EPISODE 5 มูฟออน(เป็นวงกลม?)

สามอาทิตย์ต่อมา...

“ตัดสั้นค่ะ”

หญิงสาวนั่งบนเก้าอี้ตัวนิ่มในร้านทำผมแล้วบอกกับช่างอย่างหนักแน่น

“น่าเสียดายผมนะคะ” ช่างสาวสวยมองผมลอนยาวสลวยของเธอแล้วนึกเสียดายแทน

“อยากเปลี่ยนอะไรใหม่ๆ นะคะ” มิลินสบตากับช่างผ่านกระจก

“ได้ค่ะ พี่จะจัดให้สวย แซ่บ จะได้หาผู้ใหม่เอาให้ใหญ่กว่าเดิมไปเลย”

มิลินได้ยินดังนั้นก็ยิ้มขำออกมาแล้วพูดขึ้น

“อย่างกับรู้นะคะว่าหนูพึ่งโดนเทมา”

“มองตาคุณน้องก็รู้แล้วค่ะ สายตามันไม่โกหกหรอก”

มิลินส่งยิ้มแห้งให้ช่างผ่านกระจกอีกครั้ง แล้วช่างคนนั้นก็ลงมือจัดการผมเธอทันที อันที่จริงหญิงสาวเคยตัดผมสั้นไปครั้งหนึ่งเมื่อหลายปีก่อน แต่อดีตคนรักอย่างวายุบอกว่าชอบให้เธอไว้ผมยาวมากกว่า เธอจึงทำตามความต้องการของเขามาตลอด ตอนนี้เธอไม่มีใครก็ถึงเวลาที่จะได้ทำอะไรตามใจตัวเองเสียที

L.CLUB 21.00 p.m.

ร่างระหงในชุดสายเดี่ยวตัวสั้นสีแดงสด ด้านหลังแหวกลงมาถึงเอวโชว์แผ่นหลังเนียนใสน่าสัมผัส เท้าเรียวบนรองเท้าส้นสูงสีดำเดินนวยนาดเข้าไปในคลับที่มีเสียงเพลงดังสนั่นหู

ผมสั้นทรงบ็อบเทที่เธอพึ่งตัดยิ่งเพิ่มความโดดเด่น แพขนตางอนสวยรับกับดวงตากลมโต ปากเล็กทาลิปสติกสีแดงสดเพิ่มความแซ่บ ทุกอย่างบนใบหน้าล้วนลงตัว บุรุษเพศที่อยู่บริเวณนั้นต่างให้ความสนใจและมองเธอเป็นตาเดียว

มิลินเดินไปสั่งน้ำผลไม้เพราะเธอเข็ดหลาบกับแอลกอฮอล์ตั้งแต่ครั้งนั้น เธอมาที่นี่เพื่อแค่อยากมาหาความสนุกและผ่อนคลายให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้นหลังจากสามอาทิตย์ที่ผ่านมาเธอมีบินตลอดจนแทบจะไม่ได้พัก เธอนั่งจิบน้ำผลไม้รสเปรี้ยวด้วยความรู้สึกสดชื่นแล้วโยกตัวไปตามจังหวะเพลงโดยไม่ได้ให้ความสนใจกับพวกหนุ่มๆ ที่มองมา

“ที่รัก มองอะไรเหรอคะ” กอหญ้า หญิงสาวผู้มีใบหน้าสวยหวานที่อยู่ในชุดเดรสยาวสีดำ ถามผู้เป็นสามีหลังจากเห็นว่าชายหนุ่มมองไปด้านล่างสักพักแล้ว

สามีหนุ่มไม่ได้ยินคำถามของเธอเพราะเขากำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่

“ไม่ได้ยินหรือไง!”

หญิงสาวเริ่มพูดเสียงดังจนคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามอีกสองคนหันมามองด้วยความตกใจ

“ที่รักใจเย็นสิครับ ผมแค่คุ้นๆ หน้าผู้หญิงคนนั้นเอง”

“ผู้หญิงคนไหนอีกละ ยังไม่เลิกนิสัยนี้อีกเหรอ” เธอหันไปมองคนข้างกายที่ยังคงจดจ่ออยู่กับหญิงสาวที่เขาว่า กอหญ้ามองตามสายตาก็เห็นว่าเขากำลังมองสาวชุดแดงคนนั้นอยู่

“มองขนาดนั้น ให้หญ้าไปขอเบอร์ให้มั้ย” กอหญ้าถามประชด

“ไปกันใหญ่แล้ว ไม่มองแล้วครับ” ขุนทศหันมาบอกภรรยาสาวที่นั่งใบหน้าบูดบึ้งอยู่

“ชิส์” หญิงสาวเบะปากมองชายหนุ่มแล้วลุกขึ้นยืน

“จะไปไหน” ขุนทศหันไปถาม

“ไปมองผู้ชาย” เธอตอบใบหน้าเรียบเฉย

“กอหญ้า!”

“แหม ทีตัวเองยังมองผู้หญิงได้เลย วินๆ หน่อยสิ” กอหญ้าตอบกวนผู้เป็นสามี

“นั่งลงเลยนะ” ขุนทศดึงมือหญิงสาวเบาๆ ให้นั่งลง

“หญ้าล้อเล่นน่า จะไปห้องน้ำ”

“แล้วไป” ขุนทศพยักหน้า หญิงสาวก็เดินออกไป

“กล้ามองผู้หญิงอื่นต่อหน้าเมีย สุดยอด” รามิลพูดพร้อมยกนิ้วโป้งให้

“มึงก็มาดูสิ เซ็กซี่ฉิบหาย” ขุนทศหันไปพูดกับเพื่อนแล้วกวาดตามองไปรอบๆ เผื่อภรรยาสาวกำลังแอบมองอยู่

“ไหนๆ แม่ง แซ่บ แต่ดูคุ้นๆ อยู่นะ” รามิลหันไปมองตามแล้วพยายามนึกว่าเคยเห็นเธอที่ไหน สักพักก็ร้องอ๋อ

“กูนึกออกแล้ว ผู้หญิงที่โดนเท วันก่อนไง”

ทิวากรได้ยินถึงกับชะงักแก้วที่กำลังจะกระดกเหล้าเข้าปาก

“เปลี่ยนลุคซะเกือบจำไม่ได้ สงสัยจะมูฟออนแล้ว” ขุนทศแสดงความคิดเห็น

"มูฟแบบวงกลมรึเปล่า"รามิลยกยิ้มมุมปาก

ทิวากรที่นั่งฟังอยู่แสร้งไม่สนใจ หลังจากวันนั้นเขากับเธอไม่ได้เจอกันอีกเลย

ทางด้านมิลินที่กำลังเดินไปเข้าห้องน้ำระหว่างทางเธอเผอิญชนกับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเดินสวนมาพอดี

“อ๊ะ ขอโทษค่ะ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ” มิลินเงยหน้าถามหญิงสาว

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเองก็ไม่ทันมอง ขอโทษนะคะ” กอหญ้ามองคนตรงหน้าก็จำได้ว่าเป็นคนที่สามีเธอมองตอนอยู่ข้างบน

แต่เมื่อเห็นหน้าเธอใกล้ๆ กลับมีความรู้สึกคุ้นเคยเหมือนเพื่อนที่เธอเคยสนิทช่วงหนึ่งแต่ไม่มั่นจึงลองเรียกชื่อเธอดู

“ลิน มิลิน”

“คะ?” หญิงสาวในชุดแดงมองเธอด้วยความงง ว่ารู้จักเธอได้ยังไง

“คุณชื่อมิลินใช่มั้ยคะ ตอนมัธยมปลายเรียนที่โรงเรียนxx”

“อ่า ใช่ค่ะ”

“นี่กอหญ้าไง จำได้มั้ย เราเคยเป็นเพื่อนกัน”

“หืม กอหญ้าเหรอ” มิลินมองคนตรงหน้าอย่างพิจารณา จากนั้นทั้งสองก็สวมกอดกันแน่นด้วยความดีใจ ไม่คิดว่าจะบังเอิญเจอกันอีก ทั้งสองเคยเป็นเพื่อนกันตอนมัธยมปลาย จากนั้นก็แยกย้ายกันไปและไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย

“ลินสวยขึ้นมาก” กอหญ้าเอ่ยชมเพื่อนจากใจจริง

“หญ้าก็สวยขึ้นจนลินจำแทบไม่ได้” มิลินมองเพื่อนแล้วไปสะดุดกับแหวนที่อยู่บนนิ้วเรียว

“หญ้าแต่งงานแล้วเหรอ”

“ใช่ แต่งได้สองปีแล้ว เสียดายเราน่าจะเจอกันเร็วกว่านี้ จะได้ชวนลินไปงานแต่งด้วย” เธอโชว์แหวนแต่งงานให้มิลินดูแล้วยิ้มอย่างสดใสจนมิลินยิ้มตามไปด้วย

“แล้วลินล่ะ แต่งงานยัง”

เมื่อได้ยินคำถามนี้มิลินที่กำลังยิ้มอยู่ชะงักในทันที กอหญ้ารู้ว่าตนเองอาจจะถามคำถามที่ไม่น่ารักจึงรีบขอโทษเป็นการใหญ่

“ขอโทษนะ ถ้าเป็นคำถามที่ทำให้ลินอึดอัด”

“ไม่เป็นไร ในเมื่อเจอกันแล้ว ไปนั่งคุยกันข้างนอกหน่อยมั้ย”

มิลินชวนเธอไปคุยกันด้านนอกเพราะข้างในค่อนข้างที่จะเสียงดัง สองสาวเดินออกไปคุยระลึกความหลังและเรื่องราวชีวิตที่ผ่านมาของกันและกัน

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป กอหญ้าจึงชวนมิลินขึ้นไปนั่งดื่มกับเธอชั้นบนร่วมกับเพื่อนๆ ของผู้เป็นสามี

สามหนุ่มที่เห็นกอหญ้าเดินมากับผู้หญิงคนนั้นก็มองหน้ากันด้วยความสงสัย

“นี่มิลิน เพื่อนหญ้าตอนสมัยม.ปลาย”

กอหญ้าแนะนำเพื่อนสาวให้ทุกคนรู้จัก

"สวัสดีค่ะ"มิลินหันไปทักทายชายหนุ่มทั้งสามคนแล้วสายตาก็สะดุดกับผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งมองเธอด้วยสีหน้าไม่พอใจ

"คุณ!"มิลินจำได้ว่าเขาคือคนที่เธอเจอที่บันไดหนีไฟวันก่อน

"รู้จักกันด้วยเหรอ"ทุกคนหันไปมองทั้งสองคน

"เปล่า"ทิวากรตอบเพื่อนเสียงเรียบ หญิงสาวเห็นท่าทางของเขาก็นึกหมั่นไส้จึงพูดขึ้นบ้าง

"สงสัยลินจะจำผิดคน"