ตอนที่ 2-2

ตรีธนายักไหล่ นี่น้องชายกลับมาทั้งคน พี่ชายเขายังจะไม่อยู่คุยด้วยให้หายคิดถึง จะแจ้นไปทำงานอีกแล้ว เขารู้นิสัยตรีอมรดี ว่าเป็นคนจริงจังมากขนาดไหน ยิ่งโตมากขึ้น ตรีอมรก็ยิ่งทวีความจริงจังเป็นเกือบจะทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเรื่องงานหรือเรื่องส่วนตัว

“อะไรนายทัคกี้?” ตรีอมรย่นคิ้ว เขาจับกระแสเสียงของน้องชายได้ ว่าไม่ค่อยพอใจนัก

“เดี๋ยวตอนเย็นก็เจอกันแล้ว”

“ผมขอไปบริษัทกับพี่แทคก่อนได้ไหม? ไม่อยากเผชิญหน้ากับปู่สองต่อสองเลย ปู่ชอบบ่น”

ชายหนุ่มว่า ตรีอมรหัวเราะหึ หึ เมื่อนึกถึงใบหน้าของตรีผู้เป็นปู่ ตรีเป็นคนดุ และเอาจริงเหมือนกัน เรียกได้ว่าตรีอมรถอดบุคลิกมาจากผู้เป็นปู่ล้วนๆ เลยทีเดียว

“ไม่ได้ ปู่อยากเจอนาย นี่เห็นบอกคนในบ้าน เตรียมอาหารของโปรดนายไว้ให้แต่เช้าแล้ว เย็นๆ พี่ก็กลับแล้วน่า วันนี้ปู่คงดีใจมาก ไม่มีอารมณ์บ่นนายหรอก”

“ให้มันจริงเถอะ” ตรีธนาว่าเบาๆ

เขาแอบย่นจมูก เมื่อนึกถึงผู้เป็นปู่ ยังไงๆ เขาก็ไม่เคยได้เรื่องในสายตาของตรีสักทีสิน่า จนกระทั่งเรียนจบปริญญาโทมาแล้วแบบนี้ก็ตาม เขามักจะถูกเอาไปเปรียบเทียบกับตรีอมรเรื่อย ถึงจะเป็นพี่น้องกัน แต่จะให้เขาทำตัวเหมือนกับพี่ชายทั้งหมด ก็คงเป็นไปไม่ได้ ชายหนุ่มแอบถอนใจ ไม่รู้ว่าจะโดนบ่นอะไรหรือเปล่าหนอ ถ้าเจอหน้าผู้เป็นปู่เข้า...

ตรีใช้นัยน์ตาคมกริบ มองสำรวจผู้เป็นหลาน ตรีธนามาหาปู่ทันทีที่ถึงบ้าน ตรีนั่งเล่นอยู่ในสวนเพื่อรับลมยามบ่าย เขามองไล่สำรวจอย่างถี่ถ้วน นี่ไม่ได้เห็นหน้าหลานชายมาเกือบปี หลังจากที่เขาไปเยี่ยมที่อเมริกาครั้งล่าสุด ตรีธนาดูเป็นหนุ่มเจ้าสำราญตามเคย เหมือนกับบุตรชายของเขาจริงๆ

ชายชราแอบถอนหายใจ พลางมองไปที่รูปในกรอบสีทองที่เป็นภาพวาดคู่ของ ผู้เป็นลูกชายและลูกสะใภ้ ตฤณ และอุษมา ที่จากไปก่อนเวลาอันควรด้วยอุบัติเหตุ ทิ้งหลานชายสองคนไว้ให้เขาเลี้ยง ตรีเลี้ยงตรีอมร และตรีธนามาตั้งแต่เยาว์วัย เรียนรู้นิสัยหลานชายว่าแตกต่างกันมากเพียงไหน เขาถึงค่อนข้างเป็นห่วงหลานชายคนเล็กมาก ตรีธนาเป็นหนุ่มเจ้าสำราญ แม้จะฉลาดเฉลียวไม่แพ้พี่ชาย แต่เขาก็ออกแนวฉลาดแกมโกง และเจ้าชู้ อาจจะเพราะรูปสมบัติที่พระเจ้าประทานมาให้ก็ได้ ทำให้ตรีธนาใช้มันอย่างสนุก ในการล่าสาวๆ และไม่เคยปฏิเสธพวกเธอ หลานชายคนเล็กเลยดูไม่ได้เรื่องอย่างมาก ในสายตาผู้เป็นปู่ ตรีกลุ้มใจกับตรีธนามาก คิดแผนอยู่ว่าจะจัดการกับหลานชายคนนี้แบบใดดี เขาก็อายุเจ็ดสิบห้าปีแล้ว ไม่รู้จะอยู่ดูแลทั้งคู่ได้อีกนานขนาดไหน สมบัติที่เขาเพียรสร้างมา ตรีไม่อยากให้มันสูญหายไป อยากจะให้หลานทั้งสองคนทำให้ตระกูลกิตติทัตของเขาดำรงสืบไป

ตรีอมรน่ะ วางใจได้เต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ เพราะหลานชายคนโต ถอดนิสัยผู้เป็นปู่มาทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเอาจริงเอาจังในทุกเรื่องที่ทำ บุคลิกที่ขรึมและนิ่งเหมาะกับเป็นผู้นำ ขณะที่ผู้เป็นน้องชายไม่ได้นิสัยตรงนี้มาเลยสักนิด ตรีอดถอนใจไม่ได้ เมื่อรับไหว้หลานชาย คำแรกที่เขาทักทายตรีธนาก็คือ...

“เป็นไงล่ะ ไอ้เสือ นี่คงไม่ได้พาใครมาด้วยนะ”

“แหะ ครับปู่”

ตรีธนายิ้มเจื่อนๆ ตอนที่ปู่เขาไปเยี่ยมที่อเมริกาโดยไม่บอก แจ็คพอตเจอหลานชายกับสาวสวยบนเตียงหลายครั้ง แค่ตรีปรายตามอง หลานชายคนเล็กก็กลัวจนหัวหดแล้ว ทุกอย่างตรีเป็นคนจัดการให้เขาทั้งนั้น เงินเดือนที่ส่งไปให้ทุกเดือน และค่าเทอมจำนวนแพงมหาโหดของเขาด้วย ขืนทำตรีไม่พอใจ ชายหนุ่มก็คงจะยุ่งแน่ๆ

“ดีแล้ว แกจะเพริด ๆ ไปตามแบบหนุ่มโสดปู่ไม่ว่า แต่ตอนนี้แกเรียนจบแล้ว แกต้องทำตัวใหม่ เจ้าทัคกี้ แกต้องเริ่มช่วยงานพี่ชายแก ในตำแหน่งรองกรรมการผู้จัดการ ปู่ยกตำแหน่งกรรมการฝ่ายบริหารให้เจ้าแทคมันไปแล้ว แกต้องไปช่วยมัน ดูแลบริษัทของเราให้เจริญก้าวหน้า”

“เอ่อ...” ตรีธนาแอบกลืนน้ำลาย นี่ใจคอปู่จะไม่ให้เขาพักเลยหรือไงน่ะ เพิ่งกลับมาแท้ ๆ จะให้ทำงานเลยแหะ ชายหนุ่มพยายามต่อรอง

“ผม...คือว่า”

“ไม่มีคือ ไม่มีแต่ !” ตรีตวาดเสียงดังอย่างทรงอำนาจ จนผู้เป็นหลานทำตาปริบๆ

“เอ่อ...ได้ครับ”

“ดีมาก เย็นนี้ปู่ให้แม่บ้านเตรียมของโปรดไว้ให้แก ไม่รู้แกจะยังถูกปากอาหารไทยอยู่หรือเปล่านะ ไปอยู่เมืองนอกเกือบสามสี่ปีแบบนี้”

“ยังไงผมก็คิดถึงอาหารไทยแหละครับปู่ ร้านอาหารแถวๆ ย่านที่ผมอยู่ก็ทำไม่อร่อยเท่าไหร่ หวานไปบ้าง จืดไปบ้าง”

“อืม...ไปนอนพักผ่อนก่อนก็ได้ แล้วทุ่มหนึ่งเจอกันที่โต๊ะอาหาร เจ้าแทคกลับเวลานั้น จะได้ทานข้าวพร้อมหน้า”

“ครับปู่” ตรีธนาตอบสั้นๆ ก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ แล้วเดินเข้าไปในตัวบ้าน ตรีมองตามหลัง ก่อนจะส่ายหน้า พลางบ่นกับตัวเองเสียงแผ่ว

“จะไหวไหมนะเจ้าทัคกี้หลานปู่ แต่ยังไงปู่ก็ต้องป้อนงานให้แก และเข็นแกให้ขึ้นให้ได้”