ตอน 4

“บอสต้องดูแลงานด้าน เอ่อ การตลาดนี่คะ จะมาเหนื่อยกับงานบัญชีให้เสียอารมณ์ทำไม”

“ใช่ งานบัญชีทำให้ฉันเสียอารมณ์ เธอเข้าใจถูกแล้วทัศนา คนสร้างเรื่องไม่อยู่ซะด้วยสิ”

“เอ่อ บอสหมายถึงใครคะ”

“เอาเป็นว่าเธออย่ารู้ซะเลยน่าจะดีกว่า ออกไปได้แล้วฉันขอเวลาทำงานหนักๆ พวกนี้”

ก่อนจะออกไปตามคำสั่งของนายใหญ่ ทัศนายังอุตส่าห์ชำเลืองมองไปทางกนกแก้ว ทำไมยัยนี่ถึงได้รับความไว้วางใจหรือกลายเป็นคนสนิทไปได้ น่าสงสัยนัก จะต้องหาทางรู้ความจริงนี้ให้ได้ ไว้ค่อยถาม ก่อนอื่นออกไปตามคำสั่งของนายใหญ่ดีกว่า เดี๋ยวตกงานเอาได้ คล้อยหลังทัศนาหัวหน้าฝ่ายบัญชี มือบางยกถ้วยกาแฟขึ้นจิบด้วยความเคยชิน

เพราะกลิ่นกาแฟหอมหวลยั่วใจเสียเหลือเกิน นี่คือผลิตผลจากไร่ของเธอ ผู้ควบคุมการผลิตอย่างมีคุณภาพคือพี่ชายแสนดีของเธอเอง ป่านนี้ไม่รู้ดำเป็นเหนี่ยงหรือยัง ทำงานไปด้วยจิบกาแฟไปด้วย ความจริงหลังจากดื่มกาแฟ ร่างกายพิรวีจะกระปรี้กระเปร่า คงจะมีแค่กาแฟถ้วยนี้กระมัง ร่างกายไม่สดชื่นเอาซะเลย หรือเพราะเมื่อคืนเธอนอนน้อย กาแฟถ้วยเดียวจึงไม่ทำให้เธอทรงพลังได้

“ฉันง่วงจัง ฮ้าว...” ทำท่าหาวต่อหน้าลูกน้อง “เอาเป็นว่าเธอหอบงานที่ฉันสั่งออกไปทำที่โต๊ะเธอนะแก้ว ฉันรู้สึกง่วงยังไงไม่รู้” ยกมือปิดปากบาง เพราะระงับอาการหาวไปอยู่

“ค่ะ...เอ่อ บอสเป็นอะไรมั้ยคะ” กนกแก้วรู้สึกเป็นห่วงนายสาว

“ไม่รู้สิ ดื่มกาแฟแล้วฉันไม่ค่อยโล่งเลย คงเพราะเมื่อคืนนอนน้อย”

“คงเพราะบอสพักผ่อนน้อยแน่เลยค่ะ กาแฟไม่ช่วยให้ดีขึ้นเลยหรือคะ”

“ปกติฉันได้ดื่มกาแฟ ร่างกายจะกระตือรือร้น แต่แปลกกลับง่วงได้ ถ้าไม่ไหวฉันว่าจะงีบซะหน่อย เอาเป็นว่าเธอทำงานตามที่ฉันสั่งละกัน ออกไปก่อนไป” ปัดมือไล่ลูกน้อง

“งั้นแก้วขอตัวนะคะ” สาวร่างเล็กจึง หอบแฟ้มงานติดมือออกไปด้วย ทั้งยังรู้สึกห่วงเจ้านาย

“จ้ะ ออกไปเถอะ”

กนกแก้วเดินออกไปจากห้อง พิรวีมองตามร่างบางของอีกฝ่ายเลือนราง จากนั้นความง่วงเพลียทำให้เธอต้องเดินไปทิ้งตัวลงนอนกับโซฟาตัวยาวในห้องทำงานโอ่โถงส่วนตัว ด้วยความอ่อนเพลีย ช่วงหลังมานี้เธออ่อนแอ เหนื่อยง่าย เพลีย หาสาเหตุไม่ได้ คิดเสมอว่าตัวเองทำงานหนัก บางทีอาจจะถึงเวลาตรวจสุขภาพของเธอตามคำบอกของหมอจอมยุทธกระมัง

ครั้นพอกนกแก้วกลับออกไปยังแผนกบัญชีการเงิน มือบางของเธอถูกทัศนาลากไปยังโต๊ะทำงานตรงมุมส่วนตัว ทัศนาพยายามซักถาม แต่กนกแก้วไม่ได้พูดอะไรมากนัก ได้แต่บอกปัดไปเรื่อย ถึงความเมตตาจากนายใหญ่ หาได้มีอย่างอื่นไม่

ณ ดินแดนอันมีพื้นที่ส่วนใหญ่อยู่บนที่สูง ทุกตารางนิ้วล้วนเต็มไปด้วยความอุดมสมบูรณ์ไปด้วยพืชพันธุ์ทางการเกษตร สินแร่คุณค่ามหาศาล ไม่ว่าจะเป็นข้าว พืชสำคัญต่อการดำรงชีวิต หรือแม้แต่ทองคำ รวมทั้งแร่อื่นๆ ทำให้ประชาชนของ ประเทศปาราคัส ประเทศขนาดเล็กซึ่งมีประชากรเพียง 869,500 คน ทั้งประเทศ อยู่กันอย่างมีความสุข เรียกว่ามีชีวิตอยู่กันมั่งคั่งร่ำรวยถ้วนหน้า ภายใต้การปกครองของพระเจ้าราชาเจ้าเหนือหัว ฮีร์คอฟ ทรงพระปรีชาสามารถในทุกด้าน และในปีนี้เองพระองค์จะทรงสละราชบัลลังก์ให้กับพระโอรสทายาทลำดับแรกของพระองค์ พระชันษาครบสามสิบให้ขึ้นครองราชแทน

องค์พระเจ้าเหนือหัวฮีร์คอฟ แห่งราชวงศ์แกรแฮมด์ตัน ทรงมีพระชนมายุ หกสิบชันษา ถึงคราวได้วาระสละราชบัลลังก์เพื่อให้ราชบุตรองค์โตขึ้นครองราชบังลังก์ สืบสันตติวงศ์ต่อไป พระองค์ทรงมีราชโอรสสองพระองค์ พระองค์แรก เจ้าชายคีนอฟ ขึ้นดำรงตำแหน่งเจ้าชายรัชทายาท พระชันษา ครบ 30 ในปีนี้ ส่วนราชโอรสองค์ที่สอง นามว่าเจ้าชายเนมเฟร์ พระชนมายุ 28 ชันษา หนุ่มหล่อเจ้าสำราญ เพลย์บอย เจ้าชู้ ไม่อยู่กับร่องกับรอย

“พี่ว่าพี่จะไปเมืองไทย”

“หา!! ท่านพี่ว่าอย่างไรนะพ่ะย่ะค่ะ” เจ้าชายเนมเฟร์ได้ฟังคำเปรยจากปากพี่ชายรู้สึกตกใจ “ท่านพ่อจะยอมรึท่านพี่” สิ่งที่น่ากลัวกว่าคำเปรยของพี่ชายคือบิดา ผู้ทรงเจ้าระเบียบ

“เจ้าอย่าบอกท่านพ่อสิ พี่หวังว่าจะไว้ใจเจ้าได้เนมเฟร์”

“ท่านพี่รู้จักใครที่นั่นเป็นพิเศษหรือ แล้วจะไปในฐานะใด อาคันตุกะหรือนักท่องเที่ยว”

“พี่มีสหายรักอยู่ที่นั่น”

“ผู้หญิงหรือผู้ชายกันท่านพี่” แววตาของเจ้าชายเนมเฟร์ระยิบระยับ เขารู้ดีว่าสาวไทยสวยหาหญิงใดเทียบ

“ผู้ชาย”

“ว้า ผู้ชายกระหม่อมไม่สนล่ะท่านอย่างนั้น”

“พี่เจอสหายคนนี้ตอนไปเรียน เขาเป็นคนดี นับถือกัน พี่ไม่ค่อยวางใจใครในตอนนั้น เลือกคบเพื่อนไม่กี่คน ด้วยตำแหน่งองค์รัชทายาทค้ำคอจึงไม่สามารถเปิดเผยตัวตนกับใครได้” ความเป็นเจ้าชายรัชทายาท จึงทำให้ต้องระวังตัวมากกว่าคนอื่นๆ พระองค์ทรงเคยเดินทางไปศึกษาด้านการแพทย์ยังเมืองไทย ตั้งแต่ยังทรงวัยรุ่น ในระดับมหาวิทยาลัยร่วมสี่ปีทีเดียว

เมื่อศึกษาจบทรงนำความรู้ที่ได้มาพัฒนาประเทศ จนกระทั่งความสามารถนั้นเฉิดฉายมากขึ้น เป็นที่ไว้วางพระราชหฤทัยพระราชาทรง กระทั่งบัดนี้องค์เจ้าเหนือหัว จวนจะได้เวลาสละราชบัลลังก์อันทรงเกียรติเพื่อให้เจ้าชายอันมีคุณสมบัติเหมาะสมขึ้นครองบัลลังก์แทน

โดยกฎของปาราคัสนี้จะไม่มุ่งเน้นให้บุตรชายหรือบุตรสาวองค์ใดเป็นสำคัญ ให้ขึ้นครองราชบัลลังก์ต่อจากพระราชาองค์ปัจจุบัน หากแต่จะดูตรงความสามารถและความพร้อมหลายๆ ด้าน ซึ่งเจ้าชายคีนอฟ ทรงพระปรีชาแสดงให้พระราชาทรงประจักษ์แล้วเมื่อคราวประลองความสามารถ พระองค์ผ่านการทดสอบในทุกด้านและทุกด่าน ทั้งทางด้านเศรษฐกิจ ด้านการรบ ด้านศีลธรรม ด้านการต่อสู้ และทดสอบสภาวะความเป็นผู้นำ เจ้าชายคีนอฟทรงผ่านไม่มีข้อกังขา

“ว่าแต่ท่านพี่จะเดินทางเมื่อไหร่กันพ่ะย่ะค่ะ”

“เร็วๆ นี้ล่ะ”

“ท่านพ่อล่ะ ปัญหาใหญ่เชียวนะท่านพี่ เกิดทรงรู้เข้ามีหวังเดือดร้อนกันหมด ท่านพี่เองน่าจะรู้ดีว่าผู้ที่อยู่ในตำแหน่งเจ้าชายรัชทายาทนั้นอันตรายสักเพียงใด อาจจะถูกลอบปลงพระชนม์เมื่อไหร่ย่อมได้” คำเตือนจากปากเจ้าชายเนมเฟร์ทำให้เจ้าชายคีนอฟคิด การเดินทางไปไหนแต่ละครั้ง จะต้องมีขบวนทหาร รวมทั้งองครักษ์ตามเสด็จราวกับจะไปออกรบ

ราชบัลลังก์เกรแฮมด์ตัน จะเกิดภาวะปั่นป่วนทุกครั้งในช่วงจะเปลี่ยนผู้ปกครอง แม้แต่พระบิดา ซึ่งคือพระราชาองค์ปัจจุบัน เคยประสบกับเหตุการณ์นี้มานับครั้งไม่ถ้วน ก่อนขึ้นครองราชบัลลังก์ แต่เพราะพระปรีชาสามารถทั้งส่วนพระองค์เอง และบรรดาราชองครักษ์มีฝีมือคอยอารักขา ทุกครั้งทุกคราวจึงสามารถรอดพ้นความตายมาได้ฉิวเฉียด ทางรัฐบาลพยายามปิดข่าวเกรงขวัญกำลังใจของประชาชนจะเสีย

“พี่ว่าเจ้าไม่ควรบอกท่านพ่อเรื่องพี่จะไปเมืองไทย แค่พี่ขอเวลาพักสมองบ้าง ก่อนจะต้องรับภาระหนักในการดูแลบ้านเมือง” ใช่เจ้าชายคีนอฟรู้ดีว่า เขาจะต้องก้าวขึ้นเป็นกษัตริย์องค์ต่อไป ปกครองไพร่ฟ้าประชาชน เกือบล้าน ไม่ใช่เรื่องจะเอามาพูดเล่นกันได้ แต่ก่อนจะต้องรับบทหนักขนาดนั้น จะขอเดินทางท่องเที่ยวหาสิ่งแปลกใหม่รวมทั้งเยี่ยมสหายเก่าแก่บ้าง

รวมทั้งหาความสำราญใส่ตัว เพื่อชาร์ตแบตให้กับสมอง เพียงระยะเวลาสั้นๆก็ยังดี แน่นอน ภาระหน้าที่รับผิดชอบในอนาคต อาจจะทำให้เขาไม่มีเวลาแม้จะคิดถึงเรื่องของตัวเองด้วยซ้ำ ขนาดเรื่องของคู่ครองมารดายังเข้ามาจัดการตระเตรียมไว้ให้ราวกับเขาไม่มีหัวใจ ขนาดยังไม่ขึ้นดำรงตำแหน่งยังมีคนพาบุตรสาวมาถวายตัวรับใช้ ซึ่งเขาเองเรียกพวกเธอเข้าเฝ้าดูตัวตามหน้าที่

หากจะปรารถนาจะเชยชมนั้นคงเพราะนิสัยดิบๆ ในตัวผู้ชายเท่านั้น หามาจากหัวใจส่วนลึกไม่ แต่สำหรับคู่ชีวิตเขานั้นก็ปรารถนาจะเลือกสรรเองตามความปรารถนาของหัวใจ เขานั้นคัดค้านการจัดหาคู่แบบนี้ แต่เพราะด้วยธรรมเนียมยึดถือกันมานับตั้งแต่บรรพบุรุษ จึงจำยอมรับเจ้าหญิงต่างเมืองในประเทศปาราคัส ญาติห่างๆ ทางมารดา