Episode 02 | คนที่ไม่เคยลืม

"อื้ม! อ่าส์ ซี๊ดดดด!!"

พั่บ พั่บ พั่บ!

"อ๊ะ! อ๊ะๆๆ โอ๊ย! คุณคริสเตียน อ่า~ เบาหน่อยค่ะ อื้อๆๆ"

พั่บๆๆ พั่บๆๆ

"หุบปาก!"

เสียงตะคอกตอบกลับจากคริสเตียน ทำให้สาวร่างเล็ก ที่กำลังถูกเขาโหมกระแทกแก่นกายใหญ่เข้าใส่ร่องสวาทอย่างป่าเถื่อน เธอรีบยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองไว้ทันทีอย่างรู้งาน และได้แต่กัดฟันแน่นไม่กล้าแม้แต่จะปล่อยเสียงครางให้หลุดออกมา เพราะกลัวคนตรงหน้าจนตัวสั่นไปหมด

"ซี๊ดดด จะแตกแล้ว" คริสเตียนเงยหน้าขึ้นซี๊ดปากเสียงพร่ากระเส่า เมื่อกำลังจะได้ปลดปล่อยน้ำกามออกมาอย่างสมดั่งใจกับสาวสวยตรงหน้า ที่เขาเองไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเธอจะชื่ออะไร

ปั๊บๆๆ ปั๊บๆๆๆ

"อื้อออออ!"

แรงกระแทกที่ทั้งรุนแรงและป่าเถื่อนของคริสเตียน ทำให้เธอคนนั้นถึงกับน้ำตาคลอ และส่งเสียงร้องออกมาอย่างทรมานละคนเสียวซ่าน เพราะความใหญ่โตของแก่นกายที่ขยับเข้าออกในร่องสวาทของเธอนั้น มันทั้งยาวทั้งใหญ่และเข้าไปลึกจนเธอจุกไปทั่วท้องน้อย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เมื่อเธอถูกเลือกมาให้ช่วยเขาได้ปลดปล่อย

"อ่าส์! โอ้ว ซี๊ดดดดด~"

คริสเตียนรีบดึงตัวเองออกจากร่างกายเปลือยเปล่าของเธอคนนั้นทันที เมื่อน้ำกามสีขาวขุ่นของเขาพุ่งออกมาอย่างสุขสม ก่อนที่เขาจะทิ้งตัวลงนอนอย่างหมดแรงบนเตียงกว้าง

"จัดการมัน" คริสเตียนเอ่ยปากสั่งเสียงพร่า พร้อมกับมองไปยังแก่นกายใหญ่ของตัวเอง

หญิงสาวที่ถูกเลือกมาด้วยความยินยอมอย่างแสนดีใจที่จะได้ขึ้นเตียงกับคริสเตียน ลุกขึ้นคานเข่าเข้าไปหาเขาอย่างรู้งาน ก่อนจะจัดการดึงสิ่งป้องกันที่ห่อหุ้มแก่นกายใหญ่ของเขาอยู่ออกช้าๆ แล้วค่อยๆใช้ปลายลิ้นไล้ตวัดเลียตั้งแต่โคลนจนถึงปลายหัวบานแดงฉ่ำของแก่นกายใหญ่ เพื่อทำความสะอาดให้กับเขา

คริสเตียนนอนหลับตาปริ่มอย่างพอใจอยู่สักพัก ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นนั่งและผลักร่างบางที่กำลังก้มไล่เลียแก่นกายของเขาอยู่ให้ออกห่าง พร้อมกับเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

"เงินจะถูกโอนเข้าบัญชีของเธอภายในสิบนาที" พูดจบเขาก็ลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำทันทีอย่างไม่ใส่ใจเธออีก

จากที่เคยน้ำตาคลอและทรมานกับไฟสวาทที่คริสเตียนมอบให้ แต่พอมีแจ้งเตือนเข้ามาในโทรศัพท์ของเธอหลังจากเขาพูดจบเพียงไม่กี่วินาที เธอถึงกับยิ้มกว้างให้กับตัวเลขที่ได้มา ถึงจะทรมานเจียนขาดใจแต่ก็คุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม ทั้งได้ร่วมเตียงกับคริสเตียน ทั้งได้เงินก้อนใหญ่ขนาดนี้

@ผับหรูใจกลางเมือง

หลังจากที่ได้ปลดปล่อยจนอารมณ์ดีแล้ว คริสเตียนก็เลือกที่จะออกมาเปิดหูเปิดตาเยี่ยมชมบรรยากาศยามค่ำคืนของเมืองแห่งนี้ดูบ้าง เพราะตั้งแต่มาถึงเขาก็เอาแต่เร่งเคลียร์ปัญหาที่เกิดขึ้นอยู่ จนไม่รู้เลยว่าในเมืองแห่งนี้ก็มีอะไรดี ๆ ไม่ต่างจากที่อิตาลีเลย โดยเฉพาะ...ผู้หญิง หึ!

"เพิ่งรู้ว่าที่นี่ก็เด็ดไม่แพ้กัน" คริสเตียนเอ่ยขึ้นพร้อมกับกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ เมื่อที่นี่มีแต่สิ่งที่ถูกใจเขามากกว่าที่คิดไว้

"อยากได้มานั่งเป็นเพื่อนสักคนไหมครับนาย" อีธานมองตามสายตาผู้เป็นนาย จึงเอ่ยถามขึ้นอย่างรู้ใจ

"ก็ดี แต่ต้องเป็นคนนั้นนะ" คริสเตียนพูดพร้อมกับชี้มือไปยังหญิงสาวร่างอรชร ที่อยู่ในชุดกางเกงยีนส์ขาสั้นเสื้อสายเดี่ยวสีดำ ที่กำลังเดินเสิร์ฟเดินชงเหล้าอยู่ตามโต๊ะต่าง ๆ ที่ชั้นล่าง ที่ที่ผู้คนพลุกพล่านมากกว่าชั้นบนที่เขานั่งอยู่

"เธอคนนั้น..." อีธานถึงกับขมวดคิ้วอย่างพิจารณา เมื่อเขาเหมือนจะคลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเห็นเธอที่ไหนมาก่อน

"ทำไม มึงรู้จักว่างั้น?" คริสเตียนถามอย่างสงสัย เมื่อลูกน้องคนสนิทพูดเหมือนรู้จักผู้หญิงคนนั้นมาก่อน ทั้งที่ก็ตัวติดกับเขาแทบจะทุกเวลา แล้วจะเอาเวลาที่ไหนไปรู้จักคนที่เมืองนี้กัน

"เปล่าครับ แค่คุ้นหน้าเหมือนเคยเจอที่ไหนสักที่"

"ไปเรียกมาหน่อยสิ ขอดูหน้าใกล้ ๆ หน่อยว่าจะใช่คนเดียวกับที่อีธานเคยเจอหรือเปล่า" คริสเตียนหันไปสั่งลูกน้องอีกคนที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ ก่อนจะหันกลับมาจับจ้องร่างอรชรที่เดินไปเดินมาอยู่ชั้นล่างของผับ เขาจ้องอยู่นานแล้วเห็นโต๊ะนั้นก็เรียกโต๊ะนี้ก็เรียก เขาเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าเธอมีอะไรเด็ด ทำไมพวกผู้ชายถึงได้เอาแต่จ้องจะขย่ำเธอไม่หยุด

นานพอสมควรที่คนของคริสเตียนหายไปตามผู้หญิงคนนั้น ก่อนที่เขาจะเห็นเธอเดินตามคนของเขามาด้วยท่าทีกล้า ๆ กลัว ๆ ทำเอาคริสเตียนถึงกับกระตุกยิ้มอย่างพึงพอใจกับท่าทีที่ได้พบเห็น ราวกับกวางน้อยที่กำลังหวาดกลัวต่อผู้ล่าอย่างเขา

"ชงเหล้าสิ" คริสเตียนเอ่ยขึ้นเสียงนิ่ง เมื่อร่างอรชรตรงหน้าเอาแต่ยืนก้มหน้านิ่ง ไม่แม้แต่จะเอ่ยทักทายลูกค้าอย่างเขาเลยสักนิด

พอถูกสั่งให้ทำแบบนั้น เธอก็เดินเข้าไปใกล้กับโต๊ะทันที แม้จะรู้สึกกลัวอยู่นิด ๆ แต่เธอก็ต้องทำเพราะเขาคือลูกค้า ร่างบางวางถาดในมือลงบนโต๊ะเบา ๆ ก่อนจะจัดการชงเหล้าตามคำสั่งของเขา โดยมีสายตาถึงสองคู่ที่มองมายังเธอไม่วางตา แม้เธอจะไม่ได้หันไปมองแต่เธอก็รู้ว่าพวกเขากำลังจ้องเธออยู่

"ได้แล้วค่ะ" เสียงใสเอ่ยขึ้นเบา ๆ พร้อมกับยื่นแก้วเหล้าให้กับเขา แต่ก็ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมองเขาอยู่ดี

"เงยหน้า" คริสเตียนสั่งเสียงเข้ม เมื่อเธอคนนี้ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามองเขาสักที จนเขารู้สึกหงุดหงิดขึ้นกับท่าทีของเธอ

"เสร็จแล้วฉันขอตัวนะคะ" เธอไม่ได้เงยหน้าตามที่เขาสั่ง แต่เธอเลือกที่จะวางแก้วลงบนโต๊ะ แล้วทำท่าจะเดินออกไป

"เดี๋ยว!" แต่ก็ถูกมือหนาคว้าแขนไว้เสียก่อน ก่อนที่เขาจะออกแรงกระตุกเพียงนิดเดียว ก็ทำให้ตัวของเธอเซถลาเข้าไปหาเขาทั้งตัว โดยที่เธอเองก็ไม่ทันได้ตั้งตัวเช่นกัน

"ว้ายยย!"

"ไหนดูสิ แค่เงยหน้าให้ฉันดูมันยากตรงไหน" มือหนารวบกอดเอวคอดของคนที่ถลาคร่อมอยู่บนตักไว้แน่น ก่อนที่เขาจะใช้มืออีกข้างดันปลายคางมนของเธอขึ้นมาให้เงยหน้าสบตากับเขา

"ปล่อยฉันนะ" คนตัวเล็กบนตักแกร่งดิ้นเพื่อให้เขายอมปล่อย เมื่อเขาบังคับให้เธอเงยหน้าขึ้นสบตาเขา สมองของเธอก็สั่งการมาทันทีว่าเธอไม่ควรอยู่ที่นี่ เธอควรถอยให้ห่างจากเขา

"เธอคนเมื่อเช้าหนิ" อีธานพอเห็นหน้าเธอชัด ๆ เขาก็จำได้ทันทีว่าเธอคือคนที่อยู่ร้านกาแฟเมื่อเช้านี้ ที่เขาไปซื้อกาแฟให้คริสเตียน

"มึงเจอที่ไหน?"

"ร้านกาแฟเมื่อเช้าครับนาย"

"หืม? เงินไม่พอใช้เหรอสาวน้อยถึงได้ทำงานหนักขนาดนี้ อยากได้เท่าไหร่ล่ะ ฉันยินดีจ่ายไม่อั้นถ้าเธอทำให้ฉันพอใจได้" คริสเตียนกระตุกยิ้มร้ายด้วยท่าทีเหมือนจะเห็นใจ แต่เปล่าเลย เพราะในคำพูดของเขามันแฝงไปด้วยความดูถูกเหยียดหยามอยู่ทุกคำ

"ฉันไม่ได้ขายตัว!" ทอฝันตะคอกกลับเสียงแข็ง เมื่อถูกเขาดูถูกด้วยคำพูดร้ายกาจ รวบรวมแรงทั้งหมดที่มีผลักเขาออกสุดแรง จนเธอหลุดพ้นจากมือปลาหมึกของเขาได้สำเร็จ

ไม่รอช้าทอฝันรีบเดินออกมาจากตรงนั้นด้วยความรวดเร็ว พร้อมกับใจดวงน้อยที่เต้นแรงจนแทบจะกระเด็นออกมานอกอก เธอไม่เคยรู้สึกกลัวอะไรเท่าครั้งนี้มาก่อนเลยสักนิด เธอกลัว...กลัวว่าเขาจะจำเธอได้ กลัวว่าเขาจะทำร้ายเธออีกครั้ง เหมือนเมื่อสี่ปีก่อน เธอจดจำใบหน้าของเขาได้ไม่เคยลืม และเธอก็จะจำเขาไว้ตลอดไป

เพราะเขาคือคนที่ทำให้ชีวิตของเธอต้องพัง เขาคือคนทำลายชีวิตของเธออย่างไร้ความรู้สึก เขาคือคนเดียวกันกับคืนนั้น… ผู้ชายที่มักมากในกาม ที่ข่มขืนเธออย่างไร้ความปรานีในคืนนั้นก็คือเขา คริสเตียน!

…