ตอนที่ 1 ครั้งแรกที่ถูกผู้หญิงด่า

งานเลี้ยง

ผืนป่าพาตัวเองออกมานอกงาน วันนี้เขาถูกแม่บังคับให้มางานเลี้ยงกับท่านด้วย เป็นอะไรที่น่าเบื่อสุด ๆ  มือหนาหยิบเอาบุหรี่ออกมาจุดสูบเพื่อระบายความเครียดในหัวให้หายไป หน้างานที่โกดังเล็กถูกพวกสวะเข้าไปก่อกวนไม่เลิก สงสัยต้องจัดให้หายซ่าสักหน่อย เอาแบบเดินไม่ได้ตลอดชีวิตเลยเป็นไง

ก่อนหน้านั้นผืนป่าเผชิญหน้าพี่ชายอย่างแผ่นดินไปแล้ว และก็เป็นปกติเหมือนทุกครั้ง ไม่ว่าจะเจอกันที่ไหน ยังคงไร้คำทักทายเหมือนเดิม แม้ในใจจะไม่สบอารมณ์แต่ใบหน้าก็ยังเรียบนิ่ง เช่นเดียวกับอีกฝ่ายที่มองมาด้วยความไม่พอใจ

Line!

ซึ่งในตอนนั้นเอง โทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงก็มีเสียงแจ้งเตือนดังขึ้น ผืนป่าหยิบขึ้นมาดู เจ้าของข้อความนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นพ่อของเขาเอง

Dad: ออกไปแล้ว

"เฮ้อ~" เสียงถอนหายใจเบา ๆ ผืนป่าทิ้งบุหรี่ลงพื้นพร้อมกับใช้เท้าขยี้ให้มันดับ ก่อนจะเก็บมือถือไว้ที่เดิม โดยไม่ตอบกลับไป ผืนป่าเดินเลี่ยงไปยังเส้นทางที่เป้าหมายอยู่

“งั้นแม่ไปรอที่รถนะลูก”

“ได้ค่ะ เดี๋ยวเซย์ไปตามยัยพีชที่ห้องน้ำดีกว่า”

เซย์ หรือ เซลีน หญิงสาววัย 27 ปี เธอเป็นลูกคนกลางของตระกูลมาเฟียใหญ่ เธอมีพี่ชายหนึ่งคนและน้องสาวฝาแฝด พี่ชายของเธอชื่อเซลาส ส่วนน้องสาวชื่อเซร่า นอกจากพ่อที่เป็นมาเฟีย ก็ยังมีพี่ชายอีกคนที่เดินเส้นสายนี้ตามรอยผู้เป็นพ่อ และพี่ชายของเธอเป็นคนที่โหดเหี้ยมและน่ากลัวมาก และเชื่อไหมว่าตั้งแต่เกิดมาจนอายุ 27 ปี เธอไม่เคยมีแฟนเลยสักคน เมื่อก่อนสมัยเรียนเมืองนอกก็มีคุย ๆ บ้าง แต่พอพี่ชายรู้เข้าก็ส่งคนไปจัดการคนคุยของเธอจนไม่มีใครกล้าเข้าหาอีกเลย แล้วแบบนี้จะให้เธอมีแฟนกับเขาได้ยังไง ถ้าตราบใดพี่ชายยังเอาแต่หวง ส่วนเรื่องนิสัย เซลีนเป็นคนเฮฮา คุยสนุก เข้ากับคนได้ง่าย แต่ถึงอย่างนั้นก็ใช่ว่าจะมีเพื่อนเยอะ คงเพราะเธอเป็นคนตรง ๆ ด้วยแหละ เวลาไม่ชอบจะพูดออกไปเลย แต่ถ้าได้ชอบหรือต้องการสิ่งไหน เธอจะพยายามจนกว่าจะได้มันมา นั่นแหละนิสัยของเธอ

หญิงสาวเดินไปตามทางที่พนักงานบอก ดวงตากลมโตกวาดมองซ้ายขวา ไม่รู้ว่าเพื่อนหายไปไหน ใช่ ตอนนี้เธอกำลังตามหาเพื่อนตัวเองอยู่ ก่อนหน้านั้นเพื่อนเธอบอกจะไปเข้าห้องน้ำ จนป่านนี้แล้วก็ยังไม่กลับมา ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า ด้วยความที่เป็นห่วงเพื่อนมากจึงรีบมาตามหา ในระหว่างที่เดินอยู่หูก็ได้ยินเสียงฝีก้าวเหมือนมีใครกำลังตามอยู่ด้านหลัง ด้วยสัญชาตญาณทำให้เธอค่อย ๆ ชะลอการเดินช้าลง ก่อนที่เท้าจะหยุดนิ่ง

“หรือว่าจะเป็นยัยลูกพีช” หญิงสาวพึมพำกับตัวเอง ก่อนที่ริมฝีปากจะแสยะยิ้มเล็กน้อย คิดจะแกล้งให้เธอกลัวงั้นเหรอ ฝันไปเถอะยัยลูกพีช ลูกพีชคือชื่อเพื่อนเธอเอง

“หึ นี่แน่ะ!” เธอนับ 1-3 ในใจ หมุนตัวกลับไปยังด้านหลัง พร้อมกับยกมือขึ้นเตรียมจะฟาดลง ทว่า..

หมับ!

“โอ๊ย!!” แรงบีบทำให้หญิงสาวร้องออกมาด้วยความเจ็บ ใบหน้าสวยนิ่วหน้าเล็กน้อย เธอยังไม่ทันจะได้ฟาด มืองเธอก็ถูกรวบไว้ด้วยใครบางคน ก่อนที่เขาจะออกแรงบีบมัน

“ขะ ขอโทษค่ะ” พอได้เห็นหน้าค่าตาของคนด้านหลังก็ทำเอาเธอรีบเอ่ยขอโทษด้วยความตกใจ ใครจะคิดว่าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่เพื่อนตน หญิงสาวก้มหน้าขอโทษด้วยความรู้สึกผิด เกือบไปแล้วไหมล่ะ เกือบเล่นผิดคนซะแล้ว

“กลับ” ทว่า..

“อะไรนะคะ?” ทั้งน้ำเสียงและแววตาของเขาช่างดูเยือกเย็นจนเธอรู้สึกเสียวสันหลังยังไงไม่รู้ แต่คนอย่างเซลีนเสียอย่าง เราต้องทำตัวใจดีสู้เสือเข้าไว้ ห้ามแสดงว่ากลัวเด็ดขาด

“กลับไปกับฉัน” กลับ? กลับไปไหน แล้วทำไมเธอต้องกลับไปกับเขาด้วยล่ะ หรือเขาเมาจนคิดว่าเธอเป็นเด็กตัวเอง หญิงสาวพอจะจำได้ว่าผู้ชายตรงหน้านี้เป็นใคร ตอนเข้างานมาลูกพีชบอกกับเธอไปแล้วรอบหนึ่ง พอได้มองใบหน้านี้ใกล้ ๆ ก็ทำเอาเธอนึกอย่างแกล้งขึ้นมา รู้สึกมั่นไส้ความขี้เก็กนี่ยังไงไม่รู้

“คุณเป็นใคร” แสร้งทำเป็นไม่รู้จักดีกว่า ทว่าแววตาที่มองมากลับเต็มไปด้วยความดุดัน แต่แล้วยังไง ต้องกลัวด้วยเหรอ

“....”

“คุณนี่เองฉันก็นึกว่าใคร” อีกเรื่องที่ทุกคนควรรู้เกี่ยวกับเธอ เซลีนน่ะ เจ้าแม่บทบาทเลยก็ว่าได้ เรื่องการแสดงไว้ใจเธอได้เลย ตกหลุมพรางทุกคนเชื่อสิ

“จะไปได้ยัง” ด้วยความรำคาญทำให้เขาตัดบทแล้วกระตุกแทนเธออย่างไม่แรงนัก

“คุณจะพาฉันไปไหนเหรอ” เซลีนใช้น้ำเสียงที่คิดว่าเซ็กซี่ฟังแล้วน่าดึงดูดที่สุดกับชายหนุ่ม แต่แล้วทุกอย่างต้องพังลงไม่เป็นท่าเมื่อเจอคำตอบของเขา

“ไปฆ่า”

“อุ๊ย ฆ่าด้วยเชือก กุญแจมือ หรือว่าฆ่าด้วยการโดนแทงละ” แล้วยังไง ดุ ๆ แบบนี้แหละน่าค้นหา หึหึ คนตัวเล็กขยับตัวเข้าไปใกล้มากขึ้นกว่าเดิม ดูสิว่าเขาจะตอบกลับยังไง

“อยากโดนฆ่าด้วยกระสุนไหมล่ะ” แต่ก็นั่นแหละ เขายังคงป่าเถื่อนเหมือนเดิม

“ใจร้ายจังเลยนะ”

“หุบปากแล้วเดินซะ”

“อุ๊ย ต้องขอโทษด้วยนะสุดหล่อที่ฉันไปกับคุณไม่ได้ พอดีฉันมาหาเพื่อนน่ะ” ที่มาอยู่ตรงนี้ก็เพื่อมาตามหาเพื่อนไม่ได้จะไปกับใคร รู้ตัวแหละว่าเป็นคนสวยที่ผู้ชายต่างก็หมายปอง แต่เธอก็ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดนะจะบอกให้ ทั้งคำพูดและการกระทำของเธอเหมือนผู้หญิงเคยผ่านเรื่องอย่างว่ามาแล้ว แต่ผิดเลย เธอยังไม่เคยนอนกับใคร และยังบริสุทธิ์ เพียงแต่เป็นคนชอบแกล้งชอบทำตัวแบบนี้ จะบอกว่านี่ตัวตนเธอเลยก็ได้

“เลิกทำตัวปัญญาอ่อนสักที” พูดจบผืนป่าก็ใช้แขนข้างเดียวหิ้วหญิงสาวตรงไปยังรถตัวเอง เหมือนเขากำลังอุ้มเด็กยังไงไม่รู้

“นี่! คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับฉันนะ ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้เลยนะ!” กล้าดียังไงมาหาว่าเธอปัญญาอ่อน เขานั่นแหละที่บ้า จู่ ๆ ก็มาจับตัวเธอ แล้วมาบอกให้เธอไปด้วย สงสัยอยากไปนอนกินข้าวแดงที่โรงพักมั้ง ทำตัวเป็นตาแก่โรคจิตไปได้ หล่อแล้วยังไง โรคจิตขนาดนี้ คงไม่พิศวาสหรอกนะ

“รำคาญ”

กึก!

“อ๊ะ” แต่ในจังหวะที่เขาพาเธอออกไป หญิงสาวก้มลงไปกัดเข้าที่แขน จนเป็นรอยฟัน ทำเอาชายหนุ่มร้องเจ็บ ถึงมันจะเจ็บไม่มากแต่ก็ทำให้รู้สึกเจ็บอยู่เหมือนกัน เขาดันหน้าเธอออกอย่างแรง พร้อมกับปล่อยตัวหญิงสาวลง ก้นเซลีนไปกระแทกกับพื้นทำเอารู้สึกจุกอยู่ไม่น้อย ถึงจะเป็นหญ้าก็เถอะ เขานี่มันป่าเถื่อนชัด ๆ ทิ้งเธอลงแบบนี้ได้ยังไง เส้นพรหมจรรย์ขาดหมด!

“สมน้ำหน้า” แต่ก็นั่นแหละ เจ็บอยู่ แต่อยากด่า

“อยากตายเหรอวะ” ดวงตาคมกริบก้มมอง รอยฟันที่แขนตัวเอง เธอมันยิ่งกว่าหมาบ้าเสียอีก ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าทำแบบนี้กับเขาสักคน เธอคงอยากตายมากสินะ ผืนป่ากระชากเซลีนขึ้นมาพร้อมกับจับตัวเธอขึ้นพาดบ่าแล้วรีบสาวยาว ๆ ให้ถึงรถตัวเอง

“ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้เลยนะไอ้บ้า!”

“อยากกลายเป็นผีเฝ้าสวนไหม”

“คิดว่าหล่อแล้วจะทำอะไรกับฉันก็ได้งั้นเหรอ”

“เลิกพูดจาเพ้อเจ้อสักที”

“นายก็ปล่อยฉันลงสิ ปล่อย!!”

“หุบปาก” ดูพูดกับผู้หญิงเข้าสิ น่าตบปากแรง ๆ สักทีสองที

“นายนั่นแหละที่ต้องหุบปาก”

กลายเป็นว่าตอนนี้ทั้งสองกำลังสู้รบกันอย่างดุเดือดอยู่กลางสนามหญ้าบริเวณใกล้ลานจอดรถ ซึ่งห่างจากผู้คนมากพอสมควร เซลีนดิ้นให้หลุดจากพันธนาการของคนตัวโต แต่ไม่ว่าจะดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่สามารถหลุดออกไปได้ จนในที่สุดเธอเหนื่อยแล้วนิ่งไปเอง

บนรถ

ในที่สุดผืนป่าก็พาหญิงสาวขึ้นมานั่งบนรถตัวเองได้สำเร็จ แต่กว่าจะยัดตัวเธอเข้ารถได้เล่นเอาหอบแดกอยู่เหมืนกัน แล้วตอนนี้รถก็กำลังเลี้ยวเข้าคอนโดแห่งหนึ่ง

ขวับ!

“นายมาถูกได้ยังไง” เขามาคอนโดเธอถูกได้ยังไง ตลอดทางที่ขับมา เขาแทบไม่ปริปากถามเลยว่าไปทางไหน แต่กลับมาส่งเธอถูก นี่มันจะน่ากลัวเกินไปแล้วนะ หรือเขาเป็นแฟนคลับลับ ๆ ของเธอ แอบคอยสะกดรอยตามอย่างนั้นเหรอ ไม่ได้การละ แบบนี้ต้องรีบหาทางหนีให้เร็วที่สุด ก่อนที่เขาจะทำมิดีมิร้ายกับเธอไปมากกว่านี้

“ลงไป” ทันทีที่รถจอดสนิทผืนป่าก็เอ่ยปากไล่หญิงสาวให้ลงจากรถตัวเอง รถคันนี้แม้แต่แม่ก็ยังไม่เคยได้นั่ง แล้วยัยเสียงนกแก้วนี้เป็นใคร น่าเบื่อชะมัด

เมื่ออีกคนยังคงนิ่งไม่ยอมลงไปสักที เขาจึงเอื้อมมือไปเปิดประตู คว้าเอากระเป๋าแบรนด์เนมหรูราคาแพงโยนออกไปพร้อมกับผลักตัวหญิงสาวให้ลงจากรถในเวลาถัดมา เขาทำโดยไม่สนว่าเธอจะเป็นผู้หญิง รู้แค่ว่าตอนนี้ตัวเองรู้สึกรำคาญเสียงยัยนกแก้วนี้มาก อีกนิดเขาจะประสาทแดกแล้ว ดีแค่ไหนที่ไม่ชักปืนออกมายิงทะลุสมอง ทันทีที่ส่งเสร็จเขาก็รีบขับรถออกไป

“ไอ้บ้าเอ๊ย ชาตินี้อย่าได้พบเจอกันอีกเลย คิดว่าหล่อแล้วจะทำตัวยังไงก็ได้เหรอ F*ck You!!” เซลีนตะโกนด่าตามหลังด้วยอารมณ์โกรธ โกรธที่เขากล้าโยนลูกรักเธอลงพื้น แต่ทันใดนั้นเอง..

เอี๊ยดด!~

“เชี่ย” คนตัวเล็กรีบคว้าเอากระเป๋ามากอดวิ่งเข้าคอนโดไปด้วยความรวดเร็ว ขืนยืนนิ่งเขาได้ลงมาฆ่าปาดคอน่ะสิ ขออย่าให้ได้ผู้ชายแบบนี่เป็นผัวเลยสาธุ!