พลาด 5 | หวงก้าง

“มึงว่างนักหรือไง ถึงได้มาคอยบริการเมียกู”

ลินิลนอนตัวสั่นเกร็งฟังอยู่ใต้ร่างของสามีที่กำลังคุยกับเพื่อนของเขาด้วยอารมณ์โกรธจัด โดยที่เธอเองก็ไม่รู้ว่าทำไมสามีของเธอถึงได้โกรธขนาดนั้น

แต่ในใจลึกๆ ก็แอบคิดไปว่าสามีกำลังแสดงอาการหึงหวงเธออยู่ ถึงแม้ว่ามันจะมีความเป็นไปได้น้อยมากก็ตาม

“ไม่ต้องเอามาส่ง เดี๋ยวกูไปเอาเอง”

“เอาเวลาไปจัดการเองผู้หญิงของมึงเถอะ! เมียกู! กูจัดการเอง”

จาฟาร์กดตัดสายทันทีที่พูดจบ แล้วโยนมือถือของเมียทิ้งไปอย่างไม่ใยดี

สายตาคมมองคนใต้ร่างเพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะก้าวลงจากเตียงไปโดยไม่พูดอะไร ปล่อยให้ลินิลมองตามตาละห้อย และคิดว่าตัวเองทำอะไรผิดหรือเปล่า สามีถึงได้เดินหนีไปอย่างนั้น

‘เอาไงดี!’ ลินิลได้แต่ถามตัวเอง ว่าเธอควรจะทำยังไงต่อไปดี

“เอาผ้าเช็ดตัวมาให้หน่อย”

แต่พอได้ยินเสียงสามีที่ดังมาจากห้องน้ำ เธอก็รีบลุกขึ้นไปหยิบผ้าเช็ดตัวให้สามีทันที

แอดดด~

“เอ่อ… ผ้าเช็ดตัวอยู่ตรงนี้นะ” ลินิลบอกสามีที่กำลังยืนอาบน้ำอยู่ด้วยท่าทางประหม่า แล้วหันหลังจะก้าวเดินออกไป

หมับ!

ร่างของเธอถูกกระชากอย่างแรงจนผ้าเช็ดตัวที่คลุมร่างหลุดล่วงไปกองที่พื้น ส่วนร่างของเธอก็ถูกเหวี่ยงติดผนังห้องน้ำเย็นเฉียบ และมีแขนแกร่งค้ำผนังกักกันตัวเธอไว้ตรงหน้าของเขา

“ไอ้เรียวมันไม่ใช่ผู้ชายที่เธอควรจะเข้าไปยุ่งเกี่ยว อย่าไปอ่อยมันอีก” จาฟาร์ตะคอกใส่หน้าเมียเสียงดังจนเธอสะดุ้งตื่น เพราะเขารู้จักเพื่อนของเขาดี ภายใต้หน้าตาหล่อเหลานั้น มันน่ากลัวกว่าที่ทุกคนเห็น (เรียวเป็นทายาทหมายเลขหนึ่งของตระกูลมาเฟียเก่าแก่)

“นะ… นิลไม่เคยทำแบบนั้นเลยนะ” ลินิลก้มหน้าตอบเสียงเบาด้วยท่าทางหวาดกลัว

“ไม่อ่อย... แต่ยอมขึ้นรถมากับมัน ทั้งๆ ที่ผัวก็อยู่ที่ผับ” จาฟาร์เค้นเสียงลอดไรฟันออกไปด้วยท่าทางโกรธจัด เมื่อเมียให้ความสำคัญคนอื่นมากกว่าผัว

“....” ลินิลได้แต่เม้มปากแน่นไม่รู้จะพูดยังไงดี ตอนนั้นเธอกำลังโกรธเขาอยู่ ก็เลยไม่ทันคิดว่าสิ่งที่เธอทำ มันดูไม่เหมาะสมเอาซะเลย เพราะยังไงเรียวก็ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนของสามี

อือ...

ขณะที่ลินิลกำลังคิดทบทวนกับสิ่งที่เกิดขึ้น มือหนาก็เลื่อนมาลูบไล้เนินสามเหลี่ยมตรงหว่างขา จากนั้นก็สอดนิ้วเข้าไปในรูสวาทที่ยังมีน้ำกามของเขาอยู่เต็มร่อง เขาขยับมันเข้าออกจนร่างบางเกร็งไปทั้งร่าง

“อือ... ฟาร์... นิลเจ็บ” ลินิลดันหน้าอกสามีออกเมื่อเขาดันนิ้วเข้าไปจนสุดความยาว แล้วกระตุกอย่างแรงจนเธอรู้สึกหน่วงที่ท้องน้อย

“เจ็บสิดี จะได้จำว่าอย่าไปอ่อยเพื่อนผัว โดยเฉพาะไอ้เรียว” จาฟาร์บอกเสียงดุแล้วจับร่างบางของเมียหันหน้าเข้าผนัง จัดท่าให้เธออยู่ในท่าก้มโค้งพร้อมรับบทลงโทษจากเขา

พอได้ท่าที่พร้อมรบ จาฟาร์ก็ไม่รอช้าอัดกระแทกความเป็นชายเข้าไปในร่องสาวทันที

สวบ!

ลินิลใช้มือค้ำผนังและส่งเสียงครวญครางออกไปอย่างสุดกลั้น แต่สามีของเธอก็ไม่มีท่าทีว่าจะลดจังหวะการลงโทษลงไปเลยแม้แต่น้อย ยังคงอัดกระแทกใส่เรือนร่างของเธอจนเกิดเสียงดังลั่นห้อง

อึก! ลินิลได้แต่กัดฟันทนให้สามีทำตามใจเหมือนทุกๆ ครั้ง และภาวนาให้เกมส์รักครั้งนี้จบลงเร็วที่สุด

เวลาต่อมา...

หลังจากโดนสามีลงโทษแบบไม่มีเหตุผลในห้องน้ำไปสองรอบติด ลินิลก็รีบแต่งตัวและพาร่างกายที่บอบช้ำลงมาหาลูกสาวที่กำลังเล่นกับปะป๊าอยู่อย่างสนุกสนาน

ลินิลยืนมองสามีด้วยความสงสัย ก่อนจะก้มมองสภาพตัวเอง ทำไมสามีถึงได้ดูปกติดี ทั้งๆ ที่เป็นคนคุมเกมส์เองตั้งหลายรอบ ต่างจากเธอที่อ่อนล้าจนแทบจะยืนไม่ไหวอยู่แล้ว

“คุณแม่มาแล้ว”

เนญ่าพูดขึ้นมาด้วยท่าทางดีใจ เมื่อหันไปเจอคุณแม่ที่ยืนอยู่พอดี และนั่นก็ทำให้ลินิลได้สติขึ้นมา จึงรีบก้าวไปหาลูกสาวด้วยท่าทางปกติ และพยายามไม่สนใจสายตาของสามีที่มองอยู่

“คุณแม่ขาวันนี้ป๊าจะพาเนญ่ากับคุณแม่ไปทานไอศกรีมค่ะ แล้วก็จะพาไปบ้านคุณยายด้วยค่ะ”

ทันทีที่ได้ยินในสิ่งที่ลูกสาวพูด ลินิลก็รีบหันไปมองหน้าสามีทันที เธอมองหน้าเขาด้วยสายตาสงสัยยิ่งกว่าเดิม ไม่อยากจะเชื่อว่าสามีของเธอจะพาไปจริงๆ เพราะเธอรู้ดีว่าเขาไม่ชอบไปที่บ้านของเธอ โดยมักจะให้เหตุผลว่าที่บ้านของเธอชอบมองเขาด้วยสายตาจับผิดตลอดเวลา

แต่แล้วความสงสัยของลินิลหายไปเมื่อสามีพาเธอกับลูกมาถึงห้างสรรพสินค้า เพื่อซื้อของไปฝากที่บ้านของเธอ

สิ่งที่เขาทำวันนี้ ทำให้ลินิลรู้สึกดีขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ‘นี่เธอกำลังพ่ายแพ้ให้กับเขาอีกแล้วเหรอ’ ลินิลได้แต่ถามตัวเองขณะที่เดินตามสามี

“ฟาร์…”

ขณะที่พ่อแม่ลูกกำลังจะก้าวเข้าไปร้านโปรดของลูกสาว ก็มีเสียงของหญิงสาวดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง ทำให้เจ้าของชื่อนั้นหันไปมอง รวมถึงลูกสาวและภรรยาของเขาด้วย

ตึก! ทันทีที่เห็นเจ้าของเสียงที่เรียกสามีของเธอ ลินิลก็รู้สึกจุกหน่วงที่ใจขึ้นมาทันที เพราะเธอคนนี้คือคนเดียวกันที่อยู่กับสามีของเธอเมื่อคืน

‘สวย… ดูดีจังเลย’ ลินิลมองผู้หญิงตรงหน้าที่แต่งตัวดูดี ทั้งเสื้อผ้าหน้าผม แล้วหันกลับมามองสภาพตัวเอง ที่แต่งตัวโคตรเชย ช่างแตกต่างกันเหลือเกิน ไม่แปลกเลยที่สามีองเธอจะมองเธอด้วยสายตาแบบนั้น

“ฟาร์พาครอบครัวมาเที่ยวเหรอ น่ารักจังเลย” มิเกลยิ้มให้ครอบครัวตรงหน้า รวมถึงลินิลด้วย

“เกลยังไม่กลับเหรอ” จาฟาร์ถามมิเกลด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น โดยไม่รู้ว่าท่าทางของเขานั้นทำให้ภรรยาที่ยืนอยู่แอบอิจฉาและเจ็บปวดขึ้นมา

“มาไงวะไอ้เสือ” เซอเวย์ที่เดินตามมิเกลมารีบทักทายเพื่อนด้วยท่าทางยียวน ก่อนจะหันไปยิ้มให้ลินิลกับเนญ่า

“หวัดดีลินิล เนญ่า สบายดีมั๊ย”

“นิลสบายดี” ลินิลยิ้มให้เพื่อนสามีและบอกลูกสาวสวัสดีป๊าเวย์ แต่รอยยิ้มและคำพูดที่สนิทสนมกลับทำให้สามีไม่พอใจขึ้นมา

“จะคุยกับมันทำไมนักหนา รีบไปสั่งเค้กให้ลูกสิ”

ได้ยินสามีบอกอย่างนั้น ลินิลก็รีบเดินเข้าไปในร้านทันที โดยมีลูกสาวขอตามไปด้วย

“มึงไปทำท่าไหนวะ! เมียถึงหายโกรธเร็วขนาดนี้” เซอร์เวย์แซวเพื่อนรักด้วยท่าทางยีวนหลังจากที่ลินิลกับเนญ่าเดินเข้าไปในร้าน

“เสือก!” จาฟาร์ตอบด้วยท่าทางติดหงุดหงิดเล็กน้อย

“สงสัยเราจะได้ไปกันสองคนจริงๆ” มิเกลพูดขึ้นมาด้วยท่าทางตัดพ้อเล็กน้อย

“จะไปไหนกันเหรอ” จาฟาร์ถามขึ้นทันที แต่คนที่ตอบคือเซอเวย์

“เกลมันอยากไปทะเล”

“หืม… ไปทะเลงั้นเหรอ” พอได้ยินว่าไปทะเลจาฟาร์ก็นึกขึ้นมาได้ ว่าเขาเคยสัญญาว่าจะพาลูกไปเที่ยวทะเล

“ถ้าฟาร์ไม่ว่างก็ไม่เป็นไรนะ เกลแค่คิดถึงตอนที่เราเคยไปทะเลด้วยกัน ก็เลยให้เวย์พาไป”

“แล้วจะไปวันไหน”

“แวะซื้อของเสร็จ ก็ไป”

“ถ้ามึงว่างค่อยตามไปละกัน ไอ้เรียวมันก็จะตามไปทีหลัง”

ได้ยินว่าเพื่อนจะไปกันหมด จาฟาร์ก็เริ่มลังเลขึ้นมาทันที แต่เขาได้บอกลูกไปแล้วว่าจะพาไปบ้านยาย