พรากรัก : EP 6 ทำร้ายทั้งกายทั้งใจ

บทที่ 6

ตัวเล็กอยู่ในอ้อมกอดของเขา สองมือของเธอพยายามผลักหน้าอกของเขาออกจากอ้อมกอดของคนตัวใหญ่ขาของเธอไม่ถึงน้ำพยายามดิ้นรนต่อสู้ให้ตนเองนั้นรอดพ้นแต่ยิ่งต่อสู้เขาเขายิ่งกระทำเธอแรงจนกระทั่งเขาพาเธอกดลงไปในน้ำ จูบดูดดื่มเธอใต้ผิวน้ำไม่ยอมปล่อยให้ขึ้นมาจนกระทั่งความรู้สึกของเธอนั้นเหมือนจะขาดใจก่อนที่เขาจะคว้าจับเธอชูขึ้นบนผิวน้ำ

แค่กๆ ใบหน้าซีดดวงตาแดงก่ำเต็มไปด้วยน้ำตาที่เออล้น เธอสำลักน้ำใช้มือพยายามลูบเข้าที่จมูกของตนเองทั้งไอให้น้ำนั้นออกจากจมูก

"อยากตาeมากไม่ใช่หรอ"

"ฮึก!! แล้วทำไมไม่ปล่อยน้ำหนาวตาeไปเลยหรอคะจะดึงขึ้นมาทำไมอีก"

"ผู้หญิงแบบเธอไม่สมควรจมน้ำตาeหรอกแรดขนาดนี้สมควรตาeด้วย....ของกู" สายตาของเขาก้มต่ำมองยังช่วงล่างของตนเอง

"ทุเรศที่สุด"

"หึ! หรอทุเรศใช่ไหมได้" พยัคฆ์หัวเราะออกมาด้วยความสะใจฉุดกระชากเธอขึ้นจากสระ เธอแทบจะไม่มีแรงก้าวเดินทำให้ล้มพับอยู่ที่ขอบสระใช้เพียงมือค้ำพยุงร่างกายของตนเองไว้ไม่ให้ล้มนอนลง

"อย่านะ" เมื่อเธอมองมาทางเขาที่ยืนอยู่ตรงหน้ามือปลดกางเกงของตนเองออกเธอส่ายหน้าไปมาหันมองซ้ายและขวาซึ่งที่นี่ไม่ได้มีเขาแค่ 2 คนมีทั้งแม่บ้านและลูกน้องมากมาย

"มานี่" มือขวาของเขาจับเข้าที่ท้ายทอยของเธอพร้อมกับจิกผมในทำนองกระชากเธอขึ้นเล็กน้อยอยู่เสมอกับเป้าของเขาพอดี

"เก่งไม่ใช่หรอปากดีไม่ใช่หรอพูดออกมาดิวะ" สายตาของเธอพี่แดงก่ำนั้นได้เพียงแต่จ้องมองเขาด้วยความเกลียด เขากระทำต่อเธอนั้นทั้งรุนแรงและเจ็บเปรียบว่าเธอไม่ใช่คน

"จำการกระทำของคุณที่ทำต่อน้ำหนาวไว้ให้ดีนะคะ มันจะเป็นเวรกรรมที่ย้อนเข้าตัวของคุณและจะทำให้คุณไม่มีความสุขพบเจอแต่ความเจ็บปวดเจอแต่การทรยศหักหลังไปตลอด" มือทั้งสองข้างกำเข้าหากันด้วยความเกลียดเอยแช่งให้ชีวิตของคนที่กระทำต่อเธอตรงหน้านั้นเจอแต่ความเจ็บปวดเหมือนกับที่เธอกำลังเป็นอยู่แช่งให้เขานั้นเจอแต่ความไม่ดีถูกหักหลังและทรยศตลอดไป

ปากดี!!

คำแช่งของเธอทำให้เขาเกลียดและโกรธมากขึ้นมือซ้ายจับเข้าที่เอ็นร้อนของตนเองที่มีขนาดใหญ่และยาวฟาดเข้าที่ปากของเธอด้วยความแรงจนเธอสะดุ้ง

"ฮึก" มือหนาจับเข้าที่ปลายคางของเธอบีบจนเธอต้องยอมอ้าปากทั้งน้ำตา ปากน้อยคับแคบต้องฝืนอ้าออกให้กว้างเพื่อครอบงับเอ็นร้อนที่สอดกระแทnเข้าไปแรงๆ

ใบหน้าของเขาดูมีความสุขซึ่งแตกต่างจากตัวเล็กด้านล่างทั้งร้องไห้และดิ้นรนตะเกียกตะกายเพราะว่าหายใจไม่สะดวกเอ็นร้อนถูเข้าและออกตามจังหวะที่เอวของเขาต้องการ พยัคฆ์ไม่สนใจว่าลูกน้องคนไหนจะแอบมองซึ่งเขารู้ดีว่าไม่มีใครกล้าอยู่แล้ว

"โอ๊ยซี๊ด" เขาเงยหน้ามองบนร่างกายของเขาเต็มไปด้วยความเสียวซ่านและร้อนวูบวาบจนกระทั่งทนไม่ไหวปลดปล่อยน้ำกรามพุ่งกระฉอกเข้าคอของเธอจนเอ่อล้นออกมานอกปากเธอพยายามผลักเขาจนกระทั่งสำลักกระชอกน้ำกรามนั้นออกมากระจายเต็มพื้นก้มหน้าลงตรงช่วงเท้าของเขาพอดี

"ปากดีอีกสิ" เขาก้มมองเธอด้วยแววตาที่ดูสมเพชสายตาของเธอนั้นเงยมองหน้าเขาไม่สามารถต่อสู้ให้ตนเองนั้นรอดพ้นได้

"ทำไม เกลียดกูหรอ" เขาใช้มือหนาของตนเองนั้นจับเข้าที่ท้ายทอยของเธอแต่ในครั้งนี้บีบเข้าที่คอกลมใบหน้าขยับเข้าไปใกล้จนปลายจมูกนั้นชนกับสายตาอำมหิตจ้องมองเธอด้วยความน่ากลัว

"เลว" สายตาของน้ำหนาวที่มีต่อพยัคฆ์นั้นมีแต่ความเกลียดเมื่อเธอพูดคำว่าเลวใส่หน้าของเขาตัวของเธอนั้นลอยขึ้น ตามกำลังแขนที่เขาออกแรงกระชากเธอให้ลุกขึ้นตามเขาทั้งลูกน้องให้แม่บ้านต่างพากันหายเงียบไม่มีเพ่นพ่านแม้แต่คนเดียวพยัคฆ์จับเธอกระชากเข้ามายังในบ้านโยนเธอลงตรงที่โซฟา ร่างบางเสียหลักล้มคว่ำหน้าลงที่โซฟา

"ฮ่าๆสะใจว่ะ" เมื่อน้ำหนาวเสียหลักนอนคว่ำหน้าอยู่บนโซฟาเขาพุ่งตัวนั่งทับเธอไว้แถมยังใช้มือกดไหล่ไม่ให้ขยับหนีหัวเราะออกมาเหมือนกับผู้ชนะ

"ฮือๆ" มีเพียงแต่เสียงสะอื้นและความเจ็บปวดของคนด้านล่างเขาขยับตนเองใช้เอ็นร้อนเสียบเข้าช่องสวาทจากทางด้านหลังพรวดเข้าทีเดียวทั้งคับแคบและแน่นแต่เขากระทำรุนแรงและแท่งเอ็นนั้นแข็งดั่งไม้ท่อนที่สามารถแทรกกายเข้าในช่องสวาทได้ทันที เสียงน้ำหนาวเธอกรีดร้องก้มหน้าลงที่โซฟา

"กรี๊ด!! ฮือๆ" ร่างกายของเธอถูกกระทำจนเจ็บปวดและทุกข์ทรมานเขาข่มขืนเธอซ้ำแล้วซ้ำอีก

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้น เขาขยับเอวของตนเองก้มหน้าลงใช้ปากกัดเข้าที่แผ่นหลังช่วงไหล่ด้านซ้าย จนเป็นรอยฟัน

"โอ้ย" ความเจ็บปวดที่เขามอบให้ร่างกายของเธอแทบจะรับมันไม่ไหวเธอทุกข์ทรมานจนไม่มีแรงแม้แต่จะสู้เขา

เขาขยับลุกขึ้นออกจากเธอโดยที่ถอดเอ็นร้อนนั้นออกจากช่องสวาทไม่ใช่ว่าเขาหยุดการกระทำแต่เขาจับเธอให้เปลี่ยนท่าต่างหากเธอถูกให้จับอยู่ในท่าตะแคงหันหน้าเข้ายังผนังโซฟาพอดี ซึ่งแน่นอนอยู่แล้วเสื้อผ้าของเธอไม่ได้อยู่กับตัวตั้งแต่แรกเพราะว่าเขากระชากจนไม่เหลือชิ้นดี

"โอ้ย" เอ็นร้อนแทรกกลางและสอดเข้ายังช่องแคบอีกรอบขาของเธอข้างซ้ายนั้นถูกจับให้พาดไหล่ของเขามือหนาทั้งสองเอื้อมขยับเข้าเนินอูมด้านหน้าของตนเองที่กำลังฟัดไปมาตามแรงกระแทnของเขา

"อื้มซี๊ด" เขากัดปากเผยถึงความเสีeวได้อย่างเห็นชัดความสุขบ่งบอกออกมาทางใบหน้าการกระทำรุนแรงที่สนองร่างกายของตนเอง

เสียงสะอึกสะอื้นร้องไห้นั้นไม่ได้ทำให้เขาสงสารเธอเลยสักนิดเขาใช้สายตาจ้องมองเผยรอยยิ้มออกมาด้วยความสะใจกระทำรุนแรงกับเธอปรับเปลี่ยนท่าให้เธอนั้นนอนหงายเป็นรูปตัวเอ็มออกแรงกดลงที่โซฟากระแทกเอวสวนเอ็นร้อนเข้าช่องสวาทรุนแรงกว่าเดิม

"โอ้ยไม่ไหว น้ำหนาวเจ็บ" ร่างบอบบางของเธอนั้นรับการกระทำของคนใจร้ายตรงหน้าไม่ไหวสองมือน้อยพยายามยกขึ้นไหว้เขา

"เก่งไม่ใช่หรอไหว้กูทำไม!!! " ปึก! ไม่ใช่แค่น้ำเสียงตะคอกแต่เขานั้นยังกระแทกสวนเอ็นร้อนเข้าแรงเน้นย้ำจนตัวของเธอนั้นเด้งขึ้น

"โอ้ย" ใบหน้าของเธอซีดเปลี่ยนสีดวงตารอบนอกแดงจนเห็นเด่นชัดเธอร้องตะโกนเสียงดังสะดุ้งร่างกายของตนเองด้วยความเจ็บปวด

"อึกมะไม่ไหวแล้ว" ดูเหมือนว่าน้ำหนาวเธอจะทนการกระทำของพยัคฆ์ไม่ไหวจริงๆมือของเธอล่วงโรยรินดั่งคนไร้สติตรงที่โซฟาพยัคฆ์หยุดการกระทำแต่ยังคงคาเอ็นร้อนที่สอดแทรกอยู่ในช่องสวาทนั้นไว้ใบหน้าของน้ำหนาวยังหันไปทางซ้ายและหลับตาลง

"น้ำหนาว" เขาเริ่มรู้สึกว่าเธอนั้นผิดปกติจึงใช้นิ้วชี้ด้านขวาของตนเองสัมผัสเข้าที่ลมหายใจแผ่วเบาของน้ำหนาว

"เจอแค่นี้ทำเป็นจะตาe อย่ามาแกล้งนอนเธอไม่ได้เป็นอะไรหรอกน้ำหนาว" เขายอมถอดเอ็นร้อนนั้นออกจากช่องสวาทของเธอแต่ยังไม่เชื่อว่าน้ำหนาวหมดสติลงไปจริงๆ

"น้ำหนาว" มือหนาข้างขวาตบเข้าที่ใบหน้าของน้ำหนาวเบาๆเพื่อเรียกสติแต่เธอนั้นอ่อนลงพร้อมกับลมหายใจที่แผ่วเบา

"อะไรวะอ่อนแอจริงๆ" เขาส่ายหน้าไปมาลุกขึ้นวิ่งไปหยิบชุดคลุมสวมใส่ให้กับตนเองและหยิบออกมาด้านนอกเพื่อสวมคลุมให้กับน้ำหนาวก่อนที่เขานั้นจะอุ้มเธอออกมาด้านนอกบ้าน

"เกิดอะไรขึ้นครับนาย"

"ถามหา อะไรวะเอารถออกไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้"