หลอกล่อให้ตายใจ Ep.10 NC 20+

Ep.10

"ละ..ลองเหรอคะ?" ดวงตากลมกลอกไปมาอย่างใช้ความคิดเมื่อถูกคำพูดและสีหน้าของชายหนุ่มหว่านล้อมให้เชื่อในสิ่งที่เขาพูด

พรึบ!

"เอ๊ะ!" พิชชาออกอาการตื่นกลัวพร้อมกับงงเล็กน้อยที่จู่ๆ ก็ถูกอุ้มขึ้นมานั่งบนโต๊ะ ท่อนแขนเรียวเล็กรวบลำคอหนาไว้อัตโนมัติพลางมองใบหน้าหล่อตาปริบๆ

"ทำตัวสบายๆ ไม่ต้องเกร็ง เดี๋ยวฉันจะสร้างความสุขให้เธอเอง..."

"ตะ..แต่ว่ามันยังเจ็บอยู่เลยค่ะ หนูยังไม่อยากทำตอนนี้..."

"ถ้าไม่ทำตอนนี้อาจจะไม่มีโอกาสแล้วนะ" คิ้วเข้มเลิกขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์สื่อให้เด็กสาวได้รู้ว่าโอกาสแบบนี้ไม่ได้มีง่ายๆ ถ้าพลาดไปต้องมาเสียดายทีหลังแน่ๆ

ปากบางเม้มเข้าหากันอย่างใช้ความคิดอีกครั้ง พิชชาไม่มีความรู้เรื่องเพศสัมพันธ์เลยเธอจึงโดนชายหนุ่มหลอกล่อให้ตกหลุมได้ง่ายๆ

"ละ..ลองก็ได้ค่ะ..อุ๊บ!" พอได้ยินเสียงเล็กตอบตกลงใบหน้าหล่อก็ขยับเข้าไปจูบปากบางทันที ลิ้นสากหยอกล้อกับลิ้นเล็กนุ่มนิ่มอย่างเอาแต่ใจ ทำเอาคนไม่ประสีประสาเกือบจะสำลักน้ำลาย

"อืมม~" เสียงทุ้มต่ำครางดังในลำคอเพราะเริ่มมีอารมณ์ ริมฝีปากหนาเริ่มดูดปากบางแรงขึ้นอย่างมูมมาม ใบหน้าหล่อคมคายดันใบหน้าสวยหวานจนท้ายทอยติดฝาผนัง พอถูกจู่โจมหนักขึ้น....ใบหน้าหวานก็เริ่มเบี่ยงหนี แต่ไม่ว่าจะหนีไปทางไหนใบหน้าหล่อก็ซุกไซ้ตามไปตลอด

"อึก...อื้ออ!" เสียงหวานร้องอื้ออยู่ในลำคอเมื่อโดนมือหนาบีบเค้นหน้าอกอย่างแรง ร่างบางดิ้นเล็กน้อยเมื่อรู้สึกเจ็บเนิบนาบที่หน้าอก

"คะ..คุณปืนคะ!" เสียงหวานดังแข่งกับลมหายใจหอบเหนื่อยหลังจากที่ปากถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ใบหน้าหล่อซุกไซ้ซอกคอขาวนวลเนียน ลิ้นร้อนตวัดเลียผิวบอบบางแล้วขบเม้มจนเกิดรอยแดง

ร่างบางได้แต่นั่งบิดไปมาเมื่อร่างกายเริ่มรู้สึกบางอย่าง ไม่นานเรียวขาขาวก็ถูกจับให้ยกขึ้นแล้วอ้าออกโดยมือหนา ตอนนี้พิชชาเริ่มตกใจเล็กน้อยแต่เขยิบหนีไปไหนไม่ได้เพราะหลังติดผนังห้องแล้ว หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวตื่นกลัวปนตื่นเต้นกับการกระทำของคนตรงหน้าที่เอาแต่ลูบไล้ร่างกายเธอ

"อึก...อ๊า~" เสียงหวานครางออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจเมื่อถูกมือหนาลูบตรงกลางกายสาวผ่านแพนตี้จิ๋วตัวบาง เด็กสาวรู้สึกถึงน้ำที่มันไหลออกมาจนแฉะเป้าซับใน ปากบางก็เม้มไว้แน่นเพราะรู้สึกเจ็บจี๊ดตรงกลางกายด้วย

"เป็นไง ยังไม่ทันทำอะไรก็แฉะแล้ว" เสียงทุ้มนุ่มกระซิบถามที่ข้างหู ก่อนจะแลบลิ้นออกไปสะกิดติ่งหูขาวสะอาดแล้วดูดมันอย่างอ้อยอิ่ง

"ตะ..แต่หนูยังเจ็บ...อ๊ะ!" แพนตี้ตัวจิ๋วถูกกระชากถอดออกไปจนคนถูกกระทำตกใจ ดวงตากลมสั่นระริกเพราะเริ่มกลัวคนตรงหน้าที่ถึงแม้มุมปากหนาจะยกยิ้มแต่สายตากลับเย็นชาดุจเสือร้าย

"เมื่อคืนฉันก็ทำไม่เต็มที่เท่าไหร่...ทำไมถึงบวมแดงขนาดนี้" คำถามที่ไม่ต้องการคำตอบพูดขึ้นพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก ดวงตาคมจ้องมองไปที่กลีบกุหลาบช้ำบวมแดงของเด็กสาวพลางทำหน้าเฉยชาไม่ได้รู้สึกแปลกใจตามที่ปากพูด

"ยะ..อย่าจับนะคะ!" เรียวขาขาวรีบหุบเข้าหากันเพราะระแวงว่าคนตัวโตจะไปจับแล้วทำให้เธอเจ็บแสบอีก แต่ทว่าก็ไม่ทันมือหนาที่ไวกว่ารีบจับหัวเข่านวลเนียนไว้แล้วผลักออกอีกครั้ง

"เชื่อใจฉันสิ อาจจะเจ็บตอนแรก นานไปก็ดีขึ้น..."

"อ๊ะ! คะ..คุณปืน...อื๊ออ!" ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวไปตามความรู้สึกเจ็บแสบที่ถูกมือหนาสัมผัส เธอรู้สึกร้อนบริเวณที่เป็นแผล แต่ก็เหมือนมีความรู้สึกบางอย่างแทรกเข้ามาด้วย

"เดี๋ยวก็ดีขึ้นนะเด็กดี..." ปืนกระซิบเสียงแหบพร่าใส่หูบางพลางใช้นิ้วกรีดลงตามรอยกลีบกุหลาบที่เต็มไปด้วยน้ำสีใส ดวงตาคมหลุบมองมันสลับกับมองใบหน้าสวยของเด็กสาว มันเป็นภาพที่ทำให้ใจเขาเต้นแรงจนต้องแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากที่แห้งตึง แก่นกายที่ใหญ่เกินขนาดก็แข็งเต็มลำจนปวดตุบๆ

"อื๊มม~" พิชชาเริ่มเคลิ้มตามการกระทำที่รู้สึกต่อต้านมันตั้งแต่แรก ความเจ็บแสบเริ่มซาลง ตอนนี้มีแต่ความรู้สึกวูบวาบบริเวณท้องน้อย ยิ่งมือหนาหมุนคลึงที่จุดไวต่อความรู้สึกดวงตากลมก็ยิ่งปรือลงพลางกำมือแน่นค้ำไว้กับโต๊ะข้างตัว

ชายหนุ่มยกยิ้มพอใจกับผลลัพธ์ที่ได้ ร่างบางตอบสนองต่อมือของเขาได้เป็นอย่างดี แต่นี่มันยังไม่ใช่ความสุขที่ดีที่สุด นี่มันเป็นแค่การหลอกล่อให้เธอเลิกต่อต้านก็เท่านั้น

สวบ!!

"อ๊ะ! คะ..คุณปืนหนูเจ็บ..ฮึกก!" ดวงตาคู่สวยเบิกโพลงเพราะรู้สึกเจ็บจี๊ดที่กลางร่องสาว เธอไม่รู้ว่าปืนทำอะไร แต่รู้ว่ามันเจ็บมากๆ จนน้ำตาคลอ เหมือนจะซ้ำกับแผลเดิมก่อนหน้านี้

"อดทนหน่อยสิ ฉันกำลังจะสร้างความสุขให้เธอนะ ไม่อยากเอาแล้วเหรอ?" ใบหน้าหล่อไม่ได้รู้สึกตกใจเลยที่ทำเด็กสาวเจ็บปวด เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าเธอจะเป็นแบบนี้ เขายังคงดึงนิ้วเข้าออกผ่านน้ำหวานที่ไหลออกมาเปิดทาง ส่วนอีกมือก็ได้ยกขึ้นไปลูบแก้มบางสีแดงระเรื่อเพื่อปลอบใจ

"ไม่ค่ะ หนูไม่อยากทำแล้ว!"

"แต่ยังไงดีล่ะ คนอย่างฉันเริ่มแล้วหยุดกลางทางไม่ได้ซะด้วย"

"หนูอยากกลับบ้านแล้วค่ะ ปล่อยหนู ฮึก!" มือบางพยายามผลักไสชายหนุ่มให้ถอยออกไปพลันเท้าเล็กก็ถีบอากาศเพราะตอนนี้ร่างสูงแทรกตัวเข้าไปที่กลางหว่างขาเธอแล้ว

"อยู่นิ่งๆ พิชชา..." เสียงเข้มเอ่ยพลางกัดกรามแน่น เขาไม่ได้โกรธที่เธอเริ่มพยศ แต่เขาพยายามอดกลั้นอารมณ์ไม่ให้ถอดกางเกงแล้วยัดท่อนเอ็นเข้าไปกระแทกเธอแรงๆ ต่างหาก

"ไม่! ปล่อยนะคะหนูอยากกลับ....อุ๊บ!...อื๊ออ!!" ริมฝีปากบางถูกปิดให้เงียบเสียงโดยฝีมือของชายหนุ่ม เขาตะโบมจูบอย่างรุนแรงและเร่าร้อน ลิ้นสากตวัดเลียและดูดดึงลิ้นเล็กที่พลิกหลบไม่ยอมให้ความร่วมมือพลางชักนิ้วเข้าออกจากช่องทางรักบวมแดงต่อเนื่องไม่หยุด

เสียงนิ้วที่เสียดสีกับน้ำหวานสีใสดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ยิ่งเสียงมันดังมากเท่าไหร่อารมณ์ดิบของชายหนุ่มก็มากขึ้นเท่านั้น แต่ก็ทำได้แค่ดูดปากคนตัวเล็กระบายอารมณ์พลางๆ ไปก่อน

"อึกก...อื๊ออ!" พิชชานั่งดิ้นพล่านพลางหันหน้าหนีจูบที่ไร้ความอ่อนโยนใดๆ แต่ไม่ว่าจะหันไปทางไหนริมฝีปากหนาก็ไม่หลุดออกไปจากปากเธอเลย หนำซ้ำยังตะโบมดูดปากเธอแรงขึ้นจนมันเริ่มชาไปทั่วริมฝีปาก

ดวงตาคู่สวยที่เคล้าไปด้วยน้ำตาหลับตาแน่นรับความรู้สึกบางอย่างตรงร่องสาวแดงช้ำ พิชชาไม่รู้เลยว่าปืนทำอะไร รู้แค่ว่ามีบางอย่างมันเข้ามาในตัวเธอ และมันก็ผ่านแผลเดิมจนรู้สึกเจ็บแสบ แต่มันก็ไม่ได้เจ็บมากไปกว่าเท่าที่เป็นอยู่เพราะถึงจะรู้สึกอึดอัดคับแน่นแต่ถ้าเทียบกับเมื่อคืนแล้วครั้งนี้ยังถือว่าเจ็บน้อยกว่า

มือบางที่คอยผลักไสทุบตีหน้าอกแกร่งแปรเปลี่ยนเป็นขยำคอชายหนุ่มแทนเนื่องจากตรงช่วงท้องน้อยมันวูบวาบมากขึ้น ใจดวงน้อยเต้นแรงและเหมือนอกจะระเบิดในอีกไม่ช้า ยิ่งชายหนุ่มดึงนิ้วเข้าออกซ้ำๆ และเร็วมากขึ้นเท่าไหร่ร่างกายของเด็กสาวก็ยิ่งบิดเกร็งตามมากขึ้นเท่านั้น

"อื๊อออ!!!" ร่างบางกระตุกเกร็ง น้ำรักสีใสระเบิดออกมาท่วมมือหนาที่ค่อยๆ หยุดการกระทำ พอชายหนุ่มถอนจูบออกมาเด็กสาวก็หอบหายใจเอาเป็นเอาตายทั้งๆ ที่ดวงตาคู่สวยยังมีคราบน้ำตาเลอะอยู่

มุมปากหนายกยิ้มพอใจกับการกระทำของตัวเอง มือหนาอีกข้างที่ไม่ได้เปื้อนยกขึ้นมาเช็ดเหงื่อเม็ดโตที่ขมับบาง

"เป็นไง? พูดสิว่าไม่มีความสุข หึ.."