5 สายตากระหายในกามารมณ์

เจ็ดโมงกว่า หญิงสาวรู้สึกตัว ตื่นขึ้นมา มองไปที่นาฬิกาอย่างเศร้าๆ รีบคว้าผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำ อาบชำระคราบน้ำตาพยายามสลัดความทุกข์ให้ออกไปจากความรู้สึก แต่ก็ไม่อาจทำใจได้ มีแต่ความเจ็บปวดที่กัดหัวใจให้กร่อนลงทุกขณะ

เสื้อเชิ้ตสีขาวพับแขนขึ้นไปเสมอกับข้อศอก ปลดกระดุมด้านบนออกหนึ่งเม็ด กางเกงยีนขาสั้นกับรองเท้าแตะหูคีบ ซึ่งเป็นชุดสำหรับเดินทางในครั้งนี้

เธอขนข้าวของลงมาจากคอนโดมิเนียมแล้วใส่รถ โดยพรางใบหน้าด้วยแว่นตากันแดดสีชา จึงไม่มีใครเห็นรอยช้ำจากการร้องไห้ เธอขับรถไปด้วยความเร็ว แม้แต่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยังมองตามท้ายรถอย่างงงๆ

‘เราจะไปที่ไหน’

คำถามในใจถูกตั้งขึ้น หลังจากที่อรนลินขับรถคู่ใจมุ่งสู่มอเตอร์เวย์ ผ่านด่านเก็บเงินมาเกือบชั่วโมง จู่ๆ ภาพทะเลน้ำสีฟ้าได้ผุดขึ้นมา ซึ่งเป็นคำตอบได้อย่างชัดเจน

‘เราจะไปพัทยา’

ความเร็วของรถเพิ่มขึ้นจากเดิม เพื่อไปให้ถึงจุดหมายให้เร็วที่สุด คิดว่าทะเลอาจจะทำให้จิตใจสงบลงได้บ้าง ทว่า เมื่อนึกเห็นภาพของพุทธิตาเพื่อนรักนั่งอยู่บนเตียงนอนของภูดิส ยิ้มเยาะ และพูดให้เจ็บใจ หญิงสาวทนรับไม่ได้ต่อการกระทำของคนทั้งสอง น้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง

เธอขับรถด้วยอาการเหม่อลอย เผลอเหยียบคันเร่งลงไป รถจึงพุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็ว ขณะนั้นเป็นช่วงไต่ระดับขึ้นเนิน ถนนโล่ง เมื่อรถปีนขึ้นมาถึงส่วนบนสุด แล้วพุ่งลงด้านล่าง หญิงสาวตกใจเมื่อเห็นท้ายรถตู้คันหนึ่งอยู่ข้างหน้า

“ว้าย!”

อรนลินอุทานเสียงดังด้วยความตกใจ เหยียบเบรกทันที โดยไม่รู้ว่าจะรอดจากการชนท้ายรถตู้หรือไม่ เอบีเอสทำงานจนรับรู้ได้ เมื่อรถสงบนิ่ง เธอยังคงนั่งจับพวงมาลัยอยู่ในรถเพราะอยู่ในอาการที่กำลังช็อก

ประตูรถตู้สุดหรูด้านคนขับเปิดออก ชายวัย 40 ปี ผมหยิกผิวคล้ำ ในชุดซาฟารีสีกรมท่า เดินหน้าบึ้งมาหา แล้วเคาะกระจกด้านข้าง เธอสะดุ้ง สติกลับคืนมา ใจเต้นระรัวเร็ว กดกระจกลง พร้อมกับยกมือไหว้

“ฉันขอโทษค่ะ”

“ขอโทษ พูดออกมาได้ ขับรถประสาอะไร เกือบชนท้ายรถผมแล้วนะ คุณขับรถไปแอบข้างทางเดี๋ยวนี้เลย”

ชายคนนั้นออกคำสั่งเสียงเหี้ยมพอๆ กับใบหน้า อรนลินสูดลมหายใจแรงๆ รู้สึกกลัว แต่เธอไม่เถียงว่าขับรถโดยประมาท เกือบที่จะชนท้ายรถของเขา และคิดว่าในเวลากลางวันอย่างนี้ มีรถผ่านไปมา เขาคงไม่กล้าที่จะทำอะไรที่ร้ายแรง

หญิงสาวขับรถไปจอดชิดกับถนนเรียบร้อยแล้ว ชายคนดังกล่าวขึ้นไปขยับรถของตัวเองมาจอดต่อท้ายรถของเธอ โดยเปิดไฟกะพริบเอาไว้

เมื่อเขาลงมาจากรถพร้อมกับหญิงสาวชาวต่างชาติ ผมทองแต่งตัวเซ็กซี่ เสื้อเกาะอกรัดรูปกับกางเกงขาสั้นที่ปิดแก้มก้นเอาไว้เท่านั้น เธอก้าวเท้าฉับๆ ไม่กลัวว่าจะพลาดพลิกตกจากรองเท้าส้นเตารีดแบบมีสายรัดส้นสูงหนา สีหน้าของฝรั่งสาวบึ้งตึง

“ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ”

อรนลินยกมือไหว้ผู้ชายหน้าโหดกับสาวต่างชาติที่ยืนดักหน้า ดักหลังเอาไว้ราวกับเธอเป็นผู้ต้องหาในคดีอุกฉกรรจ์

“คุณขับรถเร็วมาก ถ้าเบรกไม่ทันรู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น รถคันนี้ระดับวีไอพี ราคาแพง ถ้าชนแล้วคนที่จ้างเสียเวลาในการเดินทาง คุณจะต้องชดใช้เป็นเงินไม่น้อยเลย”

เชิดคนขับรถตู้คันหรูตะคอกใส่หน้าหญิงสาว ราวกับไม่ใช่คนไทยด้วยกัน ทำให้เธอเริ่มเดือดเพราะยกมือไหว้พร้อมกับขอโทษไปแล้ว แต่เขาพูดเหมือนเธอทำผิดอย่างมหันต์ ทั้งที่ยังไม่ได้ขับรถชนท้ายเลย

“ก็ฉันขอโทษแล้วไง รถคุณก็ยังไม่ได้ถูกชน ความเสียหายยังไม่เกิด จะเอาอะไรนักหนา”

จากที่กลัว เปลี่ยนมาเป็นกล้าเพราะที่ผ่านมาการเป็นคนอ่อนแอ มองโลกในแง่ดีจึงถูกทำร้ายอย่างหนัก ซึ่งคำพูดของเธอทำให้เขาหน้าเข้มจัดกว่าเดิม

“บอกดีๆ ยังมาขึ้นเสียงใส่อีก ผมเตือนคุณเอาไว้ ถ้ายังขืนขับรถอย่างนี้อีก ชนท้ายคนอื่น คงมีเรื่องแน่ ไม่มากก็น้อยล่ะ”

“รถฉันมีประกัน ชั้นหนึ่งด้วย”

“แล้วค่าเสียเวลา ถ้าเขาเรียกขึ้นมา คุณกล้าจ่ายไหม”

“อ๋อ ที่คุณตะคอกเอาๆ กับฉันเนี่ย ต้องการค่าเสียเวลาใช่ไหม”

หญิงสาวฉุนจัด ถามเชิดเสียงดังจนเกือบตะโกน ทำให้เขาตกใจคิดไม่ถึงว่าสาวสวย รูปร่างผอมบาง หน้าซีดขาวคนนี้จะมีฤทธิ์ กล้าเถียงอย่างไม่เกรงกลัวว่าจะถูกทำร้าย

“เปล่า แค่เตือนว่า เมื่อมือกำพวงมาลัย อย่าประมาท”

“แย่มากๆ”