บทนำ

น้ำเมาที่ดื่มเข้าไปกำลังทำพิษหล่อนอย่างหนัก ศีรษะที่เคยตั้งตรงกับโอนเอนไปตามแรงโน้มถ่วง ตากลมโตฉ่ำวาวก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบนของคลับหรูหวังกลับห้องร้องเพลงที่จองเพื่อฉลองการเรียนจบปริญญาตรีในสาขาวิชาภาษาอังกฤษ

ทว่ากลับมีมือหนามาคว้าแขนของเธอเอาไว้ก่อน เขาจูงกึ่งลากให้ตามไปยังชั้นสามที่อนุญาตให้เข้าเฉพาะเจ้าของหรือผู้ถือหุ้นเท่านั้น เสียงเพลงดังกลบการร้องประท้วงให้ปล่อยอีกฝ่ายจึงไม่อาจได้ยินคำพูดที่ออกจากลำคอของคนตัวเล็กกว่า

เปิดประตูบานหนาเข้าไปภายในห้องนอนที่ตกแต่งสไตล์ลอฟท์ มีเพียงเตียงกว้างตั้งอยู่กลางห้องที่โดดเด่นล่อสายตา

“ไม่เลิกกันได้ไหม กลับมาเป็นเหมือนเดิม” ลมหายใจร้อนเป่ารดต้นคอเธอ ซึ่งขณะนี้ไม่สามารถจับต้นชนปลายถูกว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

“รัณขอโทษที่เป็นแฟนไม่ได้เรื่อง นุ่นอย่าทิ้งกันไปเลยนะ” คิ้วสวยขมวดเข้าหากัน ที่แน่ใจชัดเจนคือหล่อนไม่ได้ชื่อนุ่น และผู้ชายคนนี้กำลังเข้าใจผิดอย่างแรง

มือเล็กผลักเขาออกแล้วเปล่งเสียงเพื่อให้ชายหนุ่มได้รู้ว่าคนที่กำลังกอดในตอนนี้ไม่ใช่แฟนอย่างที่นึกเข้าใจ

“ฉันไม่ใช่นุ่น” ตัวเขาหนักจนไม่สามารถผลักออกให้พ้นได้ ไหนจะเรี่ยวแรงของหล่อนที่มีอยู่น้อยนิดอีก สุดท้ายยักษ์ตนนี้ก็แทบไม่กระเทือนจนต้องถอนหายใจด้วยความกลัดกลุ่ม

“รัณรักนุ่นนะ อย่าทิ้งรัณได้ไหม” สุดท้ายใบหน้าคมก็ผละออกจากซอกคอขาว แล้วจับใบหน้าเรียวเอาไว้ก่อนจะประกบริมฝีปากลงมาทันที ความอ่อนนุ่มที่ได้สัมผัสเล่นเอาคนไม่เคยให้ชายใดแตะต้องมากกว่าจับมือลมแทบจับ

ดวงตาสวยเบิกกว้างขึ้นแทบจะสร่างเมา เขาดันหล่อนให้ชิดผนังปูนเปลือยที่เย็นจนทะลุผ่านเสื้อเข้าสู่ผิวหนัง เล่นเอาขนแขนลุกชันจากเหตุการณ์ที่กำลังเผชิญในตอนนี้

คนโชกโชนใช้ลิ้นดุนดันจนสามารถเข้าไปชิมความหวานในโพรงปากสีอ่อน จนได้กลิ่นแอลกอฮอล์คลุ้งทั่วปาก ยิ่งสร้างอารมณ์เสียวซ่านให้ชายหนุ่มก่อนจะผละออกมาใช้ลิ้นลากผากลำคอระหงมายังทรวงอกที่ถูกเสื้อผ้าปกปิดเอาไว้

คนตัวเล็กที่ไม่ประสาตอนนี้เรี่ยวแรงกลับหดหาย หล่อนหายใจติดขัดพยายามเพ่งมองคนตรงหน้าที่เริ่มยุ่มย่ามกับเสื้อผ้าของตน มือหนาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกอย่างรวดเร็วก่อนที่ปลดตะขอชั้นในภายในเวลาไม่กี่วินาทีด้วยความชำนาญ

ร่างกายงดงามปรากฏต่อหน้าเขา วินาทีนั้นความต้องการจากจิตใจส่วนลึกผสมกับแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปค่อนข้างเยอะทำให้ไม่ดูให้ดีว่าหญิงตรงหน้าใช่แฟนสาวที่เพิ่งเลิกรากันไปหรือเปล่า

ชายหนุ่มครอบครองหล่อนเอาไว้เพียงผู้เดียว ไม่ต้องการให้หนีหายไปไหนอีก ดอมดมทั่วกายทั้งตีตราจองด้วยร่องรอยสีหวาน มีเพียงเสียงครางของเจ้าหล่อนที่บ่งบอกว่านี่ไม่ใช่ความฝัน บรรยากาศภายในห้องที่เย็นจัดไม่ได้กระทบผิวของทั้งคู่ กลับกันเหงื่อเริ่มผุดออกจากขมับ พร้อมลมหายใจที่หอบถี่

เตียงที่เคยเรียบตึงบัดนี้กลับยับยู่ยี่และเต็มไปด้วยกลิ่นของการร่วมรัก ความแปลกใหม่ที่หญิงสาวพานพบไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่ามันช่างวิเศษเหลือเกิน ยิ่งยามที่ร่างสูงกระแทกเข้ามาเต็มแรงจนตัวหล่อนสั่นคลอนทำให้รู้สึกต้องการมากกว่านั้น

ไม่แน่ใจว่าเพราะน้ำสีอำพันหรือเปล่าที่ทำให้เธอเป็นได้ถึงเพียงนี้ ผมยาวสลวยกระจายเต็มฟูกสีเข้ม ร่างกายเปลือยเปล่าไม่มีเสื้อผ้าห่อหุ้มสักชิ้น หล่อนกำลังหอบหายใจถี่ขณะที่ฝ่ายชายซบลงบนทรวงอกคู่งามพลางเคล้นคลึงอย่างมันมือ

หลังจากการร่วมรักจบไปสองรอบ พวกเขาก็ไม่ได้ลุกไปไหน ชายหนุ่มมึนหัวเหลือเกินแต่กลับรู้สึกว่ายังไม่อิ่ม กินเท่าไหร่ก็ไม่อิ่มเสียที รสชาติแห่งรักครั้งนี้มันสุขเสียยิ่งกว่าครั้งไหนๆ ที่ได้ร่วมรักกันอีก

สุขจนเผลอยิ้มออกมาก่อนจะจุมพิตที่เนินอกสล้าง ชอบกลิ่นกายของหล่อนเหลือเกิน ค่อยไล่สายตาไปมองสร้อยเสี้ยวพระจันทร์ที่ไม่เคยเห็นอีกฝ่ายใส่ เขาเอื้อมมือไปจับก่อนจะเงยมองหล่อนซึ่งเห็นเพียงปลายคางเท่านั้น

ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรสร้อยที่ค่อนข้างเก่าก็ขาดติดมือเขาออกมา ร่างสูงจึงได้ผละออกห่างแล้วนำไปวางไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียง ทว่ามันกลับหล่นลงพื้นแทน

“อือ พะ พอแล้ว” รับรู้ว่าร่างกายกำลังถูกหยอกล้อ จึงได้เอ่ยปากห้ามแต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลเท่าไหร่

กิจกรรมจึงเริ่มขึ้นอีกครั้งโดยที่เธอไม่สามารถเอ่ยทัดทานอะไรได้เลย เพราะตนเองก็เคลิ้มไปกับสัมผัสร้อนแรงนั้นเหมือนกัน

โดยทั้งคู่ลืมไปเสียสนิทว่าควรป้องกันในการมีเพศสัมพันธ์ครั้งนี้!