พันธนาการรักจิ้งจอกพันปี

เช้าตรู่บนยอดเขาคุนหลุนในวันนี้ถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบสงบ หมอกบางเบาลอยอ้อยอิ่งคลุมยอดเขาสูงเสียดฟ้า

“ฮั่วอู๋ซวน” ยืนอย่างสง่างามอยู่บนเนินเขา สายตาจ้องไปยังเรือนพักของ “ลั่วอี๋เฟิง” ที่ตั้งอยู่เบื้องล่าง ดวงตาของเขาทอแสงแห่งความมุ่งมั่นที่ไม่หวั่นไหว แม้ว่าในห้วงความคิดจะเต็มไปด้วยภาระอันหนักอึ้ง เขาไม่อาจหันหลังกลับได้อีกแล้ว...

“ข้าสัญญากับท่านแล้ว ศิษย์พี่…ข้าจะนำผลอมฤตกลับมาให้ท่านให้จงได้ ไม่ว่าจะต้องเผชิญกับอุปสรรคใดก็ตาม”

ฮั่วอู๋ซวนกระชับสายกระเป๋าผ้าแนบไหล่ กระเป๋าใบนี้เต็มไปด้วยของจำเป็นที่จะช่วยเขาในการเดินทางอันยาวไกล

“ไม่ว่าจะยากลำบากเพียงใด ข้าจะต้องทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ”

เขาบอกกับตัวเองในใจจะไม่ยอมล้มเหลวอีกเป็นอันขาด เพราะความเป็นความตายของลั่วอี๋เฟิงนั้นอยู่ในกำมือของเขา

ฮั่วอู๋ซวนในวัยเด็กนั้นเต็มไปด้วยความโดดเดี่ยวเพราะเป็นเด็กกำพร้า บิดาและมารดาถูกปีศาจร้ายฆ่าตายทั้งคู่ เขาจึงเติบโตมาโดยไม่มีครอบครัวอยู่เคียงข้าง

จนกระทั่งวันหนึ่ง เขาได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับสำนักคุนหลุน ที่ผู้คนเชื่อว่าเป็นสำนักฝึกเซียนอันศักดิ์สิทธิ์ที่จะหล่อหลอมผู้คนให้มีจิตใจแข็งแกร่งและปราบปีศาจร้ายผดุงคุณธรรม

ด้วยความเป็นเด็กน้อยที่ต้องการได้รับการยอมรับและความหวังในการล้างแค้นแทนบิดามารดา ฮั่วอู๋ซวนจึงขอเข้าร่วมสำนักคุนหลุนตั้งแต่อายุเจ็ดขวบ แต่ชีวิตในสำนักเซียนไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด การฝึกฝนที่เข้มงวดและบททดสอบที่ท้าทายทำให้เขาต้องเผชิญกับอุปสรรคอยู่เสมอ ทว่าด้วยจิตใจที่แน่วแน่และความอดทน ฮั่วอู๋ซวนจึงสามารถก้าวผ่านความยากลำบากและพัฒนาตนเองจนกลายเป็นเด็กหนุ่มที่เข้มแข็ง

ลั่วอี๋เฟิง ศิษย์พี่หญิงผู้สงบนิ่งของเขา เป็นผู้คอยให้คำแนะนำและสอนเขาในหลายด้าน นับตั้งแต่เขาเข้าก้าวขาเข้าสู่สำนัก นางช่วยเขาทั้งในเรื่องการฝึกฝนวิชาและทักษะการใช้ชีวิต

"เจ้าทำได้ดีแล้วนะ ซวนเอ๋อร์"

นางกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบง่ายในวันที่เขาฝึกวิชาขั้นต้นสำเร็จเป็นครั้งแรก คำพูดของนางส่งเสริมสร้างความมั่นใจให้กับเขาเป็นอย่างมาก

แต่แล้วในคืนหนึ่ง เสียงลมหนาวพัดก้องกระหึ่มทั่วสำนักคุนหลุน ท้องฟ้ามืดสนิทเหมือนสีหมึก คืนนี้ทุกอย่างเงียบมาก มากกว่าที่ควรจะเป็น

เสียงหวีดร้องแหลมสูงที่น่าสะพรึงก็ดังขึ้น ทำให้ฮั่วอู๋ซวนสะดุ้งตื่น เขาลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว หัวใจเต้นแรงด้วยความตกใจและสงสัย เสียงนั้นไม่เหมือนเสียงสัตว์ชนิดใดของภูเขาคุนหลุน

เขารีบวิ่งไปตามเสียงที่ดังขึ้นอย่างไม่รีรอ และเมื่อถึงจุดหมาย สายตาของเขาก็สบเข้ากับร่างปีศาจร่างใหญ่ที่เคลื่อนไหวรวดเร็ว ตาแดงฉานของมันจับจ้องมายังเขา มันพุ่งเข้าใส่เขาด้วยความเกรี้ยวกราด ฮั่วอู๋ซวนยืนนิ่งด้วยความตกตะลึง ร่างกายของเขาเหมือนจะขยับไม่ออก

“ซวนเอ๋อร์! ระวัง!”

เสียงตะโกนของลั่วอี๋เฟิงดังขึ้น ศิษย์พี่หญิงของเขาปรากฏตัวอย่างรวดเร็วและพุ่งเข้ามาขวางระหว่างเขากับปีศาจ นางไม่ลังเลแม้เพียงเสี้ยววินาที ใช้พลังจินตานในมือกระแทกใส่ปีศาจจนถอยห่างไป ฮั่วอู๋ซวนยังคงยืนอึ้งอยู่เบื้องหลัง

ปีศาจคำรามลั่นและโถมเข้าหานางอีกครั้ง ลั่วอี๋เฟิงไม่หวั่นไหว นางจ้องมองมันอย่างแน่วแน่ ก่อนจะใช้พลังทั้งหมดเข้าต่อสู้กับมัน พลังจินตานสว่างวาบออกจากฝ่ามือนาง

ในที่สุดนางสามารถขับไล่มันออกไปได้ แต่ผลของการใช้พลังอย่างหนักทำให้นางทรุดลงกับพื้น ร่างของนางเต็มไปด้วยบาดแผลและเลือดซึมออกมาเล็กน้อยที่มุมปาก

“ศิษย์พี่!” ฮั่วอู๋ซวนรีบเข้าไปประคองนาง มือของเขาสั่นไหวเล็กน้อยขณะประคองร่างที่บาดเจ็บของนาง

“ข้า…ข้าเป็นสาเหตุให้ท่านต้องเจ็บปวดแบบนี้”