บทที่4

"สวัสดีครับคนสวย"

"ไม่นึกเลยว่าจะได้เจอนายที่นี่"พรรณาราเอ่ยถามผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเธอด้วยความสนิทสนมเมื่อ กล้าตะวัน เพื่อนสมัยเรียนเดินเข้ามาทัก

"ไม่แปลกใจเท่าไหร่ใช่ไหมล่ะ"

"หึ ไม่หรอกคนมีชื่อเสียงระดับนายต้องถูกเชิญมาร่วมงานแบบนี้อยู่แล้ว"ทายาทเพียงคนเดียวของท่านเจ้าสัวมีหรือจะไม่ถูกเชิญให้มาร่วมงานของคนดังระดับเดียวกัน

"ส่วนเธอก็คงมากับสามี"

"อื้อ"กล้าตะวันพยักหน้ารับรู้ก่อนจะยกแก้วไวน์ทรงสวยในมือขึ้นดื่ม ดวงตาคมจับจ้องอยู่บนดวงหน้าของพรรณารา

" ต้องขอโทษด้วยที่ตอนนั้นฉันติดธุระเลยไม่ได้ไปร่วมงาน"

"ไม่เป็นอะไรหรอกฉันเข้าใจนาย"

"ว่าแต่เป็นอย่างไรบ้างชีวิตหลังการแต่งงานกับสามี"

"ไม่ว่าชีวิตของครอบครัวผมจะเป็นที่สนใจของใครบางคนนะครับ"น้ำเสียงเย็นยะเยือกดังมาจากทางด้านหลัง ทั้งคู่หมุนตัวหันไปมองก็เห็นร่างของรณทีเดินตรงเข้ามาด้วยสีหน้าบึ้งตึงจนพรรณาราถึงกับตัวสั่น

"คุณรณที"

พรึ่บ

"อยากรู้อะไรเกี่ยวกับครอบครัวของเรา ถามผมแทนก็ได้นะครับ"รณทีเดินมาโอบไหล่ของพรรณาราสายตาข่มขู่จ้องมองไปยังผู้ชายตรงหน้าคล้ายต้องการจะเอาเรื่อง ซึ่งกล้าตะวันเองก็ใช้สายตาเช่นเดียวกันมองหน้าของรณที

"ผมก็ไม่ได้อยากจะรู้อะไรหรอกครับ แค่อยากจะถามความเป็นอยู่ของเพื่อนสมัยเรียนก็เท่านั้น"

"หึ"

"เพื่อนสมัยเรียนแน่เหรอครับ ได้ข่าวมาว่าสมัยเรียนภรรยาของผมก็ฮ็อตใช่ย่อยมีหนุ่ม ๆ มาตามขายขนมจีบเพียบเลย"พรรณาราเม้มริมฝีปากแน่นเมื่อปลายเล็บคมจิกลงบนเนื้อผิวตรงบริเวณหัวไหล่ 

"คุณคงไม่ใช่หนึ่งในบรรดาผู้ชายพวกนั้นใช่ไหมครับที่มาจามจีบภรรยาของผม"

"แล้วถ้าผมบอกว่า'ใช่'ล่ะครับ คุณจะว่ายังไง"หางคิ้วของคนเป็นสามีกระตุกถี่ยิบเมื่อได้ยินคำตอบ สองชายหนุ่มยืนจ้องหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมใครจนพรรณารานึกหวั่นใจว่าทั้งคู่จะมีเรื่องกัน

เรื่องในอดีตสมัยเรียนไม่ได้เป็นไปตามในสิ่งที่รณทีพูด เธอก็เป็นผู้หญิงธรรมดาไม่ได้สวยอะไรมากมายแม้จะมีผู้ชายมาแวะเวียนขายขนมจีบอยู่บ้างแต่ก็ไม่มีใครได้รับความสนใจจากเธอ คำพูดของกล้าตะวันก็สร้างความตกใจให้เธอไม่น้อยไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะกล้าพูดประโยคนั้นออกมาทั้งที่มันไม่ได้เป็นความจริง

"ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกครับ เพราะถึงอย่างไรตอนนี้พรรณาราก็ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาของผมเป็นคนของตระกูล บดินทร์เดชา"

"ถ้าอย่างนั้นผมก็ขอรบกวนให้สามีของเธอดูแลภรรยาให้ดีนะครับ เพราะถ้าดูแลไม่ดีคนของคุณอาจจะกลายมาเป็นคนของผมก็ได้"

"กล้าตะวัน"พรรณาราส่ายหน้าไม่อยากให้กล้าตะวันพูดอะไรไปมากกว่านี้ รณทีร้ายกว่าที่ทุกคนคิดเธอไม่อยากให้เขาต้องตกที่นั่งลำบาก

"ชอบใช้ของมือสองเหรอครับ"รณทีกำหมัดแน่นสายตาโกรธแค้นแทบลุกเป็นไฟ ผู้ชายคนนี้กำลังปลุกอารมณ์ด้านมืดของเขา

"หึ ถ้าของมือสองมันน่าใช้ผมก็ไม่ติดอะไรนะครับ"สองชายหนุ่มยืนฟาดฟันผ่านสายตา รังสีอันตรายแผ่กระจายแต่ก็ไม่ทำให้กล้าตะวันรู้สึกกลัว

"เราไปก่อนนะพรรณ ไว้ถึงบ้านแล้วเราจะโทรหา"ใบหน้าของกล้าตะวันเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มแตกต่างจากพรรณารา ลางสังหรณ์มันกำลังบอกเธอว่าชะตาชีวิตของเธอกำลังจะเผชิญเจอกับอะไร

ปึก

"เธอกล้าดียังไงให้มันมาพูดจาหยามฉันแบบนี้"

"อึก คะ....คุณรณที อึก พรรณหายใจไม่ออก"ท่อนแขนใหญ่กดตรงบริเวณลำคอขาวทำเอาลมหายใจของพรรณาราขาดห้วงอยู่ภายในห้องน้ำ แม้เธอจะพยายามผลักท่อนแขนใหญ่ของรณทีออกแต่ก็ไม่เป็นผล 

"ฉันจะลงโทษเธอยังไงดี ที่ปล่อยให้มันกล้ามาหยามหน้าฉันแบบนี้"แววตาคมกริบของเขาดูโหดเหี้ยมมากกว่าเดิมยามเมื่อพูดถึงกล้าตะวัน ถ้าหากไม่ใช่งานเลี้ยงเขาจะไม่ปล่อยให้มันปีกกล้าขาแข็งกับเขาเช่นนั้นแน่นอน

"ฮึก คุณจะทำอะไร"พรรณาราตัวสั่นระริกเมื่อรณทีสอดมือข้างที่ว่างเข้าไปในชุดกระโปรงตัวยาวของเธอ ก่อนจะใช้แรงกระชากซับในสีขาวตัวบางจนขาดวิ่น

"ปล่อยพรรณนะอย่าทำ ฮึก ปล่อย"

"โทษฐานที่มันกล้ามาท้าทายฉัน เธอต้องเป็นคนรับผิดชอบพรรณารา"พรรณาราหน้าซีดริมฝีปากสั่นเมื่อถูกดันให้แผ่นหลังแนบชิดติดกับผนังห้องน้ำ แววตาของเธอเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกเมื่อเห็นชายหนุ่มรูปซิปกางเกงควักท่อนเอ็นขยายใหญ่แข็งตัวเต็มที่ ปลายหัวบานหยักกระตุกหงึกพร้อมออกรบเส้นเลือดปูดรอบ ๆ ท่อนเอ็นทำเอาเธอรู้สึกกลัวจนน้ำตาไหล

"มะ...ไม่นะ อย่า"

"ช้าไปแล้วพรรณารา"

ปึก

"อื้อ"ความเจ็บปวดถูกเปล่งออกเป็นเสียงอยู่ในลำคอเมื่อริมฝีปากเรียวเล็กถูกกระแทกบดจูบมองความเจ็บปวดจนริมมุมปากมีเลือดไหล ใบหน้าแสดงถึงความเจ็บปวดเมื่อท่อนเอ็นขนาดใหญ่สอดใส่โดยไร้การเล้าโลมดั่งเช่นตอนแรก ท่อนขาเรียวเล็กสั่นแทบจะพยุงตัวเอาไว้ไม่อยู่ความรู้สึกเจ็บแปลบเล่นพล่านไปทั่วทั้งร่างกายจนน้ำตาไหล

ปึก ปึก ปึก

เอวสอบขยับกระแทกท่อนเอ็นใส่ร่องสวาทที่ฝืดไร้น้ำหล่อลื่น พรรณแทบยืนไม่ไหวจนชายหนุ่มต้องอุ้มเธอให้อยู่ในท่วงท่าอุ้มแตง

ปึก! ปึก! ปึก!

"ฮึก คุณรณทีพรรณเจ็บ"

"เจ็บสิดี เธอจะได้จำใส่สมองเอาไว้ว่าไม่ควรปล่อยให้มันมาลองดีกับฉัน"พรรณาราเจ็บช่องทางรักจนน้ำตาไหลเพราะไร้ความอ่อนโยน แรงกระแทกอย่างบ้าคลั่งไม่สนใจว่าใครจะผ่านมาได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อคงดังไปถึงด้านนอก ยังดีที่ตอนนี้ไม่มีใครเข้ามาใช้ห้องน้ำทุกคนกำลังสนุกอยู่ภายในงานคงมีแค่เขาและเธอเท่านั้นที่กำลังเสียวซ่านอยู่ในห้องน้ำ

แจ๊ะ แจ๊ะ

จากความเจ็บแปลบเปลี่ยนเป็นความเสียว แม้ข่มใจไม่ให้อารมณ์คล้อยตามแต่มันก็ชั่งยากเย็นเมื่อชายหนุ่มผู้มากไปด้วยประสบการณ์กระแทกเน้นย้ำเข้าตรงจุดเสียวทำเอาน้ำหวานสีใสไหลออกมา สายตาพร่ามัวเมื่อความรู้สึกแปลกใหม่กำลังชักจูงให้เธอคล้อยตาม

"เริ่มแล้วสินะ"ช่องทางรักขมิบถี่ทำเอาพรรณารารู้สึกอายเมื่อชายหนุ่มกำลังจ้องมองหน้า เอวสอบของเขายังทำหน้าที่อย่างดีเยี่ยมไม่ขาดตกบกพร่อง

"อื้อ"

"เสียวใช่ไหมล่ะ"รณทีลืมความโกรธเคืองไปชั่วขณะเขาขยับท่อนเอ็นกระแทกช่องทางรักถี่ยิบจนเกิดเสียง 

ตับ! ตับ! ตับ!

"อ่าส์ พรรณารา"แก้มนวลแดงระเรื่อเมื่อเขาเปล่งเสียงครางเรียกชื่อของเธอแถมยังประกบจูบมอบความดูดดื่มจนเธอเผลอไปผลขยับริมฝีปากจูบตอบชายหนุ่มไปอย่างไม่ประสีประสา

แกร็ก

เสียงเปิดประตูห้องน้ำทางด้านนอกตามด้วยเสียงหญิงสาวพูดคุยดังเข้ามา พรรณาราเกร็งไปทั้งตัวเพราะกลัวว่าจะมีใครได้ยิน

"นี่เธอเห็นคุณรณทีไหม ผู้ชายอะไรหล่อมาก"

"ใครไม่เห็นก็บ้าเต็มทีแล้ว ผู้ชายอะไรหล่อ ขาวออร่ามาแต่ไกล"

"ใช่ ฉันล่ะอยากจะเข้าไปซบอกใจจะขาดแต่เสียดายที่มากับเมีย"

"หึ มากับเมียแล้วไง นี่ฉันจะบอกอะไรให้นะฉันกับคุณรณทีเคยแซ่บกันแล้วย่ะ หลังจากแต่งงานกับภรรยาเขาด้วย"

"กรี๊ด นี่แกแอบแซ่บกับคุณรณทีแล้วเหรอย่ะเป็นไงบ้างแซ่บถึงใจไหม"

"ทั้งแซ่บ ทั้งแสบจนต้องขอเบิ้ลเลยล่ะ หึ ๆ"บทสนทนาของหญิงสาวสองคนที่ดังอยู่ด้านนอก ทุกคำพูดของผู้หญิงคนนั้นไม่ต่างอะไรจากปลายคมมีดกรีดไปทั่วทั้งร่างกายของเธอ

"ถ้าวันนี้ฉันได้ขึ้นเตียงกับเขาอีกล่ะก็ จะจัดชุดใหญ่ให้ลืมเมียที่บ้านไปเลย"

"ถ้าอย่างนั้นเราสองคนไปดักรอคุณรณทีที่หน้างานดีกว่า เผื่อคืนนี้จะมีแซนด์วิช"

"ไปสิ"สองสาวรีบเดินออกไป ใบหน้าของพรรณาราหันมามองหน้าของชายหนุ่มอย่างช้า ๆ น้ำตาของเธอหยดไหลแต่กลับไม่ได้รับความสนใจจากชายหนุ่ม สายตาคมกริบไม่สามารถรับรู้ได้ว่ากำลังคิดอะไรจ้องมองใบหน้าของพรรณาราอยู่อย่างนั้น ท่อนเอ็นยังคงกระแทกความรู้สึกเสียวซ่านมันหายไปตั้งแต่ได้ยินคำพูดบาดใจเหล่านั้น

"จะร้องไห้ทำไมกัน ในเมื่อเธอก็ไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงพวกนั้น"

"พวกเธอสนองมาฉันก็แค่เสนอให้แบบสมใจอยาก"มุมปากหนากดยิ้มใบหน้าหล่อเหลายื่นเข้าไปใกล้คำพูดบาดใจถูกพ่นออกมาจากริมฝีปากของชายหนุ่ม

"ฉันจัดหนักจัดเต็มให้กับผู้หญิงพวกนั้น เหมือนกับที่กำลังจัดให้เธออยู่ในตอนนี้อย่างไรล่ะ"

ปรี๊ด

น้ำคาวสีขาวขุนพุ่งฉีดเข้าไปด้านในช่องทางรักจนหมดทุกหยาดหยด ร่างเล็กล้มลงนั่งกับพื้นเย็นเฉียบเมื่อได้รับความเป็นอิสระ

"ว่าแต่ยกต่อไป ฉันจะไปต่อกับผู้หญิงสองคนนั้น"

"หรือต่อกับเธอดีนะ พรรณารา"