-06- ข่มขู่

"แม่เจ้า!!! อกอีพอลล่าจะแตก" พลเทพเอามือทาบอกตกใจกับข่าวใหม่ใหญ่โตชวนหัวใจวายที่เพื่อนรักนำมาปรึกษา

"ฉันต้องทำยังไงต่อเนี่ยยัยพอลล่า"

"ไหนๆก็เสียตัวให้เด็กมันแล้วแกก็กินหัวกินหางกินกลางตลอดตัวไปเลยสิยะ!"

คริสติน่านั่งฟังคำแนะนำของเพื่อนรักอย่างปลงๆ เธอคิดถูกใช่ไหมที่มาปรึกษาเรื่องนี้กับพลเทพ รู้สึกไมเกรนจะขึ้นอีกระลอก

________________________

-06- ข่มขู่

"เรามาทำข้อตกลงกันเถอะวินซ์"

"ว๊าวว! ติน่ารู้ไหมว่าชื่อนี้มีแค่คนในครอบครัวที่เรียกได้"

"แต่พี่ไม่ใช่คนในครอบครัวของนายนะ"

"ติน่าเป็นคนในครอบครองของผมต่างหาก"

"ฮึ้มม พี่อนุญาตให้นายอยู่ที่นี่ได้ตามต้องการ มีสิทธิ์ในข้าวของทุกอย่าง แต่ไม่มีสิทธิ์ในตัวพี่" มาวินเลิกคิ้วสงสัยในกฎของสุดท้ายของคริสติน่าอย่างงุนงง ไม่มีสิทธิ์ในตัวเธองั้นหรอ ไม่มีทางซะหรอก!

"ข้อสุดท้ายผมคิดว่าผมทำไม่ได้ครับ"

"งั้นนายก็เชิญระเห็จตัวเองออกไปจากที่นี่ได้เลย"

"ติน่าแน่ใจหรอว่าจะปล่อยผมไปแบบนี้ เมื่อคืนผม Xสดแตกในเน้นๆ ไม่แน่ตอนนี้ลูกๆของเรากำลังปฏิสนธิกันอยู่ก็ได้นะ"

"นะ...นายว่ายังไงนะ นายไม่ได้ป้องกันหรอ!" คริสติน่ายืนเท้าสะเอวชี้หน้ามาวินอย่างเดือดดาล ทำไมหมอนี่เพิ่งคิดจะมาบอกเธอตอนนี้

"พี่ลากผมไปกินในที่ลับแบบกะทันหันแบบนั้น ผมคงจะหาเครื่องป้องกันทันอยู่หรอกนะ"

"ตายแล้ว ฉันจะทำยังไงดี วินซ์ดูเหมือนนายจะไม่ทุกข์ร้อนอะไรเลยนะ" คริสติน่าเดินวนไปวนมาเหมือนหนูติดจั่น เธอกับเขาปาดีดั๊บโอ๊เยกันมาหลายชั่วโมงแล้ว ยาคุมฉุกเฉินก็คงไม่ช่วยอะไร ถ้าเธอท้องกับเด็กนี่ขึ้นมาละ แย่แน่ๆ

"ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร ถ้าท้องก็คลอด พอคลอดก็เลี้ยงดู"

"ไอ้เด็กเปรตตต!!!" คริสติน่าชี้หน้าด่ากราดแล้วเดินกระฟัดกระเฟียดออกจากห้องเพื่อลงไปร้านขายยาใต้คอนโดฯทันที

คริสติน่ามองยาคุมฉุกเฉินสองเม็ดเล็กๆในมืออย่างพิจารณา เภสัชกรแนะนำให้ทานทันทีหลังจากมีเพศสัมพันธ์ แต่นี่มันปาไปเกือบยี่สิบสี่ชั่วโมงแล้ว ขอให้รอดด้วยเถอะ ยาเม็ดแรกถูกส่งเข้าไปในปากพร้อมดื่มน้ำตามอึกใหญ่ พลางเหลือบตาไปมองเด็กเจ้าปัญหาอย่างเคืองๆ แต่จะโทษมาวินคนเดียวก็ไม่ถูก เพราะเธอเองก็มีส่วนผิดที่ไปลากเขามาเกี่ยวกับเรื่องนี้เช่นกัน

"พรุ่งนี้มีเรียนตอนไหน"

"ช่วงเช้าครับ" มาวินหันมาตอบแล้วก้มหน้าก้มตาเล่นเกมส์ในมือถือต่อ

"อืม เดี๋ยวพี่ไปส่งเอง ส่วนนี่บัตรเครดิตเผื่อนายจะใช้จ่ายอะไร" มาวินมองบัตรเครดิตใบสีดำสลับกับคนให้นิ่งๆ

"นายไม่พอใจ?"

"ผมไม่ใช่เด็กขาย!" มาวินตะคอกเสียงใส่คริสติน่าอย่างไม่พอใจกับสิ่งที่เธอทำ เขาไม่เรียกร้องข้าวของเงินทองจากเธอสักนิด มีแต่เธอที่พยายามยัดเยียดมันมาให้เขาเอง

"พี่รู้มาจากยัยปรางแล้วว่านายเป็นเด็กเสิร์ฟใน JONES PUB ต่อไปไม่ต้องไปทำงานแล้วพี่จะเลี้ยงดูนายเอง" คริสติน่ายัดบัตรเครดิตใส่มือหนาแล้วเดินหน้าตึงเข้าไปในห้องนอนทันที

"นี่กูเป็นเด็กเสิร์ฟตั้งแต่เมื่อไหร่วะ!" มาวินเกาหัวแกรกๆอย่างงุนงงแล้วสนใจเกมส์ในมือถือต่อ

@เช้าวันต่อมา

คริสติน่าขับรถส่งมาวินตามที่สัญญา แน่นอนว่าเมื่อรถสปอร์ตคันหรูของแม่มดหน้าสวยมาจอดที่หน้าคณะบริหารธุรกิจย่อมเป็นจุดสนใจของนักศึกษาในคณะได้เป็นอย่างดี แต่แล้วไงใครแคร์ ...

"เลิกกี่โมง?"

"บ่ายสองครับ จุ๊บ!" พูดจบขโมยหอมแก้มคนมาส่งเป็นรางวัลโดยไม่สนใจเสียงตะโกนด่าทอตามหลังแม้แต่น้อย

"เห้ยย! ไอ้มาวินมึงมากับเจ๊ติน่าหรอวะ" สำเภาเพื่อนสนิทในห้องถามขึ้นอย่างตกใจ เพราะใครๆก็จำรถของศิษย์เก่าคนสวยได้ เด่นซะไม่มีใครเกิน

"ช่างกูเหอะหน่า ไปเข้าเรียนดีกว่า" มาวินยักไหล่ไม่สนใจคำถามของเพื่อนแล้วเดินเข้าห้องเรียนทันที

"มาวิน~ แนนนี่ขอนั่งด้วยคนนะคะ" แนนนี่สาวสวยประจำคลาสที่พยายามพาตัวเองมาตีสนิทกับเขาแต่ก็เปล่าประโยชน์ เพราะมาวินเลือกรับประทานเฉพาะของที่มีประโยชน์ต่อร่างกายเท่านั้น!

"...เชิญ" ระหว่างคาบแนนนี่ชวนคุยนั่นคุยนี่จนมาวินเริ่มรำคาญ สุดท้ายเขาก็ต้องขอสลับที่นั่งกับสำเภา

ถึงเวลาเลิกเรียนรถสปอร์ตคันหรูมาจอดรถอยู่ที่จุดเดิมหน้าคณะ โดยมีสายตาอยากรู้อยากเห็นของเหล่านักศึกษาเมียงมองมาด้วยความสงสัย

"มาเร็วจังเลยนะครับ"

"ผ่านมาทำธุระแถวนี้พอดีนะ"

"คืนนี้ผมออกไป เอ่อ หาเพื่อนที่ JONES PUB นะครับ" มาวินหันไปบอกหญิงสาวขณะเดินทางกลับที่พัก

"พี่มีปาร์ตี้วันเกิดที่นั่นพอดี จะไปพร้อมกันก็ได้นะ"

"เที่ยวบ่อยหรอ?"

"นานๆครั้ง แต่ครั้งละนาน" คริสติน่ายิ้มขำๆ เธอเริ่มชินกับการถามนู้นถามนี่ของมาวินแล้ว การมีเด็กหนุ่มคนนี้เข้ามาวุ่นวายในชีวิตก็ไม่ได้แย่อะไร หมอนี่เก่งเรื่องงานบ้านราวกับผู้หญิง ช่วยเบาแรงเธอไปได้เยอะเหมือนกัน

"ป๋าไม่เป็นห่วงหรอถ้าติน่าค้างที่นี่หลายวัน"

"พี่บอกป๋าว่ามาช่วยรุ่นน้องที่มหา'ลัยนะ คงถ่วงเวลาไปได้อีกสักระยะ"

"แวะซูเปอร์มาร์เก็ตด้วยนะ เย็นนี้ผมจะทำอาหารให้ทานก่อน"

"ทำตัวเป็นประโยชน์แบบนี้ค่อยน่าเลี้ยงดูหน่อย" คริสติน่าพูดพลางยิ้มขำกับใบหน้างอง่ำเหมือนเด็กถูกขัดใจของมาวิน

มาถึงซูเปอร์มาร์เก็ตมาวินทำหน้าที่พ่อบ้านที่ดีโดยการไปเอารถเข็นแล้วเดินไปเลือกของสดอย่างชำนิชำนาญจนคริสติน่ามองตามอย่างเอ็นดู

"ติน่ายิ้มอะไร"

"เปล๊า เย็นนี้จะทำเมนูอะไรหรอ ขอเบาๆนะพี่กลัวใส่ชุดไม่สวย"

"งั้นเอาเป็นมะกะโรนีกุ้งแล้วกัน"

"โอเค๊ พี่ขอไปดูพวกขนมปังก่อนนะ" คริสติน่าเดินแยกตัวออกไปโซนขนมใกล้ๆ

"นายน้อยครับ! นายใหญ่จะเดินทางมาที่นี่อีกสองวัน" ชายฉกรรจ์แต่งกายด้วยชุดสูทสีดำทำทีมาเลือกซื้อของแล้วบอกข่าวให้ชายหนุ่มในชุดนักศึกษาทราบอย่างเนียนๆ

"อืม คืนนี้ฉันจะเข้าไปที่ผับ"

"ครับ" ได้รับคำตอบแล้วชายชุดดำก็เดินหายไปกับกลุ่มคนที่มาจับจ่ายซื้อของอย่างรวดเร็ว

"วินซ์เสร็จแล้วใช่ไหม" คริสติน่าเดินกลับมาพร้อมกับขนมนมเนยเต็มตะกร้า

"ครับ ติน่าซื้อมาทำไมเยอะแยะ"

"เผื่อพี่กลับบ้านแล้ววินซ์หิวไง พี่เลยซื้อตุนไว้เยอะๆ"

"โอเค เรียบร้อยแล้วเราไปจ่ายเงินกันเถอะ"

หลังจากชำระค่าสินค้าเสร็จแล้วก็มุ่งหน้าสู่คอนโดฯทันที เพราะคริสติน่าเป็นผู้หญิงรักสวยรักงามและจำเป็นต้องใช้เวลาในการแต่งหน้าแต่งตัวค่อนข้างนานจึงรบเร้าให้มาวินรีบทำอาหารเย็นก่อนเวลา และทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี ขณะที่เธอกำลังสำรวจความเรียบร้อยของชุดที่สวมใส่กลับมีคำพูดบาดจิตบาดใจขึ้นมาจนต้องชะงักแล้วหันกลับไปมองต้นเสียงอย่างเคืองๆ

"เศษผ้าพวกนี้มันปิดxxxของติน่าแทบไม่มิดเลยนะครับ จะเปลี่ยนเองหรือให้ผมช่วยเปลี่ยน?"

_______________________