-05- เรื่องไม่บังเอิญ

"ผมไม่ปล่อยให้ติน่าไปกับพวกหัวงูเมื่อคืนก็ดีเท่าไหร่แล้ว"

"ทำดีหวังผลสิไม่ว่า"

"เลิกยุ่งกัยไอ้คุณป๋านั่นด้วย"

"ว๊อท? นายรู้จักคุณป๋าของฉันได้ยังไง" คริสติน่ามองมาวินอย่างสงสัย

"ไปบอกเลิกมันซะ!"

"คุณป๋าไม่ใช่ผัว แต่เป็นพ่อ เลิกไม่ได้ชัดนะ!!!"

________________________

-05- เรื่องไม่บังเอิญ

"นี่ห้องของนายนะ ส่วนนี่ห้องของพี่มีอะไรมาเคาะเรียกได้"

"เราเป็นของกันและกันแล้ว ทำไมไม่นอนห้องเดียวกัน"

"เฮอะ! ให้พี่ได้หายใจหายคอบ้างเถอะมาวิน นายควรรีบเอาของไปเก็บนะ เพราะตอนนี้พี่กำลังหงุดหงิดระดับสิบ!" คริสติน่าหอบกระเตงพาผู้ชายที่เธอเพิ่งพรากซิงกลับมายังคอนโดฯหรูส่วนตัวใจกลางเมืองเชียงใหม่อย่างเลี่ยงไม่ได้ เธอยังไม่พร้อมจะเป็นข่าวดัง เพราะคุณป๋าจะต้องผิดหวังและเศร้าเสียใจกับเหตุการณ์อันน่าโหดร้ายครั้งนี้แน่นอน และทางออกของเรื่องนี้ก็คือ รับอุปการะมาวิน!!!

คริสติน่า อภิรักษ์ไพศาล ลูกครึ่งไทย - อิตาลี มารดาผู้ให้กำเนิดจากไปด้วยโรคประจำตัวตั้งแต่เธอยังเด็ก ทุกวันนี้เธอจึงอยู่ในความดูแลของคุณพิธาน อภิรักษ์ไพศาล ผู้เป็นพ่อเจ้าของไร่ชาไพศาลที่มีชื่อเสียงโด่งดังติดอันดับของเชียงใหม่ หลังจากเรียนจบมาเมื่อเกือบสองปีที่แล้วคริสติน่าก็เป็นนกน้อยในไร่ชาเพราะพ่อเลี้ยงพิธานค่อนข้างหวงลูกสาวมาก แล้วคราวนี้เธอจะหาข้ออ้างจะค้างที่คอนโดฯยังไงดีละเนี่ย ...

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ติน่า! ติน่า! เปิดประตูให้ผมหน่อย" คริสติน่าจำใจเปิดประตูให้คนมาใหม่อย่างเลี่ยงไม่ได้

"มีอะไรหรอมาวิน"

"ผมเอาของสดในตู้เย็นมาทำอาหารให้พี่ ออกมาทานด้วยกันก่อนสิ"

"อือ จุ้นจ้านจริงๆ" แม้จะบ่นแต่ก็ยอมเดินออกมาเพราะท้องเริ่มร้องประท้วงแล้ว

"ผมทำข้าวผัดน่ะ หวังว่าติน่าจะทานได้" มาวินพูดพลางรินน้ำเปล่าใส่แก้วให้คริสติน่าทำราวกับเธอคือแขกที่มาอาศัย

"ทำไมไม่เรียกพี่ว่า พี่!"

"ก็ติน่าไม่ใช่พี่ เอากันแล้วเป็นผัวเมีย!" คำตอบซื่อๆแต่ท่าทางมันไม่ซื่อเลยนี่สิ ดูเหมือนหมอนี่มันไม่ใช่เด็กที่เธอจะรับมือได้ง่ายๆ

"พี่พรากซิงนายจริงหรอมาวิน"

"อืม จริงสิ ผมยังบริสุทธิ์ไม่มีใครเคยสัมผัสเนื้อแนบเนื้อกับผมเลย" เขาไม่เคยสดกับใครมาก่อน คริสติน่าเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาแหกกฎไม่สวมถุงยางอนามัยด้วย แปลว่าเขาเปิดซิงแบบไร้เกราะป้องกัน ไม่ผิดใช่ไหมที่จะเรียกมันว่าการเปิดซิง!

"นายดูเจ้าเล่ห์จนพี่ไม่ค่อยไว้ใจ" คริสติน่าหรี่ตาจับผิดรุ่นน้องหน้าหล่ออย่างไม่วางใจ

"เรียกผมว่าวินซ์นะครับติน่า" มาวินฉีกยิ้มไร้เดียงสาให้แล้วนั่งทานข้าวต่อจนหมด

"พี่ต้องกลับไปอยู่บ้าน อาจจะไม่ได้มาหานายบ่อยๆ"

"เอาสิ ผมกำลังคิดว่าที่นี่มันน่าเบื่ออยู่พอดี เปลี่ยนบรรยากาศบ้างก็น่าจะไม่เลว" คริสติน่าอ้าปากค้างให้กับความหน้าด้านหน้าทนของมาวิน หมอนี่คิดว่าเธอจะหนีบเขากลับไปที่บ้านด้วยงั้นหรอ

"พี่หมายถึงนายอยู่ที่คอนโดฯนี้ตามสบาย ส่วนพี่ต้องกลับไปอยู่ที่บ้านน่ะ"

"หว่า งั้นผมก็แจ้งความข้อหากระทำชำเราแล้วปล่อยประละเลยได้ใช่ไหมครับ" มาวินลอยหน้าลอยตาถามอย่างไม่ทุกข์ร้อนอะไร

"ฟู่ววว~ คุยกับนายแล้วอยากจะบ้าตาย"

"ใจเย็นๆครับติน่า ผมไม่ดื้อด้านหรือเกเรให้ติน่าต้องอึดอัดใจแน่นอน" คำพูดที่ออกจากปากเขาไม่ได้ทำให้เธอสบายใจเลยจริงๆ

"พี่ควรทำยังไงกับนายดี มาวิน"

"ทำแบบเมื่อคืนก็ได้นะ ผมไม่ถือ" ใบหน้าสวยเริ่มแดงก่ำลามไปถึงใบหูอย่างห้ามไม่อยู่ เธอไม่ได้เขินอายแต่กำลังควบคุมอารมณที่กำลังจะปรี๊ดแตกต่างหากละ!

"มาวิน!!!! นายจงใจยัดเยียดตัวเองให้พี่ใช่ไหม" มาวินสะดุ้งเฮือกตกใจราวกับคนมีความผิด แต่ก็ยังคงส่ายหน้าปฏิเสธรัวๆอีกหลายครั้ง

ครืด~ ครืด~

มาวินหยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงออกมาดูแล้วทำหน้าเซ็งๆ

"ผมขอไปรับสายจากที่บ้านก่อนนะครับ" พูดจบก็เดินเลี่ยงออกไปที่ระเบียงห้องทันที

"ว่าไง?"

[ ...... ]

"ข่าวเร็วดีนี่"

[ ...... ]

"ก็ไม่ได้แย่"

[ ...... ]

"เข้าใจแล้ว ไว้จะรีบจัดการให้"

หลังจากวางสายแล้วมาวินเดินเข้าไปก็เจอกับสายตาจับผิดของคริสติน่าที่กำลังจับจ้องราวกับตำรวจเค้นผู้ต้องสงสัยก็ไม่ปาน

"ติน่ามีอะไรจะถามผมหรอครับ"

"นายเป็นใครกันแน่" คริสติน่ายืนกอดอกมองสำรวจเด็กหนุ่มตรงหน้าอย่างพิจารณา รูปร่าง หน้าตา ผิวพรรณ ไม่น่าจะเป็นเด็กมะล๊องก๊องแก๊งทั่วไปแน่ๆ ไหนจะโทรศัพท์มือถือราคาแพงหูฉี่นั่นอีก

"ผมก็เป็นผัวติน่าไง เมื่อคืนติน่าขย่มผมจนน้ำหมดตัว แถมยัง....-"

"หยุดนะ!!! อย่าพูดออกมา พี่แค่อยากรู้ว่านายเป็นใครมาจากไหน"

"ผมก็เป็นเด็กนักศึกษาปีหนึ่งธรรมดาทั่วไปที่ได้ทุนมาเรียนต่อที่นี่ครับ"

"พ่อแม่นายไปไหน ทำไมต้องออกมาอยู่ข้างนอกคนเดียว"

"พ่อกับแม่ผมทำงานอยู่ไกลมาก ผมเลยต้องมาเช่าอพาร์ทเม้นท์อยู่คนเดียว แต่ตอนนี้อยู่สองคน ...กับติน่า"

"เห้ออออ เกิดมาไม่เคยปวดหัวเท่านี้มาก่อนจริงๆ" เครียด บอกได้คำเดียวว่าเครียด!

"ผมกินง่ายอยู่ง่าย ติน่าแค่รักผมให้มากๆก็พอ"

"ใครรักนายกัน! พี่แค่อุปการะไม่ได้หมายความว่าจะต้องรักนายเสียหน่อยนะ" คริสติน่าเหวใส่มาวินจนเด็กหนุ่มเงียบกริบ องค์แม่กำลังจะลงแล้วใช่ไหม น่ากลัวเป็นบ้า!

"พี่จะออกไปข้างนอกนะ เย็นๆถึงจะกลับ"

"ไปไหนครับ ให้ผมไปด้วยไหม"

"นายจะเป็นวิญญาณตามสิงพี่ตลอดเลยรึไง"

"งั้นขับรถดีๆครับ"

หลังจากคริสติน่าออกไปมาวินก็รีบต่อสายหาใครบางคนทันที

"จอร์ช ฉันต้องการประวัติของผู้หญิงในรูปที่ส่งไปด่วนที่สุด"

[ ครับ ]

มาวินนั่งคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนก็ยิ้มกริ่มชอบใจ ความบังเอิญไม่มีอยู่จริงหรอก หากเขาถูกใจอะไรสิ่งๆนั้นก็ต้องเป็นของเขาโดยไม่สนว่าวิธีการที่ได้มาจะเป็นยังไง แค่มีเงินทุกปัญหาก็ไม่ใช่เรื่องยาก ใครจะไปคิดว่าเด็กป๋าที่เจอในมหาวิทยาลัยจะยังสดใหม่ขนาดนี้กัน นี่มันแจ็คพอตชัดๆ!!

ตึ๊ง!!! ตึ๊ง!!!

'นี่คือข้อมูลส่วนตัวของคุณคริสติน่า อภิรักษ์ไพศาลครับ'

อ่านไปยิ้มไปอย่างอารมณ์ดี คริสติน่าวางตัวดีมาก เธอไม่เคยมีข่าวเสียๆหายๆหรือมีคนรักมาก่อน ข้อนี้ถูกใจมาวินที่สุด หึ! อีกไม่นานพี่จะหลงรักผมแน่นอนคริสติน่า ...

"แม่เจ้า!!! อกอีพอลล่าจะแตก" พลเทพเอามือทาบอกตกใจกับข่าวใหม่ใหญ่โตชวนหัวใจวายที่เพื่อนรักนำมาปรึกษา

"ฉันต้องทำยังไงต่อเนี่ยยัยพอลล่า"

"ไหนๆก็เสียตัวให้เด็กมันแล้วแกก็กินหัวกินหางกินกลางตลอดตัวไปเลยสิยะ!"

คริสติน่านั่งฟังคำแนะนำของเพื่อนรักอย่างปลงๆ เธอคิดถูกใช่ไหมที่มาปรึกษาเรื่องนี้กับพลเทพ รู้สึกไมเกรนจะขึ้นอีกระลอก!

________________________