บทที่ 4 ตัวตน

“เป็นอะไรของมึง ไปอารมณ์เสียมาจากไหน” เจฟถามไคล์ที่ตั้งแต่มาถึงก็ยกเหล้าเข้าปากไม่ยั้ง ทำเหมือนกับว่าพรุ่งนี้จะไม่ได้กิน

“เปล่า ข้างล่างเป็นยังไงบ้าง” ไคล์ปฏิเสธ

“ไอ้โจชัวลงไปดูอยู่” ไคล์พยักหน้า

ผับนี้เป็นของเขากับเพื่อน เขาออกจากบ้านมาตั้งแต่ยังไม่เข้ามหาลัย พอเข้ามหาลัยเลยคิดว่าต้องหาอะไรทำเพื่อที่จะไม่ต้องพึ่งพาเงินของแม่อีก ไคล์เลยคิดเปิดผับกับเพื่อน โดยได้เซ้งต่อจากรุ่นพี่ที่ทำที่นี่อยู่ก่อนแล้ว เพราะเจ้าของคนเก่าจะย้ายไปอยู่ต่างประเทศเลยคิดจะขาย ซึ่งพวกเขาก็เป็นแขกประจำของที่นี่ โชคดีของพวกเขาที่ไม่ต้องลงมือทำอะไรมาก แค่เข้ามารับช่วงต่อ และปรับแต่งอะไรนิดหน่อยตามความต้องการของตัวเอง

แต่การที่จะเปิดผับเขาก็ต้องมีเงิน เขาเลยแบกหน้าเข้าไปขอยืมเงินแม่เพื่อมาทำธุรกิจของตัวเอง มันเป็นอะไรที่ยากมากสำหรับไคล์ แต่ถ้าเขาไม่ทำแบบนั้นเขาก็จะไม่มีวันยืนได้ด้วยตัวเอง เขาเป็นแค่นักศึกษายังไม่มีงานทำ ที่ออกมาอยู่ข้างนอกก็ยังคงพึ่งเงินจากแม่อยู่ เขาไม่ใช่คนที่ทำให้ตัวเองลำบากขนาดนั้น เพราะทุกอย่างมันเป็นของเขา ทำไมเขาจะไม่มีสิทธิ์

การที่เข้าไปขอแบบนั้นก็ทำให้คุณทิพย์อาภาไม่เห็นด้วยเหมือนกัน เพราะท่านอยากให้เขารับช่วงธุรกิจที่บ้าน ซึ่งมันเป็นอะไรที่เขาไม่ชอบเอามากๆ แต่ถึงกระนั้นไคล์ก็ต้องยอม เพราะคำขู่ของท่าน ซึ่งเขาได้ทำข้อตกลงกับผู้เป็นแม่ก่อนที่จะได้เงินก้อนนี้มา

และหลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้กลับไปขอเงินที่บ้านอีกเลย แถมยังเอาเงินไปคืนในส่วนที่ยืมมา ในเวลาแค่หนึ่งปีเท่านั้น เพื่อนๆ ทุกคนเองก็ทำแบบเดียวกันกับเขา

ผับนี้เป็นที่นิยมในหมู่นักศึกษาและนักท่องเที่ยวกลางคืน โดยเฉพาะผู้หญิง อาจจะเป็นเพราะความทันสมัยและดนตรีที่มีแทบทุกแนว หรืออาจจะเป็นเพราะเจ้าของเป็นสี่หนุ่มหล่อ ทำให้สาวๆ เยอะแทบทุกคืน

“ไอ้นิว ไอ้นิวโว้ย” เจฟตะโกนเรียกลูกน้องที่อยู่ข้างนอก

“ครับพี่”

“จัดเด็กมาสักสามคนดิ” เจฟสั่ง

“ครับ”

ไม่นานเกินรอก็มีสาวสวยเข้ามาที่ห้อง เพียงแค่เห็นลูกน้องหนุ่มเดินลงไปบอกว่าต้องการสาวๆ ผู้หญิงมากมายก็กระตือรือร้นที่จะขึ้นมาข้างบนโดยไม่ต้องบังคับขู่เข็ญอะไร

ข้างกายของแต่ล่ะคนมีผู้หญิงคอยคลอเคลีย

ทุกคนสนใจแต่ผู้หญิงของตัวเอง เรียกได้ว่าแทบจะเอากันตรงนั้นเลย

ไคล์ก้มลงไซร้ซอกคอขาวแต่เขาต้องนิ่วหน้าเพราะกลิ่นน้ำหอมของเธอทำให้เขารู้สึกไม่พอใจเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร

เพราะสิ่งที่ทำให้เขาต้องชะงักคือมีหน้าของอีกคนลอยเข้ามา ไคล์รีบสลัดมันออกไป เข้ามาหลอกหลอนเขาได้ทุกที่สิน่า แม้แต่ตอนจะเอากับคนอื่น

มือเรียวของหญิงสาวข้างกายลูบไล้ตามแผงอกแกร่ง

“อืม” ความต้องการของผู้ชายก่อตัวขึ้นทันที ไคล์เลื่อนมือไปขย้ำหน้าอกใหญ่โตที่แค่จับนิดเดียวก็รู้ว่าทำมา มันทำให้เขาหมดอารมณ์ไปชั่วขณะ

“พวกมึงๆ กะจะเอากันตรงนี้เลยรึไง ไอ้ไคล์มึงไปอดอยากมาจากไหนวะ” โจชัวเดินเข้ามาในห้อง เห็นเพื่อนนัวเนียสาวๆ ที่แทบจะสิงกันอยู่แล้วก็รีบร้องทัก นี่พวกมันจะเล่นเซ็กส์หมู่ไง

ไคล์ละออกจากซอกคอขาวแล้วทำหน้าเซ็งๆ คนอย่างเขานี่นะจะอดอยาก ก่อนมาก็จัดไปแล้ว

“กูอยาก ขอตัวล่ะ เจอกันที่มอเลยพรุ่งนี้” เจฟยอมรับตรงๆ ลุกขึ้นกอดคอสาวสวยออกจากห้องไป

“ไอ้เวรนี่ ชอบอู้งาน”

เจฟโบกมือให้เพื่อนจากด้านหลัง

“มึงสองตัวล่ะจะไปเอากับมันอีกคนไหม”

“มีเรื่องงานจะคุยไม่ใช่รึไง” ไคล์เปลี่ยนเรื่อง

“เออ แม่งไอ้เจฟมันไม่คิดจะอยู่ประชุมเลยรึไง” โจชัวบ่น

“ช่างมัน” ปกป้องเอ่ย

ผับนี้เป็นของพวกเขาสี่คน คือ ไคล์ เจฟ โจชัว และปกป้อง พวกเขาสี่คนรวมเงินกันเพื่อซื้อที่นี่ต่อ และบริหารที่นี่เอง ตอนแรกคิดว่าตัวเองจะทำไม่ได้เพราะเป็นแค่นักศึกษา ไม่มีความรู้เรื่องนี้เลยสักนิด เพราะทุกคนเรียนวิศวะหมด แต่ดีที่หลังจากพวกเขาเข้ามาดูแลต่อคนเก่าๆ ที่เคยทำงานอยู่ที่นี่ก็ไม่ได้ออกตามเจ้าของเก่าไป รุ่นพี่คนนั้นช่วยสอนงานให้พวกเขาด้วย และมันก็ไม่ยากอย่างที่คิด

เด็กวิศวะอย่างพวกเขาก็ทำได้ และได้กำไรดีซะด้วย

“ไอ้เรียวมันจะเหมาผับเลี้ยงวันเกิด มึงว่าไง” เจฟเริ่มเป็นการเป็นงาน บ่อยครั้งที่มีคนมาปิดผับของพวกเขาเพื่อเลี้ยงฉลองวันเกิด

“ราคาก็เหมือนเดิม” ไคล์พูดเสียงเรียบยกเหล้าขึ้นจิบ มือลูบไล้อยู่ที่เรียวขาขาว

“โอเค กูจะบอกให้เด็กจัดการ”

“มีเรื่องแค่นี้ใช่ไหม”

“อืม”

“งั้นกูไปล่ะ” ไคล์ลุกขึ้นพร้อมกับดึงผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ ลุกด้วย

“พวกมึงนี่ ไปให้หมดเลยไป กูเฝ้าผับเองก็ได้”

“วันนี้เวรมึง”

ทั้งสี่คนจะจัดเวรของแต่ล่ะคน ว่าแต่ละคนต้องเข้ามาวันไหน จะได้ไม่เกี่ยงกัน แต่ถ้าวันไหนอยากเข้ามาพร้อมกันก็ได้ แต่คนที่เป็นเวรวันนั้นต้องอยู่จนกว่าผับจะปิด เพื่อดูความเรียบร้อย

“เออ แล้วมึงล่ะไอ้ปก”

“กูก็กลับ” ปกป้องเป็นคนพูดน้อยเป็นทุนเดิมอยู่แล้วแต่ใครจะรู้ว่าผู้ชายคนนี้ซับซ้อนกว่าที่เห็น ดูเหมือนพิษภัยน้อยกว่าเพื่อน

แต่ถ้าคนศีลไม่เสมอกันไม่สามารถเป็นเพื่อนกันได้หรอก ใครๆ ที่สนิทกับปกป้องก็จะบอกว่าเขาร้ายเงียบ

ไคล์คิดอะไรสนุก ๆ ออก เขาขับรถกลับคอนโด หิ้วหญิงสาวที่เขาพามาด้วยขึ้นมาบนห้อง เหลือบตามองประตูที่ปิดสนิท มุมปากร้ายกาจยกขึ้น

“อือ ใจเย็นหน่อยสิคะ” หญิงสาวร้องอย่างมีจริต

“ก็คนมันอยาก” ไคล์พูดอย่างตรงไปตรงมา

“ตรงนี้เลยเหรอคะ” เธอพูดอย่างเอียงอาย ซึ่งไคล์มองออกว่ามันเป็นแค่มารยาหญิง

“ห้องนั้น” ไคล์ชี้ไปที่ห้องที่เขาใช้เป็นประจำในการทำเรื่องแบบนี้