนำ

“เบื่อเหมือนกันค่ะก็ว่าจะออกไปหางานทำที่กรุงเทพฯแล้ว”

“แล้วใครจะเลี้ยงลูกให้ล่ะคะหรือว่าจะเอากลับไปอยู่ที่กรุงเทพฯด้วย”

อิงอรเผลอตัวเผลอถามคำถามด้วยเสียงดังแสดงถึงความดีใจที่รู้ว่าอีกไม่นานขวัญฤดีจะไปจากที่นี่เพราะตั้งแต่เธอมาอยู่กับคุณหมอก็ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างอิงอรกับหมอปราชญ์ห่างกันออกไปมากกว่าเดิม

“เรื่องนี้ก็คงแล้วแต่คุณหมอค่ะเพราะขวัญยกปุณณ์ให้เป็นลูกคุณหมอแล้ว”

“คุณอรครับ”

อิงอรกำลังจะถามต่อแต่ถูกคุณหมอกึ่งวิ่งกึ่งเดินออกมาจากบ้านเพื่อจะรีบมาหาคนทั้งคู่ที่กำลังคุยกัน

“จะพาปุณณ์ไปเล่นของเล่นก็รีบไปเดี๋ยวจะมืดยุงจะเยอะเปล่าๆ”

คำพูดของคุณหมอทำให้ผู้หญิงทั้งคู่ต่างรู้ว่าเขาไม่ต้องการให้ทั้งสองมีโอกาสได้คุยกันส่วนตัวโดยไม่มีเขาอยู่

“คุณอรคุยอะไรกับขวัญหรือครับ”

หมอปราชญ์ไม่สามารถเก็บความสงสัยไว้ได้ เขาจึงถามหญิงสาวคนสนิททันทีเมื่อทั้งคู่กำลังเดินเข้ามาในบ้านและนั่งลงที่โต๊ะอาหาร

“ก็ถามเรื่องทั่วๆไปส่วนมากก็จะเรื่องเกี่ยวกับหลานชายของคุณหมอว่าเป็นไงบ้างอ้อนมากไหม”

อิงอรตอบด้วยรอยยิ้มพร้อมกับมองสบตา คนถามเพื่อต้องการรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังรู้สึกอะไรแต่สายตาที่เลิ่กลั่กของคุณหมอทำให้อิงอรรู้ว่าอีกฝ่ายน่าจะรู้สึกไม่สบายใจที่ทั้งคู่คุยกัน

“ตอนเด็กๆต้องถือได้ว่าปุณณ์เป็นเด็กที่เลี้ยงยากมากเลยนะครับ อ้อนทั้งคืนแต่พอพ้น 3 เดือนก็กลายเป็นเด็กเลี้ยงง่าย แม่เขาเลยมีโอกาสได้พักผ่อนบ้างตอนมาอยู่ที่นี่แรกๆก็ทำท่าจะอวบขึ้นหลังจากคลอดลูกแต่เจอพิษของเด็กน้อยเข้าไปตอนนี้ก็ผอมแกร่งจนผมต้องคอยบอกให้กินข้าวเยอะๆ”

คุณหมอปราชญ์เมื่อได้พูดถึงขวัญฤดีก็ลืมตัวรอยยิ้มของคุณหมอทำให้อิงอรรู้สึกเหมือนว่าสิ่งที่เธอสงสัยมันอาจจะเป็นเรื่องจริง

“คุณหมอดูรักลูกพี่ลูกน้องคนนี้มากเลยนะคะแต่เห็นคุณขวัญบอกว่ากำลังจะอยากไปหางานทำที่กรุงเทพฯเพราะเบื่อที่จะต้องอยู่บ้านเฉยๆแล้ว แบบนี้คุณหมอจะยอมให้เอาปุณณ์ไปเลี้ยงที่กรุงเทพฯด้วยไหมคะหรือว่าจะหาจ้างใครที่นี่เลี้ยง”

“เธอบอกคุณอย่างนั้นหรือครับ ผมไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อนเลย อยู่ดีๆจะคิดแบบนี้ได้ยังไง ลูกก็ยังเล็กอยู่จะทิ้งไปหางานทำที่อื่น โตแล้วคิดอะไรเหมือนเด็กๆ”

จากรอยยิ้มคุณหมอเปลี่ยนเป็นหน้าบึ้งทันทีเมื่อได้ยินในสิ่งที่อิงอรพูดและดูเหมือนว่าตลอดการกินอาหารมื้อเย็นเขาก็จะยังมีคงท่าทางหงุดหงิดจากสิ่งที่ได้ยินในช่วงก่อนกินข้าว

“อรอยากจะหางานทำให้คุณขวัญจะได้ไม่ต้องทิ้งลูกไปอยู่กรุงเทพฯ คุณหมอว่าดีไหมคะ”

ก่อนจะกลับขึ้นรถหญิงสาวผู้อยากรู้ก็ยังคงป้อนคำถามเพื่อหวังว่าจะได้อะไรจากคำตอบของ คุณหมอบ้างเพราะตอนนี้ความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่เรียกได้ว่าถูกผู้ใหญ่จับตามองแต่อิงอรก็ไม่เคยมั่นใจเลยว่าคุณหมอคิดกับเธอเกินกว่าแค่เพียงคนสนิท

“ขอบคุณคุณอรมากนะครับแต่ไม่เป็นไรดีกว่าผมยังไม่ได้อยากให้ขวัญฤดีไปทำงานแล้วก็ยังไม่เห็นความจำเป็นที่เธอจะต้องไปด้วยก็คงจะคิดตามแบบเด็กๆทั่วไปที่ยังไม่โตเดี๋ยวผมคงต้องคุยเรื่องนี้กับเธออีกที”

“อย่าบอกนะคะว่าอรมาเล่าให้คุณฟัง เดี๋ยวคุณขวัญจะโกรธอรเอา”

หญิงสาวทำท่าเอาใจก่อนที่จะจับมือชายหนุ่มขึ้นมากุมไว้เพราะเธอมีบางอย่างที่อยากพูดกับเขา

“ในสายตาของคนอื่นเราสองคนดูสนิทกันมากแต่อรไม่เคยแน่ใจเลยค่ะว่าอรรู้จักคุณดีพอไหม ไม่เคยรู้ว่าในชีวิตของคุณหมออรอยู่ในฐานะอะไร แต่อรอยากบอกให้คุณหมอรู้ไว้นะคะว่าคุณหมอเป็นผู้ชายคนเดียวที่อรคุยด้วย เป็นคนที่อรชอบมากที่สุด นอนหลับฝันดีค่ะ”

คำพูดของอิงอรทำให้คุณหมอปราชญ์รู้สึกเหมือนว่าเขาจะปล่อยทุกอย่างให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ เขาจะต้องรู้หัวใจตัวเองให้เร็วที่สุดเพราะตอนนี้เขาไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าอิงอรใช่คนพิเศษสำหรับเขาไหมแต่เธอเป็นผู้หญิงที่ถูกใจเป็นผู้หญิงที่ดีที่สุดที่เข้ามาในชีวิตของเขา ด้วยความที่เธอเป็นลูกนักการเมืองชื่อดังของจังหวัดฐานะการศึกษาทุกอย่างเหมาะสมที่จะยืนข้างเขาแต่ทำไมเมื่อคิดว่าจะต้องมีเธอเข้ามาอยู่ในชีวิตในฐานะภรรยาคุณหมอกลับรู้สึกหัวใจสั่นไหวเพราะที่ตรงนั้นเขารู้สึกเหมือนว่าขวัญฤดีคือเจ้าของมัน