บทย่อ
เมื่อแรกพบหน้าเธอคือหญิงสาวงดงามแต่ฐานะต่ำต้อย เขาใช้ความเหนือชั้นสร้างพันธะสัญญาทางร่างกาย และจองจำเธอไว้ด้วยความเสน่หา นกน้อยแสนสวยจึงจำต้องหาทางบินหนี แม้ให้กายแต่ใจเธอไม่มีวันให้เขาได้ครอบครอง
ตอนที่ 1
ปัง! ปัง!
เสียงทุบประตูยามวิกาลดังสนั่น แก้วกัลยาหญิงสาววัยยี่สิบสองปีตระกรองกอดมารดาไว้แน่นเพื่อลดความหวาดกลัว เพราะบิดาเสียชีวิตตั้งแต่อยู่ในวัยเพียงหกขวบทำให้มารดาต้องเลี้ยงเธอผู้เดียวตลอดมา เมื่อความเหงาเข้าแทรกทำให้แม่รับรักหนุ่มใหญ่นามว่าชัยวัฒน์วัยห้าสิบเป็นเจ้าของไร่สตอเบอรี่ชื่อดัง แต่เพราะพิษการพนันเล่นงานทำให้สิ้นเนื้อประดาตัว วันๆ กินแต่เหล้าและมักทำร้ายมารดาเสมอ
“อีแก้วมึงเปิดประตูออกมาเลยนะ ไม่อย่างนั้นกูจะกระทืบแม่มึงให้จมตีน แล้วจับมึงทำเมียเสียอีกคน!”เสียงก้องดังสะท้อน กรองกาญจ์สั่นเทา
“แม่ไม่ต้องกลัวนะแก้วอยู่ที่นี่แล้ว”แก้วกัลยาปลอบใจมารดา
นึกถึงเรื่องเมื่อสองวันก่อน พ่อเลี้ยงอาจหาญจะปลุกปล้ำโชคดีที่ถูกช่วยไว้ได้ทัน ตั้งใจทำงานเก็บเงินก็ถูกมันขโมยไปกินเหล้าเสียหมด อยากพาแม่หนีจากที่นี่ไม่เว้นแต่ละวัน
“แก้วเราจะทำยังไงกันดีล่ะลูก”เสียงสั่นเทาของคนเป็นแม่เอ่ยถาม
“มันเมาแบบนี้ทุกวัน ตอนนี้แก้วเก็บเงินไว้ได้ส่วนหนึ่งแล้วนะแม่ พรุ่งนี้เราไปจากที่นี่กันเถอะ”แก้วกัลยาเสนอความคิด
“แล้วเราจะไปอยู่ที่ไหนกันล่ะแก้ว”
“ที่ไหนก็ได้แม่ที่ไม่ใช่ที่นี่ หนูเบื่อมันเต็มทนแล้ว!”
เหนื่อยเต็มทนทำงานหามรุ่งหามค่ำทุกวันเพื่อเอาเงินมาให้มันกินเหล้า พอไม่ให้ก็ทำร้ายแม่ แถมยังต้องคอยระวังตัวไม่ให้มันมาปลุกปล้ำเสียอีก สำหรับเธอไม่เคยมองว่าตนเองหน้าตาสะสวยแต่คนย่านนี้ต่างบอกว่าแก้วกัลยาหน้าตาเหมือนแม่สมัยสาวๆ ด้วยใบหน้าเรียวรูปไข่ คิ้วเรียวบาง ริมฝีปากรูปกระจับสีชมพูระเรื่อ ดวงตาดูเรียวปลายตกลงทำให้ดูเศร้าแต่ก็ดูหวานน่ามอง จมูกโด่งรั้นบอกนิสัยเจ้าของกลายๆ แม้เคยได้เงินจากการประกวดเทพีหลายเวที แต่แก้วกัลยาเพียงต้องการเงินเพื่อช่วยเหลือครอบครัวเท่านั้น
“กูบอกให้เปิดประตูไงอีกแก้ว หรือมึงอยากให้กูพังบ้านเข้าไปกระทืบอีกรองมัน!”
“มึงไสหัวไปเลยไอ้วัฒน์ กูไม่เปิด!”แก้วกัลยาตอกกลับอย่างเหลืออด
ปัง!
ได้ยินเสียงเท้าถีบประตู แก้วกัลยาสะดุ้งกอดแม่ไว้แน่น แต่ประตูไม่ได้ถูกทำลายโดยง่าย ได้ยินเสียงฮึดฮัดสักพักก็เงียบหายไป ทางด้านชัยวัฒน์คงออกห่างแล้ว หันมองแม่เห็นน้ำตาอาบ แก้วรีบประคองให้ลุกนั่งเก้าอี้
“แม่ไม่ต้องกลัว พรุ่งนี้เราจะไปจากที่นี่กันนะ”
คนเป็นแม่พยักหน้าช้าๆ แก้วกัลยาเร่งเก็บเสื้อผ้า ตอนแรกคิดจะเก็บเงินให้มากกว่านี้ แต่เพราะไม่มีทางเลือก จะให้แม่ทนรองมือรองเท้ามันทุกวันได้ยังไง ต้องหาทางหนีตายเอาดาบหน้า ดีกว่าเป็นเมียมันอีกคน