พลาด 8 | พี่ชาย vs สามี

“ถึงแล้วค่ะลูก”

ลินิลหันไปบอกลูกสาวที่เผลอนอนหลับระหว่างทางที่ขับรถมา อาจจะเป็นเพราะเหนื่อยล้าจากการเล่นบ้านบอล

ทันทีที่รู้ว่าถึงบ้านคุณยาย ลูกสาวก็ตื่นเต้นใหญ่ แล้วรีบเปิดประตูรถลงไปหาลุงวินที่ยืนรออยู่หน้าบ้านทันที

“อย่าวิ่งสิลูก เดี๋ยวล้มนะ”

ลินิลมองตามลูกพร้อมรอยยิ้ม แล้วเดินตามลูกเข้าไปในบ้านโดยมีจาฟาร์เดินถือของฝากตามเข้ามา

“สูงขึ้นหรือเปล่าเรา”

กวินถามหลานสาวพร้อมรอยยิ้มที่อบอุ่น แต่พอเห็นหน้าใครบางคนที่เดินมากับน้องสาวใบหน้าของเขาก็บึ้งตึงขึ้นมาทันที

กวินสั่งให้สาวใช้ในบ้านพาเนญ่าไปเล่นกันพี่ข้างบ้าน ก่อนที่เขาจะหันมาทักทายน้องสาวกับน้องเขย

“มีแขกไม่ได้รับเชิญมาด้วยเหรอ พี่ก็นึกว่านิลจะพาลูกย้ายกลับมาอยู่บ้านเราซะอีก”กวินพูดแขวะน้องเขยเหมือนทุกครั้ง ราวกับว่าเป็นคำทักทาย

“พี่วิน...”

ลินิลเรียกชื่อพี่ชายด้วยท่าทางหนักใจ เมื่อพี่ชายชอบพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูด เนื่องจากกวินไม่ชอบขี้หน้าของจาฟาร์มาแต่ไหนแต่ไร และทุกครั้งที่เจอกันก็มักจะพูดแขวะกันทุกครั้ง 

หมับ!

จาฟาร์เองก็ไม่ได้เกรงกลัวพี่เขยเลยสักนิด เขารวบเอวภรรยาเข้าไปในอ้อมแขนแล้วตอบกลับด้วยท่าทางยียวน 

“ขอโทษนะครับที่ทำให้ผิดหวัง เพราะผมกับเมียยังรักกันดี”

“หึ! พูดได้ไม่อายปาก ได้ยินว่าเมื่อคืนทิ้งลูกไปหาหญิงอื่นไม่ใช่เหรอ”

กวินยังคงพูดจายียวน เพราะเขารู้สันดานของน้องเขยดี ทว่าคำพูดของเขากลับทำให้น้องสาวของเขาเองเป็นฝ่ายเจ็บปวด

“จะพูดอะไรมีหลักฐานคือเปล่าครับพี่เขย เมื่อคืนผมนอนกับเมียทั้งคืน ไม่เชื่อถามเมียผมดูสิ! ใช่มั้ยที่รัก…”

ลินิลได้แต่เม้มปากแน่น ถึงมันจะเป็นความจริงที่เขากลับมานอนกับเธอ แต่เธอก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าสามีเธอทิ้งลูกไปจริงๆ

“ตอแหล...” กวินที่เห็นกับตาว่าจาฟาร์อยู่กับผู้หญิงก็ตอกกลับทันที

“เป็นลูกผู้ชาย… ทำอะไรก็ยอมรับหน่อยดิวะ!”

“หยุดเลยนะตาวิน...”

เสียงผู้เป็นแม่ดังขึ้นมา ทำให้กวินที่กำลังจะหาเรื่องน้องเขยได้หยุดชะงักทันที

“สวัสดีครับคุณแม่”

จาฟาร์ยกมือไหว้แม่ยายด้วยท่าทางสุภาพต่างจากน้ำเสียงที่คุยกับพี่เขย ก่อนจะยื่นของฝากที่ซื้อมาให้แม่บ้านที่มารอรับ

“ซื้ออะไรมาเยอะแยะลูก” ผ่องเพ็ญรับไหว้พร้อมกับถามลูกเขยด้วยท่าทางใจดี

“มีผลไม้แล้วก็อาหารเสริมนิดหน่อยครับ”

“ขอบใจนะลูก ไม่เห็นต้องลำบากเลย”

“ไม่ลำบากหรอกครับ ถ้าคุณแม่ขาดเหลืออะไรบอกผมได้เลยนะครับ”

“ขอบใจมากนะลูก”

หลังจากพูดคุยกันสักพัก ทุกคนก็เดินไปหาเนญ่าที่เล่นอยู่กับพี่ๆ ข้างบ้าน เมื่อเห็นว่าเนญ่ากำลังให้อาหารปลา กวินกับจาฟาร์ต่างแย่งกันเอาใจเนญ่าจนออกนอกหน้า ลุงวินบอกจะทำบ่อเลี้ยงปลาคราฟท์ที่บ้านไว้ให้หลาน ส่วนจาฟาร์ก็ไม่น้อยหน้าจะทำให้ลูกเหมือนกัน และทำใหญ่กว่าลุงวิน

“เมื่อไหร่คู่นี้จะเข้าใจกันสักทีนะ”

ผ่องเพ็ญได้แต่ส่ายหน้าให้กับลูกชายกับลูกเขยที่ไม่ลงรอยกันสักที ถ้าสามีเธอยังอยู่ก็คงจะจัดการเรื่องนี้ได้แน่ๆ

“คงจะยากค่ะ”

ลินิลตอบไปตามที่เห็น เพราะทั้งสองคนไม่มีใครยอมใครเลย

Rrrr~

ขณะที่ลินิลกำลังยืนมองสามีกับลูกให้อาหารปลา พริกแกงเพื่อนสนิทของเธอก็โทรเข้ามา ลินิลจึงขอตัวออกมารับสายเพื่อน และถือโอกาสกลับมาเอาอะไรบางอย่างอยู่ที่บ้าน 

“เดี๋ยวนิลจะลองถามฟาร์ให้นะ”

“จ๊ะ... แล้วเจอกัน”

ลินิลกรอกเสียงหวานก่อนจะวางสายจากพริกแกงที่โทรเข้ามาถามเหตุการณ์หลังจากที่ลินิลหนีกลับก่อน แล้วก็โทรมาถามเรื่องคอนโดหน้ามหาลัยที่จาฟาร์เป็นเจ้าของ ว่ามีใครอยากขายหรือเปล่า

หลังจากวางสายลินิลก็เดินเข้าไปในครัวพร้อมกับกล่องยาเล็กๆ ที่แวะซื้อก่อนถึงบ้านออกมา 

ใช่แล้ว! มันคือยาคุมฉุกเฉิน

หมับ!

O.O! ลินิลเบิกตากว้างเมื่ออยู่ๆ มือหนาก็สอดเข้ามาขย้ำหน้าอกของเธอจากด้านหลังขณะที่เธอกำลังแกะยาเม็ดเล็กจากแผง 

“ฟะ… ฟาร์เข้ามาเอาอะไรเหรอ”

ลินิลถามเสียงสั่นเครือเมื่อมือหนาออกแรงขย้ำและนวดคลึงเต้าของเธออย่างมันส์มือ โดยไม่สนใจว่าตอนนี้เธอกับเขาอยู่ในครัว

“แค่อยากลองเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง”

O.O! เปลี่ยนบรรยากาศงั้นเหรอ ลินิลถึงกับเบิกตากว้างด้วยท่าทางตื่นเพราะเธอเข้าใจความหมายของคำพูดสามีที่บอกว่าอยากเปลี่ยนบรรยากาศ

“ตะ… ตรงนี้ไม่ได้นะฟาร์ เดี๋ยวมีคนมาเห็น”

ลินิลมองซ้ายมองขวาด้วยท่าทางตื่น ใบหน้าของเธอแดงก่ำเพราะบางอย่างที่แข็งปั๋งดันก้นของเธอ

“ไม่มีใครอยู่ในบ้าน”

ใช่แล้ว! ทุกคนไปอยู่ที่สวนกับเด็กๆ กันหมด ในบ้านจึงเหลือแค่เขากับเธอ

“อือ… ฟาร์อย่า…”

ลินิลหุบขาเข้าหากันเมื่อมือหนาพยายามลูบคลำโหนกนูน 

“กลัวท้องขนาดนั้นเลยเหรอ”

จาฟาร์ถามเสียงเข้มเมื่อเห็นเม็ดยาในมือของเมีย ส่วนลินิลได้แต่เม้มปากแน่น ไม่รู้จะตอบยังไงดี

“ไหนๆ ก็จะกินยาอยู่แล้วหนิ ขอปล่อยในอีกสักรอบละกันนะ”

“ทำตรงนี้ไม่ได้นะฟาร์”

“ตามใจผัวไม่ได้เลยหรือไงวะ ผัวอุตส่าห์เลิกเที่ยว มาอยู่กับครอบครัว”

“ฟาร์พูดจริงๆ เหรอ”

“คำพูดของฉันมันไม่น่าเชื่อถือขนาดนั้นเลยเหรอ”

“ไม่ใช่อย่างนั้นนะ... นิลก็แค่อยากมั่นใจว่าฟาร์ไม่ได้โกหกนิล”

“ลองตามใจผัวสิ แล้วจะรู้ว่าพูดจริงหรือโกหก”

“เอ่อ... นิลกลัวว่าจะมีใครเข้ามาเห็น”

“แค่เสียบเข้าไป... ไม่ต้องถอดเสื้อผ้า แค่นี้ก็ไม่มีใครรู้แล้ว ว่าเราทำอะไร”

คนเจ้าเล่ห์พูดออกมาพร้อมกับถลกชายกระโปรงสีหวานขึ้นมาเหนือเอว จนโชว์ให้เห็นแก้มก้นขาวเนียน

“ท่านี้โคตรเอ็กซ์เลย ท่าทางจะแตกเร็วแน่ๆ”

จาฟาร์กระซิบข้างหูเมียพร้อมกับบดแก่นกายใหญ่ที่อยู่ใต้กางเกงกับก้นงอน

“นิลกลัวจริงๆ นะฟาร์ เราขึ้นไปทำบนห้องได้มั้ย”

ลินิลเอี้ยวหน้าไปถามสามีแล้วอ้อนเสียงหวาน จาฟาร์มองใบหน้าสวยหวานราวกับตุ๊กตาของเมียด้วยสายตาร้ายกาจ เพราะเวลาเธออ้อนมันยิ่งน่าเอา

“แค่10นาที ก้มโค้งลงไป”

O.O! ลินิลเบิกตากว้างเมื่อมือหนาดันแผ่นหลังของเธอ ‘เอาจริงเหรอเนี่ย!’