บทที่ 10

พลาดรักคุณสามี บทที่ 10

วันต่อมา.. และวันนี้ก็เป็นวันแต่งงานของทั้งสอง

หญิงสาวที่อยู่ในชุดเจ้าสาวยืนมองตัวเองในกระจกบานใหญ่ เวลานี้เธอพร้อมที่จะออกจากห้องแล้ว

แต่ทำไมเธอถึงมีความรู้สึกว่าตัวเองทำอะไรลงไป จะแต่งงานกับชายรักชายจริงเหรอ ถ้าคนอื่นรู้..แล้วพ่อกับแม่จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน หรือว่าเขาก็คิดแบบเดียวกับเรา หาผู้หญิงสักคนมาแต่งงานด้วย เพื่อปิดบังเรื่องนี้ไม่ให้พ่อกับแม่ต้องขายหน้า แต่สมัยนี้คนเขายอมรับกันได้หมดแล้วทำไมต้องทำให้มันเป็นเรื่องยุ่งยากด้วย

ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูได้ทำลายภวังค์ที่เธอกำลังคิดอยู่

"ใกล้ฤกษ์แล้วออกไปกันเถอะลูก"

"แม่คะ"

"หือ"

"หวานกำลังจะแต่งงานจริงๆ ใช่ไหมคะ"

"ทำไมหนูถึงพูดแบบนั้น"

"เอ่อคือ.."

"บอกแม่มา"

"เปล่าค่ะไม่มีอะไร สงสัยหวานจะตื่นเต้นมากไป" แม่จะเชื่อไหมเนี่ย

แก้วใจเอื้อมมือไปลูบผมลูกสาวเบาๆ เพื่อทำให้ลูกรู้ว่าแม่จะอยู่ข้างๆ ลูกเสมอ ถึงแม้จะมีครอบครัวเป็นของตัวเองแล้ว

"แม่"

"ไม่ร้องไห้นะลูก วันนี้เป็นวันมงคล" แค่เห็นสีหน้าก็รู้แล้วว่าลูกอยากจะร้องไห้ คงตื้นตันใจมากที่จะได้แต่งงานกับชายคนรัก

แต่สำหรับความคิดของหวานใจแล้ว ..ยกเลิกงานแต่งตอนนี้ยังทันไหมเนี่ย

"เราออกไปกันเถอะ ปล่อยให้ผู้ใหญ่รอนานมันไม่ดี" ว่าแล้วแก้วใจก็พาลูกสาวออกมา พอออกมาก็เห็นสามียืนรออยู่ด้านหน้า หวานใจเดินเข้าไปกอดพ่ออีกคน

"เข้าไปในงานกันเถอะ" ฉลามให้ลูกสาวควงเดินมาจนถึงหน้างาน ก็เห็นว่าเจ้าบ่าวยืนรอรับเจ้าสาวอยู่หน้าประตู

"??" งานไม่ใหญ่แน่นะคุณปู่ นักข่าวมากันกี่สำนักเนี่ย สิ่งที่กลัวรองจากการจัดงานใหญ่คือนักข่าวนี่แหละ สงสัยคงขายไม่ออกแน่แล้วล่ะเรา จะหลบหน้าไม่ให้นักข่าวถ่ายรูปก็คงเป็นไปไม่ได้

"ไหวไหม" ขณะที่พาเจ้าสาวเดินเข้ามาในงานก็เห็นว่าหน้าเธอซีดมาก

"ไม่ไหวได้ไหม"

"ไม่ทันแล้ว"

"แล้วจะถามทำไมล่ะ"

ขณะที่กำลังจะพาเจ้าสาวขึ้นบนเวที สายตารามิลมองไปเห็นใครคนหนึ่งที่มาร่วมงานแต่งเขาเหมือนกัน

"โอ๊ยจะหยุดก็ไม่บอก เกือบตกบันไดแล้วเห็นไหม" พอมองดูสายตาของเขาก็เห็นว่าเขากำลังมองไปที่ผู้หญิงคนหนึ่ง

"ใครเหรอ"

"ไม่มีอะไร" จากที่ดูจะไม่สนใจเจ้าสาวเลย มือหนานั้นกระชับร่างของเธอให้เข้าแนบลำตัว

"ฉันจะตกก็เพราะนายนี่แหละ ปล่อยได้แล้ว"

พิธีกรบนเวทีก็บรรยายเรื่องความรักของทั้งสองแบบคร่าวๆ เพราะตอนให้ข้อมูลเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวพูดไม่ตรงกันเลย

จูบเลย จูบเลย จูบเลย เสียงเชียร์ดังสนั่นเมื่อถึงเวลาที่เจ้าบ่าวต้องแสดงความรักกับเจ้าสาว

"เอาตามที่เราคุยกันไว้นะ แค่แตะๆ เข้าใจไหม"

มือหนาเอื้อมไปโอบเอวบางดึงเข้ามาแนบกับลำตัว ก่อนที่จะโน้มใบหน้าอันหล่อเหล่านั้นลงไปใกล้

"อื้อออ??!!"