บทที่ 13 คุณหนูสามช่างมีความสามารถจริงๆ

โหวหนานหยางยิ้มเจื่อนๆพูดว่า“ใต้เท้าจ้าว ท่านพูดแบบนี้หมายความว่ายังไงขอรับ?”

“ในเมื่อท่านโหวไม่รู้ เช่นนั้นก็ไม่จำเป็นต้องถามเยอะแล้ว ข้าน้อยเองก็ทำตามคำสั่งของฝ่าบาท”ใต้เท้าจ้าวพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

จากนั้นเขาได้เดินมาตรงหน้าเซียวลิ่งเยว่ และพูดว่า“เจ้าเป็นคนแจ้งใช่หรือไม่?”

เซียวลิ่งเยว่พูดว่า“เจ้าค่ะ”

ใต้เท้าจ้าวถามด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า“เจ้าแน่ใจนะ ว่าทุกอย่างที่เจ้าพูดเป็นความจริง? การพูดปดจะต้องรับผิดชอบผลของการกระทำ”

เซียวลิ่งเยว่ พูดว่า“ข้ารับรองเจ้าค่ะ ใต้เท้าไต่สวนดูก็จะทราบแล้ว”

ใต้เท้าจ้าวมองนางอยู่สักพักหนึ่ง จากนั้นมองไปทางลูกพี่โจรที่ถูกมัดนอนอยู่บนพื้น“เขาหรือ?”

เซียวลิ่งเยว่พยักหน้า พูดขึ้นว่า“เจ้าค่ะ”

ใต้เท้าจ้าวโบกมือออกคำสั่ง“เอาตัวไป!”

ทหารรีบมายกลูกพี่โจร จากนั้นก็ใส่ตรวนอันหนักอึ้งให้เขา

โหวหนานหยางกับฮัวอี๋เหนียงเห็นฉากนี้ต่างร้อนใจ

ถ้าโจรชั่วคนนี้ตกไปอยู่ในมือของจิงจ้าวอิ่น ไต่สวนไปสักพักหนึ่ง เขาจะต้องบอกทุกอย่างแน่นอน! ถึงตอนนั้นเรื่องที่ฮัวอี๋เหนียงจ้างคนไปฆ่าเสิ่นหว่านจะต้องปิดไม่มิดแน่นอน และเกียตินศักดิ์ศรีของจวนโหวหนานหยางจะต้องย่อยยับแน่นอน!

ฮัวอี๋เหนียงรีบหยิกดึงแขนของโหวหนานหยาง เพื่อให้เขารีบคิดหาทางออก

ไม่รู้ว่าเพราะนางรีบร้อนหรือตื่นเต้นเกินไปหรือเปล่า จู่ๆนางก็รู้สึกปวดท้องขึ้นมา

โหวหนานหยางเองก็กลัดกลุ้ม คำพูดที่ใต้เท้าจ้าวกับเสิ่นหว่านคุยกัน เขาฟังจนรู้สึกสับสนมึนงง คิดไม่ออกไปชั่วขณะ

เขาไม่คิดอะไรต่อแล้ว จู่ๆก็พูดว่า“ใต้เท้าจ้าว ท่านเอาคนผู้นี้ไปไม่ได้!”

“ทำไม?”ใต้เท้าจ้าวมองมาทางเขาด้วยสายตาเย็นชา

โหวหนานหยางหาข้ออ้าง พูดว่า“เขาเป็นบ่าวของตระกูลเสิ่น เขาลงนามสัญญาขายตัวแล้ว! ตระกูลเสิ่นของข้ามีสิทธิ์ที่จะจัดการเขาเอง ไม่ต้องรบกวนจิงจ้าวอิ่งลงมือหรอกขอรับ!”

เซียวลิ่งเยว่เกือบหลุดหัวเราะออกมา

คิดข้ออ้างนี้ออกมาได้ ช่างโง่เสียเหลือเกิน!

ใต้เท้าจ้าวสีหน้าเปลี่ยนทันที นัยน์ตาคมกริบ พูดว่า“ท่านโหวเสิ่น ท่านแน่ใจนะว่าคนผู้นี้เป็นบ่าวรับใช้ในจวนโหว? พูดคำไหนออกมาจะต้องรับผิดชอบกับคำพูดนะ!”

ท่านโหวอาวุโสได้ยินถึงกับสะดุ้ง เขาสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากลทันที

เขายังไม่ทันพูด

ฮัวอี๋เหนียงก็หยิกแขนของเขา เร่งเร้าให้เขาออกปาก“แน่นอนขอรับ! ข้าจะโกหกอยู่หรือ?”

พอพูดคำนี้ออกมา บรรยากาศในห้องโถงเงียบอึมครึมทันที

เมื่อเห็นสีหน้าอึมครึมของใต้เท้าจ้าว โหวหนานหยางก็รู้สึกว่าแปลกๆขึ้นมาทันที

แต่เขาคิดไปคิดมาก็รู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

ต่อให้ฮัวอี๋เหนียงเป็นคนร้ายจริงๆแล้วยังไง? เสิ่นหว่านก็ไม่ตายไม่ใช่หรือ! อย่างมากแค่ฆ่าคนไม่สำเร็จ ถึงอย่างไรเขาก็เป็นถึงจวนโหวระดับชั้นที่หนึ่ง สั่งสอนแค่ไม่กี่คำก็จบแล้ว

หรือใต้เท้าจ้าวจะกล้าจับท่านโหวที่รักทะนุถนอมอนุภรรยาเข้าคุกจริงๆนะหรือ?

เป็นไปไม่ได้!

เมื่อคิดแบบนี้ โหวหนานหยางก็สบายใจไม่น้อย

แต่ถึงอย่างไรจ้าวเฉิงเว่ย ก็เป็นคนสนิทของฝ่าบาท เขาก็ไม่กล้าจะไปล่วงเกิน และขณะที่เขากำลังจะพูดให้ประนีประนอมนั้น

จู่ๆจ้าวเฉิงเว่ยก็ออกคำสั่งเสียงดังลั่น“ทหาร!”

“ขอรับ!”เหล่าทหารต่างส่งเสียงดังลั่นขึ้น

“จับตัวโหวหนานหยางเสิ่นจื้อเจียง ฮัวซื่ออี๋เหนียง ！”จ้าวเฉิงเว่ยสั่งการด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เหล่าทหารกระโจรเข้ามาล้อมรอบโหวหนานหยางกับฮัวอี๋เหนียงไว้ จากนั้นกดทั้งสองคนลงบนพื้น หมายจะเอาโซ่ตรวนและสายโซ่รัด

เมื่อเห็นฉากนี้ แขกเหรื่อที่อยู่ในงานแต่งเกรียวกราวขึ้น!

ท่านโหวอาวุโสลุกขึ้น“หยุด!”

“ใส่กุญแจมือให้หมด ผู้ใดขัดขวางจับให้หมด!”

จ้าวเฉิงเว่ยไม่ฟัง เขาควักแผ่นป้ายสีทองออกมา“กระจายคำสั่งออกไป รีบปิดประตูจวนโหวหนานหยาง เข้ามาได้แต่ห้ามออก! คุมตัวทุกคนของตระกูลเสิ่น อย่าให้หนีไปได้!”

“แผ่นป้ายคำสั่งของฝ่าบาท!”แขกเหรื่อตกใจ มีขุนนางหลุดปากพูดออกมา

มีแผ่นป้ายคำสั่งของฝ่าบาทอยู่ในมือ ถ้าจ้าวเฉิงเว่ยจะจับทุกคนในจวนโหวเข้าคุก ก็ไม่มีคนกล้าว่าอะไรเขา

“ท่านโหวอาวุโสล่ะขอรับ?”มีทหารถามขึ้น

จ้าวเฉิงเว่ยพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา“จับให้หมด!”

ท่านโหวอาวุโสตกใจ พยายามระงับความโกรธและถามว่า“ใต้เท้าจ้าว อธิบายให้ข้าฟังก่อนได้หรือไม่ ความเป็นจริงแล้วมันเกิดอะไรขึ้น?”

ถ้าเพื่อเสิ่นหว่านผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่ง แล้วจะมาจับคนทั้งจวนแบบนี้ ไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย!

จะต้องมีเหตุผลอื่นด้วยอย่างแน่นอน

ทว่าจ้าวเฉิงเว่ยกลับพูดอย่างแข็งกร้าวว่า“ไม่ได้!”

“นายท่าน! นายท่านช่วยข้าด้วย!”ฮัวอี๋เหนียงถูกทหารกดลงบนพื้น และถูกจับใส่โซ่ตรวนทั้งมือและขา นางตกตะลึงพรึงเพริดกรีดร้องขึ้นมา และมีอาการปวดท้องขึ้นมาเป็นระยะ

“ท่านพ่อ……”เสิ่นยู่ถิงตกใจจนตัวอ่อนปวกเปียกหน้าซีดเผือด ถลาถอยหลังกรู

สองแม่ลูกมองไปทางโหวหนานหยางด้วยสายตาเว้าวอน

ตอนนี้โหวหนานหยางเองก็เอาตัวไม่รอด เขาถูกทหารกดแขน และคุกเข่าอยู่บนพูดเยี่ยงคนจนตรอก“พวกเจ้าสามหาว! จ้าวเฉิงเว่ย คิดไม่ถึงว่าจะกล้ามาล่วงเกินขุนนางระดับหนึ่ง ท่านก่อกบฏหรือ?”

จ้าวเฉิงเว่ยท่าทางแข็งกร้าว ไม่สนใจกับคำพูดเหล่านี้ของเขา

ไม่นาน โหวหนานหยางกับฮัวอี๋เหนียงก็ถูกจับใส่โซ่ตรวนกุญแจมือ เสิ่นยู่ถิงกับคุณหนูสี่ คุณหนูห้าก็ถูกทหารล้อมไว้

ท่านโหวอาวุโสฐานะสูงศักดิ์ เป็นแม่ทัพอาวุโสที่มีคุณงามความดี จ้าวเฉิงเว่ยจึงมีความเคารพกับเขาอยู่บ้าง และไม่ได้สั่งให้คนใส่กุญแจมือเขา เพียงแค่สั่งให้คนจับตาดูเท่านั้น

ในเวลาแค่พริบตาเดียว จากเดิมทีที่เป็นงานรื่นเริง ตอนนี้จวนโหวหนานหยางกลายเป็นงานอัปมงคลเสียแล้ว!

เหล่าแขกเหรื่อตกตะลึงพรึงเพริดทำตัวไม่ถูก และไม่รู้ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น

แต่พวกเขาก็ไม่ได้โง่ แม้แต่แผ่นป้ายทองของฝ่าบาทจ้าวเฉิงเว่ยก็ควักออกมาได้ แสดงว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล่นๆแล้ว

ตระกูลเสิ่นเหยียบตอใหญ่แล้วอย่างแน่นอน!

จุดกำเนิดของเรื่องนี้ คิดไม่ถึงว่าจะมาจากคุณหนูสามที่เพิ่งจะกลับมาจากชนบท

เซียวลิ่งเยว่ยืนอยู่คนเดียวอีกด้านหนึ่ง นางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มองความวุ่นวายในห้องโถง ข้างกายของนางมีทหารสองคนยืนอยู่ มองดูแล้วเหมือนไม่ได้มาจับนาง แต่มาปกป้องนางมากกว่า

ทุกคนตื่นตะลึงพรึงเพริด

คุณหนูสามคนนี้ช่างมีความสามารถมากจริงๆ!

นางทำอะไรกันแน่? คิดไม่ถึงว่าแม้แต่จ้าวเฉิงเว่ยก็ยังส่งคนมาคุ้มกัน?

โหวหนานหยางเดือดดาลมาก“เสิ่นหว่าน เจ้าทำอะไรกันแน่? เจ้าคิดจะทำลายคนทั้งจวนจริงๆนะหรือ?”

ฮัวอี๋เหนียงคุกเข่าร้องไห้อ้อนวอนอยู่ที่พื้น“เสิ่นหว่าน เป็นความผิดของข้าเอง! เจ้าปล่อยท่านพ่อกับพี่รองของเจ้าไปเถอะนะ พวกเขาไม่มีความผิดอะไร เจ้ามีอะไรมาลงกับข้าคนเดียวก็พอ!”

“น้องสาม ถ้าเจ้าโมโห ข้ายินดีให้เจ้ามาระบายอารมณ์กับข้า! เจ้าปล่อยท่านพ่อกับอี๋เหนียงไปเถอะนะ! ข้าขอร้อง”

เสิ่นยู่ถิงสีหน้าซีดเผือด ร้องไห้คร่ำครวญอย่างน่าสงสาร

“ท่านพี่สาม พวกข้าไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย ท่านไว้ชีวิตพวกข้าเถอะนะ!”คุณหนูสี่กับคุณหนูห้าร้องไห้คร่ำครวญอย่างหนัก

เสียงขอร้องอ้อนวอนดังขึ้น จนทำให้เซียวลิ่งเยว่ดูเหมือนเป็นคนจิตใจโหดเหี้ยมอำมหิตไปแล้ว

นางตั้งใจกลับมาทำร้ายคนชัดๆเลยแบบนี้

เซียวลิ่งเยว่ยิ้มเยาะและตลกไปในเวลาเดียวกัน นางพูดว่า“พวกเจ้ามาขอร้องอ้อนวอนข้าจะมีประโยชน์อะไร? ข้าไม่ได้สั่งให้ใต้เท้าจ้าวจับพวกเจ้านะ”

“ถ้าไม่ใช่เจ้าแล้วจะเป็นใคร?”ฮัวอี๋เหนียงพูดออกมาด้วยความเกลียดชัง

เซียวลิ่งเยว่พูดอย่างไร้เดียงสาว่า“ไม่ใช่ข้าจริงๆ พวกเจ้าอยากจะโทษก็โทษที่…….”

โหวหนานหยาง

เขายังไม่รู้แน่ชัดเลยว่าเกิดอะไรขึ้น ก็รีบทำให้ครอบครัวตัวเองต้องโทษแล้ว คงกลัวว่าทั้งครอบครัวจะตายช้ากระมังถึงทำเช่นนี้ นางจะทำอะไรได้?

เซียวลิ่งเยว่ยังพูดไม่จบ ด้านนอกจวนก็มีเสียงดังมา

“ไท่จื่อเตี้ยนเซี่ยเสด็จ!”

“อ๋องอี้เตี้ยนเซี่ยเสด็จ!”

“อ๋องเซียงเตี้ยนเซี่ย อ๋องเฉิงเตี้ยนเซี่ยเสด็จ